Ekki er öll vitleysan eins

hugsaði ég þegar ég horfði á þetta myndband. 

Mörgum þykir þetta ekki nokkrum manni bjóðandi.

Mörgum þykir þetta svo vitlaust að það nái ekki nokkurri átt.

Mörgum þykir þetta auðmýkjandi.

Mörgum þykir þetta heimska.

Hvað sem mörgum þykir þá segi ég nú bara, ekki er öll vitleysan eins.

Ljóð 14 ára stúlku vekur athygli

Verð að segja þetta er verulega vel ort...hæfileikarík stúlka. 

Ljóðið hennar er lesið upp af annarri stúlku.

Svona ungt fólk á framtíðina fyrir sér, nokkuð ljóst.

 

Kastar bensíni á transumræðuna

Í Noregi eins og víðar er mikil umræða um transmálaflokkinn. Auk þess er talað um baráttu kvenna sem á undir högg að sækja. Umræður hafa farið fram í fjölmiðlum, annað en hér á landi. Við líkjumst Rússum og Kínverjum þegar kemur að málfrelsi. Greinar fást ekki birtar sem andmæla stefnu transhreyfinga.

Fjölmiðlar hafa eins og ég hef oft bent á staðið sig mjög illa í umræðunni um transmálaflokkinn. Ég þýddi, lauslega, grein úr norsku blaði, okkur kemur nefnilega við hvað stendur þar. Margt á við um ástandið hér á landi. Orð fólks eru afbökuð. Því gert upp skoðanir og hugsanir.

Jens Kihl kastar bensíni á transumræðuna er fyrirsögn greinarinnar.

 ,,Ef menningarritstjórinn vill gera eitthvað í umræðunum um loftslagsmálum getur hann litið í spegil.

Í athugasemd í BT 1. júní sakar menningarritstjórinn Jens Kihl Miðflokkinn og sérstaklega þingfulltrúann Jenny Klinge, um að bera transfólk saman við dýr. Þetta er gróf afbökun á yfirlýsingu Klinge sem stuðlar ekki að öðru en að eitra og skauta umræðuna um kynferði.

Kihl hvetur alla til að ,,gera eitthvað við gríðarlegri harðri umræðu" um kyn. Hann bendir sérstaklega á að þeir sem hafi ,,leiðandi stöðu í samfélaginu hafi meiri ábyrgð" á því að tryggja að umræðan sé virt.

Það er góður punktur en sem menningarritstjóri eins stærsta dagblaðs Noregs getur hann byrjað á því að líta í spegil.

Klinge hefur ekki borið transfólk saman við dýr. Hún hefur aðeins bent á að við mennirnir séum eins og öll önnur spendýr, að því leyti að við höfum aðeins tvö kyn og að við getum ekki skipt um kyn.

Hún hefur undirstrikað staðreyndir að nálgun á kyni og umburðarlyndi fyrir upplifun fólks af eigin kyn geti haldist í hendur.

Maðurinn er um margt öðruvísi en dýr en að það sé hatursfullt að segja að við séum hluti af dýraríkinu veldur að allir líffræðingar þurfa að búa sig undir að vera sakaðir um hatursglæpi. Þó við séum frábrugðin öðrum dýrum að mörgu leyti þá eru ekki kynin fleiri í náttúrunni.

Að halda fram að slík yfirlýsing sé hatursfull og ómannúðleg er að gera hófsama yfirlýsingu sem róttæka. Það hjálpar bara þeim sem vilja átök í umræðuna.

Það er ekki róttækt að halda fram að líffræðilega kona geti fætt barn. Ef eitthvað er ómannúðleg er það að kalla konur ,,fæðingarfólk” eins og lagt er til í skýrsla nýju barnalaganna.

Það er þversagnakennt að samfélagsskýrendur eins og Kihl leggi áherslu á umburðarlyndi sem eina af fremstu dyggðum mannsins en komi fram á sama tíma með óþolandi hegðun gagnvart þeim sem hafa aðrar skoðanir.

Eitt af því sem aðgreinir menn frá öðrum dýrum, óháð því hvort maður skilgreinir sig sem kynið sem maður fæðist með eða eitthvað annað, er hæfileiki okkar til gagnrýninnar hugsunar.

Ég skora hér með á Jens Kihl til að beita hæfileikum sínum til gagnrýnnar hugsunar næst þegar hann langar að kasta bensíni á eldinn í umræðunni um kynferði, svo að hann geti forðast að brengla stöðu andstæðinga sinna.”

Hér er krækja að greininni.

Hvað er kona- kvenkyns fullorðinn einstaklingur

Konur eru skapaðar með þannig mjaðmagrind að þær hafi tök á að ganga með og fæða börn.  Meira að segja mörg hundruð árum eftir að maður hefur lagst til hinstu hvílu er hægt að finna út hvort um konu eða karl sé að ræða. Ekkert annað!

