ASÍ, BSRB, VR, Efling og fleiri verkalýðsfélög

hafa gleymt hópnum sem hefur það verst í samfélaginu. Það má aldrei tala um þennan hóp. Meðlög fylgja vísitöku en launin ekki. Segir sig sjálft, ráðstöfunartekjur meðlagsgreiðandi feðra minnkar í takt við hækkandi verðbólgu.

Guðmundur Steingrímsson skrifaði grein, lesið hér.

,,Í þessum hópi er fátækasta fólk landsins. Fáir hafa það jafnskítt og tekjulágir, eignalitlir feður sem vilja þó allt gera til þess að taka þátt í uppeldi barna sinna. Þeir fá engan stuðning, heldur þvert á móti. Þeir þurfa að borga. Alveg sama þótt verkalýðsforysta blási í herlúðra gegn fátækt og ríkisstjórn hækki stuðning við foreldra, þá skal þessi hópur – feður – grafinn og gleymdur. Viðhorfið er augljóst og merkilega kuldalegt: Þeir mega éta það sem úti frýs."

Skynsamar stelpur

sem kaupa smokka fyrir gæjann sem þær sofa hjá. Líst vel á svona þenkjandi stúlkur. Treysta ekki á dómgreind strákanna. Reka smokk í nefnið á hjásvæfunni.

Vel til fundið hjá þessum ungu mönnum. Þeir vita sínu viti.

,,Spurður hverj­ir hafi verið helstu kaup­end­urn­ir þeirra svar­ar Vign­ir að það hafi mest verið ung­ar stelp­ur, sem hafi fund­ist þeir krútt­leg­ir, og ung­ir strák­ar sem hafi þótt þeir fyndn­ir."

Seldu þjóðhátíðargestum smokka

Að græða á ríkinu en tapa börnum sínum

Þegar fólk er ungt og ástfangið getur ekkert gerst. Framtíðin blasir við unga fólkinu. Barn í vændum og hamingja óstjórnleg. Ekki hægt að hemja hana. Par bíður í ofvæni eftir að erfingi fæðist. Síðan annar. Þau gifta sig ekki. Margir telja það óþarfa.

Barnið kemur. Parið ræðir saman. Er ekki sniðugt að ég skrái mig sem einstæða móður segir konan. Þá fáum við hærri barnabætur og annars konar fríðindi frá hinu opinbera. Gerum það segir piltur og skráir sig hjá foreldrum eða vinum. Heppin, þeim tókst að leika á kerfið. Annað barn bætist við. Leika áfram sama leikinn nema nú hækka upphæðirnar. Lífið er yndislegt og hið opinbera grunar þau ekki. Vinir þeirra og fjölskylda segir ekki frá. Hið opinbera pungar út, enda einstæð móðir með tvö börn samkvæmt kerfinu.

Það kastast í kekki hjá unga parinu. Gengur illa að vinna úr ágreiningsmálum. Þau ákveða að fara í sitthvora áttina. Þá fyrst blasir vandinn við honum. Hann á ekki tilkall til barna sinni. Hann á ekki rétt á lögheimilisskráningu barna sinna (þeim fylgir meðlag og barnabætur). Hann hefur aldrei verið skráður í sambúð með barnsmóður sinni og börnum. Kerfið lítur svo á að honum komi þau eiginlega ekki við. Hann hefur aldrei haft aðgang að neinum upplýsingum um börn sín. Skipti ekki máli þegar allt lék í lyndi. Allt annað upp á teningnum.

Nú eru góð ráð dýr. Konan ákveður að hegna kærastanum. Notar börnin til þess. Hún veit að hann á ekki rétt. Hún hefur vopnið í sínum höndum. Veit sem svo að lögheimili barnanna er hjá sér. Ekkert breytist hjá henni, nema nú fær hún meðlag í raun og vera.

Til að losa sig við kærastann úr lífi sínu og barnanna getur konan beitt tálmun. Hægt og bítandi fækkar samverustundum föður við börn sín. Að lokum er hann útilokaður og finnst jafnvel ekki í lífi barnanna meira. Jú sem peningamaskína. Honum ber nefnilega skylda til að greiða meðlag þrátt fyrir að mega ekki hitta börn sín og ala þau upp. Hann má ekki leiðbeina þeim í lífinu. Hann má ekki vera stoð þeirra og stytta. Móðir ákveður það!

Lögheimili barna er ekki hægt að færa nema foreldrið sem hefur það geri það. Skiptir þá engu hvort barnið býr hjá hinu foreldrinu. Ekkert stjórnvald hefur getu eða vilja til að grípa inn í lögheimilsskráningu barna.

Mörg börn búa hjá feðrum sínum sem borga meðlag til móður. Sem sagt þeir hafa tvöfalda framfærsluskyldu. Vilja ekki rugga bátnum. Gætu misst barnið. Höfða þarf dómsmál til að hnekkja á lögheimili móður og þau mál eru ekki sett í forgang í dómskerfinu. Kerfið sem ég lýsi hér er meingallað.

