Nú er í tísku að ekki megi kyngreina börn í bókum

Það er líka í tísku að ef slíkt er gert eiga kynin að vera jafnvíg á allt. Þannig er það ekki í raunveruleikanum. Við sem eigum börn vitum að það er munur á leik stúlkna og drengja, þó enginn stýri því. Eru það áhrif frá barnabókunum spyr ábyggilega einhver segir Jakob.

Jakob Martin Strid er bókahöfundur, skrifar m.a. barnabækur. Hann fékk skilaboð frá móður því hún telur bækur hans of karllægar. Hann svaraði móðurinni þann 26. júlí snilldarvel. Þýðing er mín.

Kæra xxx.

Takk fyrir skilaboðin.

Ástæða þess að bækurnar mínar eru að mestu um karlkyns persónur er vegna þess að ég er sjálfur karlmaður. Flestar persónurnar er hliðar af sjálfum mér sem er nauðsyn til þess til að vera ekta. Að sjálfsögðu hef ég femínískar hliðar, en þær eru frekar sýndar sem túlkun af karlmanni en kvenmanni.

Ég get ekki breytt kyni persónu, sem dæmi, tekið höfuð af dúkku og sett annað á.

Bækurnar mínar eru ekki skema sem heimurinn á að lifa eftir. Þetta er persónuleg túlkun, sem notandi velur af eða á. Barnæska mín var full af feitum frænkum og ömmum sem hekluðu, prjónuðu, bjuggu til pönnukökur o.s.frv. Þegar þær koma fram í bókunum mínum er það vegna þess að þetta er MÍN saga, MÍN barnæska, MÍN sjálfsmynd. Þetta er ekki ÞINN raunveruleiki eða sjálfsmynd dóttur þinnar. Þetta er mynd af því sem var. Það þýðir ekki að allar konur í heiminum skuli framvegis og um alla eilífð prjóna eða búa til pönnukökur.

Að mínu mati er upplifun af sjálfsmynd einfölduð og misskilið. Ég er ekki sammála foreldrum sem segja ,,Litla dóttir mín fær bara eitthvað út úr bókinni ef hún fjallar líka um litla stúlku.”

Lítil stelpa getur samsamað sig við gamlan mann og öfugt.

Ég held að kjarninn í sjálfsmyndinni sé hluttekning -það er að segja samúð. Hún minnkar í hvert sinn sem við segjum og teljum að börn eigi að  ,,spegla sig” í einhverju sem líkist þeim sjálfum. Það er narsissísk hugmynd um sjálfsmynd sem að lokum gerir það erfiðara að skilja aðra.

Ég var mjög upptekin af Ronju Ræningjadóttur sem barn. Hún er stelpa og ég strákur- það var líf hennar og athafnasemi sem var afgerandi í þeim efnum. Mér fannst ég líkjast henni meira en karlmanninum og aðalpersónunni Birk.

Næsta bókin mín mun fjalla um 35-40 mismunandi persónur. Tvær eða þrjár konur, en afgangurinn mun fjalla um samskipti bræðra, frænda, sona og ólíkra karlvinnufélaga sem vinna saman o.s.frv. Það er bók sem er mér mikilvæg og sannarlega ekkert sem ég þarf að biðjast afsökunar á.

Ef það er einhver huggun þá er barnabókabransinn stútfullur af konum. Langstærsti hluti bókabloggara, ritstjóra, forstjórar forlaga, höfunda, teiknara og bókasafnsfræðingar eru konur. Ég er í miklum minnihluta. Prófaðu að kíkja eftir hve margar konur eru í bransanum- og gettu hve mikil völd ég hef. Hjá Gyldendal Børn&Unge sem dæmi er enginn karlmaður í starfi.

Ég held að það mikilvægast sé að muna að valdið er hjá notendum (sem, þegar um er að ræða barnabækur er líka flestar konur). Ef bækurnar mínar uppfylla ekki kröfur neytenda þá er fullt af öðrum bókum sem hægt er að kaupa.

Þó ég hafi sagt:, ,,frá nú af mun kynskiptíning vera 50/50, og bækurnar mínar verða fullar af ninja-stelpum (sem er álíka íþyngjandi og hugmyndin um húsmóður), mun það samt sem áður vera gervilegt því bókin er skrifuð af karlmanni.