Konur geta haft barn á brjósti. Eftir á bera brjóstin bera þess merki að í þeim var mjólkurframleiðsla. Aðrir en konur geta ekki mjólkað handa barni sínu. Aðrir geta ekki haft barn á brjósti. Einfalt!

Konur verða ófrískar. Konur hafa leg til að fóstra barnið á meðan það vex og dafnar. Legið þenst út. Eftir fæðingu dregst legið saman t.d. þegar barnið er á brjósti. Enginn annar en kona hefur leg. Stundum er það fjarlægt vegna veikinda. Einfalt!

Kvenkynið hefur á klæðum. Stúlkur byrja á blæðingum frá ca 11 ára aldri. Blæðingar stoppa þegar kona verður ófrísk. Blæðingar stoppa þegar breytingarskeiðið hefst, í ferlinu eða þegar það endar. Enginn hefur á klæðum nema kona. Einfalt!

 

Þeir sem lesa þetta ættu ekki að lenda í vandræðum með að segja hvað KONA sé.

Nei, samfélagið passar ekki börnin

Í grein Hallgeirs Jónssonar, sem birtist á Vísi ekki fyrir löngu, stendur ,, Samfélag sem heldur því beinlínis að börnum og ungmennum að hægt sé að „fæðast í röngum líkama“ stendur að mínu mati ekki vörð um réttindi þeirra.“ Tek undir orð hans enda hef ég persónulega gagnrýnt að þessu sé haldið að börnum sem og að kynin séu fleiri en tvö.

Foreldrar, kennarar og aðrir sem koma að uppeldi barna þurfa að hugsa sinn gang. Hafa misst sjónar á hlutverki sínu. Margir beina nefinu upp á við þegar fólk talar um hinsegin væðingu barna. Hatursorðræða og fordómar heyrist gjarnan frá þessu fólki, kennurum, samtökum og bæjarfélagi.

Pia þingmaður í Danaveldi segir ,, Málið er, börn prófa, og hlutverkaleikur er náttúrlegur hlutur af æskunni. Vandamálið hefst kannski þegar fullorðnir byrja að leika með og ýta undir duttlunga barns og undarlegar hugmyndir.“

Því miður hefur skólasamfélagið hoppað á vagn transvæðingarinnar og þeir kennarar sem hafna slíku þora ekki að láta í sér heyra. Gettu af hverju? En Pia bendir réttilega á að afsökun fullorðna fólksins fyrir að taka ekki ábyrgð, ,,Það dapurlegast er að við höfum breytt börnum í litla fullorðna og látið ábyrgðina á yfir lífi þess yfir á þeirra herðar af því foreldrarnir standa ekki undir ábyrgðinni og að verða óvinsæl.“

Hallgeir tekur í sama streng og Pia þegar hann segir ,, Íslenskt samfélag er komið á þann stað að börn alveg niður í leikskólaaldur eru farin að skilgreina sig sem trans. Er það þróun sem ber að fagna? Vitanlega er sjálfsagt að leyfa börnum að prófa sig áfram þegar kemur að kyntjáningu en að sama skapi er að mínum dómi skaðlegt að samfélagið og hinir fullorðnu komi fram við slík börn eins og þau séu með einhverskonar fæðingargalla sem þurfi að „leiðrétta“.“

Menntamálastofnun hefur gerst sek um rangfærslur um að við getum okkur til um kyn við fæðingu barns. Já þetta er í skólabókum barna. Pabbi og mamma vita ekki hvaða kyn þú ert, þau geta sér til um það. Stundum geta þau rétt en ekki alltaf. Sel það ekki dýrara en ég keypti það. Rann í gegn án gagnrýni. Vona bara að kennarar séu skynsamir og noti ekki bók sem ber þvílíka þvælu á borð fyrir börn.

Eins og Pia segir ,, Æskan á að vera athvarf fyrir barnið þar sem ábyrgir og þroskaðir einstaklingar vernda það fyrir sjálfu sér.“ Við höfum mörg hver gleymt því!

Tilvist transfólks er ekki til umræðu

Alex Ivarsen, norskur blaðamaður, skrifaði grein í Kvöldblaðið um nornaveiðarnar á J.K. Rowling og aðra sem berjast fyrir réttindum kvenna. Merkilegt hve erfið og umfangsmikil þessi umræða er. Fyrir vikið má reikna með að einhver mislesi það sem ég skrifa og einhver eigni mér skoðanir sem ég hef ekki. Þess vegna vil ég taka fram, textinn fjallar fyrst og fremst um tjáningarfrelsið og það er aðalatriðið.

