Að vera kona er ekki tilfinning, sjálfsmynd eða kynhlutverk

Að vera kona er samfelld líkamlega reynsla. Við hefjum ævina á að vera stúlka fórum í gegnum kynþroskann og líkaminn breytist frá stúlku í konu. Það eru bara stúlkur sem þróast í að verða kona og hafa reynslu af hvað kvennalíkami fer í gegnum.

Frá því við fæðumst og þangað til við deyjum verðum við reynslunni ríkari í gegnum stúlkna/kvennalíkamann. Persónuleikinn, reynslan og tilfinningar fá pláss í líkamanum.

Við erum líkaminn okkar og kvenlíkama má ekki á nokkurn hátt afrita með að menn eða strákar breyta sínum líkama. Þeir menn sem halda að karlmenn geti verið konur hafa ekki innsýn í hvað kvennalíkami rúmar. Þeir hafa heldur ekki skilið takmörk drengja og karlmanna.

Að vera kona er ekki tilfinning, sjálfsmynd eða kynhlutverk. Enginn strákur eða karlmaður getur upplifað hvað er að vera stúlka eða kona. Engir strákar eða karlmenn geta orðið kona.

Hvað við gerum, hugsum eða skiljum er kyn segja kynjafræðingar. Alveg sama hvað þú reynir, þú getur ekki búið til kyn. Karlmaður getur leikið kvenhlutverkið á sama hátt og maður getur leikið trúð, fórnarlamb eða böðul. Lengra nær það ekki, þannig er það!

Tonje er lesbía sem hefur háð baráttu fyrir kvenréttindum enda ekki vanþörf á. Hún lætur sig málaflokkinn varða frá öllum mögulegum hliðum. Þessi færsla er hennar, ég þýddi. Mér finnst færslan góð. Held að menn verði að gera sér grein fyrir að líffræðinni verður ekki breytt alveg sama hvað margir reyna með alls kyns aðferðum, lygum, upphrópunum, skítkasti o.s.frv.

 

Er hluti leikskólakennarar óhæfir?

Hópurinn Barátta XX-kvenna fyrir öryggi skrifaði færslu á síðuna sína sem vakti áhuga minn. Þar er verið að benda á hve snemma krókurinn beygist í trans-fræðunum. Alltof snemmt því við erum að tala um börn 1-5 ára. Börn sem fullorðnum á sumum leikskólum liggur á að kyngera. Sumt af því sem kemur fram þarna er fínt s.s. nafnaval. Venjulega mæta börn með eigið nafni sem á að nota. Þegar leikskólastarfsmenn ætla sér að stjórna því hvernig foreldrar leikskólabarna bjóða í afmæli en mælirinn fullur. Má ekki segja strákur eða stelpa.

Þegar leiðbeiningar af þessu tagi eru skoðaðar er innrætin það fyrsta sem kemur upp í huga manns. Innræting á litlum börnum sem eiga að hafa frið frá fullorðnu fólki og hugmyndafræði þeirra fá frið til að vera barn.

Sjálfsagt að kenna börnum um líkamann, heitin og hvernig líkaminn virkar. Ég leyfi mér að kalla þá leikskólakennara og starfsmenn leikskóla sem stunda þessa iðju sem að neðan kemur óhæfa í leikskóla. Leikskólastjórar sem aðhyllast trans-fræðin og þvinga þeim á börn og foreldra ættu að hugsa sinn gang.

Starfsmenn Jafnréttisskólans eru ekki vel að sér í líffræðinni og boða vanþekkingu sína í leikskólann ,,Lestu/notaðu bækur sem sýna fjölbreytileika kyns.“ Það eru bara tvö kyn, það vita allir. Strákur eða stelpa. Annað gerist í kollinum á fólki.

