Ábyrgðarmikill faðir, Felix Bergsson ætti að taka hann sér til fyrirmyndar

Hann er sérstakur, flottur, haldinn baráttuanda og virkilega skynsamur. Honum er misboðið. Hann vill ekki að stelpurnar hans alist upp við að enginn viti hvað kona sé. Menn hafa lent í vandræðum að svara því.

Hann brennur fyrir að þetta ofbeldi sem felst í transvæðingu barna stoppi. Felix Bergsson ætti að taka hann sér til fyrirmyndar, aðrir feður og afar. Allir foreldrar.

Bill... hefur mómælt með því að spjalla við fólk. Trans-aðgerðasinnar ráðast á hann, hafa beitt hann ofbeldi og handtekinn. Honum finnst það þó lítið mál miðað við hvað börnin mega þola í transvæðingunni. Af hverju, kann einhver skýringu á því!

Norskir foreldrar hafa tekið höndum saman og mótmæla rangfærslum í skólakerfinu. Stofnuðu foreldrafélag. Á Íslandi þurfum við svona foreldra til að stoppa lygina sem kennd er í of mörgum skólum, að kynin séu tvö og að fólk geti sér til um kyn þegar barn fæðist.

Hlustið á þennan flotta föður.

Einfalt...

“The four principles of the sex binary.

Those who wish to deny these are denying foundational truths in evolution, development, and genetics.”

- Zach Elliott.

 

Textinn óskýr er hér gerið þið séð hann betur.

 

Iðnaður fram yfir heilsu unglinga og ungmenna

,,Sænskur leikstjóri hefur afhjúpað ,,iðnað" sem setur efnahagslega hagsmuni ofar heilsu unga fólksins. Í Bandaríkjunum hefur óvissa um kynvitund skapað alveg nýjan lækningaiðnað og maður veltir fyrir sér hvort hann sé á leiðinni til Evrópu og Svíþjóðar.

Hvað velur þessari gífurlegu aukningu í kynama, það vil segja að einhver haldi því fram að hann sé fæddur í röngu kyni.

Af hverju eru bæði skólar og stór fyrirtæki svona áhugasöm um kynama og hinssegin fræðin, það er spurning.“

Hér er hægt að sjá innleggið um fréttina og aðgang að myndinni sem kostar nokkrar dollara.

Skólar leggja sitt af mörgum við að hampa kynama hjá börnum, kynvitund. Flagga regnbogafána undir því yfirskini að verið sé að fagna fjölbreytileikanum. En fáninn er fyrir trans-hugmyndafræðina hefur ekkert að gera með það hvort þú er svartur, hvítur, feitur, mjór, í ólíum fatnaði, misgóður í námi, útlenskur eða íslenskur.

Fáninn er tileinkaður þeim sem glíma við kynama og langflest börn sem eru á þeim stað í lífinu glíma við andleg veikindi en telja að þetta sé rétta hillan í sínum andlegu veikindum. Væri nær að aðstoða þau með sálfræðimeðferð til að leiða þau veginn áfram. Finnskur prófessor telur óráðlagt að hampa málaflokknum eins og gert er, sérstaklega í skólum.

Velta má þeirri spurningu um hvort stjórnendur skóla og starfsmenn hafi víðtæka fræðslu um hinsegin málefni, nema það sem kemur frá Samtökum 78. Hallast að því.

Fara transsamtökin með völdin, munur á kennslu og kynningu!

Að þessu spyr móðir og lektor í grein sem birt var í Noregi. Hún ásamt Helén Rosvold Andersen stofnuðu foreldrasamtök sem berjast gegn trans-væðingu innan skólakerfisins.

Foreldra deila sömu áhyggjum. Afleiðingum af hugmyndafræðinni um kynlífs-og kynfræðslu í skólum. Sá gífurlegur stuðningur sem við fáum sýnir að þörf var á þessu. Með öðrum orðum margir foreldrar upplifa sig ráðþrota og valdalausa þegar kynhugmyndafræðin er komin inn í leik-og grunnskóla. Þannig getum við ekki haft þetta.

