Heimili eiga að vera heilög

Skiptir engu hvaða stjórnmálastefnum fólk aðhyllist við viljum ekki ofbeldi í garð stjórnmálamanna og hvað þá fjölskyldum þeirra. Skot í einkabíl borgastjóra er ákveðin viðvörun. Hjó eftir orðum Dags í Silfrinu að stjórnmálamenn hefðu því miður ekki látið að sér kveða þegar fólk fór heim til stjórnmálamanna til að lýsa óánægju sinni. Muni ég rétt var það Þorgerður Katrín og Sigríður sem lentu í því. Heimili á að vera griðastaður og við eigum að hafa þann þroska að láta þann stað vera, hversu ósammála sem maður er.

Erfiðar tilfinningar, óöryggi og álag

Staða stráka

Stjórnmálamenn, aðallega þingmenn, eru duglegir að bjóða upp á fyrirlestra á netinu. Hef setið nokkrar, hjá Sjálfstæðisflokknum, Miðflokkum og Samfylkingunni. Umræðuefnið er staða stráka. Mikilvægt málefni. Mörgum finnst staða stráka erfið og ekki síður ungra manna. Umræðan í samfélaginu er á þá leið og þeir eru kynóðir klámhundar sem kunna ekki að halda höndum að sér og skapa nauðgunarmenningu í samfélaginu.

Þarf ekki að fjölyrða um hver talar svona um strákana okkar. Ímyndið ykkur að vera strákur og heyra í sífellu svona ,,dóma" um sig. Hlýtur að síga á ógæfuhliðina.

 

Auðvitað á að hafa opið

Mér finnst sjálfsagt að leikskólar séu opnir allt árið um kring. Loki leikskóli þvingar það foreldra til að taka sumarfrí á ákveðnum tíma, sem passar ekki endilega við vinnu þeirra. Skapar vandræði fyrir börn og foreldra. Slík þvingun getur orðið til þess að fjölskylda getur ekki eytt sumarfríinu sínu, sé valið tekið af þeim.

Held að börn þroskist alveg og læra töluvert yfir sumartímann í leikskóla þó formaður leikskólakennara geri lítið úr því.

Mér þykir líklegt að bæjaryfirvöld virði kjarasamning starfsmanna sinna um sumarfrí, því undrast ég þessi mótmæli. Réttur leikskólakennara virtur hvað sumarleyfi varðar.

 

Starfsfólk leikskóla mótmælir lengri opnun

Of langt gengið

Mikið er sorglegt að lesa þetta. Sem betur fer er slík framkoma sérstakt tilfelli og varla komið til að vera. Engin ástæða til að bæta vernd á stjórnmálamenn á Ísland líkt og ráðherra dómsmála ræddi við yfirmann löggæslunnar um. Þá hefur dramatíkin háð yfirhöndinni.

Látum af svona hegðun. Förum í málefnin ekki manninn. 

„Hingað og ekki lengra“

Bætum kynfræðsluna en látum lestrargetu drengja eiga sig

Í mörg herr­ans ár hefur fag­fólk bent á vanda drengja í skóla­kerf­inu. Árið 1997 lögðu nokkrir þing­menn, m.a. Svan­fríður Jón­as­dóttir og Siv Frið­leifs­dótt­ir, fram þings­á­lykt­un­ar­til­lögu „Staða drengja í grunn­skól­um“ sem kvað á um að stofna nefnd sem skoði stöðu drengja í grunn­skól­an­um. Þar seg­ir: „Al­þingi ályktar að fela mennta­mála­ráð­herra að skipa nefnd sem leiti orsaka þess að drengir eiga við meiri félags­leg vanda­mál að etja í grunn­skólum en stúlkur og náms­ár­angur þeirra er lak­ari. Jafn­framt því að greina orsakir aðlög­un­ar­vanda drengja verði nefnd­inni falið að benda á leiðir til úrbóta.“ Í stuttu máli, hef ekki hug­mynd hvort af þessu varð en margt bendir til að svo hafi ekki ver­ið. Mér fróð­ari menn verða að svara því.

Enn bent á vand­ann 

Und­an­farin ára­tug eða svo hefur fag­fólk bent á lélega lestr­ar­getu drengja og lesskiln­ing þeirra. Sama um stöðu þeirra í skóla­kerf­inu. End­ur­tekið efn­ið. Meðal ann­ars byggt á rann­sóknum erlendis frá. Margir ráð­herrar mennta­mála hafa farið og kom­ið. Enn er staða drengja slæm og sam­kvæmt tölum sem til eru lag­ast ekk­ert. Fer versn­andi ef eitt­hvað er. Grein­ingum fjölgar og lyfja­notkun hegð­un­ar­lyfja eykst eins og bent hefur verið á í gegnum talna­brunn emb­ætti land­lækn­is.