,,Transfólk er ekki til umræðu” segja transaðgerðasinnar og norskir starfsmenn í menningargeiranum.

Tilvist transfólks er ekki til umræðu. Það er Rowling og bandamenn hennar sem vilja ræða afleiðingarnar og áhrif lagafrumvarpa á líf kvenna og þær læknisfræðilegu meðferðir á börnum sem upplifa ónot af eigin líkama. Rowling segir þetta í hlaðvarði ,,engin umræða.” Þetta er spegilmynd af sjónarmiði bókstafstrúarmanna og ég á erfitt með að sjá skýrara dæmi um valdmannslega afstöðu.

Það er eins og þau segja: Þú hefur ekki leyfi til að vefengja hugmyndir mínar. Ef þú gerir það, ert þú sá vondi, ég er hinn réttláti.

Þess vegna vegna telja þau rétt sinn að hræða þig, gera líf þitt erfiðara, þvinga þig til þöggunar, setja lífsviðurværi í hættu og í öfgafyllstu tilfellunum nota ofbeldi gegn þér.

Rowling hefur rétt fyrir sér.

Fyrir frjálslynt fólk, sem andmælir því sem konur verða fyrir, er meðferðin að koma inn samviskubiti.

Ef við trúum því í raun og veru að hugsana- og tjáningarfrelsi skipti máli, ef við trúum því í einlægni að tjáningarfrelsið sé undirstaða þeirra frjálsu lýðræðisríkja sem við búum í, getum við ekki annað en viðurkennt hvernig konum, sem andmæla, er ógnað til þöggunar.

Hvort við erum sammála eða ósammála þessum konum skiptir ekki í grundvallaratriðum máli. Það sem við verðum að gera er að verja rétturinn til að tjá sig á gagnrýninn hátt og frelsi til að spyrja óþægilegra spurninga – um allt frá hagnýtri stefnu, afleiðingum lagafrumvarpa og undirstöðu læknastarfanna, til helstu heimspekilegra, málfarslegra og þekkingarfræðilegra spurninga sem liggja að baki allri kynjaumræðunni.

Ef við veljum að snúa baki við málstaðnum okkur til þæginda erum við, eins og annar frægur barnabókahöfundur skrifaði eitt sinn, ,,enginn manneskja bara lítill skítur” (ingen människa utan bara en liten lort) (Astrid Lindgren, "Bræðurnir Ljóshjarta")."

Finna má færsluna á snjáldursíðunni hans.

Tillitssemin víkur

Frábær blaðamaður Jónas Kristjánsson skrifaði grein undir þessu nafni á síðuna sína 2. júní 2006. Hún fjallaði um trúarbrögð og tillitssemi. Greinin á vel við í dag, undir aðeins breyttum formerkjum kjósi menn að leika sér með tungumálið. Reyndar er skollið á stríð.

Jónas heitinn fyrirgefur mér vonandi að ég hafi skipt út orðum sem eiga við það menningar- og kynjastríð sem ríkir í dag. Krækja að hans pistli er hér. 

,,Evrópa er heimshluti, sem hefur farið um úfin höf mikilla hörmunga öldum saman og loksins siglt í heila höfn á síðustu sextíu árum. Allir eru sammála um, að framvegis verði aldrei stríð í Evrópu. Fólk dansar ekki lengur kringum skurðgoð þjóðernis og trúarbragða og hefur ákveðið að lifa í friði hvert við annað. Evrópa hefur meira að segja stofnað Evrópusamband.

Mikilvægur þátur þessa menningarheims Evrópu er, að fólki finnst eðlilegt, að ekki séu allir eins. Þeir, sem eru gagnkynhneigðir, sætta sig við, að í kringum þá séu samkynhneigðir og fylgismenn margs konar kynhegðunar, þar á meðal transfólk. Evrópa telur sig vera farsæla og umburðarlynda höfn, þar sem fólk kippir sér ekki upp við fjölbreytni og lætur hana ærulaust yfir sig ganga.

Hornsteinn Evrópu er þjóðskipulag frelsis til orða og athafna. Fólk má sitja alls konar fundi og vera í alls konar félögum. Það má fá þær fréttir, sem það kærir sig um. Það má hafa hvaða skoðanir, sem það vill. Það er engin skylda, að öllum líki við þessa fundi, þessi félög, þessar fréttir, þessar skoðanir. Félagslegum réttrúnaði er haldið í skefjum í Evrópu.

Þó eru komnir til sögunnar í Evrópu transfólk, sem telja sér ekki líða vel í öllu þessu frelsi. Þeir heimta til dæmis, að Evrópa taki meira tillit til transhreyfinga en hún tekur til annarra hreyfinga. Þeir hafa gengið af göflunum út af skrípamyndum Monty Python af Brian (1979), sem birtust fyrst í sjónvarpi og síðar í víða í Evrópu, þar á meðal í hér á Íslandi.

