Skref í rétta átt

ER hjartanlega sammála að banna eigi snjalltæki í grunnskólanum. Skólanum ber að útvega þessi tæki séu þau notuð í kennslu, nemendur eiga ekki að útvega sér þau sjálf. Og fyrir utan það held ég að nemendur hafi gott af að vera án snjallsímans þann tíma sem skólinn er.

Snjallsímar bannaðir í skólum

Hvernig á að brúa bil starfs sem fáir vilja vinna

Foreldrar verða að leysa úr sínum málum sjálfir það er nokkuð ljóst. Forgangsraða. Starf ófaglærðra starfsmanna á leikskólum er ekki eftirsóknarvert og því sækja fáir í störfin. Meira að segja leikskólakennarar heillast ekki af laununum. þetta sama á við öldrunargeirann, ekkert mál að byggja en hver á að vera inni í þessum byggingum þegar starfsmenn fást ekki, nema þeir tali útlensku.

Vansvefta foreldrar vonlaus þrýstihópur

Barnið föðurlaust að þeirra mati

Hreint með ólíkindum að barnið sé gert föðurlaust hjá stofnuninni. Eitt dæmi um baráttu fyrir réttmætum upplýsingum.

Synjað gagna um son sinn

Liðin tíð

Liðin tíð að menn geti haft hús sín ólæst á landsbyggðinni. Óværan er um allt.

Óboðinn gestur í íbúðarhúsinu

Móðir dæmd fyrir heimilisofbeldi- handvömm lögreglu gegn kærendum

Einu sinni á ævi minni hef ég farið í skýrslutöku hjá lögreglu. Tilefnið var ekki gott. Barnsmóðir sonar míns hafði ruðst inn á heimilið og ætlaði að ná í barn sitt sem var hjá föður þess. Hún var beðin að bíða, hann myndi koma með barnið niður. Áður hafði hún kallað á starfsmann Barnaverndar Reykjavíkur sem var í íbúðinni. Hún beið ekki heldur ruddist inn í íbúðina. 

Til að gera langa sögu stutta þá gekk barnsmóðir sonar míns fram með offorsi, barði hann, dóttur mína sem var með barnið í fanginu og engu mátti muna að höggin lentu á höfði þess. Þau komu sér í skjól á klósettinu og læstu. Þar var sungið og talað til að leiða hugann frá látunum frammi. 

Höggin féllu. Húsgögnum og tölvuskjá velt og hlutum kastað. Lögregla kölluð til og barnsmóðirin færð út af tveimur lögreglumönnum. Heimilisofbeldi um það deilir enginn. Starfsmaður barnaverndar vitni af öllu saman. 

Nú tók við skrautlegur kafli í lífi okkar. Sem eigandi íbúðarinnar kærði ég fyrir eignaspjöll. Sonur minn og dóttir kærðu fyrir ofbeldi. Barnabarn mitt gat ekki kært þar sem ofbeldismaðurinn fór með forsjánna og enginn sem gat kært fyrir það. Litla skinnið mátti sitja uppi með andlegan skaða af framferði móðurinnar. 

Þegar á lögreglustöðina kom mætti okkur rannsóknarlögreglumaður. Við mæðgur vorum saman og reifuðum málið. Hakan datt niður á bringuna. Hann dró úr okkur að kæra. Rannsóknarlögreglumaðurinn reyndi að færa rök fyrir því að málið tengdist forsjárdeilu og það hefði lítið upp á sig að kæra, og hana nú. Hann skaust frá og á meðan spurði ég dóttur mína hvort hún hefði sömu tilfinningu og ég, að við ættum ekki að kæra þetta ofbeldi. Sú var raunin. 

Lögreglufulltrúinn snéri aftur og þá spurði ég hann hreint út hvort hann tæki málstað móðurinnar, ofbeldismannsins. Það kom fát á hann og sagði ekki svo vera. Yfirheyrslurnar í þessu máli voru allar með ólíkindum og hefði ég ekki sjálf verið í hringiðunni hefði ég ekki trúað þessu. Móðurinni var gert málið auðvelt á meðan við þrjú máttum berjast fyrir rétti okkar hjá lögreglunni. Málinu vísað frá. Ég var ekki sátt, eins og gefur að skilja.  

