Konur sem heita Edda Falak, Hanna Björg Vilhjálmsdóttir, Þórhildur Gyða Arnardóttir,

og fleiri og fleiri segir Sigurður. Ég leyfi pistli hans að eiga bloggsíðuna í dag enda tilefnið þarft. Sigurður skrifar og Fréttin.is birtir á sínum tíma, pistillinn var skrifaður 2021 og ábyggilega ekki af tilefnislausu. Nú þegar riddarar transhreyfingarnar eru uppteknir við að svipta fólki lífsviðurværinu er vert að rifja pistilinn upp.

Sigurður G. Guðjónsson hæstaréttarlögmaður setti fram áhugaverðan pistil á Facebook síðu sína í morgun um útilokunarmenningu nokkurra aktivistahópa kvenna sem ber yfirskriftina Hverjum verður slátrað næst?

Pistilinn má lesa hér:

Konur sem heita Edda Falak, Hanna Björg Vilhjálmsdóttir, Þórhildur Gyða Arnardóttir, Jóhanna Ýr Jónsdóttir, Þórunn Björk, Tara Margrét Vilhjálmsdóttir, Ólöf Tara, Tanja M. Ísafjörð Magnúsdóttir, Þórhildur Tori Arnarsdóttir, Guðrún Erla Hafsteinsdóttir, Salka Sigmars, Olga Björt Þórðardóttir, Ragnheiður Aradóttir, Sjöfn Friðriksdóttir, Bryndís Anna Ó. Sigurgeirsdóttir, Heiðrún Arna, Díana B Katrín, Brynhildur Yrsa, Gyða Einarsdóttir, Guðbjörg Ýr Valkyrja Guðbjargardóttir, Eyrún Eva Gunnarsdóttir, Áslaug Adda Maríusdóttir, Sigrún Antonsdóttir, Kolbrún Erna Pétursdóttir, Arndís Jónasdóttir, Birta Björnsdóttir, Heiðrún Hauksdóttir, Jóna Júlíusdóttir, Hulda Hrund Höskuldsdóttir, Auður Ösp Hlíðdal Magnúsdóttir, Drífa Jónasdóttir, Sif Traustadóttir, Bylgja Júlíusdóttir, Katrín Stefanía Klemenzardóttir, Olga Björt Þórarinsdóttir, Alfa Jóhannsdóttir, Aníta Lára Ólafsdóttir, Birna Eik Benediktsdóttir, Rakel Steinberg Sölvadóttir, Helga Ben, Halldóra Kristín Pétursdóttir, Sigrún Sól Ólafsdóttir, Matthildur G. Björk Einarsdóttir, Hulda B Hákonardóttir, Tinna Haraldsdóttir, Alexandra Rós Jóhannesdóttir, Kristjana Mjöll Jónsdóttir Hjörvar, Auður Lilja, Fríða Rós Valdimarsdóttir, Hildigunnur Rúnarsdóttir, Elfa Jóns, Freydís Dögg Steindórsdóttir, Kristín Vilhjálmsdóttir, Kristin Elfa Guðnadóttir, Erla Einarsdóttir og Pálína Helga Þórarinsdóttir, eiga það sameiginlegt að vera ötular á samfélagsmiðlum í nafni baráttu gegn því sem þær kalla ,,nauðgunarmenning”.

Hugtakið nauðgunarmenning hafa valkyrjur þessar ekki skilgreint, enda henta merkingar orða eða skilgreiningar hugtaka illa málstað þeirra og baráttuaðferðum. Þar helgar tilgangurinn alltaf meðalið.

Einhverjar þessara kvenna tilheyra misformlegum samtökum eða hópum, eins og Öfgum, Bleika fílnum og Aktívisma gegn nauðgunarmenningu.

Þegar litið er yfir þá slóð sem baráttukonurnar skilja eftir sig á samfélagsmiðlum bæði í opnum og lokuðum hópum vekja aðferðir þeirra og atlögur gegn einstökum mönnum óhug.

Með skipulögðum hætti er komið á framfæri fullyrðingum um að nafngreindir karlmenn séu ofbeldismenn og nauðgarar, þó ekkert liggi þar að baki, engin kæra, enginn dómur, ekkert. Hvíslið á netinu á að duga til að slaufa þeim, útskúfa og koma í veg fyrir að þeir hafi í sig og á.

Konur þessar veigra sér ekki við að hvetja til viðskiptabanns gegn einstaklingum og fyrirtækjum einstaklinga sem þær merkja sem ofbeldismenn og nauðgara.

Þannig hefur nú um nokkra hríð markmiðið verið að ganga frá litlu fyrirtæki manns sem kallaður er nauðgari og ofbeldismaður. Gefum Sölku Sigmars orðið í þeirri baráttu ,,Getum við látið vefjuna fara á hausin plís”. Undir þetta er tekið af öðrum og bætt um betur og eitt meintra fórnarlamba látið koma fram hjá Eddu Falak til að draga upp sem dekksta mynd.

