Ekki hægt að fæðast í röngum líkama segir trans barn

Börnum er sagt að þau séu fædd í röngum líkama. Norskur strákur hefur bent á að það er ekkert sem heitir slíkt. Fleiri og fleiri eins og hann stíga nú fram til að segja frá reynslu sinni. Sammerkt með þessu fólki er að það er engin eða lítil hamingja fólgin í að hoppa á transvagninn. Það þarf kjark til að segja frá því að trans hreyfingar og aðgerðasinnar útiloka þetta fólk og reynir að draga það niður í svaðið. Mannkærleikurinn skín í gegn hjá trans aðgerðasinnum, eða!

Stundum hefur ungt fólk líkt trans hreyfingunum við ofstækistrúarhópa og talið sig heppið að losna undan þeim. Gjaldið er andúð hópsins, baktal og útilokun. Allt eftir bókinni!

,,Þegar ég var lítill þurfti ég á föður að halda sem hafði óskað sér barns og elskaði það, alvöru mann sem gæti kennt mér að sterkar tilfinningar væri ekki sama og sannleikur. Í staðinn var faðirinn fjarverandi og ónýt föðurímynd. Það var kannski ekki notalegt þegar ég flúði frá karlmennsku minni.

Í dag trúi ég ekki að maður sé fæddur í röngum líkama. Maður getur upplifað að maður sé það en í reynd er það ekki. Kynin eru genetísk ekki huglæg. Kannski hljómar það harkalega og einhver telur að ég hafi ekki sársaukann sem trans fólk finnur fyrir. Til þeirra er svarið, Jú ég veit nákvæmlega hvernig er að vera trans. Því þær tilfinningar hef ég líka haft.

Tom-Roger Mittag (t.v) skilgreindi sig til margra ára sem konu og bar þá nafnið Linn (t.h). En nýja kynskilgreiningin gerði Tom ekki hamingjusamari (Mynd: Úr einkasafni)”

 

 

 

 

 

 

 

Heimild.

 

Hjörð af ungum stúlkum vilja fela eða fjarlægja brjóstin

Hver er lausnin þegar hjörð af ungum stúlkum og konum vilja fela brjóstin? Samkvæmt LGBTQ+ Danmörk, láta fjarlægja þau með skurðaðgerð. Mér finnst, segir Ulf Baldrian Kudsk Harbo, það hljóma skynsamlega að fara varlega í sakirnar og krefjast ítarlegrar geðrannsóknar því eins og Astrid Højgaard yfirlæknir segir ,,Við viljum að fólk hugsi sig vel um og láti ekki fjarlægja líkamshluta sem það getur aldrei fengið aftur.”

Þar sem við vitum að samfélagsmiðlar smita, hvernig félagslega uppbygging virkar, geðsjúkdómar og óöryggi ungs fólks hefur breyst í heimi brjálæðislegra of-stafrænna og of-kynhneigðum heimi ættum við kannski ekki að leggja allt í að segja gleði- og vellíðunar sögur. Með sögunum eru búnar til herferðir til að auðvelda aðgengi fyrir geðveikar stúlkur og konur til að láta fjarlægja brjóst sem valda hugarangri.

Persónulega valda brjóst mér engri vanlíðan, segir Astrid Højgaard, en ég hef skilning á að konur og stúlkur sem t.d. vegna ofuráherslu á hugmyndir um fegurð, stærð brjósta, braselísku vaxi og limlestum börmum geti fundið til vanlíðunar með brjóst sín.

Ég myndi vilja sjá vellíðunar sögur frá TV Echo um konur og stelpur sem vilja komast í gegnum firringu sína gagnvart líkamanum og hvernig þær læra að sættast við eigin líkama, þar með að elska brjóst sín.

Af hverju er ekki meiri áhersla lögð á ástæður andlegra vanlíðunar og reynt að vinna með tilfinningar í þá átt að verða hamingjusöm, heilbrigði og sterk?