Andsvörin sem við fáum er að skipulag kennslu og fræðsluefni trans-samtakanna FRI hefur ekkert með málið að gera. Mér finnst áhugavertað að menn tiltaki það. Allir eru sammála um að efast þegar trans-samtökin eru annars vegar. Þetta sést bæði í umræðunni um hvað nemendur eigi að læra í skólanum og á Pride viðburðum sem hafa verið. Flestir frábiðja sig að tengjast samtökunum og hugmyndafræðinni því flestum þykja baráttumál þeirra ekki góð.

Það stingur í stúf að þeir sem vilja ekki þekkjast trans-samtökin grípa nýyrði sem þau hafa fundið upp. Í námskrá skóla kom hugtakið kynvitund árið 2020. Engum að þakka nema trans-samtökunum fyrir það. Þegar þeir fyrst fengu það inn í námskrá skóla þá kröfðust þeir að koma með fræðslu í skóla um kyn og kynáttun undir því yfirskini að styðja kennara við kennsluna. Þetta er byltingarkennt að enginn getur kennt efnið nema hafa víðtækan orðalista. Í kennarastuðningi sínum, sem þú finnur hjá Udir, eru hugtök sem trans-hreyfingunni finnst nauðsynlegt að kennarar hafi á valdi sínu til að kenna hugmyndafræðina.

Við látum trans-hreyfinguna FRI, sem flestir fullorðnir efast um, ráða för í málaflokknum þegar námskrá skóla er annars vegar.

Því er haldið fram að munur sé á kennslu og kynningu, því samsinni ég segir Malena. Þetta þekkja kennarar sem kenna trúarbrögð og stjórnmál. Hlutlaus skoðun kennara þarf að vera sýnileg. Þannig les ég skólanámskrá. Þegar ég les námskránna, stuðningur kennara við námskránna, og brot úr kennslubókum er ekki ætlunin að kenna trans-málaflokkinn á hlutlausan hátt, alveg ný hugsun. Á hinn bóginn er hugmyndafræðin sett fram sem óumdeilanlegur sannleikur. Tökum þessa tilvitnun sem dæmi frá Udir.

,,Nemendur þurfa að læra og skilja gildi kynjafjölbreytileika” þar sem grunnurinn er að fleiri kyn finnist, allt annað en staðreynd, kynin eru tvö.

Að lokum vil ég ögra þér með eftirfarandi spurningu; eigum við leyfa lítilli hagsmunahreyfingu, sem trans-hreyfingin FRI er, að fara með svo mikið vald og áhrif í skólunum og í lífi barnanna?

Malena Foss, móðir, lektor og varaformaður í foreldrar.net

Stofnuðu foreldrasamtök í Noregi til að mótmæla trans-væðingu barna

Tvær mæður tóku sig saman og hafa nú stofnað foreldrasamtök gegn þeirri trans-væðingu sem tröllríður norska samfélaginu og í skólakerfinu. Þær eru ósáttar við fyrirkomulagið á kynfræðslu yngri barna. Þær vilja ekki að börn þeirra alist upp við, eða logið sé að börnunum í skólanum, að kynin séu fleiri en tvö. Skiljanlega, hver vill láta ljúga að börnum sínum í menntastofnun!

Allt byrjaði þetta þegar sonur Helén Rosvold Andersen kom miður sín heim eftir að kennari hafði sýnt þeim mynd sem er óviðeigandi fyrir ung börn. Börnin eru í þriðja bekk. Myndin fjallaði um sjálfsfróun og fullnægingu. Önnur móðir hringi í Helén til að kanna áhrif myndarinnar á son hennar. Móðirin sagði sinn son vera miður sín og hefði sagt að aðrir drengir hefðu grátið.

Helén óskaði eftir að sonur hennar sæti ekki tíma á meðan svona fræðsla færi fram en fékk þrívegis neitun. Eftir það tók hún son sinn úr ríkisskólanum og setti í einkaskóla.

Helén segir að stofna þurfi foreldrasamtök til að vinna gegn þessari þróun. Það verður að fá þessa hugmyndafræði út úr skólanum. Kyn er ekki eitthvað sem maður getur valið. Við byggjum kennsluna á líffræði ekki hugmyndum segir Helén. Viðtal við hana, sjá hér.

Metoo svíkur konur og stúlkur

Metoo-hreyfingin hefur eins og önnur kvennasamtök í Bandaríkjunum horfið inn í Demókrataflokkinn. Þessi samtök hafa sett trans-réttindi í forgang, framyfir réttindi stúlkna og kvenna í þeirri trú að málaflokkurinn sé á einhvern hátt samúðarfyllri og framsæknari.