Engu skiptir fyrir umræðuna þó fórnarlömb ofstækiskvenna þessara hafi verið sýknuð af öllum sökum.

Egill Einarsson sem mátti þola skipulagða atlögu af hálfu Bleika fílsins sumarið 2013 er enn eitur í beinum einhverra þessara kvennahópa. Má meðal annars sjá ummæli um hann í færslu Þórunnar Bjarkar frá 6. maí á þessu ári. Erla Einarsdóttir spyr en með Gillz ….. mér datt í hug að skrifa upp memes með ógeðslegum setningum, nota endilega líka gay hatur, rasisma, fitufordóma o.fl. sem hann hefur látið frá sér og getur ekki löglega svarið af sér og birta með hashtöggum # flott fyrirmynd. Thuridur Ósk Gunnarsdóttur finnst Erla algjör nagli.

Ekki létti það brúnir Kristínar Elfu Guðnadóttur og Tönju Ísafjörð þegar Gísli Marteinn bauð Steinunni Ólínu í auglýsingaþátt sinn á RÚV til að kynna nýja bíómynd þar sem Egill Einarsson leikur. Þær taka saman tal um Gísla Martein sem fær þá einkum að vera súper viðkunnanlegur og kunni að segja það sem hentar og hann sé til í kaffispjall í desember. Hann fær þá einkum að vera meira ,,woke” en flestir á hans reki. Rétt er þó talið að vera á varðbergi gagnvart Gísla Marteini þar sem hann spili sig einfaldari en hann er.

Hvort þessi orðræða Tönju og Kristínar Elfu um samskipti og væntanlegt kaffispjall með Gísla Marteini er rétt veit enginn. Getur þess vegna verið uppspuni eins flest sem kemur fram í orðræðu kvennanna á samfélagsmiðlum. Fjöðrin verður í hópum þeirra ekki að hænu heldur hænsabúi þar sem hávaðinn og fyrirferðin eru jafngild sannleikanum.

Siðferði kvennanna og sannleiksást virðist á lágu plani; reyndar mjög lágu plani. Leyfi einhver sér að efast um róg og illmælgi þeirra skal gengið frá honum með níði, aðdróttunum og hreinum óþverraskap, sem sennilega má flokka sem andlegt ofbeldi.

Ragnheiður Aradóttir aktivisti gegn nauðgunarmenningu sagði í færslu 11. janúar 2019 að litlu hlutirnir skiptu máli. ,,Minn eigin litli aktívismi er að ég borga áskrift til Stundarinnar. Ég fékk í gegn að það sé ekki verslað við Henson hjá vinnunni. Ég borða ekki á Gló. Bækur frá Óðinsauga ekki keyptar. Eruð þið með fleiri svona litla hluti sem þið gerið ? @ Sjöfn Friðriks svarar ,,Vefjan!!

Enginn veit hver er næstur, ef marka má færslu Birnu Eikar Benediktsdóttur frá 8. maí 2021, þar sem segir ,, leið til þess að hvísla að mörgum í einu getur verið að búa til færslu hér í þessum hópi sem inniheldur ekkert nema nafn þess sem hvísla á um þannig eru engar ásakanir í gangi eða neitt, bara nafni póstað. Hvað segið þið um þetta baráttu systur ?” Svo byrja nafngreiningar sem ekki verða hafðar eftir hér.

Hafandi skoðað þann óþverraskap sem virðist mega rekja til framangreindra kvenna á samfélagsmiðlum og víðar get ég tekið undir þá spurningu Hildigunnar Rúnarsdóttur sem er virk í spjalli ,,ætli siðblindingjar viðurkenni einhvern tímann ( fyrir sjálfum sér eða öðrum) siðblinduna ?

Mér er ljóst að konurnar njóta tjáningarfrelsis. Tjáningarfrelsi þeirra eru hins vegar sett mörk af reglum um friðhelgi einkalífs. Friðhelgi einkalífs ber konum þessum að virða vilji þær vera samkvæmar sjálfum sér í baráttunni fyrir betri heimi. Sú virðist ekki reyndin.

Persónuvernd hlýtur að skoða hvort að hópar eins og Bleiki fíllinn, Öfgar, og Aktívistar gegn nauðgunarmenningu eða einstakir meðlimir þeirra stundi ólögmæta vinnslu persónuupplýsinga.

Vonandi fer ofbeldi af hálfu þessar kvenna að ljúka. Þeim er ekki treystandi. Síst af öllu til nokkurra góðra verka.

Styttan af manni með barn á brjósti er draumur barnaníðings

Karlmaður getur ekki annað en fengið persónulega ánægju af að barn sleikir geirvörtuna hans. Þess vegna sýnir safnið Kyn hvað barnaníðingi dreymir um, skrifar listamaðurinn Suste Bonnén.

List þarf ekki endilega að vera eitthvað. List á ekki að skapa umræðar en list getur skapað umræður. Eins og fréttapistlar, félagslegt frumkvöðlastarf, forsíða á Ekstra Bladet og nú 3.5 metra há stytta gerir í dag. Styttan er af karlmanni sem gefur brjóst og er til sýnis á Kyn safninu í Árósum. Umræðan sést á samfélagsmiðlum blaðanna og minni eigin snjáldursíðu, þar sem ég fordæmi að draumur barnaníðinga sé myndgerður.