Hvernig væri að komast í gegnum þessa andlegu kreppu án þess að eyðileggja eigin líkama eins og koma í veg fyrir að geta haft barnið sitt á brjósti?

Kynlausi Kóreumaðurinn

Eins og Oli London, hann kom fyrst út sem kynlaus Kóreumaður og síðan sem kóresk kona. Því næst tókst hann á við lágt sjálfsálit og áföll sem sá heiðarlegi maður sem hann hefur alltaf verið og er enn.

Því eins og yfirlæknirinn segir, fjölmargar rannsóknir sýna að þetta er viðkvæmur hópur fólks sem á mjög erfitt andlega. Þetta er óhamingjusamur hópur fólks sem er með félagsfælni, kvíða og aukna sjálfsvígshættu. Þau tefja þroska sinn fram á fullorðinsár," segir hún og útskýrir að sumir feli sig í stórum fötum og verða hokin í tilraun sinni til að fela brjóstin. Sumir gætu sagt að ástæðan fyrir því að þeir séu með félagsfælni, kvíða og aukna sjálfsvígshættu sé vegna þess að þeir eru með brjóst, en það kaupi ég ekki.

Á bak við brjóstin eru raunveruleg sálræn vandamál og orsakir sem þú ættir að takast á við í stað þess að vera fastur í því sem kallast ,,Body dysmorphiac", sem er alvarleg, krefst oft langtíma meðferðar því sjúklingur hefur sjúklega neikvæða (dysmorphic) sýn og óþægindi með líkama sinn eða ákveðna hluta hans"

Limlestingarsöfnuður

LGBTQ+ Danmörk lítur meira og meira út eins og limlestingarsöfnuður sem berst bæði fyrir því að stöðva kynþroska barna og tryggja hraðari og auðveldari aðgang að kynhormónum og skurðaðgerðum fyrir ört stækkandi hóp andlegra veikra einstaklinga. Hópurinn trúir því að lausnin á óánægju sinni sé að láta fjarlægja brjóstin og þá upplifi þau betri líðan eins og innri röddin segir, jafnvel þó það sé alls ekki víst að það hjálpi til lengri tíma litið.

Þrautaganga Jazz

Við höfum séð dæmi. Jazz Jennings fékk stopphormón 11 ára, gervi leggöng 17 ára og ekki varð það hamingjan. Hvort það er vegna þess að Jazz líður enn ekki eins og hann sjálfur 23 ára, í yfirvigt, er trans án kynhvatar, glímir við þunglyndi, félagsfælni og án getu til að fá fullnægingu vegna stopphormóna sem hann fékk sem barn er ekki vitað. Stopphormónin ollu því að hvorki typpið né eistun þroskuðust, þannig að framleiðsla á gervi leggöngum hefur verið gríðarlega erfið þar sem ekki var nægilegt magn af getnaðarlimsvef. Jazz hefur mátt fara í þrjár aðgerðir vegna aukaverkana.

Saga Jazz er ekkert einsdæmi og margir hafa versnað af stopphormónum, kosshormónum og aðgerðum en stöðugt fleiri standa frammi fyrir raunveruleikanum eftir svona eyðileggingu á líkamanum. Að tala gegn þessari nýju hugmyndafræði sýnir hve mikla ást fólk ber til þeirra sem eiga erfitt.

Hér má sjá fréttamiðilinn mæra brjóstnám á andlega veikum stúlkum.

Að lokum verður bent á foreldrana, þið eigið sökina

Enginn heilbrigðisstarfsmaður mun bera ábyrgð á transvæðingu og limlestingum barna. Stjórnmálamenn munu benda á lækna og segja, þið sögðuð okkur gera þetta. Læknar munu benda á foreldra og segja ákvörðunin var ykkar.

Félagsleg trans væðing barna er í fullum gangi í leik- og grunnskólanum. Koma þarf þessara hugmyndafræði út úr þeim segir móðir.