Færsla hópsins, aðeins lagfærð:

Gátlisti fyrir leikskóla til að verða trans-vænir (frá Reykjavíkurborg). Dæmi hver fyrir sig. Eins og við höfum komið inn á er byrjað strax í leikskóla að kenna börnum að þau geti breytt um kyn (þó það sé ekki hægt). Byrja verður innrætingu snemma svo þessi hugmyndafræði geti bent á og sagt að börn fæðist trans. Reynt að stýra stelpum frá því að leika sér bara við stelpur, af hverju? Jú af því að það hentar ekki transhugmyndafræðinni. Kennurum bent á að breyta um kyn í bókum sem þau lesa fyrir börnin til að sýna að það sé hægt, lagt til að fræða börnin reglulega um trans.

Skólinn:

-Regluleg fræðsla fyrir starfsfólk um trans börn og annað hinsegin fólk, á minnst 3ja ára fresti.

-Regluleg fræðsla fyrir nemendur um trans börn og annað hinsegin fólk eftir þörfum.

-Útbúðu eyðublöð og aðrar skráningar sem skólinn útbýr sjálfur þannig að forsjáraðilar og/eða börn geti valið kyn og fornafn við hæfi.

-Tryggðu aðgang að kynhlutlausum salernum.

-Nefndu þá hópa eða breytur sem þarf sérstaklega að huga að í eineltisstefnu skólans, t.d.

hinsegin, trans börn.

-Ef forsjáraðilar bjóða leikskólabörnum í afmæli skal ræða við þá um leiðir til þess að bjóða í afmæli án þess að styðjast við kynjaskiptingu, t.d. með afmælishópum.

Trans barnið:

-Gott er að fara í gegnum stuðningsáætlun fyrir trans nemendur með forsjáraðilum og aðilum

leikskólans.

-Mikilvægt er að styðja við kyntjáningu barna og veita þeim frelsi til þess að tjá kynvitund sína.

-Mikilvægt er að virða nafnaval nemenda og kynna það fyrir öðrum nemendum og starfsfólki

skólans.

-Mikilvægt er að temja sér notkun á þeim fornöfnum sem svara kynvitund nemenda (hann, hún,

hán, o.s.fr.).

-Mikilvægt er að vera vakandi fyrir því að trans börn eru viðkvæmur hópur í samfélaginu og eiga

meiri hættu á því að verða fyrir ofbeldi vegna kynvitundar og kyntjáningar sinnar en önnur börn, bæði á heimilum sínum og annars staðar. Ef grunur vaknar um að barnið sé að verða fyrir ofbeldi (t.d. tilfinningalegt, líkamlegt, vanræksla) skal skólinn tilkynna til Barnaverndar.

-Þegar trans barn skiptir um skóla er gott er að eiga upplýsingafund með því starfsfólki sem kemur til með að vinna með því. Þannig má tryggja að nýr skóli sé upplýstur og komi til móts við þarfir barnsins. 

Kennslustofan:

-Kynntu þér hvað tvíhyggjukynjakerfið er og áhrif þess á trans nemendur jafnt sem sís nemendur.

-Forðastu að kynja hópinn: Talaðu frekar um nemendur, börn eða krakka en um stelpur og stráka.

-Forðastu að skipta hópnum eftir kyni. Notaðu frekar t.d. borðaskipan, stafrófið, uppáhalds mat,sokkalit o.s.fr.

-Ef leikskólinn kemur að skipulagningu afmæla er gott að forðast kynjaskiptingu í þeim og frekar stofna afmælishópa út frá öðru en kyni (t.d. hópum inni á deild, stafrófi, afmælisdögum/aldri).

-Gott er að hvetja nemendur til þess að tengjast í gegnum aðra þætti en kyn, t.d. eftir áhugamálum.

-Forðastu að gera ráð fyrir ákveðinni hegðun frá nemendum sem byggjast á kyni þeirra, t.d. að

stelpurnar vilji dansa eða að strákarnir séu harkalegir.

-Vertu tilbúin/n/ð að taka á stöðluðum hugmyndum um kyn þegar þær birtast hjá nemendum (og

öðrum), t.d. ‚þetta er svo stelpulegt‘, ‚af hverju er hún með stutt hár?‘.