Auðvitað vill enginn tengjast orðinu barnaníðingur. Þó svo að um 70-120.000 manns í Danmörku hafa tilhneigingu til barnaníðs viljum helst loka augunum fyrir að þessi einhliða ástarjátning er til.

Hægt er fordæma sjúkdóma eða sýna sjúklingum umhyggju en að endurskýra kynferðislegar athafnir, sem þetta er í mínum augum, þegar fullorðinn karlmaður lætur saklaust barn sleikja geirvörtuna og kalla gjörninginn ,, nærveru, blíðu og umhyggju gagnvart nýju lífi," er hættuleg endurritun af raunveruleikanum.

Fyrir Agape er barnaníð ekki draumur? Fullorðinn nakinn maður, sem nýtur þess að leggja lítið barn upp að geirvörtunum þannig að það geti sleikt þær er frá mínum bæjardyrum séð myndmál af því sem barnaníðing dreymir um.

Það er ekkert rangt við að hafa barnaníðs drauma og það er ekkert rangt við að beina hugmyndaflugi sínu þangað en samt sem áður finnst mér glæpsamlegt að segja orðið sem kom upp í hugann þegar ég sá styttuna.

Þegar öllu er á botninn hvolft er það ekki nákvæmlega það sem barnaníðingar segja þegar þeim finnst þeir sýna ástúð með því að fara í náin sambönd við útvöldu börnin sem þeir komast í nálægð við?

Þegar Aske Kreilgaard útskýrir af hverju styttan heiti Agape, það fyrir gríska ást, þá sperri ég eyru og voga mér að opna auga. Auðvitað túlkar styttan barnaníðings verk gagnvart litlu barni með því að láta það sleikja geirvörtuna.

Geirvartan er aðalmálið. Bæði hjá konum og körlum er það sérstakt svæði. Fyrir mig var brjóstagjöf ákaflega náin, einnig sársaukafull, þroskandi og stundum lostafull athöfn sem olli því að legið dróst saman, eins og náttúran hefur svo skynsamlega komið því fyrir. Á sama tíma voru börnin nærð á sem eðlilegastan hátt. Það var mikil ánægja fyrir móður, reynsla sem karlmenn munu aldrei upplifa

Munurinn sem er á karli og konu sést líka hér. Móðirin uppfyllir þarfir barnsins en karlinn eigin þörfum. Ég sé ekki að leikið sé með kynhlutverkin eins og margir aðrir sjá. Ég sé lítið barn misnotað og karlmann að leika með eigin þarfir. Þess vegna finnst mér það truflandi að bæði kynin og áhorfendur mæri skilaboðin: fullorðinn maður getur gert hvað sem hann vill með lítið barn, svo framarlega sem við köllum það Agape.

Höfundur greinarinnar er: Suste Bonnén er billedhugger, fotograf og forfatter. Lausleg þýðing er mín.

Styttuna má sjá í greininni.

 

Velkomin í skautaða fávitasamfélagið

Ef allir vinnandi menn láta vera með að tjá sig um trans, innflytjendur og bólusetningar (til að nefna þrennt sem brennur á fólki) fær það alvarlegar afleiðingar fyrir samfélagið og pólitíkina.

Ætli vinnuveitandi minn fái áhyggjufulla tilkynningu þegar textinn hefur verið birtur í blaðinu?

Ég skrifa um transhreyfinguna. Og þar á bæ hafa menn stundað að hóta fólki til þöggunar með því að hafa samband við vinnuveitendur þeirra segir Elin Ørjasæter en færslan er lausleg þýðing á grein sem hún skrifaði.

TV 2 hefur skrifað um hvernig sumir í transhreyfingunni hafa kerfisbundið samband við vinnuveitendur fólks sem tjáir sig á gagnrýninn hátt um trans á samfélagsmiðlum. Kennarinn Sonia Arisland gagnrýndi möguleikann á að breyta löglegu kyni við 16 ára aldur.

Þá fékk skólastjóri skólans sem hún starfar við tölvupóst um að það ætti að segja Soniu upp (eða segja henni upp, þ.e. reka hana á dögunum!) því viðhorf hennar hefur skaðleg áhrif á nemendur.

Mér finnst það öfgar sem transhreyfingin stendur fyrir eins og að kynin séu mörg. Ég sem almennur lýðræðislegur borgari fagna allri umræðu, þar á meðal póstum frá reiðum lesendum sem halda að ég sé kú-kú.

En sá hluti transhreyfingarinnar tekur ekki umræðuna. Í staðinn hafa þeir samband við atvinnurekendur fólks til að kúga það til þöggunar.

Getur fengið alvarlega samfélagspólitískar afleiðingar

Vinnuveitandi Sonia Arisland, skólastjórinn í skólanum sem hún vinnur við, hafði bein í nefinu þegar hún sýndi að Sonia hefði fullt og óskorðað tjáningarfrelsi.

