Páll Vilhjálmsson og blaðamennirnir

Sannast sagna hefur verið forvitnilegt að fylgjast með málunum sem blaðamennirnir, meira að segja verðlaunablaðamenn, hafa rekið gagnvart Páli Vilhjálmssyni. Fyrir utan nokkrar greinar í eigin blöðum og miðlum sem blaðamennirnir hafa aðgang að hafa þeir kært hann fyrir meiðyrði.

Velti fyrir mér hvort Páli hafi verið boðið sama pláss í þessum fjölmiðlum!

Fokið í flest skjól þegar blaðamenn sem skrifa jafnvel illa um aðra þola ekki sjálfir gagnrýni og kannski sannleik um sjálfan sig.

Að lesa frásögn Páls um dómsmálið sem var tekið fyrir í gær var áhugavert. Merkilegt að Aðalsteinn þegir þunnu hljóði. Hvað er hann hræddur við? Segir máltækið ekki ,,þögn er sama og samþykki."

Blaðamennirnir hafa komið sér vel fyrir í stéttarfélagi blaðamanna. Virðast hafa yfirtekið það með Sigríði Dögg, sem hefur játað 100 milljón króna skattsvik, sem forustusauð. Blaðamenn eru eins og kennarar, hafa engan áhuga á stéttarfélagi sínu og því getur fólk rekið það eins og því sýnist. Sauðirnir geta líka, í nafni stéttarfélags, fylgt málum sem þeim hugnast persónulega.

Held að við getum sagt að skrif blaðamanna hafi versnað þegar hugsað er til gæða frétta og innihalds. Hefur sýnt sig að blöð berjast í bökkum. Ríkisvaldið púkkar sífellt undir rassinn á hinum ýmsu fjölmiðlum til að halda lífsmarki í þeim. En fréttaflutningurinn batnar ekki.

Blog.is er skemmtilegt að lesa. Þar skrifa menn um hin ýmsu mál. Sumu er fólk sammála öðru ekki. Í það minnsta hægt að lesa um ólík málefni, mörg hver vel rökstudd og vitnað til heimilda. Vert að minnast á að flestir bloggarar skrifa líka góða íslensku, annað en margir blaðamenn sem eru að störfum fyrir miðla hér á landi. Páll Vilhjálmsson er það fremstur meðal jafningja.

Nei takk ekki mann á Bessastaði

sem hefur opinberlega gefið til kynna að honum sé sama um mannréttindi ungra stúlkna, unglingsstúlkna og kvenna.

Felix Bergsson er yfirlýstur stuðningsmaður trans- Samtakanna 78 og fylgir þeirra stefnu, í það minnsta í auglýsingamyndbandi sem hann segir skoðun sína. Hann vanvirðir íþróttir kvenna og konur þar með.

Felix finnst ekkert athugavert að trans kona með kynfæri karlmanns fái aðgang að kvennaklefa þar sem barnungar stúlkur afklæðast. Fer ekki alveg saman við málflutning makans sem vill á Bessastaði og taka Felix með.

Ekki nóg með það, Felix finnst sjálfsagt að karlmenn sem skilgreina sig sem konu taki þátt í kvennaíþróttum. Sveit attan, ekki svona mann á Bessastaði. Nú reynir á að konur sýni stuðning við kynsystur sínar og hleypi honum ekki nálægt forsetaembættinu.

Fara transsamtökin með völdin

Að þessu spyr móðir og lektor í grein sem birt var í Noregi. Hún ásamt Helén Rosvold Andersen stofnuðu foreldrasamtök sem berjast gegn trans-væðingu innan skólakerfinsins.

Foreldra deila sömu áhyggjum. Afleiðingum af hugmyndafræðinni um kynlífs-og kynfræðslu í skólum. Sá gífurlegur stuðningur sem við fáum sýnir að þörf var á þessu. Með öðrum orðum margir foreldrar upplifa sig ráðþrota og valdalausa þegar kynhugmyndafræðina er komin inn í leik-og grunnskóla. Þannig getum við ekki haft þetta.