Í lið með transhreyfingunni hafa gengið talsmenn félagslegs réttrúnaðar, sem vilja sýna transfólki svo mikla tillitssemi, að hún stríði gegn menningarlegum forsendum Evrópu nútímans. Tillitssemi þessa fólks er svo mikil, að henni nægir, að einhver telji sig vera móðgaðan, þá verði að taka hann trúanlegan og gera eitthvað til að bæta honum upp þá móðgun, sem hann hefur sætt.

Friðurinn í Evrópu hvílir hvorki á tillitssemi né félagslegum réttrúnaði. Hann er afleiðing hins opna og frjálsa þjóðfélags, sem hefur kennt fólki að sætta sig við, að því sé ekki sýnd tillitsemi. Friðurinn hvílir meðal annars á litlum staðreyndum á borð við, að birta má skrípamyndir af Jesú Kristi án þess að kristið fólk ærist. Það sama á að gilda um Múhameð (og Monty Python af Brian, þessi viðbót er mín).

Það kann ekki góðri lukku að stýra að setja tillitssemina á stall, hvað þá að setja hana ofar skoðanafrelsinu og upplýsingafrelsinu. Slíkt grefur undan vestrænu þjóðskipulagi. Gott er því, að nokkur dagblöð í Evrópu hafa vikizt undan möru tillitsseminnar og birt skrípamyndir af Múhameð spámanni (og Monty Python af Brian, þessi viðbót er mín).”

Það sem fer hæst víða um heim er að banna myndband grínistans því það eigi ekki við í dag segja transaðgerðarsinnar. Þeir sem halda sig við líffræðina og höfundurinn bendir á að leikþátturinn segi sannleikann og ekkert annað og á að lifa.

Líffræðinni verður ekki breytt. Karlmaður getur ekki átt barn.

Má setja staðreyndavillur í námsbækur grunnskólabarna?

Hef velt þessu fyrir mér. Líka hver ábyrgð foreldra sé í tengslum við rangfærslur í skólabókum barna, svo ég tali nú ekki um kennara. Ef kennari kennir barni að Noregur og Pólland eigi sameiginleg landamæri myndi foreldri bregðast við? Ef kennari segði nemendum að höfuðborg Noregs heiti Þórshöfn, eða Finnlands Osló, myndu þeir bregðast við? Eða að enginn maður hafi stigið á tunglið, hvað þá?

Kynfræðsla í grunnskólanum

Menntamálastofunum hefur á undanförnum árum gefið út nýtt fræðsluefni um kynfræðslu fyrir börn á öllum stigum skóla. Margt gott, en að mínu mati eru ákveðnar rangfærslur eða villandi upplýsingar í námsefninu. Bókin ,,Ég og sjálfsmyndin“ er ætlað börnum á miðstigi (10-12 ára), áhugaverð lesning.

Á bls. 26 stendur ,,Skólinn hefur mikil áhrif á líf okkar allra...“ Algerlega rétt og því skiptir máli að kennsla og kennsluefni eigi við rök og staðreyndir að styðjast.

Í bókinni þarf ekki að fara langt áður en merkileg fræðsla byrjar. Á bls. 5 er persónufornöfnum trans-hreyfingarinnar komið inn sem er langt í frá að vera almenn málvenja hér á landi og ef víðar er leitað. Mönnum ber ekki skylda til að taka sér þau orð í munn. Valkvætt. Samt er það í skólabók fyrir miðstig. Hins vegar ber að virða það ef einhver óskar eftir að nota fornöfn trans-hreyfingarinnar.

Kynin eru tvö, vísindin eru sammála um það

Á bls. 70 er talað um ,,öðrum kynjum.“ Rangfærsla. Hvar og hver hefur sannað að líffræðilegu kynin séu fleiri en tvö? Vissulega er það til í trans-hugmyndafræðinni, ekki staðreynd. Höfundur bókarinnar setur þetta fram eins og um vísindalega staðhæfingu sé að ræða. Það er ekki viðtekin venja í samfélaginu að samþykkja trans-hugmyndafræðina og því er óviðunandi að slíkt sé sett fram í kennslubók grunnskólabarna. Formaður Trans-hreyfingarinnar á Íslandi segir transhugmyndafræðina félagslega, ekki líffræðilega. Þannig að transfólk tekur undir að kynin séu tvö, og það margir.