Myndir þú taka undir með barni sem glímir við átröskun, aðstoða það að fara í megrun og samsinna að það sé feitt. Þetta gerir fólk þegar barn sem glímir við ónot í eigin líkama. Margir taka undir með þeim, líkaminn þinn er ómögulegur, brjóstin þurfa af og þá líður þér betur, o.s.frv.

Hér má hlusta á viðtal við móður helgar sig baráttu gegn transvæðingu barna. Hún hefur kafað djúpt í málaflokkinn.

Formaður Félags grunnskóla pantaði álit

eftir að lagabreyting Bandalags kennara á Norðurlandi eystra fór í gegn á ólöglegum fundi. Örðu vísi er ekki hægt að líta á það miðað við aðdraganda og afgreiðslu. Ljóst er að formaður Félags grunnskólakennara, Mjöll Matthíasdóttir, var með puttana í málinu. Fyrir utan að leggja línurnar að lagabreytingum, með frekar óheiðarlegum stjórnarmönnum BKNE, Vilborgu í Lundarskóla, Sigríði í grunnskólanum á Mývatni og þeim Pollý og Erlu í Brekkuskóla, skipti hún sér af málinu. Hún blandaði sér í málið sem formaður Fg  þegar athugasemd var gerð við framkvæmdina eftir aðalfundinn. Athugasemdin var gerð eftir að margir bentu á ólöglegan gjörning á fundinum.

Alveg sama hvernig menn reyna að snúa sér út úr þessu þá er ekki hægt að hafa tvenn lög í gildi á einum fundi. Villa, Pollý, Erla Rán og Sigríður beittu síðan valdboði og létu ólöglegan fund standa, með aðstoð formanns Félags grunnskólakennara.

Mjöll Matthíasdóttir formaður Fg pantaði lögfræðiálit um að fundurinn væri löglegur. Í álitinu er ekki farið efnislega í lögin og framkvæmdina. Vitnað er til fundargerðar sem gerð var á aðalfundinum sem formanni Fg lá mikið á að fá eftir fundinn og ljóst að athugasemd yrði gerð við framkvæmd hans. Eftir stendur óvissan er um málið. Þó ofbeldi, eða valdboði, sé beitt gefur það ekki lagalega niðurstöðu, það má öllum vera ljóst.

Eftir að Villa, Pollý, Erla Rán og Sigríður höfðu beitt ofbeldinu með aðstoð formannsins fór erindið til Félags grunnskólakennara. Sami formaður, og hafði aðstoðað við ofbeldið í reynd kúgun, sagði að málið ætti ekki heima á borði Félags grunnskólakennara. Bleik er brugðið. Kona sem hafði blandað sér í undirbúninginn og úrvinnsluna sagði allt í einu að málefnið ætti ekki heima hjá sér sem formanni félagsins. Hún sem formaður og stjórnin blandi sér ekki í það! Hana nú og heyrið það.

Traustvekjandi framkoma, nei langt í frá og þá er vægt til orða tekið.

Ef Félag grunnskólakennara hefur ekki afskipti af lögbrotum svæðisdeila hver á þá að hafa það?

Álit og virðing fyrir formanni Félags grunnskólakennara er rúið trausti. Hún hefur sýnt það í orði og verki að hún er ekki traustsins verð, langt í frá. Óheiðarleiki á ekki heima þar sem menn gegna trúnaðarstörfum. Formaður Fg hefur sýnt það í verki að lög eru eitthvað sem skiptir ekki máli helgi tilgangurinn meðalinu.

Kennarastéttin á kannski ekki von á góðu!

Aumingja unglingarnir. Styrkjum við hegðun átröskunarsjúklinga?

Merkilegt til þess að vita að fullorðnir einstaklingar ali á vanlíðan barna sem segjast ósátt í eigin skinni. Margir ýta undir þessa vanlíðan með því að segja ,,þú ert kannski fæddur í röngum líkama” ,, þú átt eftir að velja kynið“ og styrkir með þessu barnið í vanlíðun sinni í stað þess að spyrja ,,hvernig getum við ráðið bót á því?” ,,við þurfum að ígrunda málið.”