Vinnuveitandi annarrar konu sögðu henni upp eftir álíka upphlaup. Vogels hafði annars konar starf sem gæti haft áhrif í réttarsalnum í Bergen fyrir páska. Þegar þetta er skrifað er beðið eftir dómi sem mun koma á vordögum (Innskot, Vogel vann málið).

Tjáningarfrelsiskaflinn (NOU 2022:9) fjallar um tjáningarfrelsi tengt atvinnu og vinnuskilyrðum.

Þar stendur: ,,Tjáningarfrelsi starfsmanna hefur sterka réttarvernd. Vandamálið er æfingin. Raunverulegt tjáningarfrelsi mótast af miklu meira en löggjöf. Viðhorf, viðmið og venjur sem ráða ríkjum á vettvangi eða í geira hefur einnig áhrif á það sem einstaklingar kjósa að tjá sig um opinberlega.”

Þá bendir NOU á að þróunin fari í raun í ranga átt. Starfsmenn eru varkárari en áður að tjá sig, þeir óttast að tjá sig utan vinnu geta valdi vanda í vinnunni (hægt að lesa meira í kafla 15 í skýrslunni, mæli með því!).

Ef transmálefnin eru aldrei á dagskrá hjá vinnandi fólki mun trans-lestin halda áfram á nokkurs fullorðins í rýminu.

Trans-lestin er hugtak sem ég fékk hjá Kjetil Rolness, sem ræddi um transhreyfinguna í Kvöldblaðinu á páskadag.

Rolaness er verktaki með góða innsýn, en hann hefur sem betur fer ekki atvinnurekanda sem aðgerðarsinnar geta hrætt.

Ef allir vinnandi menn láta vera með að tjá sig um trans, innflytjendur og bólusetningar (til að nefna þrennt sem brennur á fólki) fær það alvarlegar afleiðingar fyrir samfélagið og pólitíkina.

Þá verða umræður um málaflokkana í höndum aðgerðasinna annars vegar og hins vegar fólks með öruggar tekjur.

Velkomin í skautaða fávitasamfélagið, þar sem reiðir aktívistar rífast við biturt nettröll á eftirlaunum.

Greinina má lesa hér.

Höfundur greinarinnar er: Elin Ørjasæter er dosent i HR og arbeidsliv ved Høyskolen Kristiania, og har skrevet en rekke bøker om personalledelse og arbeidsrett. Hun har tidligere skrevet i Aftenposten, Morgenbladet og E24. Ørjasæter er aktiv som foredragsholder og har hatt en rekke opptredener i NRK og TV2, så vel i debatt og nyhetsprogram som i reality og underholdning.

Til er margs konar kynvitund, en bara tvö líffræðileg kyn. Þeim er ekki úthlutað við fæðingu, þau verða til við getnað.

Í helgarbaðinu skrifaði Leny Malacinski að hún væri kona. Hún undraðist að heilbrigðisyfirvöld gætu skilgreint kyn eitthvað sem væri úthlutað við fæðingu. Þessi undrun og misskilningur, m.a. hjá heilbrigðisyfirvöldum er háréttur hjá henni segir Lasse.

Hún bendir sömuleiðis á þversögnina þegar fólk segir að kyn sé félagslegt, en samt sé farið fram á kynleiðréttingu af sama fólkinu, með lyfjum eða skurðaðgerðum. Sama fólkið telur meðferð nauðsynlega vegna kynáttunar, ónot með eigið kyn.

En rök Malacinskis halda ekki vatni. Sem sérfræðingur í barna- og unglingageðlækningum lít ég á hugmyndir hennar um að maður geti ,,fæðst í röngum líkama" einföld. Skilningurinn á fyrirbærinu er tvíþættur, kynvitund og transhugmyndafræði. Skilningur sem að mínu mati hefur líklega haft alvarlegar afleiðingar fyrir sum börn og ungmenni.

Það eru bara tvö líffræðileg kyn. Þetta er velþekkt, vísindaleg staðreynd og er viðurkennd af öllum lífvísindum, þar á meðal læknavísindunum. Kyn er ekki eitthvað sem er deilt út við fæðingu, heldur ákvarðast við getnað, það vil segja samruna eggs og sæðis, hvort sæðið ber X eða Y litninga. Arfgerðin er óyggjandi þ.e.a.s. hvort þú ert líffræðileg kona (XX) eða karlmaður (XY).

Hver einasta fruma í líkamanum ber þessa kóðun og er afgerandi fyrir þróun líffærana, m.a. líffærin sem framleiða annað tveggja, egg (kona) eða sæði (karlmaður). Þetta er augljóst fyrir öll spendýr og hefur verið undanfarin 200 milljón ár. Líffræðilegt kyn er þannig ótvírætt.