Á bls. 71 segir skýrt og skorinort: ,,Trans er regnhlífarheiti yfir fólk sem er með kynvitund sem samræmist ekki því kyni sem því var úthlutað við fæðingu. Þegar við fæðumst er horft á líkama okkar og þá talað um að okkur sé úthlutað kyni; hér er fæddur lítill drengur eða stúlka. Fólk sem er sátt við sitt úthlutað kyn er sís.“

Talað er um úthlutun kyns. Hér er að mínu mati rangfærsla í bókinni. Engum er úthlutað kyni, við fæðumst annað tveggja, strákur eða stelpa. Ég spyr, láta foreldrar og heilbrigðisstarfsfólk smætta sig, vísindin og fræðin með þessum hætti í námsbók fyrir grunnskólanemendur?

Hvar hafa höfundar fræðsluefnisins það staðfest að foreldrar og fagfólk geti sér um kyn barns þegar það fæðist eins og sagt er í námsefninu? Að sjálfsögðu er það hvergi staðfest því foreldrar sjá í sónar, eða í það minnsta þegar barnið fæðist, hvort kynið barnið er. Strax í móðurkviði ákvarðast kynið og allar frumur líkamans taka mið af því, XX eða XY litningum. Kynfærin segja líka til um kynið. Ekki hugur foreldranna eða fagfólks. Hugarheimur trans-hreyfingarinnar skín hér í gegn í kennslubók.

Uppnefni á gagnkynhneigðu fólki

Í bókinni er gagnkynhneigt fólk uppnefnt ,,sis“ eins og það sé staðreynd lífsins. Svo er ekki. Gagnkynhneigt fólk hefur ekki óskað eftir slíku uppnefni. Að setja fornafn transhreyfingarinnar framan við konu eða karl til ,,eyrnamerkja“ eða ,,uppnefna“ eftir hugmyndafræði þeirra er óboðlegt. Bæði fyrir börn og fullorðna. Hvað þá í námsefni ætlað börnum á miðstigi grunnskóla.

Kyneinkenni

Á bls. 71 er talað um að ekki fæðist allir með sömu kyneinkenni. Sennilega átt við intersex hér sem er mjög sjaldgæfur kvilli. Samt sem áður en í flestum tilfellum hægt að greina hvort kynið sé ríkjandi. Hvergi er talað um að sú prósentutala sé svo lág miðað við mannfjölda að það heyri til undantekninga. Umhugsunarvert!

Margt á bls. 71 þarf að athuga að mínu mati og er Menntamálastofnun til skammar að leggja námsefnið fram fyrir börn á miðstigi. Verra ef kennarar nota þetta efni.

Á bls. 73 er í fyrsta skipti talað um gagnkynhneigt fólk og það í tengslum við hinsegin hugtakið. Verulega einkennileg framsetning. Fjöldi gagnkynhneigðra er í miklum meirihluta, sennilega 97%- 99% þjóðarinnar.

Verkefni í bókinni

Á bls. 76 undir liðnum verkefni eiga nemendur að kynna sér síðu Samtaka 78, kynna sér hinsegin félagsmiðstöð o.s.frv. Nemendur eiga að lýsa í stuttu máli hvaða málefnum samtökin vinna að. Verkefnið stingur í stúf. Hvergi í verkefnunum á nemandi að kynna sér félagsmiðstöðina sem er í nágrenni við skólann og ætlað öllum. Ljóst að trans-hugmyndafræðin hefur náð yfirtökum í námsbókum barna.

Hvergi eiga nemendur að fara inn á heimasíður hagsmuna- eða mannréttindasamtaka í verkefnavinnunni. Meira að segja þegar er talað um andleg veikindi er nemendum ekki bent á um heimasíðu Geðverndar eða kynna sér starfsemi þeirra. Ekki er börnum bent á samtökin ,,Okkar heimur“ sem er fyrir börn sem eiga foreldra sem glíma við geðræn vandmál. Samt líða fleiri börn andlega vegna geðsjúkdóma foreldra en ónot við eigið kyn.

Þessi ofuráhersla á Samtökin 78 er að mínu mati ekkert nema áróður á grunnskólabörn. Það ber að fjarlægja.

Annað sem er mjög eftirtektarvert í námsefninu er að orðið stelpa og strákur koma einu sinni fyrir. Það er gert að yfirlögðu ráði, því transhreyfingin vill þau orð út úr orðaforða barna og fullorðinni. Slæm þróun svo ekki sé dýpra í árina tekið.