Lausnin á vandamálinu - ef það er vandamál- væri að konur skrifuðu sjálfar barnabækur eins og þær halda að bækurnar eigi að vera í stað þess að krefjast þess af karlrithöfundum eins og ég sé skrifstofublók.

Það síðasta sem ég vil nefna.

Það er ofmetið því sem haldið er fram að barnabækur hafi áhrif á börn.

Það sem hefur áhrif á börn eru atferli foreldra og vina og líka hvað gerist á samfélagsmiðlum. Ég tel að hlutfall áhrifanna sé einn á móti 100. Svo ef þú vilt VIRKILEGA – og í ALVÖRU gefa barni þínu möguleika á að vera sjóræningi- skaltu ekki skrifa til mín og panta kvenkyns sjóræningja. NEI, þú ættir sjálf að vera það, allavega einn dag í viku- og þú átt að sjá til þess að dóttir þín hitti kvenkyns sjóræningja. En það er erfitt er það ekki?

Kannski uppgötvar þú einn daginn að þessar karlkynspersónur séu ekki eftirsóknarverðar í raunveruleikanum. Það er AUÐVELT  og vinsælt, og í tísku, að skrifa og benda á villu hjá listamanninum –en það er ERFITT að breyta sér. Reyndar líka að gefa börnum sínum mikilvægustu fyrirmyndina og sjálfsmyndina: Foreldrarnir.

Ég hef ekki fengið ófáa tölvupósta frá frístunda femínistum sem auglýsa eftir kvenkyns bifvélavirkjum, slökkviliðsmönnum, iðnaðarmönnum o.s.frv. í myndabóka (störf sem þær myndu ALDREI nenna að vinna sjálfar) á meðan Instagramið er fullt af naglalakki, bakkelsi og íbúðarinnréttingum. Af hverjum haldið þið að dæturnar læri?

Góðar kveðjur,

Jakob

Innleggið frá því í sumar má finna á snjáldusíðu Jakobs.


Áfram stelpur

er laglína í lagi sem valkyrjur kyrjuðu á Íslandi fyrir áratugum. Börðust fyrir réttindum kvenna.  

Eitthvað gerðist með marga kvennahópa á liðnum árum. Hóparnir láta sig ekki varða réttindi stúlkna og kvenna eftir að lög um kynrænt sjálfræði varð að veruleika víða um heim. Nú þegja konuhóparnir og réttindi stúlkna og kvenna eru fótum troðin, í nafni mannréttinda örhóps.

Íþróttir kvenna er eitt af því sem hefur átt undir högg að sækja undanfarið. Sérstaklega keppnisíþróttir. Sundlið Bandakíkjana hefur ekki farið varhluta af þátttöku trans-kvenna. Það vakti athygli þegar ungur maður skilgreindi sig sem konu og fór að keppa meðal stúlknanna. Hann hafði síendurtekið sigur enda líkamsstyrkur hans allt annar en stúlknanna. Ekki líku saman að jafna.

Ekki nóg með að stúlkurnar þyrftu að keppa á móti trans-konunni heldur máttu þær deila búningsklefa með viðkomandi. Horfa á kynfæri karlmanns í kvennaklefanum. Eitthvað sem margar kærðu sig ekki um. En þær skyldu láta í minni pokann.

Nú hafa stelpurnar barið í borðið og sagt hingað og ekki lengra. Þær neita að taka þátt í sundkeppnum ef trans-konan tekur þátt í kvennaflokki. Hér má sjá frétt um málið.

Ég segi bara áfram stelpur, haldið áfram að berjast fyrir kynsystur ykkar alveg sama hvaða íþróttagrein á í hlut.

Íþróttasambönd áttu aldrei að leyfa þátttöku trans-kvenna í kvennaíþróttum. Hefði mátt spara mikil leiðindi og tilfinningarússíbana allra aðila.