-Settu stefnu um núllþol gagnvart neikvæðri og niðurlægjandi notkun á hugtökum sem tengjast

trans (og öðru hinsegin) fólki, bæði hjá nemendum og starfsfólki.

-Ræddu sérstaklega um fjölbreytileika við nemendur og útbúðu jafnvel plagg sem tekur á stríðni og einelti og hafðu það sýnilegt á deildinni. T.d. Við uppnefnum ekki, Lestu/notaðu bækur sem sýna fjölbreytileika kyns. Jafnvel er hægt að breyta kyni sögupersóna og

þannig stokka upp kynhlutverkum.

Verkefni: 

-Útbúðu verkefni eða skilaboð fyrir nemendahópinn sem undirstrika fjölbreytileika, t.d. „Öll börn geta… (dansað, eldað, verið með sítt hár, farið í fótbolta, verið í dúkkó…)“, „Sum börn eiga tvær mömmur, sum eiga einn pabba, sum borða ekki kjöt“ o.s.fr.

-Bjóddu nemendum upp á fjölbreyttar fyrirmyndir sem brjóta upp staðlaðar hugmyndir um kynin,

afrek þeirra, útlit, hegðun og tilfinningar.

-Hugaðu að fjölbreytileika og því að fara út fyrir kynjanorm þegar þú notar/sýnir myndir af fólki og vertu sjálf/ur/t fyrirmynd og farðu út fyrir kynjanormin þegar þú getur.

 

Felix Bergsson glottir og segir af og frá að netið hafi áhrif

Auðvitað hefur netið áhrif á trans-væðingu barna eins og klámáhorf.

Skil ekki af hverju fólk áttar sig ekki á því, þarf ekki að leita lengi til að sjá það og heyra. Víða á netinu má horfa á kolruglaða einstaklinga fagna fjölbreytileikanum og hvetja börn og unglinga til að vera annar en hann er sjálfur.

Sum myndbönd og netsíður ganga svo langt að segja börnunum að foreldrar þurfi ekkert að vita. Sum myndbönd og netsíður koma með ráð til að þrýsta á foreldra til að samþykkja að þau séu hitt kynið. Jafnvel hóta með sjálfsmorði. Sagt að foreldrar séu risaeðlur og skilji ekki börnin sín sem vilja vera hitt kynið. Mannvonska af hálfu foreldra. Svona má lengi telja. En vissulega má gera eins og Felix Bergsson, loka augunum fyrir þessu, glotta í kynningarmyndbandi og hafna áhrifum samfélagsmiðlum.

Unglingsstúlkur deila myndum af sér þar sem ljót ör eru í stað brjósta. Látið fjarlægja þau. Kannski þarf einhver að taka ábyrgð næstu áratugina.

Því fyrr sem fullorðið fólk viðurkennir vandan, því þetta er vandi, því fleiri börnum verður hægt að bjarga frá að taka afdrifaríkar ákvarðanir.

Felix Bergsson er einn þeirra sem telur óhugsandi að netið og vefsíðu hafir áhrif á börn. Glottandi á myndskeiði talar hann um að fólk haldi þessu fram, eins og þetta sé smitandi. Já það er nefnilega þannig. Samfélagsmiðlar smita frá sér og börnum sem líður illa halda allt í einu að þetta sé rétta hillan.

Breytingar á námskrá er það sem koma skal eða!

Í Noregi eru miklar umræður um fjölbreytileikann og hvernig þeir sem aðhyllast hinsegin fræðin vilja kyn út og setja fjölbreytileika inn í staðinn. Sjálf sé ég ekki ástæðu til þess, ekki hægt að snuða líffræðina. Hvað þá breyta henni í þágu örfrárra einstaklinga sem glíma við kynama.

Skólinn tekur stöðugt ný skref í átt að nýjum skilningi á kyni. Á sama tíma vilja aðgerðasinnar ekki spyrja hvers vegna sumir sjái eftir kynskiptum, skrifar Øyvind Børven. Þýðing er mín en stiklað er á stóru um innihald greinarinnar. Þeir sem vilja lesa hana geta gert það hér.