Börnum, sem eru ósátt við eigin líkama, er talin trú um að þau séu í vitlausum líkama (þó það hafi aldrei prófað annan líkama) og þannig heldur fullorðið fólk áfram að brjóta sjálfsmynd og hugsanir barns niður. Þetta á sérstaklega við unglinga sem allt í einu verða ringlaðir með líkamann á kynþroskaskeiðinu.

Myndir þú segja við barn sem glímir við átröskun ,,já þú ert svo feit/ur að þú þarft í megrun?” Skyldi nokkur fullorðin styrkja hegðun barns sem glímir við átröskun. Efa það. Sá hinn sami myndi vilja hjálp fyrir barnið. 

Marianna Brettgjerd undrast að opinber síða sem ungt fólk leitar til rugli börn í ríminu í stað þess að segja þeim sannleikann um kynin, sem eru tvö.

,,Ringluð 17 ára stúlka hefur samband við ung.no (síða fyrir ungt fólk)  og spyr hvernig hún viti hvaða kyn hún er.

Og hvaða svar fær hún?

Jú með því að fara í gegnum samtöl og könnunarleiðangur um kynin getur maður fundið út hvort maður er kona eða karl eða jafnvel eitthvað ,,mitt á milli. 

Sem sagt hefur líffræðin ekkert um það að segja hvort kynið maður er!

Er nokkur furða að upprennandi kynslóð glími við andlega vanlíðan þegar hún lærir ekki lengur grundvallarsannindi um raunveruleikann?

Viðurkenni að slíkt gerir mig órólega segir Marianna.

Til ykkar þarna úti: Verið góð fyrirmynd. Talið um raunveruleikann, ekki hoppa á lygarnar sem fljúga um samfélagið. Unglingarnir okkar eiga það skilið.”

Í athugasemdum við færsluna segir Marianna það kýrskýrt að við skilgreinum kynin eftir karlkyni og kvenkyni. Það er ekkert sem heitir mitt á milli. Við eigum að vera skýr í fræðslu okkar til barna og unglinga, líffræðin stjórnar kyni.

Í annarri athugasemd segir hún; ,,Mikilvægt í þessu samhengi: Greining á sumu krabbameini á bara við um kynin, karlar fá krabba í blöðruhálskirtil en konur legkrabba.“  Alveg sama hvað fólk skilgreinir sig, kynin eru tvö og geta ekki verið færri eða fleiri.

Hér má sjá svarið til ungu stúlkunnar. Ljóst í mínum huga, kæra á opinbera stofnun sem lýgur blákalt að börnum.

Felix Bergsson barnastjarna hló

þegar hann reyndi að fullyrða að samfélagsmiðlar hafi ekki áhrif á unglinga sem segjast allt í einu vera trans, tvíkynja eða kynlaus á unglingsárunum. Hef áður skrifað um afstöðu hans. Barnastjarnan ætti að horfa á þessa mynd ,,The War On Children". Fræðandi og upplýsandi í alla staði. 

Þyngra en tárum taki að þungavigtarmenn í barnamenningu skuli láta svona út úr sér, eins og Felix gerði, í þeim tilgangi að verja trans Samtökin 78 og huglægt bakslag þeirra í baráttu fyrir réttindum trans fólks. Allir í þeim samtökum hafa sama rétt og aðrir þegnar, allt annað er fleipur.

Barnastjarnan Felix Bergsson hefur alla möguleika á að kynna sér áhrif samfélagsmiðla á börn en lætur vera að gera það og hvað þá ræða um áhrifin. Smitáhrifin eru til staðar. Þau eru í flestu tilfellum slæm.