Það er ekki of seint fyrir metoo-hreyfinguna, bæði í útlöndum og hér á landi, að breyta um stefnu og standa með stúlkum og konum. Kvenþjóðin á skilið öryggi og einkalíf. Allt tal um nauðgun, ofbeldi gegn konum og fleiri í þeim dúr sem metoo-hreyfingarnar hafa vakið athygli á missa marks þegar þær verja ekki réttindi kvenna, eins og er í dag. Um árabil töluðu konur innan metoo-hreyfingarinnar að klósettin ættu að vera öruggur staður þegar konur skemmta sér. Í dag er það ekki, kynjalaus klósett eru dæmi um það. Afturför sem á að breyta hið fyrsta.

Lög um kynrænt sjálfstæði hefur fjarlægt réttindi kvenna til að vera í friði án veru karlmanna í einkarými kvenna, íþróttum, fangelsum og á dekurstofum. Nú getur hvaða karlmaður sem er, sem skilgreinir sig sem konu, mætt á þessi svæði. Hann getur tekið þátt í kvennaíþróttum, nema íþróttasambönd banni slíkt. Því miður hafa ekki öll sambönd bannað þátttöku karlanna en kemur smá saman.

Við sjáum íþróttamann eins og þessa stíga fram og ræða um málið. Hún hefur skoðað og rannsakað málið. Betur má ef duga skal.

Lesbíur mega nú hittast án þessa að karlmenn (sem skilgreina sig sem konu) sé boðið með. Mikið var það gott, konur verða að sækja í sig veðrið. Sætur sigur.

Á myndinn eru karlmenn sem skilgreina sig sem konur. Það er einhver bunga þarna sem ég kannast ekki við hjá konum!

Unglingstúlkur á kynþroskaskeiði láta fjarlægja brjóstin

Í trans-umræðunni gleymist oft að ræða alvarlegu afleiðingarnar sem verða í kjölfar þess að unglingum finnst þeir vera hitt kynið. Í mörgum ef ekki flestum tilfellum er ákvörðunin tekin án þess að hugsa út í langtíma afleiðingar. Lyfjagjafirnar eru skaðræði eins og heyra má í þessu broti. Börn verða m.a. ófrjó. 

Hér er mynd af tveimur útlenskum stúlkum sem auglýsa brjóstnám sitt. Margir gera þetta. Heyrst hefur að samfélagsmiðlar smiti ekki. Látið ekki blekkjast. Herferð á netinu sem fær ungt fólk víða um heim út í svona afdrifaríkar aðgerðir. Víða erlendis er þetta iðnaður, miklir peningar fyrir þá sem framkvæma brjóstnám á stúlkum sem telja sig vera stráka.

 

Tvöfalt siðgæði femínista

,,Berlinske skrifar um sænska femínistann Lindu Skugge sem er 49 ára gömul. Hún var afkastamikil í skrifum um kvenréttindi. Margir metrar í bókhillunum. Bækur hennar m.a. notaðar í kennslu. Auk þessa hefur mikið verið leitað til hennar sem álitsgjafa og í umræðum um málaflokkinn, skiptir þá engu hvers konar fjölmiðil er um ræða. Hún hefur verið skuggi kvenna í móral og talað til allra, hvort sem þeir vilja heyra álit hennar eða ekki.

Linda beitti nornaveiðum á 33 ára gamla söngkonu Pernilla Wahlgren sem lét mynda sig mjög léttklædd. Hún skrifaði m.a. um söngkonuna ,,Af hverju vill hún láta taka myndir af sér fyrir blað sem jaðrar við að séu klámmyndir. Það er synd að konur hafi svona lélega sjálfsmynd...Andskotinn, þú ert meira virði en þetta. Þú átt ekki að fara úr fötunum.”

Svo bregðast krosstré sem önnur tré, téð Linda Kugge er komin á Onlyfans- greiðsluskylda síðu þar klámmyndir eru seldar og meira að segja hægt að selja notaðar nærbuxur til graðra karlmanna. Linda afsakar sig með að hún sé í peningaþörf. Hún var andvaka margar nætur og hugsaði þar sem hún hafði áhyggjur af að hún geta ekki búið í húnsæðinu. En nú, það eru svo margir karlkyns notendur á Onlyfans að hún þénar vel.

