Ekki af því þeir eru trans- af því þeir eru karlmenn

Paula Scanlan var ein af stúlkunum í sundliði háskólans í Pennsylvaníu (UPenn) sem kvartaði þegar karlmaðurinn William Thomas birtist allt í einu árið 2019. Hann kynnti sig sem sjálfskilgreinda ,,trans-konu“ og sagðist eiga að deila baðklefa, þjálfa og keppa á móti konum. Hann er stór að vexti, herðabreiður og vöðvastæltur karlmaður með kynfæri karlmanns.

Hann krafðist að vera kallaður hún af hinum, sem sagt með kvenkynsfornafni. Síðan hélt hann áfram og sagði að þær gætu kallað hann ,,Will“ þangað til hann hefði ákveðið kvenmannsnafn. Síðar valdi hann nafnið ,,Lia.“

Paula hélt í fyrstu að þetta væri grín, því þetta var of mikið af því góða. En svona var þetta. Lia Thomas nakinn í baðklefa stúlknanna um átján sinnum í viku. Vera hans kallaði fram ótta og mikil ónot hjá hinum. Stelpurnar urðu fyrir andlegu ofbeldi og þvingaðar til að láta sem hann væri ein af þeim. Samkvæmt Paula var þeim hótað af háskólaráðinu sem gaf skýr skilaboð, að ef þær sættust ekki á þetta myndu þær iðrast og aldrei fá vinnu ef þær töluðu um málið eða létu fjölmiðla vita af því. Þvingunaraðgerð ef svo má að orði komast.

Samt sem áður talaði Paula og talaði opinskátt um þetta, fyrst nafnlaust en síðar undir eigin nafni. Nú er hún þekkt sem sú sem varaði við slagsíðu trans-hugmyndafræðinnar. Hún hefur útskýrt mál sitt fyrir þinginu.

Hlustið á hana í þessu stutta myndbandi, og hafið hugfast segir Elin P. Gregusson að Íþróttasamband Noregs finnst réttlætanlegt að meðhöndla karlmenn eins og þeir séu konur á sama hátt, nema ekki í elítuflokkum. Því miður er þetta víðar svo.

UPenn hefur nú tekið U-beygju, sem betur fer. Bannað karlmenn frá kvennaíþróttum, ekki af því þeir skilgreina sig sem trans heldur af því þeir eru karlmenn. Við skulum hafa það á hreinu þó margir blaðamenn vilja láta í veðri vaka að bannið sé vegna upplifunar karlanna að þeir séu konur.

Skerðir réttindi trans-kvenna

Nei svona ákvörðun skerðir ekki réttindi þeirra sem skilgreina sig sem konu. Hér er verið að vernda konur og stúlkur, rétt þeirra til sanngjarnar keppni. Keppni á jafnréttisgrundvelli. Umræddir karlmenn geta keppt í karlaflokki þar sem þeir eiga heima svo það útilokar þá enginn frá íþróttaiðkun.

Ljóst er, að háskólar og íþróttafélög verða að búa til sérstakan trans-flokk og leyfa þeim sem skilgreina sig annað en þeir eru að keppa gegn hvorum öðrum. Það er sanngirni. Það er jafnrétti. Karlmenn eiga ekkert erindi í kvennaíþróttir.

En umræðan er á fullu og það er óskandi að menn taki afstöðu með stúlkum þegar kemur að iðkun íþrótta á jafnréttisgrundvelli. Landslið kvenna í fótbolta er gott dæmi um þann mun sem er á stelpum og strákum.

Lesið hér áhugaverða grein.

 

Trans Samtökin 78 töpuðu málinu- og kennarar styðja þau

Saksóknarinn, Silja Rán Arnarsdóttir, spilaði rassinn úr buxunum í fyrirtöku málsins gegn Páli Vilhjámssyni.

Hún gaf það skýrt til kynna að hún þolir ekki miðaldra hvíta menn sem hafa annars konar skoðanir en hún sjálf og trans Samtökin 78. Þeir hamast á lyklaborðinu í reiði sinni og eiga að hljóta makleg málagjöd fyrir.

En sem betur fer höfum við dómara hér á landi sem hafa smurt alla stimpla og þekkja lögin. Lögin um  tjáningarfrelsi og mikilvægi þess að mega tjá sig  um mjög umdeild mál í samfélaginu.