Mennta­stefnu til árs­ins 2030 leggur Mennta­mála­ráð­herra stoltur fram við hvert tæki­færi og vitnar til sem fram­þróun í skóla­kerf­inu. Gott og vel. Hvergi er minnst orði á vanda drengja. Hvað þá að taka eigi á vand­an­um. Drengir telja samt um helm­ing nem­enda í grunn­skóla­kerf­inu. Vandi drengja virð­ist ekki koma þjóð­inni við. Kannski þurfum við að bíða önnur 30 ár eftir að ráð­herra mennta­mála leggi við hlust­ir. Ekki er svo með öllu illt...því ráð­herra mennta­mála lagði við hlustir þegar kyn­lífs­fræðsla í grunn­skól­anum var gagn­rýnd.

Fámennur hópur

Áhuga­menn um kyn­fræðslu í grunn­skólum létu í sér heyra. Vantar femínískt sjón­ar­horn inn í fræðsl­una eftir því sem næst verður kom­ist. Áhuga­fólkið hitti ráð­herra í hjarta­stað. Kyn­fræðsla í grunn­skól­anum er sögð arfa­slök. Veit ekki hvort það hafi verið sér­stak­lega rann­sak­að. Hafi það verið gert veit ég ekki hvar sú eða þær rann­sóknir voru birt­ar. Kyn­fræðsla og upp­bygg­ing hennar bygg­ist meðal ann­ars á lestri. Hvað ger­ist þegar helm­ingur þeirra sem njóta kyn­fræðsl­unnar getur ekki lesið sér til gagns? Er ekki ljóst að eitt­hvað fer ofan garð og neð­an.

Höfundur hefur engar for­sendur til að meta hvort kyn­fræðsla í grunn­skól­anum sé slæm eða góð. Kenn­arar hafa tals­vert val þegar kemur að náms­efni og kennslu­að­ferð­um, því er mér ómögu­legt að segja til um gæði efnis og kennslu. Vona að rann­sókn­ir, ekki orðrómur eða tíst, dugi til að leggja dóm á það. Mennta­mála­ráð­herra hlýtur að hafa lesið rann­sóknir þegar hún tók ákvörðun að skipa níu konur og tvo unga menn til að móta kyn­fræðslu­kennslu í grunn­skól­an­um. Fræðslu til nem­enda­hóps sem er um helm­ingur drengja og helm­ingur stúlk­ur. Væri ekki lag að fá kyn­fræðsl­una út úr grunn­skól­anum þannig að frjáls félaga­sam­tök og for­eldrar geti séð um hana þannig að vel sé. Það að nú eigi að end­ur­skoða kyn­fræðsl­una frelsar okkur hins vegar ekki undan lestr­ar­vanda drengja og kröf­unni að bæta úr þeim vanda.

 

Hvað þarf til

Mun seint telj­ast sér­fræð­ingur í lestr­ar­kennslu barna en mér fróð­ara fólk bendir á vand­ann. Alþjóð­leg próf benda á vand­ann. Ásókn drengja í fram­halds­nám bendir á vand­ann. Líðan drengja í grunn­skól­anum bendir á vand­ann. Allt bendir í sömu átt, drengir eiga við vanda að etja. Íslenska þjóðin þarf að lyfta Grettistaki til að efla læsi og lesskiln­ing drengja. Lestr­ar­þjálfun er á ábyrgð for­eldrar rétt eins og skól­ans sem kennir lestækn­ina. Fræði­menn hafa bent á gagn­reyndar aðferðir og á það ber að hlusta.

Þegar í grunn­skól­ann kemur ættu for­eldrar að skrifa undir samn­ing við skól­ann að þeir sjái um þjálfun lest­urs­ins heima fyr­ir. Skól­inn og for­eldrar eiga að setja sam­eig­in­lega mark­mið með lestr­ar­kennslu nem­enda, drengja og stúlkna. Þegar skól­inn og for­eldrar vinna að sömu mark­miðum getur varla neitt annað en gott komið út úr því fyrir nem­anda. Standi for­eldrar ekki við samn­ing ætti skól­inn að kalla þá inn til við­ræðna um mark­miðin sem voru sett fyrir barn­ið. Allt í þágu barns­ins, lestr­ar­getu þess og fram­vindu í námi. For­eldrar þurfa að axla ábyrgð á barni sínu þegar að lestri og námi kem­ur. 