Þá hófst ferli að kæra niðurstöðu lögreglunnar til ríkissaksóknara. Sem betur fer sá hann ástæðu til að taka málið upp að nýju og nú átti að kalla til vitni, starfsmann barnaverndar og hlusta á  hringingar sonar míns til 112. Á upptökunni mátti greina högg dynja á meðan samtalið stóð yfir. Lögreglan hafði ekki kallað vitni til skýrslutöku því þeir vildu fella málið niður. Hjarta lögreglunnar sló með ofbeldismanninum, móðurinni. 

Yfirmenn rannsóknarlögreglumannsins sáu ekki ástæðu til að skoða málið frekar þegar ég kvartaði undan vinnubrögðum hans og það sýnir meðvirknina sem ríkir innan lögreglunnar. Vonandi hefur þetta breyst. 

Málið fór fyrir dómstóla og móðirin kærð fyrir heimilisofbeldi. Dómurinn hljóðaði upp á tvö ár skilorðisbundinn, sek í öllum atriðum. Hún hefur afplánað dóminn.  

Lögrelgan stóð sig afar illa í þessu máli sem gaf mér aðra sýn á starf þeirra. Að menn í opinberu starfi skuli voga sér að taka afstöðu eins og lögreglan gerði í þessu máli er hreint með ólíkindum. Mín reynsla ýtir undir umræðuna í samfélaginu að ekki er sama hvort þú ert kona eða karl þegar kemur að ofbeldi, á líka við um dóma.  Eftir lestur nokkurra dóma er tilhneigingin að konur komi alltaf betur út úr dómskerfinu. Jafnréttinu virðist ekki náð á þessum vígstöðvum. 

Lögreglan virðist hafa þá skoðun þegar heimilisofbeldi er annars vegar að karlmaðurinn sé sá seki. Rannsókn sem sagt var frá í sjónvarpinu, þættinum Horft til framtíðar, sýnir það sama. Hugsunarvilla hjá lögreglumönnum. Hér má sjá brot úr þættinum sem fjallar nákvæmlega um þetta, https://drive.google.com/file/d/1hdwHosV1n5dv7SPRCfJLK-WjNN3YzTzU/view  

Jafnvel þó karlmenn séu með áverka skal konunni trúað. Slíka hugsanavillu þarf að uppræta innan lögreglunnar og taka þarf á málunum eins og þau koma fyrir ekki eins og lögreglan telur að þau séu eða þeir sannfærðir um af hálfu konunnar. Hvað þarf til það er spurning! Ég skora á lögreglu og dómstóla að skoða af hverju konur fá sérmeðferð þegar kemur að ofbeldismálum, einhver skýring hlýtur að liggja þar að baki. 

Hún lætur ekki að sér hæða

Af hverju ætli þetta komi ekki á óvart með Heiðu Björg, velti því fyrir mér! 

Hafa áhyggjur af þekkingarleysi Heiðu Bjargar

Kærur gegn sr. Þóreyju Guðmundsdóttur og Elísabetu Ýr Atladóttur

Gunnar Kristinn Þórðarson stjórnsýslufræðingur skýrir frá því á facebook síðu sinni að hann hefur lagt fram kærur hjá lögreglu gegn sr. Þóreyju Guðmundsdóttur og Elísabetu Ýr Atladóttur. Þar segir nánar:

“Í dag átti ég fund með lögreglunni og lagði fram kæru á hendur sr. Þóreyju Guðmundsdóttur og Elísabetu Ýr Atladóttur. Ég kæri sr. Þóreyju fyrir brot á 229. gr. hegningarlaga, sem segir svo:

“Hver sem skýrir opinberlega frá einkamálefnum annars manns, án þess að nægar ástæður séu fyrir hendi, er réttlæti verknaðinn, skal sæta sektum eða fangelsi allt að 1 ári.”