Trans Samtökin 78 hafa herjað á ákveðinn hóp manna í  samfélaginu sem fordæmir ósannindi sem fá að blómstra á opinberum vettvangi. Ósannindin eru borin á borð í leik- og grunnskólum landsins með samþykki  sveitarstjórnarmanna, skólastjóra og kennara,  sérfræðinga í skólakerfinu!

 

Kennarasamband Ísland hefur lagst lágt, mjög lágt og dregið kennara  niður í svaðið með stuðningi sínum við ósannindin. Þá skiptir engu hvern maður nefnir, Magnús Þór formann KÍ, Mjöll Matthíasdóttur formann Félags grunnskólakennara, Jónínu Hauksdóttur varaformann KÍ, Þorsteinn formann Skólastjórafélagsins, Guðjón fyrir framhaldsskólann og Haraldur fyrir leikskólakennara ásamt öllum hinum. Allir eru þeir aðilar að þeim samþykktum sem stjórnin sendir frá sér um stuðning við trans Samtökin 78.

Allt eru þetta forsvarsmenn í skólaumhverfinu sem sættist á að logið sé að börnum til að þóknast trans Samtökunum 78.

Hvaða lygar eru það, jú að börn geti skipt um kyn, að kynþroskablokkar séu ekki hættulegir, að börn taki eigið líf ef þau fá ekki að breyta sér samkvæmt eigin hugsunum, að hægt sé að vera kynlaus, að kynin séu mörg o.s.frv. Rétt eins og svanasöngur trans Samtaka 78.

Að þessu sögðu má minnast á orð Strum dómara þegar hann sagði; ,,Ég sætti mig ekki við að barnið, á þessum aldri og fyrir kynþroskaskeið í lífinu, geti skilið almennilega afleiðingar og hugsanlega áhættu kynþroskablokka," skrifaði hann. Eins og allir hugsandi fullorðnir lýsti Strum dómari yfir alvarlegum efasemdum um siðferði þess að leyfa barni að taka lífsbreytandi læknisfræðilegar ákvarðanir. ,,Barnið er enn barn og ekki einu sinni, ef það skiptir máli, unglingur," sagði hann.

Strum dómari sýndi skynsemi og mannúð. ,,Á þessu stigi í lífi barnsins ættu allir möguleikar að vera opnir, án nokkurrar ásættanlegrar hættu á skaða fyrir barnið," skrifaði hann í dómsorðunum.

Til hamingju Páll Vilhjálmsson að leggja trans Samtökin 78 að velli í þessari umferð. Hann sendi þeim skilboð; „Hinseginlögreglan ætti að hugsa sinn gang og láta vera að ofsækja borgarana fyrir að hafa aðra skoðun en rétttrúnaðurinn leyfir."

Guð einn má vita hvort þessir kjánar í samtökunum áfrýi málinu eða haldi áfram að lögsækja fólk á kostnað skattgreiðenda.

Skattgreiðendur fengu reikninginn fyrir málaferlum trans Samtakanna 78 til að ráðast að tjáningarfrelsinu, 1.4 milljón til verjanda Páls.

Síðan notar trans Samtökin 78 ríkisstyrkt fé til að borga eigin lögfræðing.

Flett ofan af presti og meðhjálpara

Það er hryllingur að hlusta á hvernig þjónn kirkjunnar fer með börn. Hann ásamt öðrum tekur sér vald sem þeir hafa ekki og eiga ekki að hafa.

Í þessum myndbandi segir frá hvernig farið er með börn sem finna fyrir ónotum í eigin skinni.  Allt gert í leyni, ekki má upplýsa foreldra. Stúlkur fá gefins brjóstbindi ef þær upplifa sig sem strák. Tilgangur, fletja út brjóstin.

Við skulum muna, það er ekki hægt að skipta um kyn, því þetta er upplifun hvers og eins.

Síðan spyr presturinn ,,hefur hann haft á klæðum.“ Endemis bull, karlkynið hefur ekki á klæðum, heldur ekki þeir sem upplifa sig sem konu. Þá vantar leg og viðeigandi líffæri til að hafa blæðingar.

Presturinn hjálpar börnum að ,,skipta um kyn“, eitthvað sem er ekki hægt, af því hann sjálfur segist hafa gert það. Börnum niður í 12 ára aldur. Mörg af þessum börnum finna án efa tilfinningar til eigin kyns, sem sagt samkynhneigð. Trans og samkynhneigð eiga ekkert sameiginlegt.