Ekk­ert bak­land

Finna má börn sem hafa ekki það bak­land sem þarf til að sinna lestr­ar­þjálf­un. Þá þarf skól­inn að taka til sinna ráða og þjálfa þá. Skóla­kerfið má ekki skilja nem­endur eftir þjálf­un­ar­lausa. Slíkt hefur afleið­ing­ar.

Fyrir nokkrum árum voru til staðar lestr­ar­ömmur og -af­ar. Þá var fólki á líf­eyr­is­aldri gert kleift að koma inn í skól­ann og þjálfa börn í lestri. Það væri vel ef slíkt kerfi væri tekið upp að nýja og að eldra fólkið hefði áhuga á að vera þjálf­ari í lestri. 

 

Höf­undur er M.Sc. M.Ed. Greinin birtist í kjarnanum 25. janúar 2021.

Liðhlaupinn Rósa Björk

Eftir umræðu Silfurs í dag sat ég hugsi. Þingmenn mótmæltu, á sínum tíma, að tálmun á umgengni yrði refsiverð en nú leggur Rósa Björk fram frumvarp sem gerir höfnun helfarinnar refsiverða. Viðreisn eltir vitleysuna. Rósa Björk var ein þingmanna sem höfnuðu tálmunarfrumvarpi Brynjars Níelssonar. Hún, ásamt fleirum, kom í veg fyrir að réttarbót sem skiptir alltof mörg börn máli næði fram að ganga.

Verð að játa, mér finnst verulegur munur. Tálmun varðar börn, lífsgæði og fjölskyldur sem fá ekki að hitta barn. Neitun helfararinnar er vottur um fáfræði og jafnvel heimsku, sem nokkrum þingmönnum finnst ásættanlegt að refsa fyrir.

Verð hugsi yfir störfum þingmanna sem vinna svona.

 

Lesa má hér um áföll í æsku. Að vera haldið frá öðru foreldri sínu er áfall, andlegt áfall.

óviðeigandi

Að mínu mati er óviðeigandi að velja eftir kyni. Konur eiga að sækja fram á eigin verðleika, ekki kyni. Við höfum fallið í þá gryfju og nú síðast Samfylkingin, eða Kvennafylkingin eins og brátt má kalla flokkinn.

Neita að trúa því að konur vilji fá sæti á kostnað karlmanna. Kvenfólk verður að taka sig saman og taka þátt í prófkjörum vilja þær koma kynsystrum sínum að.

Kynjastýring er úrelt fyrirbæri.

Vilhjálmur stefnir á prófkjör

Hafa staðið sig með sóma

Strákarnir okkar hafa staðið sig vel. Gaman að sjá ungu leikmennina taka þátt og öðlast reynslu sem er mikilvægt. Þaulreyndum handboltamönnum engin virðing sýnd. Auðvitað vildum við sjá fleiri sigra rétt eins og þeir sjálfir. Synd að liðið láti gaspur Loga Geirssonar hafa  áhrif á sig. 

Leikur við Norðmenn framundan bætist í reynslu ungu mannanna sem hafa kannski fest sig í sessi í landsliði landsmanna.

Landsliðsþjálfarinn skaut fast á fjölmiðla

Kynjamyndir í skólastarfi 6: Drengir, kvenvísindi og karlar í útrýmingarhættu

Árið 2005 sameinuðust helstu kvenfrelsunarfræðingar æðri menntastofnana á Íslandi, þ.e. Háskóla Íslands og Kennaraháskóla Íslands, í því sameinaða átaki að skrifa bók um kvenfrelsun og menntun. Um er að ræða ritgerðasafn.

Ritstjórar segja: „Bókin Kynjamyndir í skólastarfi er ætluð nemendum og kennurum á ýmsum skólastigum en ætti að nýtast öllum þeim sem áhuga hafa á efninu.“ …„Það er von höfunda að bókin verði skólafólki og öðrum sem áhuga hafa á jafnréttismálum til gagns. Vonandi verður hún jafnframt lóð á vogarskálar jafnréttis í íslensku samfélagi.“

Hér verður fjallað um ritgerðirnar: „Er grunnskólinn kvenlæg stofnun,“ eftir Berglindi Rós Magnúsdóttur, „“Ég veit alveg fullt af hlutum en …“ Hin kynjaða greindarorðræða og birtingarmyndir hennar meðal unglinga í bekkjardeild,“ eftir sama höfund og „Karlar í útrýmingarhættu? Um stöðu kvenna og karla í framhaldsskólum og háskólum,“ eftir Þorgerði Einarsdóttur og Berglindi Rós Magnúsdóttur.