Andsvörin sem við fengum að skipulag kennslu og fræðsluefni trans-samtakanna FRI (systursamtök Samtaka 78) hefur ekkert með málið að gera. Mér finnst áhugavert að menn tiltaka það. Allir eru sammála um að efast þegar trans-samtökin eru annars vegar. Þetta sést bæði í umræðunni um hvað nemendur eigi að læra í skólanum. Flestir frábiðja sig að tenjast samtökunum og hugmyndafræðinni því flestum þykja baráttumál þeirra ekki góð.

Það stingur í stúf að þeir sem vilja ekki þekkjast trans-samtökin grípa nýyrði sem þau hafa fundið upp. Í námskrá skóla kom hugtakið kynvitund árið 2020. Engum að þakka nema trans-samtökunum fyrir það. Þegar þeir fyrst fengu það inn í námskrá skóla þá kröfðust þeir að koma með fræðslu í skóla um kyn og kynáttun undir því yfirskini að styðja kennara við kennsluna. Þetta er byltingarkennt að enginn getur kennt efnið nema hafa víðtækan orðalista. Í kennarastuðningi sínum, sem þú finnur hjá Udir, eru hugtök sem trans-hreyfingunni finnst nauðsynlegt að kennarar hafi á valdi sínu til að kenna hugmyndafræðina.

Við látum trans-hreyfinguna FRI, sem flestir fullorðnir efast um, ráða för í málaflokknum þegar námskrá skóla er annars vegar.

Því er haldið fram að munur sé á kennslu og kynningu, því samsinni ég segir Malena. Þetta þekkja kennarar sem kenna trúarbrögð og stjórnmál. Hlutlaus skoðun kennara þarf að vera sýnileg. Þannig les ég skólanámskrá. Þegar ég les námskránna, stuðningur kennara við námskránna, og brot úr kennslubókum er ekki ætlunin að kenna trans-málaflokkinn á hlutlausan hátt, alveg ný hugsun. Á hinn bóginn er hugmyndafræðin sett fram sem óumdeilanlegur sannleikur. Tökum þessa tilvitnun sem dæmi frá Udir.

,,Nemendur þurfa að læra og skilja gildi kynjafjölbreytileika” þar sem grunnurinn er að fleiri kyn finnist, allt annað en staðreynd, kynin eru tvö.

Að lokum vil ég ögra þér með eftirfarandi spurningu; eigum við virkilega að láta litla hagsmunahreyfingu sem trans-hreyfingin FRI (Samtökin 78) er að fara með svo mikið vald og áhrif í skólunum og í lífi barnanna?

Malena Foss, móðir, lektor og varaformaður í foreldrar.net skrifar greinina.

Ofbeldið í grunnskólum þarf að rannasaka

Lögreglan á Fjóni fékk tilkynningar á sitt borð um ofbeldi og hótanir í garð nemenda í Agedrup skóla. Þetta er líkist málinu í Borop skóla.

Lögreglunni barst þrjár tilkynningar um ofbeldi og hótanir á síðasta ári og í ár hafa þeir fengið tilkynningu um tvö mál. Hér er um að ræða fjóra nemendur sem liðu illa eftir að hafa innbyrt eitthvað, sennilega hass, segir í tilkynningu frá lögreglunni.

Tilkynningin kom eftir að fjöldi fjölmiðla fjölluðu um bréf sem rúmlega 100 foreldrar barna í skólanum sendu til stjórnsýslunnar. Bréfið var líka sent til Mattias Tesfay, sveitarfélaginu Óðinsvéum og Barna og unglingaráði.

Í bréfinu stendur, sem foreldrarnir skrifuðu, að Agedrup skóli hafi verið öruggur. En viðmið um ,,það sem er eðlilegt” hefur lækkað. Dagblað á Fjóni hefur birt bréfið.

Samkvæmt foreldrunum er um að ræða óviðeigandi hegðun og hótanir með hnífi allt niður í 4. bekk, drykkja og ólögleg efni.

Á lista foreldranna er listi um ákveðna atburði sem lýsir óviðeigandi hegðun, kynferðislegri áreitni, ofbeldi og barsmíðum í tengslum við 11 ára afmæli barns.