Sumir nota tilvist truflana eða breytileika í líffræðilegum kynþroska (DSD) á erfðafræðilegum, hormóna- eða líffærafræðilegum grunni sem rök fyrir því að líffræðileg kyn séu ekki tvö, þ.e. að um intersex sé að ræða. DSD nær yfir margs konar aðstæður án skýrt skilgreindrar afmörkunar og í langflestum tilfellum væri samt hægt að flokka einstaklinginn af öðru kyninu.

Kynáttun er aftur á móti flóknara fyrirbæri og enn sem komið er finnast ekki vísindalegar skýringar á því. Þetta er flókið líf-sálfræðilegt fyrirbæri sem fjallar aldrei um líffræðilegt kyn. Líffræðilega kynið hefur áhrif á kynvitundina en kynvitundin getur ekki haft áhrif á líffræðilega kynið. Líta ber á kynvitund sem þróunarferli sem gengur út frá líffræðilega kyninu en sem upp að vissu marki mótast og festist í sessi í gegnum barnæskuna og unglingsárin í sál- og félagslegu samhengi.

Það er rétt að fóstrið verði fyrir áhrifum hormóna á meðgöngunni og í mismiklu mæli. Auk þess virðist vera kynbundinn munur á þroska heilans. Þetta er skýring á skapgerð, ákveðnum persónueinkennum og kynhneigð. Þú getur verið kvenkyns með karlkyns hegðun, en þetta er náttúrulegt afbrigði og þýðir ekki að fólk sé fast í röngum líkama.

Hins vegar er það einmitt hið síðarnefnda sem margir nota og sérstaklega ungt fólk. Á yfirborðinu má segja að kynvitund geti verið óendanleg þar sem hún eru byggð á eða ruglað sama við hverfular huglægar tilfinningar og þörf fyrir sjálfsgreiningu sem félagslegt fyrirbæri meðal ungs fólks.

Á sama tíma viðurkenni ég að sumt fólk þjáist af vanlíðan með eigið kyn og að það þarf augljóslega rétta hjálp. Kynhneigð er líffræðileg en til eru ódæmigerðari kyneinkenni og ekki er hægt að flokka þetta tvennt sem sams konar fyrirbæri.

Þessi svokölluð kynbundna nálgum við meðferð vanlíðunar við eigið kyn byggist á einfaldri tvískiptri kenningu um að vanlíðan stafi að miklu leyti af meðfæddu ,,innra ekta” kyni og að viðkomandi hafi fæðst í röngum líkama. Þetta hefur m.a. leitt til þeirrar skoðunar að besta meðferðarformið sé í grunninn byggð á læknisfræðilegu inngripi og/eða skurðaðgerð.

En aftur á móti er það þekkt að margar ástæður geta verið fyrir ónotum með eigin líkama, ástæður sem þarf að greina á milli. Það getur verið undirliggjandi geðrænir kvillar, áföll, tímabundið ástand eða ókynþroska tjáning sem sýnir sig síðar að vera samkynhneigð.

Sérstaklega hjá börnum og unglingum sem eru á þroskaskeiðinu er erfitt að slá föstu hvað veldur kynáttunarvanda og maður þarf að vera varkár að nota læknisfræðileg úrræði þar sem enn er um að ræða tilraunir og mikil hætta á aukaverkunum án tryggingar fyrir jákvæðri niðurstöðu. Þegar kemur að börnum og unglingum á því aðeins að beita sálfræðilegri og heildrænni nálgun.

Það er ekki þar með sagt að meðhöndlun með lyfjum og skurðaðgerðir geti ekki verið í einhverjum tilfellum réttlætanlegt fyrir fullorðið fólk, þó ég mæli með því sem síðasta möguleikann. Með fyrirvara um mismun á dönskum og amerískum aðstæðum þá sýna nýlegar rannsóknir að um 30% sjá eftir læknisfræðilegum kynbreytingum.

Sú einföldum að maður geti verið fæddur í röngum líkama, eins og Malacinskis ýjar að í Helgarblaðið, hefur orðið til þess að auka hættuna fyrir læknisfræðileg mistök í meðhöndlun, sérstaklega hjá börnum og unglingum með kynáttunarvanda. Þegar það er sagt, gæti verið áhugavert að heyra rök heilbrigðisyfirvalda sem halda fram að kyn sé eitthvað sem er deilt út við fæðingu.

Höfundur greinarinnar: Lasse Sørensen er speciallæge i børne- og ungdomspsykiatri. Lausleg þýðing er mín.

Heilaþvott barna þarf að stöðva

Ekki bara á samfélagsmiðlum, í skólakerfinu og kirkjunni heldur öllum samfélögum.

Markaðssetning transsamfélagsins víða um heim er óhugnanleg.

Fyrir þá sem hafa séð eftir ferlinu hafa þeir möguleika á að skoða vefsíðuna ,,Sex cange regret“ sem stofnuð var fyrir þá sem þurfa aðstoð. Hlustið á trans-einstakling sem vill hjálpa öðrum. Hann stofnaði síðuna. 

