Konur/mæður eru mæðrum og dætrum verstar!

Ása Hlín Benediktsdóttir skrifar

Ég er alin upp af einstæðum föður. Einkadóttir einstæðs föður skipar mér mögulega í einhvern minnsta hóp samfélagsins.

Ég get sagt ykkur það frá fyrstu hendi að það hallar mjög á einstæða feður í samfélaginu og börnin þeirra fá líka að gjalda fyrir „syndir“ feðranna. Það er síður tekið tillit til einstæðra feðra á foreldrafundum, þeir þora síður að hafa sig í frammi og eru oft hálf vandræðalegir og afsakandi.

Þeir tala oft ekki hið pólitískt réttsýna, mjúka tungumál nógu vel, segja hlutina of beint út og baka sér þannig óvild. Þeir ala oft dætur sínar upp eins og stráka „stattu í lappirnar“, „bíttu frá þér“, „ekki vera aumingi eða grenjuskjóða“. Þetta er ágætis uppeldi en þegar til kastanna kemur á samfélagið, sér í lagi kvenlægt samfélag skólakerfisins, erfitt með að samþykkja baldnar, kjaftforar, „illa uppaldar“ stelpur. Einstæðu feðurnir eiga svo oft erfitt með að standa upp fyrir þeim innan kerfis hvar þeir tala ekki tungumálið og eru hreinlega utanveltu.

Þegar komist hefur verið í gegn um þá hindrunarbraut sem skólakerfið er einstæðum feðrum tekur annað við.

Við pabbi höfum orðið fyrir útskúfun á ferðalögum, þar sem fólk heldur að ég sé ýmist gullgrafari eða hóra.

Skítableyju hefur verið hent ofan af svölum á hóteli á Spáni þegar pabbi var að labba heim með mér og vinkonu minni um miðnætti þegar ég var svona 17 ára. Bleyjunni fylgdi orðsendingin „you fucking pervert“. Íslendingarnir eru síst skárri en hinir túristarnir.

Það þykir ekki eðlilegt að við pabbi förum og gerum margt saman sem þætti alveg eðlilegt ef við værum mæðgur. Við fáum gjarnan illt auga á veitingahúsum, sér í lagi frá konum. Hann veigrar sér við að fara með mér á ýmsa viðburði, segist ekki nenna, ég skuli bara bjóða einhverjum öðrum.

Ég er 36 ára og hann 65, þessu lýkur líklega aldrei. Svona er bara samfélagsviðhorfið.

Ég veit að þetta er ekki merkilegt vandamál í stóra samhenginu og mögulega er demantsskórinn minn bara of þröngur en mér finnst allt í lagi að fólk viti hverju einstæðir feður og afkvæmi þeirra standa frammi fyrir og þegja yfir þegar hæst er gólað um jafnrétti.

Pabbi hefur aldrei þorað að faðma mig á almannafæri. Þegar ég var barn voru foreldrar varir um að leyfa dætrum sínum að gista eða bara leika heima hjá mér, ég var sjaldan tekin með neitt vegna þess að foreldrar (mæður) vildu ekki að dætur sínar færu neitt með okkur. Ég tek það alltaf fram að pabbi sé pabbi minn á hótelum og veitingastöðum ef við erum bara tvö, smeygi því að svo við verðum ekki fyrir aðkasti.

Konur eru verstar hvað þetta varðar, líklega mun mér alltaf standa ákveðinn stuggur af mæðrum og móðurhlutverkinu vegna þessa. Það er ekki til grimmari skepna á jarðríki en móðir með barn sem telur sig standa frammi fyrir hættu. Verst að vera þessi ímyndaða hætta.

Pistillinn birtist á snáldursíðu Ásu og Kvennablaðið fékk leyfi til að deila honum.

Takk Ása Hlín fyrir að segja þína sögu. Sorglegt í alla staði að samfélagið skuli verða á komin á þann stað að feður mega ekki sýna dætrum sínum umhyggju og gefa þeim faðmlag.

Stjórnmálamenn út úr barnaverndarnefndum

Gott að fræða eigi komandi fræðinga. Verra er ef sveitarfélög halda stjórnmálamönnum, misvitrum, inni í barnaverndarnefndum. Þar á að sitja þverskurður fagsfólks sem kemur að málefnum barna. Barnaverndarnefnd á ekki að vera bitlingur fyrir stjórnmálin. Mér er óskiljanlegt af hverju þessu er ekki breytt.