Berglind Rós bendir á ráðandi viðhorf um kynjaumræðuna í skólanum: Það „hallar á stráka vegna þess að skólakerfið er talið sniðið að þörfum stelpna. Ingólfur V. Gíslason skrifar árið 2002 grein í Uppeldi með yfirskriftinni „Karlmennska í kreppu“ þar sem hann lýsir áhyggjum sínum yfir fæð karla í grunnskólum þar sem drengir „verða fyrir kvenlegum umvöndunum, kvenlegum ráðleggingum, kvenlegum refsingum.““

Ræðu Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, menntamálaráðherra, er einnig bent á í þessu sambandi: „Áherslan á bætta stöðu kvenna og stúlkna má [hins vegar] ekki verða til þess að við vanrækjum drengina eða lítum svo á að ekki þurfi að grípa til sérstakra aðgerða vegna þeirra, að þeir bara reddi sér eins og sagt er. Þær vísbendingar sem við höfum um líðan drengja í skólakerfinu ásamt tölum sem segja að þeim gangi ekki eins vel og stúlkum ber okkur að taka alvarlega. Við þurfum því á næstu misserum að huga sérstaklega að því hvernig við getum hlúð enn betur að strákum í skólanum.“ Höfundur bætir við: „Það er athyglisvert að gagnrýni á kvennabaráttu er ekki langt undan …“ En það jaðrar eins og kunnugt er við dauðasynd.

„Hér er gengið út frá því að hugtakið greind sé menningarlega og félagslega mótað hugtak sem eigi sér misjafna merkingu eftir menningu, umhverfi og hópum. … með skírskotun til greindarhugtaksins hefur alls kyns misrétti í skólakerfinu verið réttlætt. Til að mynda fengu stúlkur og konur mun síðar en karlar aðgang að menntastofnunum því ekki var litið á þær sem skynsemisverur…“ … „Rannsóknir hafa sýnt að löng skólaganga og góður námsárangur stelpna virðist ekki nægja til að öðlast sams konar virðingu og völd og drengir þegar út í atvinnulífið er komið…“ Berlind Rós fræðir lesanda ekki um, hvaða rannsóknir er um að ræða. Það er vottur af sannleika í því, að greind mótist eftir umhverfi. Hins vegar er enginn fótur fyrir, að hún sé í eðli sínu misjöfn eftir kynjum, enda þótt hún dreifist mismunandi meðal þeirra.

Berglind Rós heldur áfram: „Ekki er hægt að tala um hugtökin karlmennska og kvenleiki … slíka tvíhyggju er hægt að rekja allt aftur til Aristótelesar [forngrískur heimspekingur] en hann lagði áherslu á að karlinn væri hið eiginlega kyn, viðmiðið, en konan aðeins ófullkomin mynd af manninum eða frávik frá viðmiðinu…. Talið var að karlinn stjórnaðist af skynsemi en konan af líkama og tilfinningum. Hann væri sterkur, aktífur og harður af sér en hún veikgeðja, hræðslugjörn og óvirk (e.passive). … Þegar skólaganga kvenna var loks viðurkennd sem nauðsyn einkenndist menntun af þessum hugmyndum.“

Þetta er afar sérkennileg kenning. Kjánalegar umræður á kynin hafa um aldir átt sér stað, fordómar á báða bóga. En það er hins vegar rétt, að ævinlega hafa verið gerðar kröfur til karla um að herða sig upp til að verja konur og afla þeim fæðu. En þrátt fyrir það hefur skólakerfið að mestu byggst á því, að nemendur sitji og nemi orð. (Kvenfrelsurum hefur lengi verið í nöp við Aristóteles, sem talinn er meðal skynsömustu mannvera fyrr og síðar. En hugsanlega kann hann að hafa mistalið tennur í munni kvenna, þó líklegra sé, að um þýðingarskekkju sé að ræða.)