Hér má hlusta á strák og móður hans sem vill vara fólk við hvað getur farið úrskeiðis þegar læknar misgreina börn, segja þau trans. Strákurinn segir einlæglega frá lífi sínu, hann vildi vera stelpa. Hann hótaði líka móður sinni ef hann fengi því ekki framgengt sem hann vildi þá myndi hann hlaupast að heiman...eða! Hvað gerir ekki foreldri?

Foreldrar biðja um hjálp vegna barna sinni, má hlusta á þetta. Læknir segir frá dæmum sem hún hefur þurft að taka á. Engar sannanir eru fyrir að börn fæðist í röngum líkama. Læknirinn bendir á félagslega áróðurinn sem börnin verða fyrir. Læknirinn segir að við verðum að taka mark á þeim sem hafa snúið aftur að upprunalegu kyni.

Meðferðin segir læknirinn, og vitnar í konu sem hefur glímt við ónot í eigin líkama, er að að bíða og láta andlegu vanlíðanina líða hjá. Börn eiga að njóta vafans.

Ólöf formaður trans-samfélagsins sagði að transhugmyndafræðin sé félagslegt fyrirbæri. Gefur fullt tilefni til að hafa áhyggjur þegar við horfum til félagsmótunar barna. Pistillinn um áróður segir frá því.

Áróður skóla og kirkju

er áþreifanlegur þegar litið er til transhugmyndafræðinnar. Samtökin 78 hafa selt fána til að minna fólk á hinsegin samfélag. Þessa fána hafa margir skólar keypt eða fengið og flagga eins og um þjóðfána sé að ræða. Mér líkar ekki þessi óbeini áróður sem felst í flöggun fánanna. Hvort svona áróður sé leyfilegur í opinberum byggingum skal ósagt látið.

Kirkjan gerist líka sek um áróður, beinan og óbeinan. Klerkar hafa látið mála liti transhreyfingarinnar við margar kirkjur. Áróður, en honum er beitt yfir langan tíma og þar sem margir sjá áróðursherferðina. Þeir hafa líka auglýst sérstök námskeið fyrir ,,hinsegin börn“ og ýta undir að þau skilgreini sig sem slík taki þau þátt. Illa gert. Auðvitað á ekki að draga börn í dilka á þennan hátt. Má ekki líta á svona námskeið sem óbeinan áróður, sér í lagi þegar prestar sem tilheyra hinsegin samfélaginu eru meðlimir. Eins og segir á heimspeki.is ,, Áróðurinn fer jafnan skemmstu leið að markinu og gerir sér far um að sannfæra sem flesta á sem stytztum tíma og með sem auðveldustum hætti.“

Leyfum börnum að vera börn án skilgreinar. Þau mega vera eins og þau vilja. Fullorðnir eiga ekki að ýta börnum inn í transhugmyndafræðina. Hér má hlusta á góðan fyrirlestur læknis.

Á vísindavefnum má lesa: Feitletrun er mín.

,,Áróður (propaganda) felst í því að viljandi, ítrekað og kerfisbundið er reynt að breyta eða festa í sessi viðhorf, skoðanir og/eða hegðun hjá tilteknum hópum (mass persuasion) án þess að viðtakendur (þeir sem sjá eða heyra áróðurinn) geri sér endilega grein fyrir því eða óski þess (Jowett og O’Donnell, 1999; Taylor, 2003). Í þessari skilgreiningu felst að markmið áróðurs næst aðeins þegar honum er beitt yfir langt skeið. Markmiðið getur svo verið allt frá því að markaðssetja vörur yfir í að ýta undir baráttuþrek þjóðar á stríðstímum. Því gefur að skilja að áróður getur tekið til ýmiss konar athafna og fortalna (persuasion) svo framarlega sem þær eru notaðar til að ná viðkomandi markmiði.“

Ekki er farið í grafgötur með að einhliða fræðsluflutningur Samtaka 78 er í skólakerfinu. Þar fegra menn hlutina. Á vísindavefnum segir líka: ,,Ef fólk getur aftur á móti ekki sjálft kynnt sér málin nánar getur sá sem segir fregnir af tilteknum atburði haft mikil áhrif á skoðanir og viðhorf almennings á atburðinum, til dæmis með því að birta upplýsingar þannig að þær þjóni aðeins hagsmunum tiltekinna aðila.“

Skólar gera sig seka um þetta, ekki bara grunnskólar heldur líka leikskólar. ,,Áróðri má koma á framfæri til viðtakenda í gegnum ýmsa fjölmiðla líkt og útvarp, sjónvarp og prentmiðla. Hugsanlegt er líka að alnetið verði í meira mæli notað til áróðursstarfssemi í framtíðinni. Önnur birtingarform áróðurs eru einnig þekkt; þar má nefna ræðuhöld, myndlist og veggspjöld af ýmsum toga. Einnig getur orðanotkun verið dæmi um áróður (Pratkanis og Aronson, 2001).“

Get ekki lokið þessu án þess að þetta komi fram ,, Hvítur áróður er gjarnan eignaður réttum sendanda og innihald boðanna er í flestum tilvikum sannleikanum samkvæmt, eða því sem næst. Þó er þess gætt að innihald skilaboðanna dragi upp sem fegursta mynd af þeim sem standa á bak við boðin.“ Þetta er nákvæmlega það sem áróðursmeistarar transhreyfingarinnar gera til ná í börnin.