Efla rannsóknir á sviði barnaverndar

Opnaði sorpritið- veldur velgju!

Stundin er sorprit að mínu mati. Eins og áður hefur komið fram þýðir það samkvæmt ísl. orðabók ,,lélegt blað eða tímarit sem höfðar til lægri hvat fólks." Einmitt það sem Stundin gerir. 

Ástæða fyrir opnun minni var að koma góðum pistli á framfæri sem ég birti í fyrri færslu. Þær gengdarlausu persónuárásir sem Stundin viðhefur þarf að stoppa. 

Jón Trausti reynir með pistli að klóra í bakkann eftir að hann skeit upp á bak. Persónuníð blaðsins á sér engin takmörk þegar feður eru annars vegar. Hef sjaldan sé annað eins nema hjá öfgafemínístum. Gott að rifja þetta upp: https://forrettindafeminismi.com/2018/05/22/feministaskjolin/

 

 

Sorprit-,,lélegt blað eða tímarit sem höfðar til lægri hvata lesenda"

,,Mjög fáum sem lesa Stundina ætti að hafa dulist að miðillinn tekur skýra afstöðu gegn feðrum sem berjast fyrir umgengni við börn sín. Bara almennt í samfélaginu eru mörg á þeirri skoðun að almennt séu tálmaðir feður ofbeldismenn og ef minnst er á tálmaðan föður þá er fyrsta hugsunin að hann hljóti að vera ofbeldismaður. Það ætti samt ekki að þurfa margar heilasellur til að átta sig á að bæði hlýtur að vera til. Það hljóta að vera til feður sem eru tálmaðir af því að þeir raunverulega eru ofbeldismenn, og það hljóta líka að vera til feður sem eru tálmaðir að ósekju. Svo eru auðvitað til tálmaðar mæður líka en þær hafa ekki verið mikið til umræðu og ég veit ekki til að ofbeldismannastimpillinn sé sjálfkrafa settur á þær."

Margrét Hlín Snorradóttir skrifar þetta og hér má lesa hennar psitil á snjáldursíðu hennar.https://www.facebook.com/profile.php?id=702722620&__tn__=%2CdCH-R-R&eid=ARB64DW2f8R5lGrTSJd0nG1SkyJEZOIzuZRFn4Y9GDm06D-hft-8mV95mO4VYELy3OrfZX2GBP-AeyoC&hc_ref=ARQZYva00D-Xjai_ky45KCJwWR_p0mYH6daN1xOXvkBK5bT2u29gGvewhB2pBjGZvLw&fref=nf

 

Stundin og skíturinn sem þau dreifa...virkir skítadreifarar!

,,Rétt er að fram komi að ég tek enga afstöðu í því máli um það hvar barninu sé best komið eða til ósannaðra fullyrðinga hvors um sig um það hvað hitt hafi sagt eða gert. Ætlun mín er eingöngu að skoða rannsóknarblaðamennsku Stundarinnar."

,,Áður en viðtalið var birt hafði blaðamaður Stundarinnar samband við Hugin og bauð honum að koma sjónarmiðum sínum að. Kvennablaðið hefur undir höndum ýmis gögn sem Huginn sendi Stundinni og bað um að yrði tekið mið af við umfjöllun um málið. Þau gögn voru einfaldlega hunsuð."

,,Rannsóknarblaðamennska Stundarinnar í þessu tilviki felst þannig í því að hafa eftir, sem staðreyndir, einhliða frásögn konu sem nam barn sitt ólöglega á brott, bjóða manninum sem til stendur að svipta ærunni að tjá sig, en gera svo ekkert með það sem hann leggur fram sjálfum sér til varnar."

 

,,Rannsóknarblaðamennska Stundarinnar í þessu tilviki felst þannig í því að hafa eftir, sem staðreyndir, einhliða frásögn konu sem nam barn sitt ólöglega á brott, bjóða manninum sem til stendur að svipta ærunni að tjá sig, en gera svo ekkert með það sem hann leggur fram sjálfum sér til varnar."