Foreldrarnir skrifa bréfið því þeir upplifa að þeir séu ekki teknir alvarlega af skólastjórnendum. Málið virðist þróast í sömu átt og málið í Borup skóla á Sjálandi.

Fjölmiðlarnir sn.dk og TV 2 ásamt fleiri fjölmiðlum hafa sagt frá Borup skóla á Sjálandi þar sem börn hafa mátt þola hegðun sem fara yfir mörk þeirra eins og ofbeldi og í einhverjum tilfellum kynferðislega áreitni.

Foreldrar í Agedrup skóla segja enga afleiðingu af þeirri hegðun sem hafi viðgengist í skólanum þó það hafi staðið yfir í tvö ár. Hegðunin hefur ekki kostað einn dag frá skóla segja foreldrarnir.

Sem svar við bréfi foreldanna segir yfirmaður skólamála í sveitarfélaginu Nikolaj Juul Jørgensen að þeir líti málið alvarlegum augum. Við erum að skoða málið í víðu samhengi, hvernig brugðist var við og ekki síst hvaða úrræði sé hægt að grípa til segir í skriflegri athugasemd frá honum.

Heimild.

Reynsla okkar af meðferðarkerfinu er oft neikvæð segja foreldrar barna sem glíma við kynama

Við hjá Genid, nánustu aðstandendasamtökum fjölskyldna barna með kynvanlíðan, upplifum að börn, án fyrri sögu um óvissu um eigið kyn, glíma við vandamál tengd eigin kyni þegar þau ná kynþroska.

Þetta nýja fyrirbæri, sem kallast Acute Pubertal Gender Dysphoria (APK), hefur alveg nýja lýðfræði unglingsstúlkna sem greinast með kynvanlíðan.

Við lítum á kynvanlíðan sem flókið fyrirbæri sem getur þróast á marga vegu og á sér margar ólíkar orsakir tengdar heilsufarssögu, fjölskyldusamböndum, skólaumhverfi og félagslegum þáttum. Við trúum því að það sé mikilvægt að vera á varðbergi gagnvart einföldum hugmyndum eins og að ,,fæðast í röngum líkama" og að firring frá eigin líkama verði að skoða í víðu samhengi áður en hægt er að greina hann.

Hlutverk og reynsla foreldra

Reynsla okkar af meðferðarkerfinu er oft neikvæð: Þrátt fyrir að við höfum fylgst með þroska barnsins frá fæðingu og þekkjum lífssögu þess betur en nokkur annar, þá gleymist það oft, sérstaklega meðferðarkerfið.

Þegar börnin eru metin vegna gruns um kynjamisræmi er eins og fókusinn þrengist fljótt og einblíni eingöngu á kyn á meðan aðrar andlegar áskoranir hverfa í skuggann.  Meðferðarkerfið virðist framselja ábyrgð á greiningu til hins ólögráða (!) og staðfestir upplifun barnsins á eigin kyni, án þess að kortleggja alla bakgrunnsmyndina fyrir ósamræmi kynjanna.

Þátttaka foreldra

Það er því uppörvandi að læra að foreldrar barna með kynvanlíðan verður nú sinnt, þar sem Ríkisspítalinn í Noregi vill opinbera þjónustu fyrir foreldra.

Við höfum engu að síður áhyggjur af því hvað þetta þýðir í reynd fyrir okkur sem erum nánustu ættingjar. Landsbundnar viðmiðunarreglur um kynjamisræmi gera engar kröfur um ítarlegt sálfræðilegt mat og byggja allt of mikið á ,,neytendalíkaninu" sem leggur áherslu á sjálfsákvörðunarrétt og sjálfræði.

Þegar þetta er yfirfært af handahófi á meðferð barna er reynsla okkar sú að foreldrar eru oft settir til hliðar við meðferðarþjónustuna og mætt með tortryggni. Sem betur fer er nú verið að breyta innlendum viðmiðunarreglum í átt að varfærnara viðhorfi til vandamála barna.

Þrýstingur til að samþykkja einhliða frásögn?

Við spyrjum um útgangspunkt meðferðarkerfisins: Á að leiðbeina foreldrum að sætta sig við einhliða frásögn sem er ekki í samræmi við skilning þeirra og þekkingu á börnum sínum?