Námsefni í skólum landsins

Ég hefði haldið að Menntasmálastofnunni héldi sig við staðreyndir, eins og líffræðina, þegar námsefni er gefið út. Við vitum að á tímum falsfrétta má ljúga í fjölmiðlum. Má það líka í skólabókum? Hefði haldið ekki. Ég undrast mest andvaraleysi kennarastéttarinnar gagnvart þessum rangfærslum. Eru menn tilbúnir að fara með staðlausa stafi í kennslu án þess að nokkur vísindaleg vitneskja og þekking liggi að baki. Við viljum gagnreyndar aðferðir í læsi, tungumálakennslu, stærðfræði o.fl. fögum. Við viljum gagnreyndar aðferðir og staðreyndir í kennslu. Þegar kemur að ákveðnum hluta kynfræðslu má hugurinn leiða kennara, og fræðsluaðila sem sveitarfélögin ráða, um víðan völl og hann flutt falsfréttir í kennslustofunni.

Hinsegin fræðsla

Hinsegin fræðsla er hugmyndafræði. Þegar maður þrífst ekki í eigin líkama er það af því hugurinn segir svo, ekki líkaminn. Sama ef maður vill ekki vera stelpa en strákur og öfugt. Líkamann segir fólki þetta ekki. Ónot gagnvart eigin kyni myndast í heilanum, hugurinn fer á flakk. Það er líka í góðu lagi. Því ber ekki að rugla við líffræðina og enn síður að búa til kyn sem eru ekki til.

Þegar hugurinn fer á flakk er gott að tala við einhvern um málið. Foreldrar ættu að vera þeir fyrstu, síðan sálfræðingur. Hlutlaus aðili, ekki aðgerðarsinni. Hugarflakkið er nauðsynlegt að skilja, af hverju og hvað sé hægt að gera til að stilla til friðar í heilanum. Mikilvægt er að börn sem svo er komið fyrir sættist við sig og hugsanir sínar með aðstoð sálfræðinga.

Bókin, Ég og sjálfsmyndin, eins og margar aðrar um kynfræðslu er búin til og lesin yfir af þeim sem aðhyllast trans-hugmyndafræðina. Við bjóðum hættunni heim og menntamálayfirvöldum ber að stoppa framleiðslu á efninu þar sem hugmyndafræðin, sem fáir aðhyllast, litar allt námsefnið.

Varla þarf að nefna veggspjöldin, fánana og transorðin sem prýða veggi margra skóla og eru vafasöm frá mörgum hliðum séð. Margir myndu kalla slíkt áróður.

Kennarar í Noregi deila áhyggjum mínum og hafa skrifað greinar um málið í fjölmiðlum þar í landi. Hér virðist um heimsfaraldur að ræða og enginn ætlar sér að stoppa. Er ekki til þríeyki í málaflokknum sem vinnur gegn þessum faraldri?

Hér má sjá námsefnið.

Trans brandarinn er nýja Mohammed teiknimyndin

Hinn minnst umdeildi brandari í lífi Monty Python af Brian (1979) er í dag orðinn umdeildastur. Grínistinn John Cleese stendur enn fast á sínu en er undir þrýstingi um að klippa atriði úr leiksýningunni burt því sá tími er liðinn að hægt sé að grínast með að karlmenn geti ekki eignast börn, segir Anne Sophie í blaðagrein sem ég þýddi lauslega.

Í myndinni segir sögupersónan Stan, að hann vilji láta kalla sig Loretta og fæða eigin börn og þegar hinar sögupersónurnar benda honum á að það sé líffræðilega ekki hægt segir hann ,,Hættið að kúga mig.” Sjá myndbrotið hér.

Það sem var fyndið fyrir 40 árum er ekki fyndið í dag. Ekki nóg með að það sé ekki fyndið heldur í raun hættulegt fyrir frama fólks, orðspori og geðheilsu. Hugsið ykkur hatursbomburnar sem J.K.Rowling fékk þegar hún leyfði sér að halda fram að líffræðileg kynin eru tvö. Hugsið ykkur hvernig prófessor Kathleen Stock var hrakin frá Háskólanum í Sussex eftir að hafa haldið fram, að við fæðumst annað hvort kona eða karl og búningsherbergi fyrir konur eigi ekki að vera opin karlmönnum sem skilgreina sig sem konu.

Í LGBT+ stafrófinu í dag er t afdrifaríkast og á örfáum árum hafa umræður um kynvitund og transhugmyndafræði orðið eldfimar. Köfum í nokkrar þeirra.

Fyrir nokkrum vikum tók ég þátt í umræðu þar sem meðal annars var rætt um hvort opinberir starfsmenn ættu að setja persónufornöfn sín í undirskrift tölvupósts, þ.e. hvort hann/hann, hún/hún eða þau/þau ættu að vera við hliðina á titli eins og bókavörður. Starfsmannahópurinn klofnaði. Það kom ekki á óvart að kynslóðabil kom fram: þeir sem eldri eru sáu ekki mikilvægi þess að flagga kynvitund sinni í tengslum við vinnu sína. Aftur á móti hafði yngra fólkið ekkert á móti því og sé maður á Linkedin muntu sjá að fornöfnin ryðja sér til rúms.