Í greininni segir hann kjarnann í umræðunni snúast um hvort breytingar á námskrárlýsingum sé rétt eða röng. Hann segir að viðurkenna eigi líffræðilegt kyn sem veruleika og það sé nauðsynlegt fyrir æxlun mannsins en jafngildi ekki mismunun eða útilokun.

Hann bendir jafnframt á að starfrænt ofbeldi hefur aukist gífurlega, það sýnir nemendakönnum frá því í fyrra. Margir benda á að skýr viðmið þurfi til að vinna bug á einelti auk góðra tengsla við fjölskyldu og vini.

Fredwall, sem er í systursamtökum Samtaka 78 í Noregi, talar fyrir breytingum úr kyni í fjölbreytileika en rökræðir ekki málið í umræðudálki í blaðinu en skilur eftir sig gjá í umræðunni. Forvitnilegt að vita hvaða skoðun þeir hafa sem stjórna skólum og reglum skóla.

Hápunkturinn var þegar Fredwall reyndi að hrekja rannsókn Lisu Littman sem fjallar um kynama sem gerist skyndilega vegna utanaðkomandi áhrifa. Mikil umræða hefur átt sér stað í vísindasamfélaginu um aðferðafræðina og niðurstöðurnar, m.a. vegna þess að foreldrar voru efist um breytingu á kynskilningi barna sinna.

Sænska heimildaþáttaröðin ,,Transkriget“ kom út á dögunum. Þekkt trans-kona, Aleksa Lundberg, stígur fram í þáttunum og segir það ómögulegt fyrir unglinga að skilja afleiðingar af læknisfræðilegum inngripum. Hún veltir upp eigin þögn en segist hafa upplifa hana eins og að vera í sértúrasöfnuði.

Samtök aðgerðasinna sem hafa óbein áhrif á börn verða að umbera gagnrýni og vera opin fyrir gagnrýnni umfjöllun. Við stöndum fyrir miklum breytingum í menntakerfinu og samfélaginu og þá er lágmark að mánefnanleg og gagnrýnin umræða fari fram.

Sé það gert getum við tryggt að ákvarðanir séu teknar af umhyggju sem börn okkar og ungmenni eiga skilið. Hver tekur raunverulega ábyrgð ef eitthvað fer úrskeiðis? Á þessum orðum lýkur Øyvind Børven grein sinni.

Hæstiréttur staðfesti lög í Texas sem banna aðgerðir

sem kallast kynstaðfestingaraðgerðir. Lesa má um það hér. Held að öllum sem er umhuga um börn fagni þessu. Veitum börnum sem glíma við kynama góða sálfræðimeðferð og undirbúum þau undir breytingar á líkamanum ef þau eru ákveðin í að fara í læknisfræðilegar aðgerðir á fullorðinsaldri. 

Barn sem geri sér ekki grein fyrir skemmdunum sem verða á líkamanum eftir læknisfræðileg inngrip eiga ekkert með að taka ákvörðun um slíkt. Foreldrar eiga að vera fullorðni einstaklingurinn og taka réttar ákvarðanir, vernda börnin fyrir inngripum á tilraunastigi.

Á undaförnum árum hefur komið í ljós hvað fullorðnir hafa gengið langt í tilraunastarfsemi á börnum. Hormónalyfjagjafir hafa skelfilegar afleiðingar á líkamann. Börn sem glíma við kynama eiga oftar en ekki við andleg veikindi að stríða, einhverfu, átröskun, þunglyndi o.fl. Að skella andlega veikum börnum á hinsegin hilluna er ekki rétt, það á ekki að ýta undir þá hugsun heldur leyfa þeim að vera eins og þau án þess að skilgreinina þau. Þreytist ekki á að deila þessum pistli sem segir allt sem segja þarf.