Við þekkjum lokaða hópa á samfélagsmiðlum um átröskun þar sem veikir einstaklingar safnast saman til að ræða málin og ýta undir hegðun hvors annars.

Við þekkjum hópa sem hvetja aðra til að framkvæma vafasaman gjörning sem hefur haft slæmar afleiðingar.

Við þekkjum hópa sem skipuleggja ofbeldi og láta af því verða.

Við þekkjum trans-hópa sem mæra brjóstnám og leiðbeina um hvernig á að koma fram við foreldra séu þau ,,leiðinleg." Eflaust væri hægt að tína til fleiri hópa en læt staðar munið hér.

Nei það er ekki dásemdin ein sem fer fram á samfélagsmiðlunum og börn sækja í.

Enginn kennari hefur bent á meint hatursorð né fordóma

Bloggari hefur verið sakaður um hatursorð og fordóma í garð minnihlutahóps í samfélaginu. Hilda Jana sveitarstjórnarmaður glumdi eins og tóm tunna um málaflokkinn. Hanna Dóra Markúsdóttir formaður BKNE lét til sín taka um sama efni, líkar ekki skrif um ákveðna málaflokka.

Samverkmenn Hönnu, í þöggun og útilokin, voru stjórnarmenn í BKNE þær Pollý Rósa Brynjólfsdóttir og Erla Rán Kjartansdóttir báðar kennarar í Brekkuskóla eins og Hanna. Jónína Vilborg Karlsdóttir kennari í Lundarskóla og Sigríður Sigmundsdóttir kennari í grunnskólanum á Mývatni. Sumir í Síðuskóla fóru mikinn á snjáldursíðum sínum, m.a.a um að reka ætti bloggara, en enginn hefur rökstutt mál sitt eða bent á meint hatursorð né heldur hvar bloggari hefur farið með rangt mál.

Mér varð hugsað til þessara kennara þegar ég hlustaði á þennan frábæra kennara rökræða við nemanda um ummæli sem viðhöfð hafa verið um J.K. Rowling. Þegar menn skoða málið og rökræða kemur hið sanna í ljós, engin hatursorð eða fordómar í gangi. Margir óttast að ræða við þá sem andmæla trans- hreyfingum og hugmyndafræði þeirra. Hefur sýnst sig, þeir beita þöggun og útilokun.

Bloggari telur líka að umræddir kennara hafi litla hugmynd um það það þýðir að hefta tjáningarfrelsi einstakling. Kennararnir telja kúgun helga meðalinu, því miður þannig er það ekki. Hér má lesa grein um tjáningarfrelsið.

Foreldrar sem viðurkenna ekki að barn sé fætt í öðrum líkama þurfa aðstoð

Foreldrar í Noregi hafa barist fyrir að foreldrar sem standa með barn sem segist hitt kynið fái áheyrn. Það hefur vantað og allt púður langt í barnið. Nú hefur Ríkisspítalinn í Noregi sagt að þeir muni huga að foreldrum sem eru oft í mikilli sálrænni kreppu og áfalli. Grein um málið hér.

Foreldrar gráta í símann, þau eru óttaslegin og spyrja hvert þau geta leitað. Þau eru hrædd um það sem hendir börnin þeirra og finnst þau útilokuð frá meðferðaraðilum.

skrifaði um málið, en hún segir:

Málið er tvíþætt fyrir okkur í foreldrafélaginu Genid. Við erum afskaplega ánægð með að sjónarhorn foreldra kemur fram í dagsljósið og að Ríkisspítalinn gefi loforð um að hugað verði að foreldrum barna sem upplifir sig sem annað kyn. Það er gott.

Á hinn bóginn er foreldrahópurinn áhyggjufullur af að hitta ráðgjafa sem einhliða viðurkennir tilfinningar barnsins. Þar liggur baráttan og mun liggja; tvenns konar upplifanir af veruleikanum sem rekast á.