Foreldrar barna með kynama í Svíþjóð hafa áhyggjur

Hittið okkur og ræðið málefnalega við foreldrana í stað þess að kalla okkur transfóbísk er fyrirsögn á grein foreldra barna með kynama (að líða ekki vel í eingin skinni) í Gautaborg skrifa. 

Við sem skrifum þetta innlegg tilheyrum Genid- félaginu sem hefur enga stjórnmálatengingu, er trúlaust og laust við hugmyndafræði, félag foreldra barna og ungmenna sem allt í einu upplifa að ,,þau séu fædd í röngum líkama.”

Foreldrarnir benda á að oft eru andlegir sjúkdómar undirliggjandi, tala þar um sjálfsskaða, ADHD, einhverfu, átraskanir, áföll, o.fl. Allt veikindi sem þarfnast annars konar umönnunar. 

Markmið foreldranna er að ungu fólki með kynama sé mætt með hreinskilni, varúð og að umönnun þeirra, eins og öll önnur umönnun, sé gagnreynd. Við elskum börnin okkar og viljum þeim það besta.

Við höfum lengi velt því fyrir okkur hvers vegna trans aðgerðasinnar og bandamenn þeirra hafi meiri áhyggjur af því að fordæma samtökin og okkur sem foreldra en að svara okkur í málefnalega.

Með því að láta áhyggjur sínar í ljós hafa tíu meðlimir greint frá áhyggjum þeirra vegna viðbragða heilsugæslunnar og skólans því foreldrar hafa ekki með beinum hætti staðfest kynvitund barnsins. Sumir voru sviptir umsjá barnsins á tímabili. Þetta gerðist áður en heilbrigðis- og velferðarráðuneytið breytti leiðbeiningum sínum úr þeirri umönnun ,,sem ætti að veita” í ,,má í undantekningatilfellum veita” innan ramma klínískrar rannsóknar.

Mikilvæg sambönd ástríkra foreldra, systkina, ættingja og vina hafa skaddast verulega vegna þeirra hugmyndar að hver sá sem samþykkir ekki strax og skilyrðislaust kynvitund barns séu hatursfullir og með transfóbíu sem ,,neitar tilvist transfólks.”

Hvað segjum við börnunum okkar eftir 10 ár ef við þegjum núna og þau draga okkur til ábyrgðar fyrir þöggunina?

Foreldrar barna með kynama krefjast umönnunar á börnum sínum sem eru öruggar og gagnreyndar. Þeir vilja líka umræður um málaflokkinn.

Jannika Häggström, talsmaður samtakanna Genid.

Hér má lesa innleggið í Gautaborgarpóstinum sem er mun lengra en það sem ég þýddi hér að ofan.


Foreldrafélag barna með kynama lætur í sér heyra

Norska þingið býður upp á framsögur í tengslum við bann á umbreytingarferli barna vegna kynama. Hér má lesa innlegg foreldrafélags barna sem glíma við kynama. Foreldrafélög voru stofnuð bæði í Noregi og Svíþjóð og bera sama nafn Genid

Hér má sjá innlegg norska félagsins.

Kæru kjörnu fulltrúar.

Ég heiti Igor Bukanov og er málsvari Genid Norge, neti foreldra barna með kynama. Foreldrafélagið hefur komist að þeirri niðurstöðu að lög við bann á umbreytingaferli barns vegna kynama stangist á við vísindin.

Frumvarpið byggir á að kynvitund sé einu sinni ákveðin og breytist ekki.

Vitið þið að þessi forsenda er röng?

Leyfið mér að segja ykkur hvað vísindin segja:

  • Jú þau segja okkur að kynvitund þróast og breytist sérstaklega hjá börnum. Það er ekki óalgengt að barn geti skipti á milli ólíkra kynvitundar.
  • Rannsóknir sýna að flest börn með kynama sætta sig við líffræðilega kyn sitt fái þau leyfi til að fara í gegnum kynþrosann án læknisfræðilegra inngripa.
  • Mörg börn með kynama hafa innbyggða fordóma gagnvart samkynhneigð. Þau þurfa hjálp til að skilja samkynhneigðu tilfinningar sínar. Frumvarpið tekur þá hjálp frá börnunum.
  • Rannsóknir sýna líka að félagsleg umskipti, að skipta um nafn og fornafn, getur orsakað að barn festist í kynjamisræminu og þar með verður erfiðara fyrir barn að viðurkenna líffræðilega kynið sitt.