Góð vísa er aldrei of oft kveðin. Leyfum börnum að vera börn, hvernig sem þau klæða sig, klippa og lita hárið eða hegða sér í leik. Hættum að skilgreina þau og ýta þeim út í eitthvað sem fullorðnum finnst sjálfsagt.

 

Af hverju finnst mér greinin sem birtist fyrr á árinu fá byr undir báða vængi

þegar ég les blogg Arnars Þór lögmanns. Það skiptir ekki máli hver segir hvað. Mestu skiptir að það komi fram. Barnavernd!

Skoða þarf fræðslu hinsegin mála í skólakerfinu af meiri gagnrýni en verið hefur. Málaflokknum hefur verið laumað undir kyn, kynlíf og allt hitt. Áróðursfánum plantað á víð og dreif til að minna börn á, allt undir nafninu fjölbreytileiki, þó annað og meira liggi undir.

Arnar Þór bendir á að Magnús Þór formaður KÍ reyni að þagga niður í félagsmönnum. Hann hefur ekki bara gert það í greinum og yfirlýsingu (kúguð fram af Samtökum 78 o,fl.) heldur á þingi KÍ líka. Hann sýnir í hnotskurn að hann er ekki maður lýðræðis og tjáningarfrelsis. Á slíkur einstaklingur að vera í forystu kennarasamtaka?

Arnar Sverrisson sálfræðingur benti á í greininni, Kynami, kynjavitfirring kennara og lögreglumenn, á kúgunina sem Magnús var beittur fyrir nokkrum mánuðum. Hann vitnar til trans-konu. „En það kom samt ekki af neinu, svo því sé haldið til haga. Ég og aðrir kennarar hafa kvartað og skrifað KÍ í marga mánuði og bent á hegðun viðkomandi kennara og önnur transfóbísk skrif. Það var ekki fyrr en framkvæmdastjóri S78 og sérstök verkefnastýra fóru einnig að beita sér af þunga að KÍ gaf frá sér tilkynningu. En orð eru ódýr ef ekkert fylgir þeim og ef KÍ fer ekki að ýta á eftir því að farið sé eftir siðareglum kennara um Skóla án aðgreiningar, þar sem kennara ber að nálgast öll  börn af sömu virðingu og þjónustu öll börn án fordóma, þá heldur viðkomandi kennari bara áfram á sömu braut og aðrir sem fylgja henni að málum.“

Sálfræðingurinn heldur áfram og segir ,,Arna Magnea er herská og beitir sömu lágkúruaðferðum og kvenfrelsararnir, sem sífellt eru kúgaðir og ofsóttir. Þegar málefnið er óskýrt (hegðun og „tansfóbísk skrif“) má alltaf grípa til rógs og útskúfunar. Það er engu líkara, en að heilagt stríð sé í undirbúningi, svipað því og kvenfrelsararnir heyja gegn körlum.“

Það skal tekið fram að aldrei hefur verið bent á umrædd transfóbísk skrif, bara gasprað. Ekkert mánefnanlegt, bara skoðun eða tilfinning einstaklinga. Á því tekur Magnús Þór mark og leggur mannorð KÍ undir.

Fleiri hafa réttilega gagnrýnt formann KÍ. Páll skrifar, feitletrun mín ,,Formaður Kennarasambands Íslands skrifar blaðagrein þar sem hann biður fólk að þegja og andmæla ekki nýmælum í velferð barna. Undirgefni formaðurinn er B-ið í BDSM.“

Arnar Þór lögfræðingur segir ,,Með yfirlýsingum og greinum reyna yfirvöld og talsmenn kennara að berja niður gagnrýni.“

Ýmsar stjórnsýslustofnanir, Heimili og skóli og Barnaheill reyndu líka að þagga niður í fólki sem andmæltu umræddri kennslubók og veggspjöldum, en allir lýstu yfir stuðningi sínum við kynfræðslubókina og veggspjöld af hvers kyns toga. Forsætisráðherra í broddi fylkingar.