Á heimspekivefnum má lesa: ,,Lokatakmark alls áróðurs er að sannfæra, fá menn til að trúa. Til þess eru notaðar bæði beinar og óbeinar aðferðir. Áróðurinn fer jafnan skemmstu leið að markinu og gerir sér far um að sannfæra sem flesta á sem stytztum tíma og með sem auðveldustum hætti. Hann leggur ekki áherzluna á að sanna, heldur sannfæra.“

Samtökin 78 og aðrir transaðgerðasinnar ræða aldrei um fólk sem hefur séð eftir transferlinu eins og þessi hér. Markmið samtakanna er að sannfæra, fá menn til að trúa.

Samtökin 78 eða aðrir transaðgerðasinnar tala heldur ekki um áhrif lyfjagjafar á börn, eins og þessi.

Svona gæti ég lengi talið. Fjölmiðlar bregðast skyldum sínum og falla undir áróðursherferð transhreyfingarinnar því þeir draga upp fegurstu myndina til að sannafæra börn.

Látum börnin vera, þau þurfa ekki að skilgreina sig sem eitt né neitt. Leyfum þeim bara að vera þau sjálf alveg sama hvernig þau eru.

Lesa má um áróður á heimspeki.is  og Vísindavefnum og eru beinar tilvitnanir í textanum af síðunum.

Dómar segja að transkona sé líffræðilegur

karl og skal hann meðhöndlaður sem slíkur. Mannréttindadómstóllinn dæmdi fyrir nokkru síðan að faðir getur ekki kallað sig móður þó hann skilgreini sig sem konu. Hann er líffræðilega karlmaður og gefur frá sér sæði. Þessu ber að fagna.

Skilgreining á kyni er ekki nóg til að breyta líffræðinni, henni verður ekki haggað.

Hinn dómurinn er Landsréttur Danaveldis. Í dagblaði mátti lesa: ,,Landsret slår fast: Fængslet transkvinde er biologisk mand og skal blive i mandefængsel.” Landsréttur tekur af öll tvímæli, transkona er líffræðilegur karl og verður í karlafangelsi." Öryggi kvenna í fangelsinu vegur þyngra en ósk/upplifun karlmannsins um að vera kona”

Skýrara verður það ekki frá báðum þessum dómstólum.

Er þá ekki komið að menntakerfinu, hér á landi og víðar. Þeirri þvælu (ég kalla þetta þvælu) að til séu fleiri en tvö kyn var troðið í námsbækur grunnskólabarna. Þeirri þvælu var líkta troðið í skólabækur að við getum okkur til um kyn barns þegar það fæðist. Menntamálastofnun ætti að sjá sóma sinn í og fjarlægja allar bækur sem bera þessa þvælu á borð fyrir börn. Líffræðilegu kynin eru tvö, karl og kona.

Hins vegar getur hugsun/tilfinning fólks verið sú að það upplifi sig annað en sitt líffræðilega kyn. Það eitt breytir ekki staðreyndum, frekar en dómarnir gerðu.  

Óheilbrigð hjarðhugsun þegar talað er um kynáttun

,,Það er næstum því erfitt að trúa þessu. Nokkrar af stærstu menningarstofnunum í Bergen hafa, ásamt hundruðum einstaklinga af menningarsviðinu, skrifað undir áskorun gegn tjáningarfrelsi og opinni umræðu. Í yfirlýsingunni fullyrða þeir að ,,sem lista- og menningarstarfsmenn séu þeir í fararbroddi í baráttunni fyrir tjáningarfrelsi." Þetta er hreint Orwellian "newspeak". Í reynd gera þeir þvert öfugt. Vanhæfni til að hugsa rökrétt og réttsýnt, eins og yfirýsingin sýnir, er bæði kómísk og sorgleg.

Þetta segir Alex Iversen á snjáldursíðu sinni, hann heldur áfram:

Bakgrunnur yfirlýsingarinnar er dómsmál milli frjálsu félagasamtakanna Papillon og fyrrverandi starfsmanns Rianne Vogels, sem þeir ráku fyrir að gagnrýna kynvitund á Twitter. Uppsögn Vogels var dæmd ógild af dómnum og fékk hún skaðabætur. Í úrskurðinum kemur fram að ummæli Vogels hafi ekki verið áreiti og innan málfrelsis.

Að fjöldi allur af menningarfólki í litlum bæ taki sig saman til að skrifa undir undirskriftalista þar sem Vogel er úthrópuð, einstaklingur sem stendur alveg ein í þessu, með engar stofnanir á bak við sig eða mannfjölda, er dæmi um hatur og ,,ofbeldisfullar frásagnir." Bara að hafa talað um eitthvað sem er augljóslega mjög mikilvægt fyrir hana sýnir hve óheilbrigð hjarðhugsun er meðal þessa ,,góða" menningarfólks og satt að segja veldur það mér óþægindum.”