Framkoma og aðgerðir prestsins leiddi til sjálfsvígs stúlku segir í myndbandinu sem var aðskilin frá fjölskyldunni af hans völdum.

Undir athugasemdum má lesa þetta: ,, As a transgender woman, I am appalled and saddened by this story. Children are being manipulated and abused. I felt female as a child, but Im so grateful I was not raised in a society where children were allowed to transition. I needed to become an adult to make sure I fully understood what transitioning entailed. I am a Christian as well. Any mature Christian leader or pastor would never secretly allow a child to do anything behind his or her parents back. A pastor would want to include the parents and provide Godly council. This is so tragic.“

Sem betur fer eru til skynsamir karlmenn sem upplifa sig sem konur og taka málstað barnanna. Þökk sé þeim, en þeir mættu vera fleiri. Margir samkynhneigðir taka í sama streng, en Felix Bergsson, leikari m.m. gerir það ekki, heldur ekki málstað kvenmanna.

Samkynhneigt fólk hefur áhyggjur af þróun mála eins og heyra má hér, tímabært að draga sig út úr trans-hreyfingum áður en þeim verður drekkt þar inni eða máðir út.

Er ekki tímabært að fólk opni augun og sjái hvað gerist í raunveruleikanum. Þetta er miklu meira en bara hjartagæska og umburðarlyndi. Trans-iðnaðurinn mokar inn peningum og börn eru undir, sem hvert annað tilraunadýr.

 

Tungumálið er ekki hlutlaust tæki, seinni hluti

Afbökun á tungumálinu
Þessi vísvitandi afbökun tungumálsins er ekki ný þjáning, heldur hápunktur margra ára rotnunar. Hugmyndafræðilegir termítar hafa nagað undirstöður sannleikans í meira en áratug og verk þeirra eru nú afhjúpuð í ljósi niðurstöðu dómstólsins.

Fjölmiðlasamtök, sem vilja halda áfram að njóta hugmyndafræðilegrar hylli, hafa yfirgefið grundvallarreglur staðreyndafrétta. BBC, sem eitt sinn var vígi skýrleikans, vísaði í grein árið 2022 til karlkyns nauðgara – Isla Bryson – sem ,,transkonu" og benti á glæpi hans undir kvenkyns heiti. Líffræðilegt kyn einstaklingsins var grafið djúpt í afritinu, brenglaði skilning almennings og leyfði ofbeldi karla að dulbúast sem kvenkyns. Slíkar skammstafanir eru ekki villur. Þeir eru vopn. Þeir þurrka út kvenlegan veruleika og hylja ofbeldi karla.

Jafnvel núna, eftir að hæstiréttur hefur talað, eru fyrirsagnirnar viðvarandi. ,,Trans konur bannaðar í kvennafótbolta," hamra þær – eins og útilokun karla frá kvennarýmum væri óréttlæti.

Tungumálið er brögð og snýr raunveruleikanum á rönguna. The Guardian, The Independent og ótal aðrir halda áfram að tala um ,,þjónustu fyrir konur án aðgreiningar fyrir trans-fólk," frasi sem er jafn ósanngjarn og ,,friðsamlegt stríð." Þjónusta sem felur í sér karla er ekki þjónusta kvenna. Að segja annað er að ræna konur skjóli í skjóli góðvildar.

Stjórnmálamenn blekkja kjósendur
Stjórnmálamenn halda líka áfram að ganga hugmyndafræðilega línu, dauðhræddir við mistök. Páfagaukarnir Dawn Butler og Lloyd Russell-Moyle þylja upp ,,trans konur eru konur" af sannfæringu trúarlækna frammi fyrir tortryggnum mannfjölda. Það er ekki sannfæring sem þeir bjóða upp á, heldur töfrabrögð – í von um að endurtekning geti breytt skáldskap í staðreynd. Í Skotlandi, jafnvel eftir úrskurðinn, snúa embættismenn tungum sínum í kringum gervilöglegt orðalag í örvæntingarfullri tilraun til að varðveita misskilning skáldaðra kenninga.

En innan um rústirnar eru hugrekki. Kemi Badenoch hefur staðið fast á sínu og þorað að segja það sem margir óttast að hvísla – að líffræði skipti máli, að tungumálið verði að endurspegla sannleikann og að konur eigi skilið að vera viðurkenndar á eigin forsendum.