Lesa má frekari umfjöllun um málið hér...https://kvennabladid.is/2020/05/26/huginn-thor-undirbyr-malsokn-gegn-stundinni/?fbclid=IwAR0oq_PDysLUJ_ItNeqHvbCmWjdFvXVpBOJk3pct5BRLVirSBoXv2itL5ww

Jón Trausti Reynisson skítur upp á bak...ekki í fyrsta skiptið!

Síðasta föstudag deildi ég á Facebook-síðu minni tengli á þessa yfirlýsingu Dofra Hermannssonar þar sem hann talar um umfjöllun Stundarinnar um mál sín sem ofsóknir. Þetta er ekki frétt sem rannsóknarvinna liggur á bak við, heldur – eins og fyrirsögn gefur til kynna – einhliða yfirlýsing, birt undir merkinu „aðsend grein“.

Nokkrar umræður urðu á Facebook-vegg mínum í framhaldinu, aðallega við innlegg Jóns Trausta Reynissonar, ritstjóra og framkvæmdastjóra Stundarinnar, sem gerir eftirfarandi athugasemdir:

• að Kvennablaðið vinni ekki rannsóknarvinnu í þeim málum sem það fjallar um
• deili „ásökun á miðilinn sem þó vinnur rannsóknarvinnuna“
• hafi birt ásakanir á hendur nafngreindri konu án þess að vita neitt um málið
• að Dofri sé að snúa út úr orðalagi Stundarinnar í fréttinni sem yfirlýsingin snýst um

Nú skulum við skoða þessar staðhæfingar Jóns Trausta vandlega ásamt tildrögum þess að mál Dofra Hermannssonar rataði á síður Kvennablaðsins.

Stundin birtir drottningarviðtal við Dofra um ofbeldi barnsmóður

Í desember 2015 birti Stundin sögu Dofra Hermannssonar sem sagði eiginkonu sína hafa beitt sig ofbeldi og skaðað samband hans við dætur sínar. Þetta var drottningarviðtal, það er að segja einhliða frásögn þar sem viðmælandi blaðamanns fékk engar óþægilegar spurningar og umfjöllunin var öll á hans forsendum.

Drottningarviðtöl eru gagnrýniverð þegar umfjöllun snýst um mál sem varða almannahagsmuni en þau eiga oft rétt á sér í öðru samhengi og eru normið þegar um reynslusögur einstaklinga er að ræða. Drottningarviðtal merkir samt ekki endilega að blaðamaður hafi ekkert kynnt sér málið og í fyrrnefndu innleggi á Facebook gefur Jón Trausti berlega í skyn að Stundin birti ekki einhliða frásagnir nema hafa fengið staðfestingu á því úr öðrum áttum að sagan sé nokkuð áreiðanleg. Forsvarsmenn Stundarinnar hafa því álitið sögu Dofra árið 2015 nægilega sannaða til þess að réttlætanlegt væri að birta hana. Um er að ræða frásögn sem gæti talist ærumeiðandi fyrir meinta ofbeldiskonu og vegur að friðhelgi einkalífs hennar og dætranna. Það skiptir auðvitað ekki nokkru máli hvort konan var nafngreind eða ekki, það að hún hafi búið með manninum og eignast með honum börn eru yfirdrifið nægar upplýsingar til þess að hver sem kærir sig um getur auðveldlega fundið nafn hennar.

Það var því Stundin sem upphaflega birti ásakanir Dofra á hendur barnsmóður sinni. Það gerir blaðamaður – ef eitthvað er að marka þá stefnu sem Jón Trausti talar um – eftir að hafa fengið staðfest að Dofri hefði rétt fyrir sér.

Rannsókn að baki birtingu einhliða yfirlýsinga hjá Stundinni

Síðan líða fimm ár og fimm mánuðir án þess að Dofri ræði persónuleg mál sín á opinberum vettvangi, að frátöldum pistli sem hann birti á Facebook haustið 2016. Á þeim tíma fer hann aftur á móti að vinna með Félagi um foreldrajafnrétti og kemur fram fyrir hönd þess á opinberum vettvangi. Á degi foreldraútilokunar, þann 25. apríl sl. birti Vísir grein eftir Dofra með fyrirsögninni „Leyfi til að elska“ þar sem hann skrifar sem formaður félagsins og ræðir foreldraútilokun á almennum nótum án þess að nefna sína eigin reynslu. Uppkomnar dætur hans birta í kjölfarið yfirlýsingu á Facebook, þar sem þær tala um Dofra sem ofbeldismann, án þess að skýra það frekar. Stundin segir frá þessari yfirlýsingu.