Sorglegra var þegar íþróttasambönd tóku undir, gagnrýnislaust. Sýnir hver hjarðhegðunin getur leitt fólk út af sporinu.

Arnar Þór bendir á að nýútkomið kynfræðsluefni fyrir börn sé vafasamt í meira lagi. Færslu hans má lesa hér. Hvet fólk til að tjá sig um málefni barna og ungmenna. Taktu slaginn, börn eru í húfi sem taka ákvarðanir sem ekkert barn á að taka.

Unga konan á myndinni hér að neðan tók afdrifaríka ákvörðun þegar hún var unglingur. Slæm ákvörðun sem hefur fylgt henni síðan. Í þessum þáttum segir hún m.a. sögu sína.

 

Magnús Þór Jónsson formaður KÍ ætti að fara eftir eigin orðum

og þegja frekar en segja. Magnús varð sér aftur til skammar með grein á Vísi.is.  Hann er formaður félags þar sem ólíkar skoðanir á hinsegin-hugmyndafræði ríkir en getur ekki setið á sér að sýna mátt sinn og megin. Tilgangur- hulin ráðgáta. Góð lesning.

Hann veit eins og stór hluti þjóðarinnar að kennarar eiga erfitt með að stíga fram og tjá skoðun sína í umdeildum málum, nákvæmlega vegna viðbragða eins og hann sýnir. Það þola ekki allir svona árásir.

Kannski hafa Samtökin 78 legið á herðum hans eins þegar hann varð sér til skammar.

Formaður KÍ hefur eina ferðina enn farið yfir strikið þegar hinsegin-málaflokkurinn er til umræðu. Lætur eigin skoðanir í ljós, ekki KÍ. Innan sambandsins eru rúmlega 11 þúsund manns og ljóst má vera að hann talar ekki fyrir hópinn í umdeildum málum.

Formaðurinn hefur ekki sagt orð um hið umdeilda námsefni, Kyn, kynlíf og allt hitt, þar sem börnum er kennt margt misjafnt og fleiri hundruð foreldra mótmæla um þessar mundir. Bókin brýtur gegn blygðunarsemi nemenda. Af hverju hefur formaður kennara ekki áhyggjur af því og lætur heyra í sér. Nú verður hver að spyrja sig.

Formaðurinn hefur ekki sagt orð um orðsendingu skólastjóra Jafnréttisskólans þar sem hún þaggar niður í skólastjórum í trássi við skyldur þeirra gagnvart foreldrum.

Í skólastefnu KÍ segir ,,Nám á að styðja nemendur í að afla sér þekkingar og beita henni með gagnrýnum hætti.“ Hvernig eiga nemendur að afla sér þekkingar um hinsegin-málaflokkinn þegar fræðslan er einhliða og meira að segja formaður KÍ setur pottlok á aðrar skoðanir en Samtökin 78 og Jafnréttisskóli Reykjavíkur boðar.

Skólastefna KÍ segir líka ,,Þeir skulu hafa tillögu- og umsagnarrétt um námsskipulag, námsefni, kennslutilhögun og önnur hagsmunamál sín.“ Er það svo í skólum hér á landi að nemendur hafi áhrif á kennsluefni um hinsegin-fræðin. Held ekki.

Magnús er ekki lýðræðislegur sem formaður KÍ. Hann leyfir ekki ólíkum sjónarmiðum og skoðunum að heyrast. Nei hann vill að ákveðnar raddir þagni, sennilega því fyrr því betra. Þess óskar hann þrátt fyrir að í skólastefnu KÍ standi ,, Mikilvægt er að kennarar taki þátt í opinberri umræðu um menntamál.“ Er hinsegin-málaflokkurinn og bókin Kyn, kynlíf og allt hitt ekki menntamál?

Nemendur þora ekki annað en sætta sig við fræðslu sem er þeim kannski þvert um geð. Ungir nemendur hafa ekki þann skráp sem þarf til að verjast árásum eins og við höfum séð t.d. á kennara sem vilja skynsama umræðu um hinsegin-málaflokkinn. Ekki einhliða fræðslu og fréttaflutning. Magnús Þór tekur þátt í því með orðhengilshætti.