Ég segi við ykkur feður. Látið aldrei telja ykkur inn á slíkt ráðabrugg. Þið græðið á ríkinu en gætuð tapað barni eða börnum ykkar.

Höfundur er grunnskólakennari.

Greinin birtist á Visi.is sunnudaginn 31. júlí 2022

Bólginn ferðamannasjóður

hefðu ráðamenn þjóðarinnar haft þor til að leggja konugjald á hvern farþega. Peningana ætti að nota til uppbyggingar á þeim svæðum sem ekki er rukkað inn á eða bílastæðagjald. Held að það sé á fáum stöðum. 

Sagt í fréttum að ferðamenn í ár væru um 1.7 milljón, langt umfram spár. Væri 2000 kr. gjald lagt á hvern hefði upphæðin verið töluverð.

Borgum USA við gjald. Perú rukkar brottfarargjald. Engum þykir neitt athugavert við að borga þetta. Við erum raggeitur, eða ferðamálaráðherrarnir. Ferðaþjónusta vælir við hvert gjald en löngu tímabært að hlusta ekki á það. Þeir væla ekki þegar hótelnóttin kostar 30-70.000 kr. og meir. Þá tala menn um framboð og eftirspurn. Hafi útlendingar ekki efni á að borga 2000 kr. til uppbyggingar ferðamannastaða þá geta þeir verið heima.

Erlendar gistinætur nærri fjórfaldast

Formaður Samtaka 78 fer með rangt mál

og í hvaða tilgangi, maður spyr sig. Formaður samtakanna hélt því fram að samkynhneigðir þyrftu að sanna mál sitt með kynlífsmyndböndum þegar þeir sækja um hæli. Kjarninn hefur nú bent á að það er ekki rétt.

Í fréttinni segir að það sé örþrifaráð hælisleitanda, ekki krafa Útlendingastofnunarinnar.

Til hvers fer formaðurinn vísvitandi með rangt mál? Er það ásetningur að kasta olíu á eldinn.

Margir hafa tjáð sig vegna fullyrðingar hans. Rakkað stofnunina niður vegna orða hans.  

Mikilvægt að formaður samtaka sem þessara fari með rétt mál þegar hann tjáir sig í fjölmiðlum.

Úr frétt Kjarnans.

,,Kærunefnd útlendingamála hefur óskað sérstaklega eftir því að gögn í formi mynda og/eða myndskeiða af kynlífsathöfnum verði ekki lögð fram sem gögn í málum hinsegin hælisleitenda. Þetta kemur fram í tölvupóstsamskiptum nefndarinnar við Rauða krossinn, sem Kjarninn hefur undir höndum."

Fjölgun útlendinga, fleiri trúarbrögð

Með fjölgun útlendinga í landinu eykst flóra trúarbragða og siðfélaga sem eru nú þegar um 50. Ekki eru allir á þeirri skoðun að samkynhneigð eða aðrar kynhneigðir sé möguleiki. Því miður. Menningarheimar skarast.

Öllum er frjálst að búa í landinu. Öllum er frjálst að hafa skoðun. Öllum er frjálst að tjá hana (upp að vissu marki reyndar, ríkið passar suma meira en aðra). Vandinn getur aukist þegar menningarheimar, sem eru eins og svart og hvítt, mætast. Það sjáum við með áletruninni á fánanum.

Á einn hópur frekar rétt á sér en annar? Umburðarlyndið virðist af skornum skammti hjá mögum minnihlutahópum gagnvart þeim sem eru ekki á sömu skoðun og þeir. Eða fylgja sömu trú. Eiga bara ein trúarbrögð rétt á sér? Á bara ein skoðun rétt á sér?

Þeir sem eru ekki fylgjandi samkynhneigð eða öðrum kynhneigðum ættu að koma skoðunum sínum eða trú á framfæri á annan hátt. Ljóst að ræða þarf við börn um að málefnið. Einn af möguleikum lífsins, trú sem fer ekki saman við lýðræði íslensku þjóðarinnar. Meira að segja margir kristnir samþykkja ekki það sem regnbogafáninn boðar. 

Á að taka tillit til allra? Í íslensku samfélagi segjum við já.

Aftur krotað á regnbogafánann

Er hægt að kæra leikskólakennara fyrir að planta

hugmyndafræðinni um rangt kyn í líkama barns? Velti þessu fyrir mér eftir umræðuþátt sem sýndur var í Noregi í janúar. Þar efast einn viðmælandinn um gagnsemi og tilgang þess að ræða málin við leikskólabörn. Hann bendir á að leikskólakennarar í Noregi sæki námskeið hjá trans samtökum þar í landi til að læra nálgun á efninu við leikskólabörn. Hann telur það skapa rugling og vera dramatískt þegar leikskólakennari bendir barni á að það sé kannski í röngum líkama. Þarf það endilega við ung börn? Velta má upp þeirri spurningu, hvaða leyfi hefur leikskólakennari til þess?