Ef spurt er af hverju er þetta nauðsynlegt mætir maður um leið ásökunum um að vera forréttindablindur, umhyggjuleysi fyrir minnihlutahópum, sem vilja ekki láta kalla sig minnihlutahóp þó sé um að ræða lítill minnihluta. Meirihlutinn á að gangast undir kröfu minnihluta um sérstök fornöfn þó auðvelt sé að semja um það á vinnustaðnum að kalla viðkomandi fornöfnum transhreyfingarinnar óski hann þess.

Stærra vandamál blasir hins vegar við þegar við spyrjum hvað með transfólk í íþróttum, þar sem karlmenn sem hafa skipt um kyn keppir á móti konum þrátt fyrir augljóslega mun á styrk. Hvað gerum við í kynskiptum búningsklefum í sundhöllum eða fangelsum þar sem dæmdir nauðgarar geta skipt lagalega um kyn og farið fram á að afplána í kvennafangelsi.

Af hverju erum við komin þangað? Kannski af því margir telja að trans málaflokkurinn sé nútíma útgáfa af málefnum samkynhneigðra, kvenna og borgararéttinda. Menn vilja ekki vera röngu megin við línuna.

Stærsta vandamálið í umræðunni er um börn og unglinga sem óska eftir kynskiptum og ástæðan er þessi. Ef maður þolir ekki 40 ára gamlan brandara um Loretta eða rökræðu um notkun persónufornafna án ásakana um tillitsleysi og vanvirðingu fyrir jafnrétti, hvernig getum við rætt eitthvað jafn flókið og viðkvæmt og upplifun ungs fólks með kynama? Í umræðunni undanfarin ár hefur komið fram að hver sá sem nefnir ókostina eða lýsir áhyggjum af því að vera trans; Sá sem dirfist að krefjast staðreynda líffærafræðinnar er í hættu á að vera stimplaður sem hatursfullur og transfóbískur.

Afleiðingin verður, enginn sem ekki er trans þegir eða kinkar kolli. Nema þeir séu tilbúnir til að setja orðspor sitt og fram í hættu.

Fyrrnefnd Kathleen Stock var boðin til Oxford háskóla til að halda ræðu en margir nemendur fengu svo illt fyrir hjartað að stjórn skólans varð að bjóða þeim sálfræðihjálp. Áður höfðu menn aflýst fyrirlestri J.K. Rowling og Jordan B. Peterson eftir fjölda mótmæli svo það er jákvætt að nú hafi menn ákveðið að leyfa tjáningarfrelsinu að blómstra í stað þess að hlusta á hóp af móðguðum nemendum.

HIÐ GAGNSTÆÐA er raunin með leikrænu útgáfuna af Life of Brian, þar sem áhugalaus Loretta senan er skyndilega í sviðsljósinu og þykir hin mesta hörmung. Einhver gæti móðgast þó maður hafi áður verið frjálslyndur. Gæti það sama átt við um kristna menn sem fannst kannski Jesú skopstælingin ekki fyndin, en nú er komið annað hljóð í strokkinn. Trans brandarar eru hinir nýju Mohammed teiknimyndirnar.

En af hverju erum við komin hingað? Kannski af því of margir halda að transmálaflokkurinn sé ný útgáfa af rétti samkynhneigðra, kvenna og borgarlegra réttindum. Einn daginn verður litið á þá sem klappa ekki gagnrýnislaust fyrir öllum aðgerðum þessarar hreyfingar og breytingum á tungumálinu með jafn illu auga og gert er í dag.

Maður er ekki transfóbískur þó því sé haldið fram að transfólk, eins og allir aðrir, geri orðið fyrir háði eða vegna þess að þú tengist  mjög fámennum hópi með tvíræð kynfæri, því hinir fæðast karl eða kona.

Það er - eins og lýst er í nýlegri grein í blaðinu – líffærafræðileg staðreynd að kynin eru tvö og að virtur prófessor verði fyrir stöðugum ógnunum við að koma því á framfæri er áhyggjuefni.

Við sjáum aftur og aftur, líka í Danmörku, að lítill en aðgangsharður hópur reynir að yfirtaka umræðuna og brjóta niður hefð frjálsrar, gagnrýnnar hugsunar í æðri menntunarstofnunum. Geðveikin er að þeir sjálfir telja sig tákn umburðarlyndis, göfugir og baráttufólk fyrir jafnrétti. Hins vegar er málflutningurinn, jöfn réttindi fyrir þá sem þeim líkar við.

Martin Luther King sá fyrir sér að einn daginn myndi fólk skilgreina sig vegna persónueinkenna sinna, ekki kyni, kynþætti eða húðlit. Þróunin hefur farið í öfuga átt og aldrei áður í sögunni höfum við virkilega óskað þess að sjá sólina rísa sunnan við nafla.