Linda ver ákvörðun sína með að hún berjist nú fyrir að konur geti gert það sem þær vilja með líkama sinni.

Hún á næstum met í tvöföldu siðgæði.

Sennilega hefur það verið henni mikilvægt að nota femínismann til að koma sér sjálfri á framfæri og gagnrýna aðra af krafti. Í raunveruleiknaum var hún ekki meiri femínisti en svo að hún þarf karlmenn til að nota sem tekjulind, þá gerir hún það."

Hér á landi sjáum við sama tvöfalda siðgæði femínista. Á einni síðu berjast þær gegn ofbeldi en þegar stúlkur eiga í hlut sem vilja ekki karlmann, sem skilgreinir sig sem konu (með allt undir sér enn), inn á einkasvæði sína þá skiptir það ofbeldi engu máli. Þegar konur berjast fyrir að orðum sem tengjast konu haldi sér í tungumálinu, þegja femínistar þunnu hljóði!

Hér má lesa færsluna á síðu Kønsdebat.

Hvernig má það vera, að í viku ,,ástar, umburðarlyndis og inngildingar“ sé hópur fólks sem fundar með mannréttindaprófessor kallaður haturshópur sem ætti hvergi að fá að koma saman?

Ég var rétt svo sestur niður til að horfa á kvöldfréttirnar á föstudaginn í síðustu viku þegar mér barst neyðarkall. Í símanum var maður sem ég hafði aldrei hitt. Hann var í örvæntingu að leita að vettvangi fyrir samtök lesbía, homma og tvíkynhneigðra til að halda málþing sem fara átti fram daginn eftir.

Þetta var á hátindi hinsegindaga á Íslandi og höfðu samtökin leigt fundarsal Þjóðminjasafns Íslands undir málþingið. Nokkrum dögum fyrr hafði safnið skyndilega aflýst viðburðinum í kjölfar kvartana aðgerðasinna sem mótmæltu skoðunum samtakanna á réttindum transfólks.

Örvæntingarfull leit að nýjum stað skilaði árangri og skömmu áður en neyðarkallið barst hafði félagsfólk samtakanna verið önnum kafið við að koma búnaði sínum fyrir í reiðhöll í útjaðri Reykjavíkur. Rétt í þann mund sem allt var frágengið fengu þau skilaboð um að þau þyrftu að rýma húsnæðið og gætu ekki heldur haldið málþingið þar.

Erlendir fyrirlesarar voru komnir til landsins (þar á meðal prófessor í mannréttindarétti við King’s College í London), ný staðsetning hafði verið auglýst, veitingar undirbúnar. Nú voru samtökin í örvæntingu að leita að enn öðrum stað til að hittast morguninn eftir.

Stjórnmálaflokkurinn minn, Miðflokkurinn, er með sal sem hann leigir stundum út og þótt ég sinni yfirleitt ekki slíku sagði ég áhyggjufulla manninum í símanum að salurinn væri vissulega laus ef hægt væri að gera ráðstafanir með svo stuttum fyrirvara.

Seinna komst ég að því að um leið og staðsetningin hafði verið kynnt fékk flokkurinn okkar og margir flokksfélagar hrinu símtala frá aðgerðasinnum sem skipuðu okkur að hætta við viðburðinn (oft með litríku orðfæri). Þetta var ekki einu sinni okkar viðburður, við vorum bara að leigja út sal.

Hvað bjuggust þessir aðgerðarsinnar við að við gerðum? Meinuðum samtökum sem berjast fyrir réttindum samkynhneigðra að leigja húsnæðið? Slíkt hefði nánast örugglega verið ólöglegt og sennilega farið í bága við stjórnarskrá.

Hvernig komumst við á það stig að opinberum stofnunum og stjórnmálaflokkum er hótað fyrir að útvega aðstöðu til að halda fund til að ræða mannréttindamál? Hvers vegna töldu stærstu LGBTQIA+ samtök Íslands – samtök sem þiggja umtalsverða ríkisstyrki og hafa fengið það hlutverk að fræða börn og veita ráðgjöf um stjórnarfrumvörp – nauðsynlegt að reyna að koma í veg fyrir að samtök samkynhneigðra gætu fundað á Íslandi?