Þegar við vitum þetta allt, Hverning getum við þá samþykkt lög sem í reynd refsar foreldrum og meðferðaraðilum sem óska eftir að hjálpa barni á viðeigandi hátt og viðurkenna líffræðilegt kyn sitt?

Við hvetjum kjörna fulltrúa til að taka ábyrga afstöðu og hafna frumvarpinu í heild sinni. Annar möguleiki væri að fjarlægja það sem við kemur kynvitund úr texanum.

Takk fyrir mig.

Hér má hlusta á erindið.


Athyglisverð þróun

Sama gerist víða um vestrænan heim, líka hér á landi. Í Kanada hafa menn risið upp á afturlappirnar og mótmælt. Þar hafa þau staðið lengi yfir þó íslenskir fjölmiðlar hafi ekki sýnt því áhuga og gera ekki enn. Laglína er notuð í baráttunni ,,Látið börnin vera."

Norskir foreldrar hafa stofnað foreldrafélag. Grein um málið sem birtist eftir mig fyrir nokkru fór fyrir brjóstið á einhverjum hér á landi. Vitundarvakning er meðal foreldra og annarra um hvað er raunverulega að gerast.

Hér á landi hafa foreldrar mætt andstöðu yfirvalda, Heimili og skóla, Barnaheilla, skólastjórnenda, kennara og fleirum ef þeir mótmæla námsefni sem notuð er í kynfræðslu barna sem á ekki við um aldur þeirra. Manni sýnist samræming um ógeðfellt námsefni hafa náð tökum á skólakerfinu víða.

Ég segi bara áfram foreldrar, verndið börnin ykkar, það er ykkar hlutverk.

 

foreldrar í noregi


mbl.is Mótmæla kynfræðslu í grunnskólum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Skólastjóri Rimaskóla kemur á óvart

Sérúrræði fyrir trans fólk á að vera skylda, ekki val í sundlaugum og einkarýmum kynjanna. Við eigum ekki að bjóða fólki upp á að baða sig með ókunnugum af gagnstæða kyninu, þó það skilgreini sig trans. Það er ekki boðlegt. Hvað þá ungum börnum.

Hvet öll sveitarfélög til að finna úrræði þannig að börn, og reyndar allir, fái að vera í frið frá gagnstæða kyninu í klefum á leið í sund. Tilfellið í Rimaskóla ætti að vera víti til varnaðar.

Af hverju velur trans-kona með kynfæri karlmanns að baða sig með stúlkum á leið í skólasund?

Þóranna Rósa Ólafsdóttir skólastjóri virðist ekki líta á trans-konu með kynfæri karlmanns sem karlmann. Er fólki viðbjargandi, spyr bara. Er sá skólastjóri hæfur, spyr bara. Veit Þóranna Rósa hvað kona er, velti því fyrir mér. 

Auðvitað er karlmaður með kynfærin undir sér karlmaður, þó hann skilgreini sig sem trans konu. Þess vegna ber hann hugtakið trans-kona. 

Auðvitað átti skólastjórinn að benda á að þetta kæmi ekki fyrir aftur og vinna þannig í málinu að það komi börnunum vel. Líka með foreldrum. Ljóst að brotið var á blygðunarsemi barnanna.

Stjórinn brýtur regluna að bera hag nemenda fyrir brjósti. Hefðu stúlkurnar hitt karl á skólalóðinni sem beraði bossann yrði allt vitlaust. En í búningsklefa má sýna allt, ekki bara bossa. 

Sundlaugavörðurinn er skynsamari en stjórinn, í fréttinni segir segir að þeir megi ekki neita trans-fólki að baða þar sem þau vilja. Vonandi verður breyting á eftir þetta ömurlega tilfelli. Stúlkur höfðu þennan rétt, að baða án aðkomu gagnstæða kynsins. Lögin sem tóku það af þeim þarf að laga. Vörðurinn vísar til Mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar en þar á bæ segja menn  ,,...þar sem vísað er í lög um kynrænt sjálfræði og því ekkert sem að starfsfólk geti gert til að hindra karlmenn sem skilgreina sig sem konur að nota kvennaklefann, þrátt fyrir að vera með karlkyns kynfæri."