Á að leiðbeina foreldrum um að samþykkja yfirlýst kyn barnsins og nota hvaða nafn og fornafn sem barnið vill? Eða er svigrúm fyrir foreldra til að lýsa áhyggjum sínum og kalla eftir heildstæðu mati? Og er pláss fyrir tilfinningar allra sem hlut eiga að máli til að virða og taka með?

Við hjá Genid viljum samræður, ekki fyrirmæli, þegar kemur að innifalinni og heildrænni nálgun til að meðhöndla kynvanlíðan. Hér má lesa greinina.

 

Að halda að maður sé fæddur í röngum líkama er andleg vanlíðan. Að hjálpa andlegu veikum einstaklingum getur verið erfitt- en að notfæra sér andlega veikt, viðkvæmt og fólk í ójafnvægi og meðhöndla það sem svokölluð staðfestingarmeðferð með lyfjum ásamt skurðaðgerð. Að nota hormónalyfjagjöf á andlega veikt fólk er óforsvaranlegt, siðlaust og óskiljanlegt. Meðferðin á Ríkisspítalanum er líka órökstudd, siðlaus og óforsvaranleg segir Tonje Gjevjon.

Trans-lækningar (sem eru í sjálfu sér engin lækning) barna eru tilraunir, skjöl sem láku- íslenskir fjölmiðlar þegja!

Nýlega var skjölum frá World Professional Association for Transgender Health (WPATH) lekið. Í skjölunum kemur fram að starfshættir samræmdust ekki góðu siðferði og ekki var til staðar fylgni á upplýstu samþykki á sviði ,,kynlækninga.“ Skjölin afhjúpa ógnvekjandi og siðlausa hegðun lækna sem voru tilbúnir að ganga langt til að þjóna kynhugmyndafræðinni og ,,kynstaðfestri umönnun.“

Samkvæmt skjölunum sem Environmental Progress gaf út eru vísbendingar um að leiðbeiningar sem móta alþjóðlega heilbrigðisþjónustu í tengslum við kynvitund er ekki alltaf í takt við siðfræðilegar og gagnreyndar læknisaðferðir. Skjölin innihalda samtöl úr samskipaforriti WPATH frá 2021 til 2024 og myndaband frá samræðum um málaflokkinn.

WHATH er viðurkennt sem æðsta vald ,,kynlækninga“ á heimsvísu og hefur haft leiðandi áhrif um ummönnunarstaðla um allan heim og stofnanir. Umræður innan WPATH bendir til að tilraunir á börnum hafi verið í hávegum hafðar sem þeir spinna jafnóðum. Meðlimir samtakanna hafa viðurkennt að bæði börn og foreldrar skilji ekki til fulls þau langtímaáhrif sem ,,kynstaðfest umönnun“ hefur vegna takmörkunar á heilsulæsi þeirra.

Með öðrum orðum, ráðamenn WPATH eru meðvitaðir um að börn sem gangast undir aðgerðir sem samtökin tala fyrir fá krabbamein, verða ófrjó og fá annars konar alvarlega heilsufarskvilla. WPATH skjölin sýna það sem kallað er ,,kynlækningar“ eru hvorki vísindi né læknisfræði segir Michael Shellenberger, forseti og stofnandi Environmental Progress. Tilraunirnar á börnum eru rannsakaðar og ekki liggur að baki neinar rannsóknir sem staðfesta að meðferð beri árangur.

Hið góða er að sífellt fleiri sérfræðingar hafa stigið fram og lýst áhyggjum sínum af þróun meðferða og mála. Hér er um að ræða læknisfræðilegar deilur um hormóna- og skurðlækningar í kynlækningum. Aðgerðasinnar innan WPATH virðast ekki skilja þá neikvæðu langtíma fylgikvilla og ófrjósemi sem sjúklingar þurfa að lifa með. Börn tapa getu til kynlífs, upplifun af fullnægingu og verða ófrjó segir Shellenberger. Skjölin sýna svo ekki verður um villst að fagfólk innan WPATH veit að það fær ekki samþykki frá börnum, unglingum og viðkvæmum fullorðnum eða foreldrum fengju þeir að heyra sannleikann.