Baráttunni fyrir jafnrétti er nú stjórnað af mesta sjónarspil sögunnar segi Anne Sophia.

 

Höfundur greinarinnar er: Anne Sophia Hermansen

(f. 1972) er kulturkommentator og magister i litteraturhistorie med supplerende fag i filosofi og idéhistorie. Hun skriver om litteratur, tidsånd, dannelse, eksistens og kulturhistorie. Har desuden bidraget til en række antologier og er bestyrelsesmedlem samt foredragsholder.

Refsiréttarnefnd bjargar kennurum undan hengingarólinni,

sama má segja um sálfræðinga, heilbrigðisstarfsmenn, foreldra og aðra sem vinna með börnum. Bælingarfrumvarp Hönnu Katrínar, transdrottningar, er ekki þingtækt og fór ekki í gegnum þingið. Mikil hamingja með það.

Með bælingarfrumvarpinu ætlaði Hanna Katrín og fylgisveinar að setja snöruna um háls þeirra stétta sem vinna með börn. Það hefði dugað að barn kæmi heim úr skólanum, eftir transfræðslu, og sagt ætla að vera hitt kynið. Látið öllum illum látum við foreldrar sína. Hefði það ekki dugað gæti barnið kært foreldrið fyrir að hundsa vilja sinn og óskir. Foreldrar sem færu með barnið til sálfræðings sem kæmist að sömu niðurstöðu og foreldrar að þetta sé tímabundin sveifla og þarf ekki frekari aðgerða gæti líka verið kærður af barninu. Sálfræðingurinn hefði lent í snörunni.

Sama með kennara í svipaðri stöðu, hert hefi verið á snörunni.

Kennarasamband Íslands sá ekki ástæðu til að senda inn umsögn þó kennarar gætu lent í snörunni. Formaður KÍ er of upptekin að hvetja transhreyfinguna að hann hugar ekki að eigin félagsmönnum eins og raun ber vitni vegna frumvarpsins. Eins og refsiréttarnefnd segir ,,...undir geti fallið ýmsar fagstéttir.“

Hanna Katrín ætlaði með frumvarpinu að tryggja transvæðingu barna eins og hún gerist verst, t.d. í skólum í Bretlandi.

Samtökin 78 boðuðu nýverði á foreldrafundi að þau myndu nota Farsældarlögin til að búa til mál á hendur foreldrum sem hindruðu vilja barna sinna. Alveg skýrt á hvaða línu þau eru, transvæðing. Barnamálaráðherra þarf að grípa inn í og breyta frumvarpinu þannig að þau verði ekki misnotuð af transsamtökunum.

Refsiréttarnefnd sá í gegnum frumvarp Hönnu Katrínar og það stoppað. Kennarastéttin getur þakkað þeim það.

Lesa má m.a. þetta:

Refsiréttarnefnd bendir á hinn bóginn á að í frumvarpinu er ekki vikið að eðli eða umfangi bælingarmeðferða hér á landi og verður því ekki að mati nefndarinnar séð, að svo komnu máli, að refsiábyrgð, eins og hún er útfærð í frumvarpinu, sé nauðsynleg eða farsælasta aðferðin við veita þá verdd sem að er stefnt. Í því sambandi er þess sérstaklega að geta að heilbrigðis-, barnaverndar- og félagsmálayfirvöld virðast hafa haft takmarkaða eða enga aðkomu að undirbúningi frumvarpsins eða fagfélög einstakra starfsstétta.

Sem dæmi um slíkar meðferðir sem í greinargerð nefndar samtalsmeðferðir og einnig inngripsmeiri meðferðir eins og rafstuðsmeðferðir, dáleiðsla og uppskurður á heila. Aðrar meðferðir, sem að áliti refsiréttarnefndar gætu hér komið til athugunar, en sálfræðimeðferðir, læknismeðferðir og trúarlegar meðferðir. Ef ætlunin er að hugtakið „meðferð“ sé skilið á svo víðtækan hátt að hvers kyns meðferðir falli þar undir væri æskilegt að það kæmi skýrt fram í frumvarpinu en jafnframt fjallað um hvaða háttsemi félli ekki þar undir.

Í öðru lagi gerir frumvarpið ráð fyrir víðtækri refsiábyrgð í núverandi mynd, sbr. orðalagið „Hver sem með ...“. Ljóst virðist að þar undir geti fallið ýmsar fagstéttir en æskilegt væri að frumvarpið væri skýrara um ábyrgð foreldra/forsjáraðila í þessu sambandi og undir hvaða kringumstæðum refsiábyrgð þessara aðila gæti mögulega stofnast.

Umsögnin