Mér er til efs að Magnús Þór njóti virðingar eftir svona upphlaup. Betra að þegja en segja á svo sannarlega við formann KÍ svo ég noti hans eigin orð.

Faðir minn á gamaldsaldri kallar svona menn ,,froðusnakkara.“ Hvaðan hann hefur þetta orð veit ég ekki en ég veit hvað það þýðir og sennilega margir aðrir.

Eru skólastjórnendur verkfæri í höndum Kolbrúar Hrundar Sigureirsdóttur

stýru Jafnréttisskóla Reykjavíkurborgar. Kolbrún sendi út fjölpóst á stjórnendur um hvernig þeir eigi að bera sig að varðandi foreldra, spyrji þeir of mikið. Ljóst er að Kolbrún er og hefur verið virk í baráttunni um kynferðisofbeldi og hinsegin málefni. Hún aðhyllist trans-stefnunni eins og hún er kynnt í dag.

Kolbrún Hrund ber hag og öryggi stúlkna fyrir brjósti upp að vissu marki. Stúlkur eiga að sætta sig við að karlmenn sem skilgreina sig sem konur, með kynfæri karlmanns, mæti í búningsklefa kvenna. Í þeim tilfellum virðast stelpur ekki skipta máli í hennar huga. Karlmennirnir, með skilgreininguna að vopni, hafa réttinn.

Kolbrúnar er getið og henni þakkað fyrir framlag sitt til í hinni umtöluðu bók Kyn, kynlíf og allt hitt.

Hér má sjá höfund bókarinnar ræða við kennara fyrir nokkrum árum. Ógnvekjandi. Kolbrún virðist heillast af þessu ef marka má málflutning hennar og dálæti á bókinni. Hún berst fyrir að menn fjalli ekki um bókina og nú síðast með orðsendingu til stjórnenda innan fræðslusviðs Reykjavíkurborgar. Hún ætlar að stjórna umræðunni.

Pútin og Kim Jong Un...hvað gera þeir?

Nei við skulum ekki opna umræðuna um hvað foreldrar vilja og vilja ekki í fræðslumálum barna um kyn, kynhneigð og kynlíf. Kolbrún veit sínu viti, vill ráða og stjórna. Hinir skulu þegja og hlýða. Sjá mynd af póstinum neðar.

Velkomin til Rússlands og Norður- Kóreu Reykvíkingar undir stjórn stýru Jafnréttisskóla Reykjavíkurborgar.

Verð að hafa meira álit á skólastjórnendum en svo að þeir láti Kolbrúnu Hrund Sigurgeirsdóttur segja sér fyrir verkum þegar kemur að foreldrum barna sem ganga í skólann sem þeir stjórna. Foreldrar eiga rétt á samkvæmt lögum að vita hvað er kennt og hvaða efnið er notað. Feitletrun er mín.

,,18. gr. Foreldrar og meðferð upplýsinga.
 Foreldrar skulu gæta hagsmuna barna sinna á skólaskyldualdri. Foreldrar eiga rétt á að velja grunnskóla innan sveitarfélags fyrir börn sín samkvæmt reglum sveitarfélagsins. Jafnframt skulu þeir eiga rétt á upplýsingum um skólastarfið og skólagöngu barna sinna...Þeir skulu fá tækifæri til að taka þátt í námi barnsins, svo og í skólastarfinu almennt.”

,, 19. gr. Ábyrgð foreldra.
 Foreldrar bera ábyrgð á námi barna sinna og ber þeim að fylgjast með námsframvindu þeirra í samvinnu við þau og kennara þeirra.”

Í mínum augum er þessi kona algerlega vanhæf en er þarna undir verndarvæg Samfylkingarinnar, Viðreisnar og Pírata í borginni.

Lög um grunnskólann frá Alþingi.

Hér má hlusta á gagnrýni á fjölpóstinn.