Hvar eru mannréttindi stúlknanna að baða í einkarými kvenna?

Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra var ein þeirra sem barðist fyrir lögunum sem fjarlægja réttindi kvenna.

Eva Hauksdóttir lögmaður kom með lausn, píku og typpaklefa. Ef þú ert með annað tveggja ferðu í þann klefa. Hugmynd.

Settu þig í spor níu ára stúlku sem hittir trans-konu með kynfæri undir sér. Hvað er verið að bjóða þeim?

Hvað með stúlkur sem hafa lent í kynferðislegu ofbeldi? Eiga þær að sætta sig við þetta? 

Hvort eftirmálar verði af þessu leiðindaatviki kemur væntanlega í ljós. Samkvæmt minni siðferðiskennd þarf borgin að endurskoða málið með stúlkur og konur í huga.


Gerðist hér á landi, barnungar stúlkur í baðklefa þegar trans-kona með kynfæri karlmanns mætti

Viðbrögð stúlknanna eru dæmigerð viðbrögð ungra stúlkna við að sjá kynfæri karlmanns, hlægja og skríkja, kalla það er kall í klefanum. Er við öðru að búast. Stelpur og konur áttu sem betur fer því láni að fagna að geta afklæðst án viðveru karlmanna, allt þangað til lög um kynrænt sjálfræði tóku gildi. Sama með karlmenn í karlaklefa, gátu afklæðst án viðveru kvenna.

Það sem gerðist næst var að skólastjóri skólans tók stelpurnar á teppið. Hugsið ykkur, ungar stúlkur teknar á teppið af því það var eins og þær sögu kall í klefanum. Stúlkurnar fengu skammir frá skólastjóra sem hafði fengið kvörtum vegna viðbragða þeirra. 

Umsjónarkennari stúlknanna lætur vonandi velferð þeirra á skólatíma sig skipta og gengur í málið með foreldrum. Svona uppákoma á ekki endurtaka sig.

Bloggari vonar að foreldrar stúlknanna leiti réttar síns gagnvart skólastjóranum og borginni. Það hljóta að vera til lög, s.s. barnaverndarlög sem ná lengra en réttur trans-einstaklings til að mæta í einkarými gagnstæða kynsins. Reykjavíkurborg, þar sem þetta óhapp gerðist, tekur lögin um kynrænt sjálfræði fram yfir rétt stúlknanna óski trans konan að fara í kvennaklefann.

Bloggari hafði áhyggjur af að þessi staða kæmi upp í sveitarfélögum landsins. Sendi fyrirspurn til að kanna hvaða úrræði eru í boði svo hlífa megi stúlkum og drengjum við gagnstæða kyninu í einkarými s.s. sundklefa. Misjöfn svör frá ólíkum sveitarfélögum.

Sveitarfélög leysa málið á ólíkan hátt, en flestir þannig að allir beri höfðuðu hátt. Undantekningatilfelli er sveitarfélög eins og Reykjavík.

Margt trans-fólk vill ekki fara í búningsklefa gagnstæða kynsins, því líður betur í sérúrræði sem er vel. Það ætti að vera regla, en ekki undantekning, í kynjuðum einkarýmum á að aðgreina trans-einstaklinga frá körlum og konum. Þá líður öllum vel.

Á veitingastöðum og börum, í útlandinu hið minnsta, hafa sérklósett kynjanna horfið að mestu. Þessi veitingamaður er ekki á því og nýtur mikilla vinsælda.


Atli Þór Fanndal ræddi við Frosta Logason, hann fór rangt með,

eða hann veit ekki betur,þegar hann sagði Samtökin 22 ekki berjast fyrir samkynhneigða. Ég undraðist. Samtökin hafa barist fyrir lesbíur sem dæmi. Brotið má heyra hér.

Er ekki í áskrift á Brodkast en kannski hefur Atli Þór tíundað þau réttindi sem samkynhneigðir hafa ekki hér á landi en aðrir hafa sem Samtökin 22 eiga að berjast fyrir.