Environmental Progress hafði samband við alla meðlimi WPATH sem nefndir voru í skjölunum sem láku til að sannreyna yfirlýsingarnar og gefa fólki tækifæri á að svara. Tveir nefndarmenn svörðuð; annar staðfesti réttmæti ummælanna en hinn vefengdi túlkunin án þess að neita athugasemdunum.

Lekinn leiddi til að fjölmargir sem höfðu farið í kynskiptimeðferð tjáðu sig um alvarlega tilfinninga- og líkamlega erfiðleika sem þeir hafa mátt þola vegna ,,kynstaðfestandi meðferðar.“

,,Hefjum uppgjörið," sagði Luka Hein, ung kona sem fór í tvöfalt brjóstnám (ætti að vera skylduáhrof) aðeins 16 ára gömul. ,,Vegna samtaka eins og WPATH vantar mig líkamshluta og glími við sársauka."

,,Ég var hræddur krakki sem hélt að læknar myndu hjálpa mér...og sjáðu hvernig þessir slátrarar tala um hvað kom fyrir fólk eins og mig á bak við luktar dyr," bætti Hein við í annarri færslu til X.

Heilbrigðisstarfsfólki er skylt að ,,skaða ekki," Þess í stað taka þeir þátt í barnaníði. Vonandi mun þessi opinberun hindra núverandi stefnu Kaliforníu sem leyfir þessar skaðlegu aðgerðir.”

Á Íslandi eru fjórir einstaklingar meðlimir í WPATH og má velta fyrir sér hvort þeirra meðferðir sem tengjast trans-fólki byggist á aðferðum samtakanna sem eru frekar siðlausar.

Íslenskir fjölmiðlar eru samir við sig, ekki fjallað um málið. Mér er óskiljanlegt af hverju fjölmiðar víða um heim fjalla svona mikið um gagnlekann en á Íslandi láta menn þetta sem vind um eyru þjóta. Við hvað eru blaðamenn hræddir? Hér er um líf og limi fjölda barna um allan heim, líka á Ísland, að ræða. Þöggunin er skerandi.

Hér má lesa greinin sem vitnað er til.

Hér má lesa aðra umfjöllun.

Hér og hér má horfa á myndband og umfjöllun um lekann.

Hér má horfa á viðtal við barn sem hefur lent í klónum á þessum meðferðum.

Trans-kona er ekki fullorðinn kvenmaður, ákveðin tegund af karlmanni

Sífellt heyrir maður og les þessi sönnu orð. Með því að láta sér vaxa hár, nota varalit, háa hæla og tösku gerir karlmann ekki að konu. Heldur ekki að breyta kynskráningu sinni og taka þátt í kvennaíþróttum. Vissulega getur viðkomandi upplifað í eigin hjarta og heila að hann sé kona, það verður ekki tekið frá honum. En það er útilokað að karlmaður geti verið líffræðilega kona og um það snúast kynin. Ekki það sem gerist í kollinum á fólki. Karlmaður fæðist ekki í kvenlíkama með líffræði sem tilheyra konum. Hann fæðist ekki með litninga sem tilheyra konum og fær þá aldrei.

Við eigum ekki að láta eins og karlmaður sé kona með réttindi kvenna í einu og öllu, s.s. aðgang að einkarýmum kvenna. Mannveran hefur ákveðin réttindi burtséð frá kyni, á við um bæði kynin. Myndasyrpa sem britist um daginn segir meira en nokkur orð.

Álfur Logi, Arna Magnea Danks, Ragnheiður Stefánsdóttir, Anna Steinunn Þengilsdóttir, Hans Jónsson, Haraldur Davíðsson og Aron Kristinn Lýðsson finna verulega til í hjarta sínu!

Mikið á þetta fólk bágt. Ekki annað hægt en vorkenna þeim sé horft á skrifin þeirra. Það sé ofsjónum yfir að fólk gangi um götur höfuðstaðarins með skilti sem segir sannleikann. Af hverju skyldi fólkinu vera svona illa við þetta?