Ungt fólk sem sér eftir kynsiptiaðgerð má ekki

halda erindi í menningarhúsinu í Osló nema með skilyrðum. Skyldi það vera gin úlfsins sem stendur fyrir því.

Hér má lesa um málið en í greininni segir að skipuleggjendur Menningarhúss Óslóar kröfðust að hafa líka fyrirlestur frá einhverjum sem er ánægður með kynskiptiaðgerð. Unga fólkið sætti sig ekki við það og aflýstu vegna afskipta stjórnenda. Fóru á annan stað. Minnir á málþing Samtaka 22.

Væri þetta viðburður þar sem jákvæð reynsla af kynskiptiaðgerð er umtalsefnið hefðu þeir ekki óskað eftir neikvæðu reynslunni sem mótvægi segir annað ungmennið.

Annar fyrirlesarinn bendir á að hópurinn stækkar ört sem sér eftir kynskiptiaðgerðunum. Menn segjast heyra lítið um það í samfélaginu. Hann bendir á að þessi gjörningur sé lifandi dæmi um af hverju heyrist svona lítið um málin í samfélaginu, reynt að þagga niður í okkur. Þeir sem hafa slæma reynslu af kynskiptiaðgerðum upplifa að þau megi ekki tala opinskátt um það.

Hann stækkar sífellt hópurinn. Einstaklingar sem sjá eftir að hafa hoppað á transvanginn, þar sem enginn veit hver endastöðin er, segja í auknu mæli frá. Vítin eru til að varast þau og því gott að einhver hefur þor og getu til að segja frá.

Hér á landi er aldrei sagt frá þessum ungmennum, fréttamiðlar láta eins og hópurinn sé ekki til. Gin úlfsins er stórhættulegt og því þora menn ekki að vera hlutlausir í fréttaflutningi sínum. Hér má sjá dæmi um eftirsjá. Þessi móðir bjargaði stúlkunni sinni, stefndi í óefni. Hún var ósátt við framgöngu skólans sem fór á bak við foreldrana.

Hér má sjá þrjá fræðsluþætti frá sænska sjónvarpinu þar sem trans-konan á myndinni hér að neðan segir frá sinni sögu. Sértrúarsöfnuður.

Kvensjúkdómalæknir sinnir bara konum

ekki karlmönnum sem skilgreina sig sem konu. Hér má lesa um málið.

Fyrir flesta menn er þetta augljóst. Til að leita til kvensjúkdómalæknis þarftu að hafa kvenmannslíffæri. Þar liggur sérhæfingin segir franski læknirinn í greininni.

Trans-samtök una ekki við þetta. Svei mér þá er fólk svona heimskt eða? Hvernig á kvensjúkdómalæknir að skoða og hjálpa trans-konu með líffæri karlmanns. Reynið að ímynda ykkur það

Trans-fólk gerði það sem það gerir. Ráðast að skynsömu fólki, kallar það trans-fóbískt fyrir að segja sannleikann. Læknirinn svaraði.

"Ég er kvensjúkdómalæknir og hugsa um alvöru konur. Ég hef enga hæfileika til að sjá um KARLMENN, jafnvel þótt þeir hafi rakað af sér skeggið og sagt ritaranum mínum að þeir séu orðnir konur. Kvensjúkdómafræðileg skoðun hentar ekki karlmanni. Það eru sérhæfðari og mjög hæf þjónusta til að sjá um menn eins og þig," skrifaði Acharian og lagði áherslu á texta sinn með hástöfum. "Takk fyrir að upplýsa trans-fólk um að koma aldrei til mín."

Tek hatt mitt ofan fyrir þessum lækni að standa með læknisfræðilegri þekkingu sinni. Enda er tíma hans mjög illa varið að ræða og skoða trans-konu sem hefur ekkert í líkamanum sem hann getur fjallað um fagleg séð. Fleiri þurfa að stíga fram og segja sannleikann um líkamana karlmanns og kvenmanns. Þessi lenti í gini úlfsins sem margir dásama.