Rödd hennar hefur verið sjaldgæft mótvægi við kór hugleysisins og mikilvæg. Joanna Cherry hefur líka staðið frammi fyrir ofbeldi – sérstaklega þegar henni var vísað úr Stand Comedy Club í Edinborg árið 2023 vegna kynjagagnrýninna skoðana sinna – sem sýnir að hún neitar að láta undan hugmyndafræðilegu einelti. Hún hefur notað vettvang sinn til að færa rök fyrir mikilvægi kynbundinna réttinda í lögum og stefnu, veita lagalegan skýrleika og siðferðilega sannfæringu sem sárlega skortir hjá öðrum.

Emma Nicholson barónessa hefur á sama hátt staðið sterkt í lávarðadeildinni. Árið 2020 stóðst hún þrýsting um að segja sig úr Booker-verðlaunasjóðnum eftir að hafa lýst yfir áhyggjum af kynjahugmyndafræði og áhrifum hennar á réttindi kvenna. Með málflutningi sínum benti hún á hættuna af því að eyða kynbundnu orðalagi og nauðsyn þess að varðveita skýrar skilgreiningar í opinberri stefnu. Þessar konur eru nú leiðarljós, ekki aðeins vonar, heldur heilinda – áminning um að hugrekki á enn sinn stað í opinberu lífi.

Tungumálavanræksla
Afleiðingar tungumálavanrækslu eru mælanlegar og skelfilegar. Glæpatölfræði er spillt. Karlkyns afbrotamenn eru skráðir sem kvenkyns, sem eykur tíðni ofbeldis kvenna og grefur karlkyns skaðamynstur. Rannsóknir eru skekktar. Í læknisfræði eru kvenlíkamar rannsakaðir minna, karlkyns líkamar ranglega flokkaðir sem kvenkyns og niðurstöður verða hættulega óáreiðanlegar. Stefna verður samhengislaus. Raunveruleikinn er glataður.

Þessu verður að ljúka. Fjölmiðlar verða að snúa aftur til raunveruleikans og nákvæmni. Það þarf að endurskoða stílleiðbeiningar. Kyn manneskju er ekki kurteisi eða tilfinning – það er efnisleg staðreynd með efnislegar afleiðingar. Stjórnmálamenn verða að laga tungumál sitt að lögum. Opinberar stofnanir verða að hreinsa skjöl sín af hugmyndafræðilegu hrognamáli og skipta þeim út fyrir skýrleika. NHS verður að biðjast afsökunar og leiðrétta og skuldbinda sig aftur til líffræðilegs veruleika í öllu læknisfræðilegu samhengi.

Við erum ekki að biðja um hið óframkvæmilega – við erum að biðja um nákvæmni. Og við verðum, linnulaust að halda í þá kröfu. Orðið ,,kona" er ekki búningur, fullyrðing eða hugtak. Þetta er flokkur, með rætur í líffræði og sögu sem skrifuð er í baráttu. Að þynna það út er að yfirgefa öll réttindi sem á henni byggjast. Við verðum að endurheimta tungumál okkar áður en við missum fótfestuna sem það heldur.

Lögin eru loksins okkar megin. Nú hefst vinnan – ekki aðeins til að framfylgja henni, heldur til að endurheimta þann siðferðilega skýrleika sem stofnanir hafa svo skammarlega yfirgefið. Tungumál er ekki valkvætt. Það er vígvöllurinn. Orðið ,,kona" þarfnast engra forskeyta, engra skilyrða, engra breytinga. Það er það einfaldlega. Við verðum að vinna þessa baráttu með sannleika, stáli og óbilandi hugrekki til að segja það sem er raunverulegt.

Heimild

Tungumálið er ekki hlutlaust tæki, fyrri hluti

Tungumálið er ramminn sem við túlkum raunveruleikann með, skilgreinum réttindi og mótum vitund almennings. Þegar við missum nákvæmni í tungumálinu missum við getuna til að verja landamæri með skýrum hætti, sérstaklega þau orð sem eru nauðsynleg til að vernda viðkvæma hópa. Orðið ,,kona" hefur sérstaka merkingu sem á rætur sínar að rekja til líffræðilegs veruleika og eyðing orðsins er ekki aðeins spurning um merkingarfræði – það er stefnumótandi niðurrif á þeim tungumálagrunni sem kynvernd stendur á.