Þegar barist er fyrir réttindum er það til að ná sömu réttindum og aðrir þegnar, ekki forréttindum. Eftir því sem ég best veit hafa sam- og tvíkynhneigðir og trans-fólk aðgang að:

  1. Allri heilbrigðisþjónustu.
  2. Menntakerfinu eins og það leggur sig.
  3. Vinnumarkaðnum.
  4. Bjóða sig fram til félags- og trúnaðarstarfa.
  5. Kirkjum landsins og trúarfélögum.
  6. Veitingastöðum og börum.
  7. Bjóða sig fram til Alþingis og bæjarstjórna.
  8. Taka þátt í öllum kosningum í landinu.
  9. Blóðgjöfum.
  10. Húsnæðismarkaðnum.
  11. Fjárfestingamarkaðnum.

Mér yfirsjást kannski einhver réttindi sem Atli Þór veit um og telur nauðsynlegt að Samtökin 22 ættu að taka fyrir.

Af hverju ættu samkynhneigðir ekki að falla undir sömu réttindi og skyldur og aðrir. Menn bera það ekki utan á sér að þeir séu sam- eða tvíkynhneigðir. Hins vegar finnst mér eigin tilkynningarskylda hjá þessu fólki á kynhneigð undraverð. Sama með fjölmiðla, þegar þeir draga kynhneigð fólks fram í dagsljósið eins og þetta sé eitthvað merkilegt. Alti kann kannski skýringar á þörf margra samkynhneigðra og trans-fólks að flagga kynhneigð sinni.

Þegar barátta trans-fólks er annars vegar er um allt annað að ræða. Sá hópur herjar á samkynhneigða, sérstaklega lesbíur, og þar hafa Samtökin 22 látið heyra frá sér. Trans-konur eru karlmenn sem skilgreina sig sem konur. Það virðist bera þó nokkuð á að karlarnir skilgreina sig svo sem lesbíur og vilji aðgang að stefnumótasíðum lesbía og komast í ból þeirra. Það vill engin lesbía konu með kynfæri karlmanns enda ekki kona. Virðist fara fyrir brjóstið á mörgum trans-konum.

Atli Þór ræddi þetta ekki meðan ég heyrði. Svo Atli Þór fer ekki rétt með, Samtökin 22 berjast fyrir að viðhalda réttindunum lesbía. Fá að vera í friði fyrir karlkynskynfærum.


Má ég heldur biðja um Pál Vilhjámsson en Þorgerði

Fyrrverandi formaður Félags grunnskólakennara sendi bloggara þessa bloggs pillu á síðu Grunnskólakennara vegna greinarinnar um foreldrafélagið í Noregi. Þeir mætu foreldrar vilja staðreyndarkennslu fyrir börnin sína (frá kennurum) ekki kennslu um hugmyndafræði sem fáum hugnast og enn færri falla undir.

Á síðunni spyr Þorgerður Diðriksdóttir hvort grunnskólakennarar þurfi einn Pál Vilhjálmsson í grunnskólann. Nei segi ég, grunnskólinn þarf á mun fleirum að halda sem þora að tjá sig um málaflokkkinn, eins og Páll. Þegjandi meirihluti leggur ekki í umræðu vegna viðbragða eins og fyrrverandi formaðurinn sýnir.

En ég segi, ekki leiðum að líkjast. Páll er beinskeyttur, opinskár og kemur til dyranna eins og hann er klæddur. Fólk veit hvar það hefur hann. Hvort það sama sé sagt um formanninn fyrrverandi veit ég ekki, efast.

Eitt er víst ég fylgi ekki þeim kennurum að máli og þar af leiðandi ekki formanninum fyrrverandi sem skrökva að börnum. Skrökva að kynin séu fleiri en tvö. Að hægt sé að skipta um kyn. Að pabbi og mamma hafi getið sér til um kyn barns við fæðingu. Að læknirinn eða ljósmóðirin séu svo vitlaus að þau viti ekki hvaða kynfæri strákar eða stelpur hafa við fæðingu. Nei má þá bloggarinn biðja um sannleikann sem Páll segir.