Við Genid trúum því að enginn sé fæddur í röngum líkama á meðan meðferðaraðilar ganga út frá að það finnist einstaklingar sem fæðast í röngum líkama og það sé þeirra vinna að opna fyrir réttum einstaklingi.

Við erum því spennt að vita um sjónarhorn og skilningi á raunveruleikanum verði virt, en það á eftir að koma í ljós.

Við erum í það minnsta bjartsýn á að við séum komin skrefinu lengra í þessari hörðu umræðu. Sjónarmið aðstandenda er komið á dagskrá eitthvað sem við hjá Genid  höfum unnið að í mörg ár. Við munum gera það sem í okkar valdi stendur til að breyta menningunni og meðferðarnálguninni þannig að skilningur okkar á raunveruleikanum heyrist.

Við gefumst ekki upp.

Hér má lesa átakanlega grein um móður sem barðist við kerfið. Hún var meðhöndluð sem hvert annað úrhrak ef satt skal segja.

Arabískir drengir eru aldir upp sem litlir konungar, seinni hluti

Verkefni á móðurmálinu

Jalal El Derbas telur að móðurmálsnám skipti ekki máli fyrir nemendur af öðru þjóðerni. Hann viðurkennir að tungumál sé mikilvægt og hefur mikla þýðingu fyrir sjálfsmyndina og sálfræðilega séð er gott að hafa móðurmálið fyrir skólann og lífið, en nemendur notuðu ekki arabísku í skólastarfinu. Það tengdist ekki náminu þegar þeir töluð arabísku.

Kannski er rétt að nemendur með útlenskan bakgrunn séu látin skila verkefnum á dönsku og arabísku og ættu að lesa eigið móðurmál. Þá myndu þeir nota móðurmálið í eitthvað jákvætt og skynsamlegt.

Í doktorsritgerð sinni vísar Jalal til fyrri rannsókna sem hafa bent á lausnir í móðurmálskennslu. Hann segir rannsóknir sínar benda til að vandinn snúist ekki bara um tungumálið. Það er flóknara mál að bæta fagmennsku tvítyngdra en að banna eða efla móðurmálið í kennslu.

Fram til 2002 var móðurmálskennsla í dönskum grunnskólum. Ríkisstjórnin stoppaði fjárhagslegan stuðning sinn til verkefnisins og þá hættu mörg sveitarfélög að bjóða upp á móðurmálskennslu. Tvítyngdir nemendur hafa staðið sig illa í könnunum fyrir 2002 og eftir 2010. Það er engan mun að sjá þar. Þetta sýnst um félagsleg vandamál, uppeldi og t.d. að komið sé fram við kynin á ólíka hátt. Arabískir drengir eru aldir upp sem litlir konungar. Þetta skapar vandamál og er gróðrarstía fyrir slæma hegðun og agaleysi. Þannig hjálpar maður ekki börnum sínum.

Bjóðið foreldrunum

Jalal El Derbas leggur til að foreldrum sé boðið inn í grunnskólann.  

Það myndi enginn sætta sig við að nemendur tali um eða við kennara sína á þennan hátt, sómalska nemendur og stúlkur eins og þessir drengjum dettur í hug að gera. Foreldrarnir myndu bregðast við. Í arabískri menningu ber maður virðingu fyrir kennara sínum og það stendur hvergi að kennari eigi að líta út á ákveðinn hátt.

Spámaðurinn sagði kennara fróða manneskju sem getur kennt þér eitthvað og sem, að sjálfsögðu, á að bera virðingu fyrir. Nemendur ættu einnig að bera virðingu fyrir dönskum kennara eða kennara með shia bakgrunn."

Það voru einmitt danskir kennarar og kennarar með shia bakgrunn sem drengirnir meðhöndluðu illa í þessum tveimur skólum sem hann rannsakaði. Þeir töluðu um kvenkennara sem Satan og kölluðu hana hóru. Það myndi ekkert foreldri líða ef þeir upplifðu það.