Að rugla, afbaka eða mýkja orðið til að koma til móts við hugmyndafræðilegar kröfur, eða trúarbrögð, er að ræna konur skýrleika, reisn og völdum. Orð skipta máli, því án þeirra verður sannleikurinn samningsatriði.

Staðfest hvað kona er
Úrskurður Hæstaréttar Bretlands, fyrr á árinu, staðfesti það sem hefði aldrei átt að fara fyrir dómstóla: að orðið ,,kona" vísi til kvenkyns fullorðins einstaklings. Þetta hefði átt að vera afgerandi augnablik, afturhvarf á traustan grundvöll. Þess í stað leiddi afgreiðslan í ljós eitthvað sem var mun meira áhyggjuefni – pólitískt landslag sem er rotið af hugleysi og tærðar stofnanir af hugmyndafræði í áratug.

Allt frá gylltum herbergjum Westminster til blaðamannaklefa Whitehall, hafa þeir sem bera ábyrgð á að vernda sannleikann og almannahagsmuni,  látið undan  draumi kynjahugmyndafræðinnar og snúið baki við grundvallarveruleikanum í þágu slagorða og speki í stað þess að standa vörð um sannleikann.

Keir Starmer, sem muldrar lagalegar orðagjálfur um leið og hann forðast alla ákveðna skilgreiningu á ,,konu", hefur ekki aðeins mistekist að leiða – hann hefur einmitt svikið kjördæmið sem hann segist vernda.

Þrátt fyrir að viðurkenna hljóðlega að ,,kona sé fullorðin kvenkyns einstaklingur" neitar forsætisráðherrann að draga fyrri fullyrðingu sína um að ,,trans konur séu konur" til baka. Skoska ríkisstjórnin undir stjórn Nicola Sturgeon leit á líffræðilegan veruleika sem óþægindi og beitti sér fyrir löggjöf um sjálfsauðkenningu í trássi við bæði andstöðu almennings og lagareglur.

Tungumálabrögð Anneliese Dodds – þar sem hún fullyrðir að ,,kona sé hver sá sem telur sig vera það" – er ekki góðkynja ruglingur; afbökunin er vandleg blanda af hugmyndafræðilegum undan brögðum og kvenfyrirlitningu sem dulbúin framsækin orðræða.

Aðrir opinberir einstaklingar hafa brugðist við úrskurði Hæstaréttar með undanbrögðum og vísvitandi misnotkun á tungumáli.

Bridget Phillipson, ráðherra kvenna og jafnréttismála, heldur áfram að tala um ,,trans konur" þegar hún ræðir stefnu, þrátt fyrir að halda því fram að þjónusta eigi að byggjast á líffræðilegu kyni.

Maggie Chapman, þingmaður skoskra græningja, lýsti úrskurðinum sem afrakstri ,,fordóma og haturs" og heldur áfram að vísa til karla sem ,,trans-kvenna" og virðir vísvitandi að vettugi niðurstöðu dómstólsins.

Þetta eru ekki tungutak – þetta eru úthugsuð svik. Hvert kæruleysislegt orð nærir rotnunina og hylur kvenfyrirlitningu í gervi framfara. Á tímum tvíræðni er skýrleiki ögrun.

Femínistarnir
Og svo eru það þeir sem selja sig sem femínista á meðan þeir dansa glaðir á gröf kvennréttinda. Deborah Frances-White, höfundur bókarinnar The Guilty Feminist, hefur gert feril úr því að velja fagurfræði femínismans um leið og hún hreinsar efni hans. Neitun hennar um að verja flokk kvenna á nokkuð þýðingarmikinn hátt er ekki yfirsjón heldur friðþægingarstefna. Uppgjöf hennar gagnvart hugmyndafræðilegum rétttrúnaði, vilji hennar til að stimpla andófskonur sem þröngsýnar og áköf misnotkun hennar á tungumálinu hefur ekki gert hana að bandamanni, heldur ambátt. Það er kominn tími til að vörumerki hennar nái pólitík hennar: Sekur kvenhatari.