Er þetta kannski sama fólkið og krefst umburðarlyndis, ástar og kærleika í tengslum við trans- hugmyndafræðina. Gleymdu þau góðu orðunum frá eigin hjarta. Held það bara. Af hverju mega ekki allar staðreyndir koma fram og sannleikur.

Örn Bergmann Jónsson spyr ,,Börn fæðast alltaf í réttum líkama“ Hvernig rökstyður þú þessa fullyrðinu. Tók mig til og svaraði honum. Mjög einfalt þú getur ekki skipt um líkama. Margir vildu óska þess að það væri hægt. Yngja aðeins upp, verða dóttir sín sem er með 30 ára líkama eða sonur sem er með 20 ára líkama. Datt ekki í hug að fólk gæti spurt svona heimskulega. Auðvitað getur enginn skipt um líkama. Þú hefur sama líkamann frá fæðingu til dauðadags. Líkaminn mun eldast með þér hvort sem manni líkar betur eða verr.

JK Rowling sökuð um hatursorð

Hatursorðræða er eitt af tískumálefnum dagsins í dag. Hún er sérstaklega vinsæl ef það á að koma höggi á fólk af því það særir t.d. tilfinningu einhvers.

JK Rowling hefur ekki átt sjö dagana sæla í þeim efnum. Hún er staðföst, eins og allar konur eiga að vera, að trans-kona (sem er karlmaður) eigi ekkert erindi inn í einkarými kvenna. Nú á dögunum var mál gegn henni fellt niður.

Trans konum (tegund af karlmanni) finnst sjálfsagt að troða á réttindum kvenna sem vilja ekki trans-konur inn í búningsklefa kvenna. Skilja trans-konur ekki hvað það er niðurlægjandi fyrir ungar stúlkur og konur?

JK Rowling var kærð fyrir hatursorðræðu í garð trans-konu af því höfundurinn sagði hana karlmann. Að sjálfsögðu var kæran felld niður enda galið að kæra fólk fyrir að segja sannleikann og hvað þá ákæra. Við höfum sé svona þvætting eiga sér stað hér á landi.

Rowling svaraði einni trans-konunni vel: ,,Af hverju ætti að neyða trans konur til að nota karlarými? Skilur þú ekki hve niðurlægjandi það yrði fyrir okkur? Eða er þér alveg sama?" spurði einn og Rowling svaraði: "Einhver hefði í raun átt að útskýra fyrir þér að særðar tilfinningar þínar trompa ekki réttindi annarra.” Lesa má um málið hér.

Í því liggur mergur málsins, réttindi kvenna voru aflögð með lögum um kynrænt sjálfræði.

 

Heiðurinn, kynlíf og gervi meyjarhaft, seinni hluti

Menningarmunurinn

Samkvæmt Kristinu eru málefnin menningarlega og undirtóninn er trúin. Hún bendir á að stúlkur vísi í íslam til að réttlæta gjörðir sínar. Trúarleg rök. 

Kurda Yar, verkefnastjóri hjá Kvennaráðgjöfinni, sem veitir konum úr minnihlutahópum ráðgjöf, bendir á að íslam sem slíkt sé ekki ástæða þess að ungar konur finni fyrir þrýstingi og væntingum frá fjölskyldunni til að lifa eftir ákveðinni menningu. Í ráðgjöfinni ræðir hún við konur á öllum aldri um ýmis málefni, meðal annars við ungar konur um kynlíf.

Við höfum fengið fyrirspurnir vegna átaka milli kynslóða. Það gerist þegar konur vilja ræða meydóminn vegna þess að þær upplifa þrýsting frá fjölskyldu og vinum. Umræðan um meydóm finnst í fleiri trúarbrögðum. Um er að ræða menningarlegan þrýsting frekar en trúarlegan. Kristnar konur t.d. frá Írak og Líbanon hafa sömu menningu og upplifa svipað segir hún og heldur áfram: Það er oft sameiginlegur þrýstingur á stúlkur frá menningarheimum þar sem kynlíf kvenna spilar stórt hlutverk. Sami þrýstingur sést ekki á dönskum stúlkum, því fjölskyldumynstur hefur verið leyst upp fyrir löngu.