Ég var furðu lostinn og mér blöskraði óhróðurinn sem beint var að fólkinu sem hittist í fundarsal flokksins. Hvernig má það vera, að í viku „ástar, umburðarlyndis og inngildingar“ sé hópur fólks sem fundar með mannréttindaprófessor kallaður haturshópur sem ætti hvergi að fá að koma saman?

Þegar ég spurði hvaða hatursorðræðu þessi hópur hefði ástundað, vildi enginn gefa mér nein sérstök dæmi. Sumir sögðu að þau væru andvíg transfólki, greinilega vegna þess að þessi hópur fólks hefur efasemdir um að rétt sé líffræðilegir karlar keppi í kvennaíþróttum, er andvígur því að ung börn séu frædd um kynlíf í smáatriðum og vill ekki kerfi þar sem foreldrar og læknar mega ekki spyrja spurninga um hvort barn eigi að skipta um kyn.

Þrátt fyrir undrun mína yfir þessari atburðarás var þetta ekki í fyrsta sinn sem ég varð ráðvilltur vegna þessara mála. Þegar stjórn Skoska þjóðarflokksins var að vinna að frumvörpum sínum um rétt fólks til að skilgreina eigið kyn eftir hentugleikum lögðu íslensk stjórnvöld fram frumvarp sem ætlað var að taka öllu öðru fram í þessum efnum. Þetta átti að gerast án nokkurrar umræðu um áhrifin á íþróttir kvenna, einkarými eða fangelsi.

Frumvarpið vakti mjög litla umræðu á Íslandi og það var einmitt það sem ríkisstjórnin vildi. Þingmenn hennar forðuðust að ræða málið fyrir utan stuttar yfirlýsingar til að minna fólk á að Ísland væri nú að verða heimsleiðtogi í mannréttindum.

Þegar ég og félagar í mínum flokki spurðum spurninga um leið og við lögðum áherslu á mikilvægi þess að vernda réttindi transfólks fengum við engin svör, aðeins óhróður.

En þetta var aðeins byrjunin. Síðan þá hafa stjórnvöld sett lög sem gera hefðbundnar skurðaðgerðir fyrir börn með fæðingargalla torveldari – ef þeir gallar hafa eitthvað með æxlunarfæri að gera. Þetta er vegna þess að litið er á þessa galla sem „framsetningu“ á kynvitund. Foreldrar á Íslandi eru farnir að fara með börn sín til annarra landa í aðgerðir sem áratugum saman töldust hefðbundnar og öruggar.

Við vorum ein um að gagnrýna þetta á þingi og aftur var okkur mætt með hæðni. En á sama tíma höfðu margir heilbrigðisstarfsmenn samband við okkur persónulega til að þakka okkur fyrir gagnrýnina, veita innsýn og útskýra hvers vegna þessar tillögur gengju ekki aðeins gegn heilbrigðri skynsemi heldur einnig gegn vísindum og læknisfræði. Enginn þeirra var þó tilbúinn að segja þetta opinberlega af ótta við að missa vinnuna eða skaða eigin framtíðarhorfur.

Rétt er þó að taka fram að fáeinir læknar sem tóku þátt í undirbúningi tillagnanna náðu að tryggja tímabundnar undanþágur. En þessar undanþágur á síðar að endurmeta og það á að fela aðgerðarsinnunum sem voru á móti þeim. Reyndar eru allar tillögur ríkisstjórnarinnar á þessu sviði nú í vinnslu og verkið er unnið af aðgerðasinnum.

Ríkisstjórnin hefur þegar tekið að eyða orðunum „kona“ og „móðir“ úr frumvörpum sínum. Í stað þeirra koma orðin “leghafi” og “barnshafandi foreldri”.

Hvernig komst ég í þessa stöðu, að þurfa að eyða tíma mínum í að biðjast afsökunar á hollustu minni við tjáningarfrelsið og vekja athygli á því sem ég býst við að við gætum nú kallað „almennu raunveruleikakenninguna“? Hvað sem öðru líður er ég ávallt tilbúinn til að hlusta. Góður vinur minn, sem er betur innvígður í þennan nútímaheim en ég, hefur boðist til að gefa mér frekari innsýn í þessi mál. Ég er þakklátur fyrir það, vegna þess að ef stjórnmálamaður á að hafa einhver gildi í heiðri hlýtur það að vera virðingin fyrir frelsinu til tjáningar og umræðu.