Hvergi er þetta eins sorglega áberandi en í NHS (heilbrigðisstofnun). Í kjölfar úrskurðar dómstólsins mætti búast við því að heilbrigðiskerfið okkar myndi grípa tækifærið til að leiðrétta stefnuna. Þess í stað hélt hún fastar í fáránleikann. NHS Scotland hélt áfram að þrýsta á leiðbeiningar um ,,konur með blöðruhálskirtil" og ,,karla sem hafa tíðir" og hélt fast í gervivísindalega fáránleika jafnvel eftir skýringar hæstaréttar. Þessar setningar birtust í skjölum NHS svo nýlega sem árið 2024, eins og fram kemur í opinberum viðbrögðum við endurskoðun kynvitundarþjónustunnar. Með því staðfesti stofnunin opinberlega hollustu sína við hugmyndafræði fram yfir líffræði. Hvers vegna ættu konur að fela heilsu sína í hendur þjónustuaðila sem virðir ekki lengur kyn þeirra, sem lítur á orðið ,,kona" sem samningsatriði og sem hylur áhættuþætti karla með innihaldsríku orðalagi?

Þetta eru ekki framfarir – þetta er læknisfræðileg kvenfyrirlitning sveipuð pastelmálningu. Afleiðingin er vantraust, rangar greiningar og molnandi sáttmáli milli kvenna og heilbrigðiskerfisins sem ætlað er að þjóna þeim. Rotnunin er ekki ný af nálinni, en hnignunin hefur dýpkað – hljóðlát, lævís og viðurkennd að ofan. Leiðtogar NHS, í tilraun sinni til að friðþægja hugmyndafræðilegan rétttrúnað, hafa tært undirstöður læknisfræðilegs sannleika og kvenlegrar reisnar. Þetta eru ekki bara skrifræðisleg mistök - þetta eru svik við traust vafin inn í klínískt tungumál.

Getur hún í alvöru talað um jafnrétti- konum til handa

Undarlegt að kona sem viðurkennir karla sem konur skuli geta á alþjóðaráðstefnu talað um réttindi kvenna. Hún var ein af þeim sem hafði réttindi af konum hér á landi.

Ef þú veist ekki hvað kyn er, þá veistu heldur ekki hvernig þú átt að berjast fyrir kvenkyninu.

Þorgerður Katrín hefur ekki tekið afdráttalausan taum kvenna þegar þær berjast gegn karlmönnum, sem upplifa sig sem konur, í kvennaíþróttum, einkarýmum og tungumálinu.

Ekki hægt að taka mark á henni. Hún þykist vera jafnréttissinni og berjast fyrir konur, en það er meira í orði en á borði. Sýndarmennska.

Áhersla á jafnrétti lykillinn að velsældarríki

Svissneska kvennaliðið í fótbolta, góðar eða lélegar!

Konur þurfa að þjálfa sig eins og karlar þegar spila á fótbolta. Liður í þjálfun kvennalandsliðsins í Sviss er að spila á móti sem flestum. Ná æfingaleikjum áður en þær fara á stórmót sem er handan við hornið.

Stelpurnar spreyttu sig  við U-15 strákalandsliðið, 15 ára strákar og yngri. Margir hefðu eflaust haldið að það yrði léttur leikur og stórsigur kvennalandsliðsins.

Nei, ó nei, þær töpuðu fyrir unglingsstrákum með 6 mörkum. Leikurinn fór 7-1. Hér verður ekki lagt mat á getu kvennanna því tilgangur greinarinnar er annar.

Fengu mikla gagnrýni

Stelpurnar, sem taka þátt í stórmóti á næstu dögum, voru gagnrýndar úr ýmsum áttum. Að þær séu ekki betri en 15 ára drengir þótti arfaslök frammistaða. Gagnrýninni var svarað á margvíslegan hátt.

Talsmaður kvennalandsliðsins sagði ,,Það er ekki óalgengt í kvennafótbolta að keppa á móti yngri liðum. Markmiðið: að koma með ákveðinn samkeppnisþátt. Áherslan á þessu undirbúningsstigi er á líkamlega þáttinn. Burtséð frá úrslitunum eru þessir æfingaleikir mjög svipaðir landsleikjum okkar hvað varðar ákefð og kílómetrafjölda."

Strákar eru öðruvísi en stelpur

Segja má að þessi leikur undirstrikar enn og aftur það er munur á karl- og kvenmönnum. Mikill munur eins og sjá má á umræddum leik. Meira að segja unglingsstrákar eru betri en fullvaxta kvenmenn. Það segir okkur ýmislegt.