Rianne Vogels stefndi vinnuveitanda sínum eftir að hann sagði henni upp eftir tíst um kynáttun. Rianne telur eins og margir að kynin séu tvö og að transkona geti ekki verið kona. Vinnuveitandi hennar fékk nafnlaust skeyti þar sem Rianne Vogels er sökuð um hatursorðræðu o.fl. Svona svipað og transaðgerðasinnar hér á landi nota gegn fólki. Henni sagt upp og gefið að sök að fara á svig við reglur fyrirtækisins. Til að gera langa sögu stutta þá vann hún málið, fyrirtækið mátti ekki reka hana fyrirvaralaust, og hún fékk dæmdar bætur frá vinnuveitanda eins og kemur fram í innleggi Alex.

Tjáningarfrelsið lifir enn í Noregi þrátt fyrir endalausar tilraunir trans-sinnaðra einstaklinga til að binda endi á það.

Þessi hjarðhugsun minnir á marga kennara, stjórn KÍ og bæjarstjórn Akureyrarbæjar, sem vilja þagga niður tjáningarfrelsið eins og ,,góða" fólkið í Bergen. 

Þess vegna hefur transhreyfingin ekki fólkið með sér

segir Kåre Fog í innleggi á snjáldursíðu sinni. Hreyfingin sýnir ekki umburðarlyndi.

Í fréttinni, á ensku, segir hve erfitt það sé fyrir manneskju, Kathleen Stock, sem staðhæfir að líffræðileg kyn séu bara tvö. Það þýðir að hún þarf lífverði í kringum sig þegar hún talar opinberlega. Það eru þessar aðstæður sem valda lítilli samúð með transhreyfingunni.

Kathleen Stock er bara ein af mörgum sem transhreyfingin hefur eyðilagt lífið fyrir.

Transhreyfingin er full af hatri og beitir kaldhæðnislegum aðferðum til að eyðileggja líf fólks.

Það umburðarlyndi sem hreyfingin vill sýnir hún ekki gagnvart öðrum segir hann.

Hér er krækja að færslunni.

Hér má lesa fréttina um Kathleen á norsku.

Hvar eru íslesku fjölmiðlarnir, ekkert birt hjá þeim?

Guðni Freyr Öfjörð og fleiri kyrja sönginn að fólk eins og ég hugsi ekki um börnin

þegar hinsegin málaflokkurinn er annars vegar. Hatursorðræða er líka voða vinsælt hjá þeim, transaðgerðasinnum, sem þykjast geta slegið sér á brjóst og segjast bera umhyggju fyrir börnum. Held að maðurinn sé illa lesinn um málaflokkinn eða kynni sér ekki það sem gerist í útlandinu. Skyldi Guðni Freyr hafa horft á þessa þætti, efa það.

Frábið mig svona málflutningi frá manni sem þykist vita betur en gerir það ekki.

Játa fúslega ég nennti ekki að lesa það sem Guðni Freyr skrifaði. Þau höggva í sama knérunn. Engin viðbót alveg sama hver af þessum transaðgerðarsinnum skrifar. Engin málefnaleg rök af hverju fólk sem ekki er hlynnt lyfjagjöfum og skurðaðgerðum barna eru í dulbúningi eins og Guðni segir í titli greinarinnar.

Er það umhyggja að setja börn með sálræna kvilla í transferli. Börn sem eru einhverf, eiga við kvíða og þunglyndi að stríða. Börn sem stunda sjálfsskaða, börn sem finnst þau ekki passa inn í hóp o.s.frv. Samkvæmt fræðimönnum eru lang flest börn, sem telja sig vera hitt kynið eða glíma við ónot í eigin líkama, andlega veik. Auðvitað á að veita þeim sálfræðimeðferð áður en transhugmyndafræðin er sett á dagskrá hjá þeim. Koma þeim í jafnvægi. Hér á landi sinnum þeim þætti illa. Börn þurfa hlutlausan ráðgjafa, ekki trans-einstakling til að vísa veginn.

Hormónalyfjagjafir, er það barnvænt að óska barni slíkra pyntinga. Þarf ekki annað en horfa á þennan þátt, hvílík pynting. Fullorðið fólk getur ákveðið sjálft hvað það gerir við sig. Börnin eru á forræði fullorðinna og hafi það fólk ekki dug í sér að leiðbeina börnum sínum þegar þau eiga í vanda er það slæmt.

Eins og Pia Kærsgaard segir ,,Æskan á að vera athvarf fyrir barnið þar sem ábyrgir og þroskaðir einstaklingar vernda það fyrir sjálfu sér.“ Við höfum gleymt því mörg hver!

Guðni Freyr talar ekki um þann fjölda sem sér eftir transferlinu og á ekki afturkvæmt. Víða rætt í útlöndum. Frekar óvinsælt hér á landi að fjalla um þá einstaklinga.

Fjölmiðlar bregðast í málaflokknum eins og venjulega.