Ég er bara náungi sem hóf þátttöku í stjórnmálum til að vinna að skynsamlegri miðjupólitík, sem vill að allir séu jafnir fyrir lögunum og leggur áherslu á efnahagsmál, húsnæðismál og bætt lífskjör fólks. Í stjórnmálaumhverfi nútímans virðist skyndilega heimilt að ásaka fólk um ofstæki fyrir að orða eitthvað sem allir vissu þar til fyrir örfáum árum síðan.

Greinin birtist í The Spectator 26. ágúst 2023. Greinin birtist á íslensku í Krossgötum. Endurrituð á bloggsíðuna.

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson er höfundur greinarinnar.

Trans aðgerðasinnar láta samkynhneigt fólk ekki í friði

Kemur ábyggilega mörgum á óvart að transfólki skuli uppsigað við samkynhneigt fólk en þannig er það. Hér á landi eru það meðlimir trans Samtakanna 78 sem gera allt sem í þeirra valdi stendur til að trufla, sverta og tala Samtökin 22 niður.

Hinsegin spjallið er upptekið af Samtökunum 22. Bendir til að þau samtök geri eitthvað rétt. Eitthvað sem transaðgerðasinnar eru á móti. Sigurður Júlíus Guðmundsson segist lítast vel á hugmyndina að yfirtaka Samtökin 22. Hafdís Erla stingur upp á því. Sigrún Ísleifsdóttir kemur svo með einhvern kjánaskap í sinni athugasemd. Áður hafði Ugla Kristjönudóttir svarað Sigurði um svipað málefni. Þetta liggur þungt á þeim að fólk sem telur sig ekki eiga samleið með þeim vilji vera á öðrum vettvangi.

Hvers vegna, af hverju mega samkynhneigðir ekki vera í eigin félagsskap án aðkomu trans-fólks.

Baráttumál Samtaka 22 skarast við Samtökin 78. Þau fyrrnefndu segja að líffræðileg kynin séu tvö. Vísindalega sannað og enginn þarf að efast um það. Félagsmenn Samtaka 22 segja líka að enginn geti fæðst í röngum líkama. Rétt enginn möguleiki á því. Banna eigi lyfjagjafir og skurðaaðgerðir í tengslum við að þau börn upplifa sig sem hitt kynið (gerist í heilanum, ekki líkamanum). Gáfulegt, það á enginn að leggja slíka tilraunastarfssemi á börn en því eru félagsmenn Samtaka 78 ekki sammála. Hugmyndafræði og lífsskoðun Samtaka 78 er ekki allra og það ber að virða.

Hormóalyfjagjöfum barna hefur að mestu verið hætt á Norðurlöndunum, það er vel.

Lengi hefur okkur verið talin trú um að transfólki líði illa og vilji bara falla inn í samfélagið. En öldin er önnur. Transfólk víða um heim og hér á landi hafa vaðið upp með dólg. Lesbíur í Þýskalandi gátu ekki fundað nema með lögregluvernd, trans-aðgerðasinnar sáu til þess. Hér á landi reyndi transgengið að koma í veg fyrir málþing samkynhneigðra. Konur geta ekki fundað án ofbeldis frá trans-aðgerðasinnum. Foreldrar sem hafna málflutningi trans-hreyfingarinnar verða fyrir ofbeldi.

Hvað gengur þessu fólki til?

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifaði grein í Spectator vegna ofbeldis trans-aðgerðasinna, í greininni stendur sem er á ensku:

"I later found out that as soon as our venue had been listed, our political party and many of our members had been bombarded with calls from activists telling us to cancel the event (often with colourful language). This wasn´t even our event, we were just renting out a venue.

What did these activists expect us to do, ban an organisation fighting for the rights of homosexuals from renting the premises? Such a course of action would almost certainly have been illegal and probably unconstitutional."

Já staðreyndin er að flokksfólk Miðflokksins fékk ekki að vera í friði af því SAMKYNHNEIGÐIR héldu málþing. Trans-gengið sem ég vel að kalla svo var önnum kafið, það er ljóst. Þeim líkar illa að samkynhneigt fólk haldi saman.