Umræðuþátturinn tekur á mun fleiri, s.s. til eru tvö líffræðileg kyn, kona og karl. Um það deilir enginn. Einn viðmælandinn benti á að upplifi einstaklingur sig í röngu kyni er það í höfðinu, ekki líffræðilegt.

Ég hef líka velt fyrir mér, í kjölfar áhorfsins, af hverju þarf ekki samþykki foreldra til að ræða kynfræðslu við leikskólabörn? Rétt eins og í kynlífinu, þarf samþykki beggja. Að mínu mati er það skylda og verkefni foreldra leikskólabarna að leiðsegja um kynfræðslu svo ungra barna og þeirra að taka á hvort barn telji sig í röngum líkama, ekki leikskólakennara. Við tölum um börn 2-6 ára gömul. Leyfum þeim að vera börn. 

Norska ríkið gerir lítið úr konum með breyttu orðalagi í stjórnarskrá, talar um ,,þann sem fæðir barn“ en ekki konu sem fæðir barn. Kemur fram í þættinum. Femínistinn Christina Elligsen, sem fékk á sig kæru, og er í þættinum, segir að enginn geti fætt barn nema kona. Annar viðmælandi tekur undir það.

Mér þykir þetta lítilsvirðing við konur að taka kyn þeirra og stöðu út þegar kemur að t.d. fæðingum. Sama með brjóstamjólkina. Nú má ekki segja  móðurmjólk, eða þeir ætla sér að breyta þvi. Engin getur gefið brjóst nema sá sem hefur fætt barn, sem sagt móðir. Norska ríkið niðurlægir konur og framkoman er ámælisverð að mínu mati. Sérstaða og einkenni kvenna er að engu haft. Konur hafa barist fyrir því í áarhundruð að vera metnar að verðleikum, meðganga, fæðing og brjóstagjöf er séreinkenni konu og nú á að má það út eins og ljótan texta úr handriti. Skömm að þessu.

Ég er verulega hugsi. Af hverju mótmæla konur ekki? Af hverju láta þær kúga kyn sitt á þennan hátt? Femínistinn Christina Elligsen gaf sig ekki og sagði það opinberlega. 

Hér á landi getur vitræn umræða ekki farið fram um málaflokkinn. Ofstækissinnar, hef komist í tæri við einn, sem vilja ekki heyra minnst á aðra skoðun en þeirra yfirtaka umræðuna um málaflokkinn. Nota til þess orð eins og fordóma, hatursumræðu o.fl. í þeim dúr. Því miður hoppa of margir á vagninn með þeim eða þegja, þeir kæra sig ekki um klær ofstækissinnana.

Til að fá betri skilning á málefnum transbarna/fólks hef ég þurft að leita til Skandinavíu eftir fræðsluefni. Blaðagreinar, fræðsluþætti og umræðuþætti.  Meðal annars er þessi umræðuþáttur frá Noregi. áhugaverður í alla staði.

Það er aldrei oft sagt, komdu fram við aðra eins og þú vilt að aðrir komi fram við þig.

Viðtal við Arnar Sverrisson sálfræðing,

hann mætti í yfirheyrslu vegna kæru trans- aktívista. Hin hliðin bauð Arnari í viðtal.

Hér er brot úr viðtalinu.

Hef ekki hlustað en mun klárlega gera það. Hvet áhugasama að gera slíkt hið sama.

Ekki sama íslenskt barn og úkraínskt,

þegar kemur að þeirri hörmung að hafa ekki hitt pabba sinn. RUV hefur ekki fyrir því að ræða um stöðu íslenskra barna en þau úkranísku fá umfjöllun. Geri ekki lítið úr því.

Í fréttinni segir ,,Geðlæknir og sálfræðingur sem vinna með mannúðarsamtökunum Flottafolk hafa áhyggjur af sálarheill þeirra." Hafa íslenskir fræðingar engar áhyggjur af íslenskum börnum, eins og þeir fræðingar sem vinna fyrir Flottafolk" sem hafa ekki séð föður sinni í mánuði, ár og áratugi. Geri ekki lítið úr reynslu barnanna sem sakna feðra sinni sem nú sinna stríðsrekstri.

Margir hafa bent á íslensk börn, vanlíðan þeirra þegar þau búa við tálmun. Ruv hefur ekki sýnt málefninu áhuga. Hverju það sætir væri fróðlegt að vita?

Frétt um málið má lesa hér.

Sorglegt að heyra

og í reynd varð ég hissa. Talað um framkomu kennara fyrir nokkrum árum. Ekki átatugum. Maður hélt að svona framkoma væri liðin tíð. Kennari sem gefur öðrum nemendum tilefni til stríðni, einelti, í garð annars. Stjórnendur bera mikla ábyrgð í svona máli.  

Samkennd annarra nemenda virðist ekki til staðar.

Hugrakkur að segja frá.

Niðurlægður af kennaranum fyrir framan bekkinn