„Af þessu má sjá hvað mikil áhersla hefur verið lögð á aðskilnað milli kvenleika og rökhugsunar/skynsemi til þess að halda konum fyrir utan samfélagsleg völd með takmarkaðri menntun og þekkingu. Það er því ekki einkennilegt hversu erfitt hefur reynst í tímans rás að viðurkenna konur sem greindar og jafn hæfar körlum á opinberum vettvangi. Reynt hefur verið að sanna greindarmun með ýmsum hætti. Á 18. öld var reynt að sýna fram á að konur hefðu hlutfallslega minni heila en karlar… og þannig viðhalda ráðandi orðræðu um að skynsemin væri karlsins en tilfinningarnar og líkaminn konunnar.“

Það hlýtur að valda höfundi nokkrum vonbrigðum, að konur hafa að jafnaði minni heila. En huggunin hlýtur að felast í hinu fornkveðna: „Heimskur er jafnan höfuðstór."

Að þessu sögðu dregur Berglind Rós eftirfarandi ályktun: „Kvenkennarar og kvennamenning eru … óhaldbærar skýringar á slakari námsstöðu drengja og hér er því í raun hafnað að kvennamenning sé hyllt í grunnskólanum.“ … „Á því leikur enginn vafi að kynjaslagsíðan í einkunnum í grunnskólum er stelpum í vil og sama gildir um fjöldatölur á framhalds- og háskólastigi. En er þar með sagt að það halli á stráka í skólasamfélaginu? Eru einkunnir nægjanleg forsenda fyrir sterkri stöðu í framtíðinni?“ Í samhljómi staðhæfa þær stöllur, Berglind Rós og Þorgerður: „Karlar njóta að jafnaði meiri virðingar og athygli en konur, hvort sem er í hlutverki nemenda eða kennara.“

Þær snúa sér nú að æðri menntun. „Kynjaskipting er mikil innan margra langskólagenginna sérfræðihópa og birtist gjarnan í því að karlar eru flestir á þeim sviðum þar sem virðingin er mest. Læknastéttin er skýrt dæmi um þetta, konur eru fáar meðal skurðlækna og hjartalækna sem njóta mikillar virðingar. Þær eiga hins vegar greiðan aðgang að heimilislækningum og öldrunarlækningum sem njóta ekki eins mikillar virðingar…“ Þessar staðhæfingar ríma illa við niðurstöður rannsókna, sem benda til, að um sé að ræða val kvennanna sjálfra.

„Með nýju kvennahreyfingunni svokölluðu upp úr 1970 urðu þau kaflaskil í sögu kvennabaráttu að gagnrýni femínista færðist inn á svið vísindanna. Áður höfðu kvennahreyfingar gagnrýnt karlmiðlægni samfélags og menningar. Nú var gagnrýninni einnig beint að hinni ráðandi vísinda- og heimspekihefð og slagsíða ríkjandi þekkingar innan flestra greina hug- og félagsvísinda var afhjúpuð. Kvennafræðilegar rannsóknir byrjuðu sem krafa um sýnileika kvenna í fræðunum en hafa með árunum þróast í beinskeytta gagnrýni á hefðbundna þekkingarfræði og vísindaheimspekilegar forendur…"

„Lakari staða kvenna en karla í vísindasamfélaginu skýrist af ytri ástæðum, svo sem barneignum og fjölskylduábyrgð en einnig innri hindrunum sem birtast í að skilyrði starfsframans eru sniðin að þörfum, viðhorfum og gildismati annars kynsins fremur en hins.“

Það er fátt sem bendir til, að háskólastigið „einkennist af kvenlægni. Forsendur starfsframa í háskólum eru sniðnar að körlum frekar en konum. Þá sýna rannsóknir að ekki einungis félagsleg staða lúti kynjuðum lögmálum heldur einnig inntak vísindanna.“

Andsvar mitt við þessum þætti geta áhugasamir fundið á: arnarsverrisson.is. „Vísindi í voða“ og „Hin nýju vísindi vífanna.“

 

Arnar Sverrisson skrifaði pistilinn á snjáldursíðu sína 21.janúar 2021.

Gefa á fólki kost á að flytja burt

Ofanflóðasjóður ætti að kaupa þær eignir sem fólk vill losna við þannig að það komist í burtu. Þegar svona nokkuð dynur á er ekki á vísan að róa með búsetu á Seyðisfirði. Mun ódýrara að kaupa eignir fólks en að byggja rándýra ofanflóðagarða, sem n.b. í þessu tilfelli hefðu engu bjargað að sögn sérfræðinga.

 

Hópur fólks sem vill ekki fara til baka