Jalal El Derbas telur að margir foreldrar með útlenskan bakgrunn eigi í erfiðleikum með að skilja danska skólakerfið. Þeir hugsa um skólann sem námsstað en upplifa að börnin þeirra halda áfram á næsta stig þó þeim gangi illa í skólanum. Þau skilja ekki af hverju börnin þeirra eigi að fara í skólabúðir eða í sund.

Ég hef ekki tekið viðtöl við foreldrana en ég held að foreldrar líti ekki á skólann sem samverustað þar sem félagsleg mótun á sér stað. Foreldrarnir skilja ekki þýðinguna að standa að baki skólanum, spyrja um heimanám eða hvað gerist í skólanum.

Upplifun mín af stúlkunum með útlenskan bakgrunn var að þær eru stilltar, hlýddu og sögðu ekkert. Þær heyra fyrirmæli frá foreldrum og í skólanum og þær þreytast á að útskýra vandamálin. Í staðinn er hætta á að þær einangri sig. En þetta byrjar allt heim og þess vegna er gott að maður bjóði foreldrum inn í skólann.

Sýndu mér virðingu

Strákarnir tóku á móti mér með virðingu segir hann því hann hefur palestínskan bakgrunn eins og margir þeirra. Hann bjó í Líbanon og strákarnir kölluð hann frænda. Jalal El Derbas segir rangt að horfa á drengina og fjölskyldur þeirra sem fórnarlömb. Hann þekkir sama líf og þeir. Í dag er hann giftur danskri konu og á tvö börn sem ganga í grunnskóla.  

Sem foreldri berð þú ábyrgð á barninu og hegðun þess. Allir óska börnum sínum hið besta, svo hjálpaðu því. Ef þú getur ekki hjálpað með heimavinnuna er það kannski danski nágranninn þinn sem vill aðstoða bendir hann á.

Hér má lesa greinina.

Nota arabísku til að niðurlægja kennara og aðra nemendur

Þessi grein, sem ég skipti í tvo hluta, er skrifuð árið 2016 og er afrakstur doktorsnáms. Greinin birtist upphaflega á vef dönsku kennarasamtakana. Við getum sagt að í dag, árið 2023, hefur ástandið ekki batnað miðað við fréttir danskra fjölmiða. Hvenær íslenskt skólasamfélag fær smjörþefinn af þessu er spurning, ekki hvort heldur hvenær.

Bloggari þýddi eftirfarandi grein: 

Hópur drengja með útlenskan bakgrunn notar eigið tungumál til að leggja aðra í einelti

Móðurmálið mitt, arabíska, var notað til að til eineltis og ofbeldisfulla tjáningu segir doktor frá dönskum háskóla eftir heimsóknir í tvo grunnskóla. Það voru aðallegaa sómalskar stúlkur, danskir kennarar og þeir sem shia bakgrunn. Hann heimsótti tvo skóla til að rannsaka tvítyngi og tungumálanotkun nemenda með útlenskan bakgrunn. Hann upplifði að arabíska er eingöngu notuð til eineltis, til að baktala og til að útiloka aðra. Hegðunin beinist að sómalískum nemendum, stúlkum, dönskum kennurum og kennurum með shia bakrunn. 

Arabísku nemendurnir töluðu bara dönsku ef þeir áttu að gera það. ,,Þeir sögðu ,,fáviti” við kennarann á arabísku, með bros á vör, en kennarinn skildi ekki orð. Þeir tóku ekki þátt í vinnu í skólanum á meðan hópavinna stóð yfir segir Jalal El Derbas en hann heimsótti skólana mörgum sinnum. Hann á upptökur sem svarar til 60 klst. og annað eins af hljóðupptökum.

Hann varði doktorsritgerð sína í háskólanum þar sem hann kennir fjölmenningarleg samskipti við Miðstöð rannsókna í Miðausturlöndum.