Fræðsla um kynlíf

Í samtökunum Kynlíf og samfélag eru menn meðvitaðir um þessa skiptingu meðal kvenna í minnihlutahópum. Nanna Sloth Friis er heilsuhjúkrunarfræðingur og samræmir kynfræðslu fyrir minnihlutahópa. Hún leggur áherslu á að hópur ungmenna sé mjög fjölbreyttur eftir þjóðerni og bakgrunni foreldra. Stór hluti stúlkna hefur marktækt minni þekkingu á meðgöngu og getnaðarvörnum einmitt vegna þess að samkvæmt íslam er bannað að stunda kynlíf fyrir hjónaband.

Af þeim sökum tala ungmennin ekki við foreldra um kynlíf. Það er tabú. Í íslam er kynlíf af hinu góða, en það verður að vera innan marka hjónabandsins. Þess vegna myndast gjá á milli þeirra og danskra vina sem eignast kærasta og prófa kynlíf fyrr og foreldra stúlknanna sem af menningarlegum ástæðum segja að kynlíf fyrir hjónaband komi ekki til greina. Sumir foreldrar trúa að því meira sem þú talar um kynlíf því meira hvetja þau stúlkurnar til að byrja kynlíf snemma, segir Nanna Sloth.

Notkun getnaðarvarna

Nokkrar rannsóknir sýna einnig að þekkingin stúlknanna um kynlíf kemur ekki frá foreldrum þeirra og oft ekki frá skólanum heldur. Það er langt frá því að allar stúlkur taki þátt í kynfræðslu og í sumum múslímskum frjálsum skólum er fræðslan alls ekki í boði.

Hins vegar öðlast múslimskar ungar konur þekkingu um kynlíf frá tengslanetinu. Það getur verið erfitt ef vinir þeirra hafa heldur ekki mikla þekkingu á getnaðarvörnum og kynlífi. Því þá má búast við goðsögnum og fordómum:

Goðsagnirnar um að sjálfsfróun sé skaðleg eða að þú verðir ófrjór af pillunni er möguleiki. Við sjáum tilhneigingu til þess að ungar múslimskar konur nota ekki getnaðarvarnir eins mikið og danskar. Karlmennirnir hafa hins vegar minni andstöðu við smokkanotkun en danskir karlmenn, segir Nanna Sloth Friis.

Fóstureyðingar margfalt fleiri

Það er ekki aðeins í tengslum við gervi meydóm og fóstureyðingar hjá ungum stúlkum undir 18 ára aldri sem innflytjendur og afkomendur eru ráðandi. Í almennri fóstureyðingartölfræði fá innflytjendur og afkomendur þeirra frá múslímskum löndum margfalt fleiri fóstureyðingar en danskar konur. Til dæmis fara 20 af hverjum 1.000 konum af pakistönskum uppruna í fóstureyðingu á meðan aðeins 10 af hverjum 1.000 dönskum konum fara í fóstureyðingu, samkvæmt nýjustu skýrslu (2008) dönsku heilbrigðisyfirvaldanna.

Að sögn Kristinu Aamand er ástæðan sennilega, ólíkt því sem áður var, að konur vilja færri börn. Kannski hafa þær séð slitnar mæður sínar eftir að hafa eignast mörg börn og rímar ekki við löngun þeirra til að mennta sig. Fóstureyðingar meðal ungra kvenna eru líka margar í minnihlutahópum samanborið við danskar ungar konur. Og þetta tengist aftur tvöföldu lífi ungra kvenna.

Meðal pakistanskra fjölskyldna, sem eru aðallega múslímar, eru nokkur mjög íhaldssöm fjölskyldumynstur.

Stúlka stundar ekki kynlíf fyrir hjónaband sem þykir mikil og góð kynferðisleg stjórnun. Hún stundar ekki kynlíf fyrir hjónaband vegna þess að það eru miklar væntingar um hverju hún ætti að ná í lífinu hvað fjölskyldu og menntun varðar. Þess vegna getur konan aldrei sagt að hún hafi orðið þunguð fyrir hjónaband. Þess í stað kjósa margar að láta fjarlægja fóstrið án þess að nokkur viti það, jafnvel þó stúlkan hefði viljað hafa eignast barnið, segir Kristina Aamand.

Heimild.