Að auki kærði ég sr. Þóreyju fyrir brot á 9. gr., sbr, 8. gr. og 8. ml. 2 gr. laga um persónuvernd. Ég kærði Elísabetu jafnframt fyrir brot á 121. gr. hegningarlaga, er segir svo:

“Hver sem opinberlega hvetur menn til refsiverðra verka, skal sæta fangelsi allt að 2 árum eða sektum, ef málsbætur eru, nema brot hans varði þyngri refsingu að lögum.

Þessi ákvörðun sr. Þóreyjar að draga fram 30 ára gamlar upplýsingar um geðheilsu 14 ára unglings sem hafði lent í grófu einelti vegna taugasjúkdóms, hafði meiri áhrif á mig en ég ætlaði. Eins og gengur með mörg börn sem verða fyrir áföllum, hafði ég gleymt mörgu frá þessum tíma, og hélt að það væri til marks um að ég hefði sleppt tökum á þessu tímabili í lífi mínu. Þegar sr. Þórey dró þessar upplýsingar fram, mér til áfellis og niðurlægingar, heltust yfir mig óvelkomnar minningar um einelti, barsmíðar og niðurlægingu. Ég fékk að auki mikla samkennd með þessum unglingi, sem mér fannst lengi, þekkja aðeins af afspurn.

Ég lagði fram kæruna fyrir hönd þessa unglings, sem ég vil nú þekkja betur, en einnig allra unglingsdrengja sem í dag þurfa að taka ákvörðun um hvort þeir eigi að þiggja þjónustu Barna og unglingageðdeildar Landspítalans. Ég hef verið í þeim sporum, og veit að eitt af því sem unglingar velta fyrir sér, er hvort slík ákvörðun muni elta þau fram á fullorðinsár. Ef ekkert verður að gert, -og þessi verknaður Þóreyjar og Elísabetar látinn óátalinn, geta þeir átt von á að embættismenn, -eins og sr. Þórey, -sem einnig hefur starfað sem heilbrigðisstarfsmaður, muni 30 árum síðar draga þær upplýsingar þeim til háðungar og áfellis.”

Stjórnvöld verða að grípa til aðgerða

Mörg börn hafa mátt þola ofbeldi af hendi foreldri sem notar það sem vopn í forsjárdeildu. Víkingur er því miður ekki fyrsti, eini né sá síðasti sem má horfa á barn sitt beitt slíku ofbeldi. Stjórnvöld þurfa að bretta upp ermarnar og breyta ferli foreldrar sem ná ekki sáttum eftir skilnað. Danir hafa séð ástæðu til að breyta fyrirkomulaginu og það er óskandi að stjórnvöld hér á landi sjái ástæðu, fyrr en seinna, að taka upp danska kerfið. Foreldri sem beitir tálmum á að refsa, ofbeldi felst í ólögmætri tálmum.

Harðorður í garð barnaverndarnefndar

Ætti að kynna sér málin betur

Hreint ótrúlegt að lesa svar fölskylduráðgjafans ,,Eins með börn­in, ef þú held­ur áfram að vera kær­leiks­rík­ur gagn­vart kon­unni þinni og börn­um, þá þarftu ekk­ert að ótt­ast tengt börn­un­um. Það er rétt­ur þeirra að um­gang­ast báða for­eldra sína og kon­an þín hef­ur ekk­ert úr­slita­vald yfir þeim rétti." Margt bendir til að umræddur ráðgjafi hafi ekki fylgst með umræðunni í samfélaginu. Beittasta vopn konunnar er að nota börnin. Konur komast upp með það og yfirvöld styðja ofbeldið, eins og ég vel að kalla þann gjörning að hóta föður að hann fái ekki að hitta barn eða börn sín. 

Alltof algengt er að feður fara út af heimilinu án barna. Alltof margir telja það rétt móður að halda börnum eftir skilnað. Svo er ekki. Ein mestu mistök sem margir karlmenn gera og þ.a.l. fá konur beitt vopn í hendurnar, sem margar nota óspart á ósmekklegan hátt.

Ég elska ekki konuna mína