Karlmenn eiga ekki heima í íþróttum kvenna, aldrei. Alvega sama hvaða nafni þær nefnast.

Líkamsbygging karlmanns er öðruvísi en kvenmanns. Vöðvabygging karlmanns er öðruvísi. Bein karlmanns er lengri og sterkari. Styrkur karlmanns er meiri. Þol karlmanns er meiri. Karlmaður er hávaxnari. Hjarta og lungu karlmanns eru stærri. Fitumagn líkamans hjá karlmanni er lægra. Sprengikraftur vöðva er meiri hjá karlmanni.

Allt þetta hafa karlmenn umfram konur og því er komin augljós ástæða fyrir að karlmenn, sem segjast konur, eiga ekki að koma nálægt kvennaíþróttum ef við ætlum að leyfa kvenmönnum að njóta jafnrétti í keppni, réttlætis og sanngirnis.

Heimild

 

Skortur á tákni er ekki sönnun fyrir illsku

Segja má að rothöggið á hneykslinu í kringum hinsegin hátíðina hafi vakið athygli. Á Jónsmessu urðu deilur um hinsegin hátíð því hafnaboltafélagið Kouvolan Pallonlyöjät (KPL) vildi ekki flagga fánanum sínum við hlið trans-fánans við ráðhúsið í Kouvola.

Þýðir þetta að meðlimir liðsins sem um ræðir séu rasistar, kvenhatarar og að þeir kúgi minnihlutahópa? Er hafnaboltasenan í Kouvola hrein illska?

Að sjálfsögðu ekki. Sérhver einstaklingur og hvaða félag sem er getur stutt jafnrétti og jafnræði en þarf ekki að gera það með sérstökum táknum.

Í viðtali gagnrýnir stjórnarformaður KPL, Harri Lehto, pólitíska væðingu trans-fánans. Samkvæmt Lehto er það ekki yfirlýsing með eða á móti hinsegin hátíð heldur yfirlýsing gegn pólitískri væðingu trans-hugmyndafræðinnar.

Ummæli á samfélagsmiðlum

Nokkrir sem tjáðu sig um málið voru mjög ósáttir yfir því að félagið flaggaði ekki fánanum. Einn sem skrifaði undir dulnefni hélt því fram að ,,KPL telur að minnihlutahópar eigi ekki heima í liðinu eða í áhorfendahópnum.“ Þetta er rangt.

Ef einhver vill ekki taka þátt í að flagga trans-fána er hann þá vondur og hatar minnihlutahópa? Hvað ef félag sem flaggar fánanum, segir rasíska brandara og mismunar konum? Er það gott og ábyrgt félag af því það flaggar trans-fána?

Tákn er bara tákn

Það er kominn tími til að fullorðnir átti sig á því að tákn er bara tákn. Að nota það ekki segir ekkert til um gildi og sannfæringu, hvað þá raunverulegar gjörðir. Að auki er notkunin oft bara sýndarmennska.

Skortur á tákni er ekki sönnun fyrir illsku. Einstaklingur getur verið mjög hlynntur jafnrétti en líkar ekki opinber mótmæli. Íþróttafélag getur talað fyrir jafnrétt þó það taki ekki þátt í að flagga trans-fánanum.  

Heimurinn er ekki svo einfaldur að við getum fundið út hver er góði kallinn og hver er vondi kallinn bara með því að lesa tákn.

Heimild

 

Biskup á trans-trippi í að breyta kirkjunni

Áhugaverður þáttur hjá þeim þremur. Rætt er um kirkjuna og trúna út frá þeim gildum sem hún byggir á.

Trans tripp biskups er á villigötum. Það hefur engin kallað eftir breytingum í kirkjunni því almenningur veit að kynin eru tvö og óbreytanlegt. Það er ekkert sem heitir ,,öll kyn." 

Biskup Íslands misnotar stöðu sína til að koma kirkjunni inn í trans- Samtökin 78 sem eru óheillasamtök. 

Biskup misskilur stöðu sína ef hún heldur að hægt sé að búa til nýjar kenningar.

Hún á að segja af sér ef hún ætlar að boða önnur trúarbrögð en hún var kosin til. Hún á að segja af sér ef hún boðar ekki þær kenningar sem kirkjan fer eftir, ekki bara sú íslenska heldur víða um heim. Við erum nefnilega ekki eyland í trúnni eins og biskup heldur.