Jón Trausti er ósáttur við að Kvennablaðið hafi birt einhliða yfirlýsingar Dofra Hermannsonar. Það mætti því ætla að vönduð rannsóknarvinna hafi legið á bak við þá ákvörðun Stundarinnar að birta einhliða yfirlýsingu dætra Dofra. Hér hefur starfslið Stundarinnar haft hraðar hendur því yfirlýsingin birtist á Facebook-vegg Lífs án ofbeldis kl. 19:33 þann 26. apríl. Kl. 20:05 birtist umfjöllun Stundarinnar í fréttaformi.

Umfjöllun Kvennablaðsins um mál Dofra

Þegar ég sá umfjöllun Stundarinnar um yfirlýsingu dætra Dofra óskaði ég eftir viðtali við hann með áherslu á það hvort áhrif foreldraútilokunar vari virkilega langt fram á fullorðinsár og jafnvel ævina á enda.

 

 

Viðtalið snýst að verulegu leyti um þær skýringar sem sálfræðingar hafa gefið Félagi um foreldrajafnrétti á sálrænum afleiðingum þess þegar annað foreldrið innrætir barni fjandsamlega afstöðu til hins foreldrisins og/eða annarra í fjölskyldunni. Skiljanlega vekur frásögn Dofra af persónulegri reynslu sinni meiri athygli en kenningar um foreldrafirringu. Í viðtalinu eru þó engar ásakanir á hendur barnsmóður hans sem ekki höfðu áður komið fram í Stundinni og ólíkt umfjöllun Stundarinnar er þar engum smáatriðum lýst.

Þetta er í fyrsta sinn frá því að Stundin birti drottningarviðtalið við Dofra árið 2015 sem hann tjáir sig í fjölmiðlum um samskiptin við barnsmóður sína og dætur. Síðan hefur Kvennablaðið tvívegis birt einhliða yfirlýsingar frá Dofra, merktar sem slíkar. Í báðum tilvikum er um að ræða viðbrögð hans við fréttum Stundarinnar af einkamálum hans og dóttur hans á grunnskólaaldri.

Með fyrri yfirlýsingunni brást Dofri við frétt Stundarinnar um að hann hefði numið dóttur sína á brott. Það er út af fyrir sig fréttnæmt ef formaður félags sem berst gegn umgengnistálmunum beitir sjálfur umgengistálmunum. En það er líka eðlilegt að sá sem telur sig hafa góða ástæðu til að halda barni frá hinu foreldrinu ræði sína hlið á málinu opinberlega þegar það ratar í fjölmiðla.

Í seinna tilvikinu er um að ræða yfirlýsingu vegna fréttar Stundarinnar með fyrirsögninni „Lögregla fylgdi Dofra af heimili að ósk fyrrverandi eiginkonu.“  Ekki verður séð að atvikið að baki þeirri frétt varði almenning. Þetta er ekki einhliða yfirlýsing heldur frétt þar sem fullyrt er, en ekki haft eftir öðrum, að lögreglan hafi fylgt Dofra af heimili hans eftir að konan óskaði eftir aðstoð. Lesendur eiga því að geta treyst því að það sé rétt.

Stundin birtir ranga frétt og ærumeiðandi

Ég taldi í fyrstu að Stundin hefði birt fréttina án þess að geta heimildamanns, í trausti þess að upplýsingarnar væru réttar. Af orðum Jóns Trausta verður þó ekki annað skilið en að alvöru rannsóknarvinna liggi að baki fréttinni. Þar með veit blaðamaður að í gögnum lögreglu kemur ekkert fram sem gefur efni til þeirrar túlkunar að Dofri hafi verið fluttur af heimilinu með lögregluvaldi. Í gögnum lögreglu segir að óskað hafi verið eftir aðstoð lögreglu vegna ágreinings. Að sögn Dofra óskuðu þau bæði eftir aðstoð. Málið er skráð sem „ágreiningur“ hjá lögreglu og aðilum bent á reyna að finna farsæla lausn á málinu. Jafnframt var þeim gerð grein fyrir því að ef þau óskuðu frekari aðstoðar vegna málsins yrði það skráð sem heimilisofbeldi. Annað var ekki bókað enda óskaði hvorugt frekari afskipta. (Og já, Kvennablaðið hefur þessi gögn undir höndum.)