Allar rannsóknir frá Pisa sýnir að tvítyngdum drengjum gengur illa. Mig langaði að finna út af hverju. Ég upplifaði að þessir drengir tæku ekki þátt í vinnunni sem fram fór í skólanum. Þegar hópavinna var í gangi gerðu þeir allt annað segir Jalal. Rannsóknir sýna að tvítyngdir nemendur hafa meiri möguleika á að vera betri í öðrum fögum, dönsku og stærðfræði sem dæmi, af því það er gott að vera tvítyngdur. En þessir nemendur notuðu alls ekki tungumálið á skynsaman og jákvæðan hátt.

Jalal El Derbas segist iðulega hafa verið eins og fluga á vegg við rannsóknirnar. Þegar hann kom inn í bekkinn og kennarinn kynnti hann upplifði hann virðingu frá drengjum með útlenskan bakgrunn. Sennilega af því hann hefur sjálfur palestínskan bakgrunn eins og flestir drengjanna.

Fleiri stúlkur fara í framhaldsnám

Tungumálið er mjög viðeigandi og mikilvægt í sjálfsmynd manns en því miður upplifði ég að tungumál þessara drengja var notað fyrir eitthvað neikvætt. Þeir töluðu bara dönsku þegar þeir þurftu þess, en þeir vaxa úr grasi og halda að þeir hafi tækifæri til að nota arabísku fyrir eitthvað illt og neikvætt. Það er vandamál. Þeir skipta á milli kóða - skipta yfir á arabísku þegar þeir vilja segja eitthvað við hvorn annan sem fær þá til að standa saman gegn öðrum, segir Jalal El Derbas.

Hann upplifði að stúlkurnar með útlenskan bakgrunn höfðu fleiri hlutverk í skólanum. Oft voru þær hljóðar, litu undan og létu undan. Þær hylmdu yfir með arabísku stráknum í hópavinnu, fengu kennarann til að halda að hópurinn hafi unnið verkefnið. Hann upplifði líka að stúlkurnar litu á skólann sem gríðarstað.  

Hluti stúlknanna hafa ekki sömu möguleika og strákarnir. Þær hafa ekki sömu stöðu og strákarnir heima fyrir og eru agaðri. Fyrir þær er skólinn gríðarstaður. Staður þar sem foreldrarnir leyfa þeim að vera og það þýðir að menntun getur þýtt betri framtíð. Þess vegna sjáum við fleiri stúlkur með útlenskan bakgrunn í framhaldsnámi.

Uppeldið bregst

Jalal El Derbas telur ekki að tungumálið sé vandamálið. Það er heimilið.

Einhver þarf að segja foreldrunum að þetta hjálpi ekki börnum þeirra, drengjunum þeirra. Uppeldisaðferðir þeirra virka ekki. Þetta er skelfilegt. Ég gat ekki í einum tíma verið jákvæður gagnvart þessum nemendum.

Hann segir að áður en hann fór í skólanum hefðu margir sagt honum að hann myndi upplifa rasískt viðmót kennara gagnvart nemendum.

Ég sá það ekki í eitt skipti. Ég sá kennara sem prófuðu allt mögulegt til að hjálpa nemendum. Þeir reyndu að virkja, hlusta og setja vinnuna í gang. En hópur af drengjum var nákvæmlega saman, þeir óskuðu ekki eftir að taka þátt og þeir meðhöndluðu sómalskar stúlkur, stúlkur og danska kennara illa.

Það leit út eins og þeir væru að vinna en það gerðu þeir ekki. Það komu afsakanir, tölvan væri biluð, foreldrar eða systkini komu í veg fyrir vinnuna og annað í þeim dúr. Kennararnir voru almennilegir en gátu ekkert gert. Það leit út eins og þeir hefðu gefist upp. Það gekk sérstaklega illa í hópavinnu. Þá töluðu strákarnir um Messi, Real Madrid, slógust og lögðu aðra í einelti. Þeir gerðu ekkert sem tengdist náminu.

Seinni hluti birtist á morgun og krækja að heimild.