Hlustið á þau; Ríkinu ekki skylt að fjármagna þjóðkirkju sem fer út af sporinu

Hugrökk skólabörn

Nemendur við skóla einn skrifuðu lesendabréf sem þeir sendu einnig á rektor sem trúir þeim ekki. Hann neitar að bregðast við eins og lög gera ráð fyrir. Þetta er alvarlegt.

Blaðið setur lesendabréfið á bak við greiðslumúr. Munið að klappa þeim á öxlina. Það kallar á hugrekki að senda svona bréf.

Drengirnir heita Emanuel Aarseth og Simon Tobias Olsen og eru nemendur í Vassenden skólanum í Noregi.

Við sniðgöngum skólann síðustu skóladagana. Af hverju? Af því Vassenden skóli flaggar ,,pride“ fánanum- sem er ekki hlutlaus gjörningur. Fyrir suma er það tákn viðurkenningar á fjölbreytileika, en upplifun okkar og margra annarra er að við erum útilokuð. Sem kristnir og íhaldssamir nemendur upplifum við að okkur sé vikið til hliðar í skóla sem á að vera fyrir alla.

Rangt að flagga ,,pride“ fánanum

Við teljum það rangt að opinber skóli sem á að vera hlutlaus gagnvart lífsskoðunum og byggir á kristnum gildum flaggi fyrir ákveðinni pólitískri og hugmyndafræðilegri hreyfingu. ,,Pride“ snýst ekki aðeins um virðingu fyrir samkynhneigðum og trans-fólki. Það snýst einnig um kynjakenningum, aðgerðasinnum og gildismati sem mörg okkar deila ekki. Þá er einmitt ósanngjarnt að þessi fáni skuli vera á skólahúsinu, án þess að við fáum að mótmæla, án þess að verða stimpluð sem „fordómafull“ eða „hatursfull.“

Okkur er sagt að fáninn eigi að tákna fjölbreytileikann. En hvers vegna finnst okkur við útskúfuð? Norski fáninn – sem sameinar okkur öll – er næstum aldrei notaður í skólanum, á meðan ,,pride“ fáninn fær heilan mánuð.

Þetta snýst ekki um hatur eða fyrirlitningu, við teljum bara að opinber skóli eigi ekki að taka afstöðu í slíkum málum. Börn og ungmenni þurfa öryggi, ekki hugmyndafræðilegan þrýsting og beina nauðung til þátttöku.

Byggður á kristnum gildum

Við vitum vel að norski skólinn var í sínum tíma byggður á kristnum gildum, skólar voru stofnaðir svo að börn gætu lært að lesa Biblíuna. Í dag sjáum við skóla sem virða ekki lengur þessa rætur, heldur öfugt, útskúfar þeim sem halda fast í þær.

Höfundum greinarinnar er refsað með fjarveru frá skóla. Þeir lögðu fram ákveðnar tillögur um hvað skólinn geti gert til að þeir upplifi viðurkenningu í samræmi við kröfur um aðgerðir í menntalögum § 12-4. Við höfum látið vita, að ef skólinn tekur fánann niður komum við aftur í skólann.

Rektor Anne Cecilie er ósammála okkur og telur fánann tilheyra öllum. Þetta er auðvitað ekki satt, og það er áfall að okkur sé ekki trúað - og að rektor fylgi ekki menntlögunum.

Tjáningarfrelsi vikið til hliðar

Við erum stolt af því að vera norsk, en það verður sífellt erfiðara þegar við sjáum að hefðir, trú og tjáningarfrelsi er vikið til hliðar fyrir aðgerðasinna og táknrænar aðgerðir – á meðan norski fáninn skemmist í skúffunni.

Þess vegna er það hvatning til allra skóla og stjórnmálamanna: Skilið okkur aftur hlutlausa, örugga og skóla sameiningar – skóla þar sem allir nemendur, óháð trú, bakgrunni og gildum, fá raunverulega að finna fyrir því að vera innanborðs.

Við biðjum ekki um að ákveðnir einstaklingar eða samtök stjórni neinu. Við biðjum bara um að skólinn fylgi lögunum og taki upplifun okkar og skoðun á málaflokknum alvarlega.

Með vinsemd

Emanuel Aarseth og Simon Tobias Olsen