Hið rétta í málinu er því eftirfarandi:

• Konan óskaði ekki frekari aðstoðar og því ekki hægt að draga þá ályktun að hún hafi gert lögreglu grein fyrir því að hún liti svo á að um heimilisofbeldi væri að ræða.
• Lögregla fylgdi Dofra ekki af heimilinu og vísaði honum ekki út.

Hvaða ályktanir er svo hægt að draga af fyrirsögn og umfjöllun Stundarinnar? Tvennt kemur til greina; annaðhvort er rannsóknarblaðamennska Stundarinnar ekki í því skínandi góða fari sem Jón Trausti álítur, eða þá að Stundin hefur vísvitandi birt ranga frétt og ærumeiðandi.

Í fyrrnefndri athugasemd á Facebook segir Jón Trausti að Dofri hafi snúið út úr orðalagi Stundarinnar. Þessi réttlæting er ekki einu sinni svaraverð. Lesendur vita nákvæmlega hvaða ályktun þeim er ætlað að draga af fyrirsögninni og ekkert kemur fram í fréttinni sem gefur lesendum ástæðu til að endurskoða þá ályktun.

Kannski ætti Jón Trausti að byrja heima hjá sér

Sannleikurinn um rannsóknarblaðamennsku Stundarinnar í máli Dofra Hermannssonar er því eftirfarandi:

• Það var Stundin en ekki Kvennablaðið sem hóf umfjöllun um reynslu Dofra og þá afstöðu hans að barnsmóðir hans sé ofbeldismanneskja.
• Stundin hefur dregið upp mynd af Dofra sem ofbeldismanni út frá einhliða frásögn, bæði með viðtali við dætur hans og í formi fjölda frétta sem sannarlega kalla á viðbrögð af hans hálfu.
• Stundin hefur – annað hvort í góðri trú eða vísvitandi – birt ranga og ærumeiðandi frétt af afskiptum lögreglu af Dofra Hermannssyni.

 

Stundin getur auðvitað ekki frekar en ég eða nokkur annar vitað hvað nákvæmlega hefur gerst í samskiptum Dofra, dætra hans og barnsmóður. Við getum ekki slegið því föstu hver beitti hvern gaslýsingu, hver laug upp á hvern eða hver beitti hvern ofríki í tilvikum þar sem engar heimildir eru fyrir hendi nema frásagnir hlutaðeigandi. Það sem við getum gert við frásagnir sem ekki er hægt að staðfesta er að meta hvort þær eigi erindi við almenning og ef svo er að setja þær þá fram á þann hátt að lesendum dyljist ekki að um einhliða frásögn er að ræða. Svör við ásökunum um ofbeldi eða aðra óþolandi hegðun eiga að sjálfsögðu alltaf rétt á sér. Kvennablaðið hefur þessvegna birt svör Dofra við umfjöllun Stundarinnar.

Sannleikurinn er sá að öll umfjöllun um mál Dofra er knúin af Stundinni og síðasta útspil Stundarinnar gæti jafnvel kallað á meiðyrðamál. Jón Trausti Reynisson ætti því kannski að taka til heima hjá sér áður en hann skensar aðra.

 

Eva Hauksdóttir skrifaði þessa grein og birtist hún í Kvennablaðinu 24. maí 2020

Katrín Jakobsdóttir hugsar ekki um börn sem verða fyrir ofbeldi...

Las eftirfarandi í Fréttablaðinu „Kvenna­at­hvarfið er á­kaf­lega mikil­vægt skjól fyrir konur og börn sem beitt eru of­beldi á heimilum sínum. Vís­bendingar um aukið heimilis­of­beldi í tengslum við CO­VID-19 segja okkur að við þurfum að gefa í hvað varðar for­varnir og fræðslu því að­eins þannig upp­rætum við of­beldið,“ segir Katrín í til­kynningu frá For­sætis­ráðu­neytinu."

Katrín Jakobsdóttir hugsar ekki um börn sem þolendur. Mæður beita börn sín oftar ofbeldi en feður. Ráðherra forsætismála hikar ekki við að senda stundum börn í Kvennaathvarfið með ofbeldismanni sínum. Það er eitthvað rangt við þetta. 

Katrín er of upptekin við að ganga í augu kvenna, ákveðinn hóp kvenna, að hún gleymir börnum sem þola sjálf ofbeldi.

 

Gott að fólkið kemst heim

Vel gert hjá Pólverjum að koma sínu fólki heim. Ömurlegt að búa við aðstæðurnar hér. Allt er ódýrara í Póllandi. Launin í samræmi við það. Líklegt að fólk fái eitthvað að gera og lifi af í heimalandi sínu.

Pólska ríkið bætir við flugi frá Íslandi

Þráhyggja Ingibjargar gagnvart Dofra

Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir ritstjóri sorpritsins Stundin er haldin þráhyggju gagnvart Dofra Hermannssyni og Félagi um foreldrajafnrétti. Hún ætlar sér að sverta félagið. Til þess notar hún ríkisstyrktan miðil og með öllum tiltækum ráðum, satt eða logið. Skiptir hana ekki máli. Sjálf virðist hún hafa óbeit á karlmönnum, það má lesa úr skrifum hennar í gegnum tíðina sem og þátttöku í femínistaspjalli. í grein sem ég las stendur þetta ,,Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir, segir: „Veruleiki kvenna er þessi. Kynbundið ofbeldi ógnar lífi þeirra og heilsu. ... Vondi karlinn á sér enga eina birtingarmynd, hann er alls staðar og hvergi og þú veist aldrei hvort eða hvenær þú mætir honum. Stundum þekkir þú hann bara af góðu einu þar til hann snýst gegn þér. Stundum laðar hann þig til sín og brýtur á þér.“

Hér má lesa um kvenfrelsun sem ritstjórinn vill vera aðili að: http://arnarsverrisson.is/Home/Pistlar (Frelsun kvenna og kynandskotar.pdf)

 

Dofri segir í Kvennablaðinu: 

,,En af hverju er þá Stundin að pönkast á mér? Ég spurði blaðamann Stundarinnar að því í gær, þegar ég var búinn að leiðrétta ótal rangfærslur hans og bein ósannindi. Svar hans var að ég væri formaður Félags um foreldrajafnrétti.

Þar fékkst grunur minn staðfestur. Þessi síðasta frétt er dæmigerð „let him deny it“ taktík fjölmiðils sem er í herferð. Rætnar og persónulegar árásir Stundarinnar á mig eru gerðar í ákveðnum tilgangi og tilgangurinn er að þagga niður í vitundarvakningu Foreldrajafnréttis um foreldraútilokun með því að ræna mig mannorðinu.

Svo umhugað er Stundinni að þagga niður í Félagi um foreldrajafnrétti að ritstjórum hennar finnst aukaatriði hvort erfiðleikar í lífi 10 ára barns eru gerðir að umfjöllunarefni fyrir alþjóð og fyrir „virka í athugasemdum“ að smjatta á."

Nýtt stéttarfélag flugstétta

Áhugavert og sýnir að Bogi skaut ekki út í loftið. Menn hoppuðu á vagninn að nú myndi Icelandair stunda mansal.

,,Í samtali við Mannlíf í dag segir Vignir Örn Guðnason, formaður Íslenska flugstéttarfélagsins, að kjarasamningar félagsins við Play séu „góðir og gildir“ og þau séu „mjög sátt með“ með innihald þeirra. Stéttarfélagið varði áður hagsmuni flugmanna WOW air en er nú orðið löggilt stéttarfélag flugmanna og flugliða. Því sé ljóst að „til staðar er hér á landi annað stéttarfélag flugfreyja en Flugfreyjufélag Íslands kjósi Icelandair að leita annað“ eins og það er orðað í umfjöllun Mannlífs."

Í ljósi þessa upplýsinga er ljóst að þeir sem vilja starfa við flug geta leitað í annað stéttarfélag en Flugfreyjufélagið. Það er áhugaverður kostur. Eins og alþjóð veit voru fleiri hundruð manna tilbúnir að starfa í fluggeiranum. Ekki skortur á fólki.