Kennurum er boðið upp á kennsluleiðbeiningar við bókina Kyn, kynlíf og allt hitt. Hef aðeins gluggað í þær og segi, getur einhver kennari með smá sómatilfinning borið sumt af þessu á borð fyrir börn á aldrinum 7-10 ára. Hér er um upplýsingaóreiðu að ræða, t.d. flæðandi kynvitund. Að auki er málfarsvillur í textanum sem ætti að fara fyrir brjóstið á hverjum kennara. Hvenær tekur þessi vitleysa enda, spyr bara.

Vitundarvakning sem fyrrverandi formaður virðist ekki vita um er víðs vegar um heiminn og mótmæli gegn trans-fræðslu eins og henni er háttað í dag. Ekki við hæfi í skólakerfinu. Það að við Páll höfum skrifað um málaflokkinn virðist fara fyrir brjóstið á formanni KÍ, fyrrverandi formanni Fg og mörgum fleirum. 


Leikskólastarfsmenn segja börnum að þau geti verið það kyn sem þau vilja

Litla stúlkan var þriggja ára. Mamman sem vill ekki koma undir nafni segir frá tímabili þegar stelpan hennar vildi vera strákur og vildi ekki nota nafnið sitt- hún væri strákur.

Foreldrarnir reyndu að átta sig á hvaða orsakaði tilfinninguna og brugðust við. En stúlkan krafðist segir í norsku greininni sem ég þýddi lauslega að hluta. Barnalæknir talar um eitraðan málflutning. Feitletrun er mín.

Móðir segir frá stúlkunni sinni sem var þriggja ára og á leikskóla. Einn daginn hélt hún fram að hún vildi vera strákur. Á tímabili þótti hegðun hennar eðlileg viðbrögð á það sem hún upplifði segir mamman og segir að stúlkan hafi á þessu tímabili fengið nýtt systkin sem krafðist mikla athygli. Hún eyddi miklum tíma með föður sínum.

Þá hafði móðirin engar grunsemdir um áhrif frá leikskólanum- ekki fyrr en foreldrar fengu bréf um að leikskólinn legði sérstaka áherslu á regnbogann og m.a. leggðu áherslu á að ,,maður getur verið það kyn sem maður vill.“ Það kom fram að í leikskólanum er þeir sem fæddar eru stúlkur geta valið að vera strákur og að þau tali um þetta í leikskólanum. Orðsendingin olli óróleika og varnarleysi.

Systursamtök Samtaka 78 í Noregi kallast FRI og hafa séð um fræðslupakka til leikskólanna. Þeir gefa ekki upp hvert inntak fræðslupakkans er.

Fri gefur ekki út námsefnið en okkur tókst að fá þetta.

Yngsta stig: Munið að það hafa ekki allir kynvitund sem strákur eða stelpa. Það er fínt að nefna það í kennslu um kyn.

Miðstig: Margir strákar hafa typpi og margar stelpur hafa sníp en ekki allir.

Elsta stig: Munið að allir ákveða kynvitund sína og að ekki hafa allir kynvitund sem samsvarar kyni sem var skráð við fæðingu.

Pål Surén, barnalæknir og rannsakandi vinnur á deildinni um þroska og vöxt barna hjá ,,Folkehelseinstituttet „(FHI), segir þetta eitraðan málflutning.

Barnalæknirinn telur, þar sem við eigum að hjálpa börnum með kynama, þá eigi þessi boðskapur að börnin passi ekki inn í ramma um kynið sem þeir tilheyra líffræðilega engan veginn við.

Algjörlega ný sýn á kynin smýgur inn í kerfið og festist í sessi án nokkurrar mótstöðu. Margir sérfræðingar kvíða fyrir að blanda sér í umræðuna, þeir vilja ekki láta óviðeigandi viðbrögð yfir sig ganga.

Þetta er vandasamt. Algengi kynjanna vegna kymama hefur aukist verulega á undanförnum árum án þess að vita nákvæmlega hver orsökin er. Það eru sérstaklega stúlkur sem sækja heilbrigðisþjónustu í þessum tilgangi. 

Áhugasamir geta lesið greinina hér.


« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband