Gagnrýnin- Steinunn Ólína

Þær konur sem stjórna hópi ,,Ég líka" meðal sviðslistua og kvikmyndagerðakvenna fara á lágt plan. Steinunni Ólínu vikuð úr hópnum af því hún er gagnrýnin og kokgleypir ekki allt sem sagt er án þess að hafa annað og meira en orð að baki. Vissulega er það einkenni hreyfingarinnar, tala, tala og tala og í sumum tilfellum virðist satt eða logið litlu skipta. Það að víkja Steinunni Ólínu úr hópnum segir meira um stjórnendur en hana. Einhliða umræða virðist vera það sem konurnar sækjast í. Spurning hvort þessar tæpu 70 konur séu svo gagnrýnislausar að þær þegi. Trúi því ekki.

Hvet Steinunni Ólínu áfram á sömu braut, gagnrýni á alltaf rétt á sér.

Ömurleg staða

Nú þegar ráðherrarnir hafa gengist við málinu er spurning hve lengi Samherjamenn geta látið að því liggja að spillingin sé eins manns verk. Frekar aum vörn. Þjóðin leggur vart trúnað á slíkt. Samherjamenn ætla að hengja bakara fyrir smið. Vona að málið verði skoðað til hins ýtrasta til að komast að sannleikanum. Kannski grasserir eitthvað meira í herbúðum þeirra sem yfirvöld hafa ekki komið auga á í útlandinu. Koma tímar koma ráð!

Ráðherrarnir búnir að segja af sér

Dómgreind kennara

Þó kennari sé er ég farin að efast um dómgreind margra kennara. Það vill svo til að ég er trúnaðarmaður á mínum vinnustað og fylgist því oft með málum sem gætu snert launþega. Nýfallinn dómur þar sem vinnuveitandi var dæmdur sekur um brot gegn launþega, þ.e.a.s. ólögmæt uppsögn, ber launamönnum að fagna. Allavega á meðan dómnum verður ekki snúið við, en málinu var vísað til Landsréttar. Kannski fer málið upp allan dómsstigann og kannski til Evrópu.

Eins og mín er von og vísa setti ég tengil af þessari góðu frétt inn á síðu kennara, launþegum, sem eru í viðkvæmri stöðu. Sannarlega tilefni til að gleðjast. Mér til mikillar furðu tjáðu sig nokkrir kennarar um ofbeldismann, áreitnina sem launþegi á að hafa beitt, og ég segi á að hafa, því enginn hefur kært hann eða unnið með málið. Einungis trúnaðarsamtal við vinnuveitenda.  Einn eða tveir kennarar hafa beðið mig að fjarlægja innleggið, sem ég geri að sjálfsögðu ekki. Kennararnir eru svo fastir í forsögu málsins, sem eru ósannaðar frásagnir, að þeir gleyma eða hundsa um hvað dómurinn fjallaði í raun. Undarlegt svo ég segi ekki meir. Þetta er sama fólkið og á að kenna börnum um jafnrétti, virðingu, sanngirni, skoða málið ofan í kjölinn, dæma ekki að óathuguðu máli, jafna deildur svo fátt eitt sé nefnt. Hvernig fara þeir að? Ekki undra að ég spyrji þegar einfalt dómsmál eins og þetta vefst fyrir þeim hver dómsniðurstaðan var, hver er gerandi og þolandi.

Kannski er ég bara svona skrýtin.

Framkvæmdastjóri Mannréttindaskrifstofu Íslands styður ofbeldi í formi foreldraútilokunar

Í viðtali við Margréti Steinarsdóttur framkvæmdastjóra Mannréttindaskrifstofu Íslands kom skýrt fram að hún styður ofbeldi á börnum hér á landi. Margrét segir það ekki gagnast börnum að foreldrar þess fari í fangelsi í tengslum við tálmunarfrumvarpið sem nú liggur fyrir á Alþingi. Með frumvarpinu er það ofbeldi gert refsivert eins og annað ofbeldi gagnvart börnum. Réttlætismál fyrir alla. Ofbeldi í formi foreldraútilokunar og tálmunar á að líða samkvæmt Margréti. Það ofbeldi á að vera refsilaust að hennar mati.

„Við teljum í fyrsta lagi að það geti varla verið barninu fyrir bestu ef annað foreldri er dæmt í allt að fimm ára fangelsi, fyrir ítrekuð brot þá, af því þá fengi barnið ekki að hitta það foreldri nema endrum og sinnum," segir Margrét Steinarsdóttir, framkvæmdastjóri Mannréttindaskrifstofu Íslands.“ Hefur Margrét ígrundað stöðu þess foreldris sem fær ekki að hitta barn sitt eða umgengnin tálmuð.  Er það foreldri ekki í sömu stöðu og tálmunarforeldrið sem hún ver? Get ekki betur séð!

Foreldri sem býr við að barni þess sé haldið frá því fær ekki að sjá barn sitt nema endrum og eins eða jafnvel ekkert. Hvað segir Margrét um stöðu barna sem fá ekki að hitta það foreldri og situr ekki í fangelsi? Barninu haldið frá foreldri sínu. Nefna má dæmi um Víking Kristjánsson sem fær ekki að hitta barn sitt. Ofbeldi sem móðir beitir barni sínu og hefur engar afleiðingar.

Margrét reynir í viðtalinu að réttlæta ofbeldið með að annað foreldrið ákveði að ,,bjarga“ barninu frá hinu foreldrinu. Velta má vöngum yfir hvort Margrét hafi lesið frumvarpið. Hún velur að leggja áherslu á ströngustu viðurlögin, eftir ítrekuð og gróf brot, virði foreldri ekki úrskurð þar til bæra yfirvalda. Áður en svo langt er gengið hefur ýmislegt verið reynt. Margt gengið á. Hér er ekki um geðþóttaákvörðun yfirvalds að ræða. Framkvæmdastjórinn velur að draga upp dæmi sem er lítið peð á stóru taflborði og í ljósi stöðu sinnar ætlar hún að telja fólki trú um að vandinn sé lítill. Svo er ekki og það vita allir sem það vilja vita.

Foreldraútilokun og tálmun er ofbeldi sem hefur áhrif á börn, andlega og líkamlega. Sem betur fer, hefur skilningur á foreldraútilokun aukist víða um heim og viðurkennt sem ofbeldi. Við erum aftarlega á merinni hvað það varðar, því miður fyrir börnin sem líða fyrir foreldraútilokun og tálmun. Niðurstöður slíkra rannsókna eru langt í frá að vera hagstæðar börnum. Börn sem beitt eru foreldraútilokun eiga við ýmis vandamál að stríða rétt eins og börn sem beitt eru líkamlegu- og kynferðislegu ofbeldi. Börnin sýna sömu einkenni, s.s. kvíða, þunglyndi, lágt sjálfsmat.

Þingmenn mega ekki láta hræðsluáróður ræna þá vitrænni getu til að taka afstöðu um að refsa beri fyrir allt ofbeldi á börnum, líka tálmun og foreldraútilokun. Þingmenn, nú er lag að koma hreyfingu á málaflokkinn. Börnin sem eru notuð eins og vopn í baráttu fullorðinni treysta á ykkur. Bregðist þeim ekki!

 

Krækja á viðtalið: https://www.visir.is/g/2019191029489

Um óléttu konuna...

Sigríður Andersen stóð sig vel í viðtali á Sprengisandi á meðan Jón Steindór þingmaður Viðreisnar hjakkar í sömum förunum. Að blása málið upp eins og fjölmiðlar og þingmenn gera er ótækt. Hver hælisleitandi kostar samfélagið 400 þús. á mánuði og þeir eru ekki fáir.

Ég er hjartanlega sammála Sigríði. Menn eiga að bera ábyrgð á ákvörðunum sínum. Ólétta konan átti að fara úr landi um miðjan október en neitaði. Ákvað að koma og freista gæfunnar, ólétt.  Samfélagið verður að taka ákvörðun, eins og Sigríður segir, hvort við viljum veita öllum þá þjónustu sem það vill og þarf, ókeypis, í nafni hælisleitandi. Nei takk segi ég, við höfum nóg með okkur auk þess að veita þeim sem eru í bráðri hættu hæli. 

Mér þykir ótrúlegt að menn tali um að hún hafi verið sótt í skjóli nætur. Þegar ég flýg til Evrópu þarf ég á fætur um miðja nótt til að fara í flug...í skjóli nætur. 

Fylgjum lögum og hættum að deila á starfsmenn sem gera fátt annað en fara eftir lögum og reglum sem þeim eru settar. 

Sprengisandur:https://www.visir.is/k/bfe8fc48-d713-4e6b-96d3-1614f36fecb5-1573385792991

Leiguverð of hátt

Akranes var það bæjarfélag sem leiga rauk upp þegar leigufélögin eignuðust húsnæði þar. Ekkert gefið eftir enda hagnaðardrifin starfssemi. Nú kemur það niður á hinum almenn launþega. Að borga meira en helming launa sinna í húsnæðiskostnað er of mikið. Vona að húsnæðisverð rétti sig af. Sveitarstjórnin hefur dásamað vöxtinn og gleymt vaxtavöxtunum. Vonandi fær fólkið lausn á sínum málið, fyrr en seinna.

„Maður lifir ekki á loftinu“

Hvað borgaði WOW?

Mér finnst vanta upplýsingar um launagreiðslur WOW- yfirborgaði flugfélagið laun freyjaanna og þjónanna eða voru hlunnindi sem reiknað var með í launin? Feluleikur í kringum laun flugfreyjan er mikill. Dagpeningagreiðslur, ágóði af söluhagnaði o.fl. sem freyjur og þjónar fá virðist ekki gefið upp. Er þó hluti af launakjörum. Gengur ekki að koma fram og segja frá strípuðum taxtalaunum.

Kjarasamningagerð Play áhyggjuefni

,,Mæður beita líka ofbeldi“...segir Dofri Hermannsson

Hér verður viðtal við Dofra Hermannsson birt í heild sinni. Hann gagnrýnir, réttilega, hreyfinguna ,,Líf án ofbeldis" sem vill bara hjálpa hluta barna sem búa við ofbeldi. Hin mega eiga sig eftir því sem hreyfingin hefur skrifað og sagt.

 

Tvö þúsund manns krefjast þess að dómsmálaráðherra tryggi öryggi og vernd barna í forsjár- og umgengnismálum. Tuttugu konur sem hafa stofnað hreyfinguna Líf án ofbeldis standa fyrir undirskriftarsöfnuninni. Þær segja að reglan sé, frekar en undantekningin, að mæðrum sem greina frá ofbeldi sé ekki trúað og þeim gert ókleift að vernda börnin sín. Þær kalla eftir að sýslumaður hlusti á áhyggjur mæðra en bíði þess ekki að dómur falli yfir ofbeldismanni. 

 

Dofri Hermannsson, formaður Félags um foreldrajafnrétti, segir í fyrsta lagi ekki rétt að beðið sé eftir dómi. „Þannig að ég sé ekki tilganginn með þessu.“

Svar frá Sýslumanninum á höfuðborgarsvæðinu staðfestir orð Dofra. Þar segir að hagsmunir barnsins ráði alltaf þegar úrskurðað er um umgengni barns. Ef ásakanir um ofbeldi komi fram í umgengnismáli sé brugðist við þeim með rannsókn máls, viðtölum, gagnaöflun og umsögn sérfræðings. Í úrskurði geti sýslumaður ákveðið m.a. að jöfn umgengni eigi að fara fram, umgengni sé verulega takmörkuð eða umgengnisréttar njóti ekki við.

Hatursfull nálgun

Dofri segir óháð því að undirskriftarsöfnunin sé vegna einhvers sem nú þegar er til staðar þá finnist honum undarlegt að farið sé í söfnun til að bjarga helmingi barna úr ofbeldisaðstæðum.

„Það er þekkt staðreynd að mæður beita börn ekki síður ofbeldi en undirskriftarlistinn beinist bara að feðrum sem beita ofbeldi. Það er svipað og hópur hvítra foreldra myndi biðja ríkið að bregðast við ofbeldi svartra gegn börnum sínum. Mér finnst þetta hatursfull nálgun. Mér finnst Líf án ofbeldis vera meira upptekin af hatri og ótta sínum á feðrum en ást á börnum."

Dofri vísar í nokkrar rannsóknir máli sínu til stuðnings. Ameríska rannsókn sem gerð var á ofbeldi í nánum samböndum, nýlega danska rannsókn um ofbeldi á börnum og íslenska BA-ritgerð um sama efni.

Öll gögn frá Kvennaathvarfinu, Neyðarmóttöku, lögreglu sem hefur afskipti af heimilisofbeldi og svo framvegis sýna aftur á móti skýrt að karlmenn eru í langflestum tilfellum gerendur í nánum samböndum á Íslandi.

„Já, þessi gögn sýna það. Ef ég myndi gera könnun á fylgi Sjálfstæðisflokksins í Melabúð fengi flokkurinn ekki hátt fylgi og VG ekki í Garðabæ. Þú getur ekki alhæft um ofbeldi í nánum samböndum út frá þeim sem koma í Kvennaathvarfið, hvar er Karlaathvarfið?“

Í þessu sambandi útskýrir Dofri að karlmenn kalli síður á hjálp ef þeir verða fyrir ofbeldi, þeir segi varla nánum vinum sínum frá, hvað þá lögreglu.

 

Dofri Hermannsson, formaður Félags um foreldrajafnrétti, segir í fyrsta lagi ekki rétt að beðið sé eftir dómi. „Þannig að ég sé ekki tilganginn með þessu.“

Svar frá Sýslumanninum á höfuðborgarsvæðinu staðfestir orð Dofra. Þar segir að hagsmunir barnsins ráði alltaf þegar úrskurðað er um umgengni barns. Ef ásakanir um ofbeldi komi fram í umgengnismáli sé brugðist við þeim með rannsókn máls, viðtölum, gagnaöflun og umsögn sérfræðings. Í úrskurði geti sýslumaður ákveðið m.a. að jöfn umgengni eigi að fara fram, umgengni sé verulega takmörkuð eða umgengnisréttar njóti ekki við.

Hatursfull nálgun

Dofri segir óháð því að undirskriftarsöfnunin sé vegna einhvers sem nú þegar er til staðar þá finnist honum undarlegt að farið sé í söfnun til að bjarga helmingi barna úr ofbeldisaðstæðum.

„Það er þekkt staðreynd að mæður beita börn ekki síður ofbeldi en undirskriftarlistinn beinist bara að feðrum sem beita ofbeldi. Það er svipað og hópur hvítra foreldra myndi biðja ríkið að bregðast við ofbeldi svartra gegn börnum sínum. Mér finnst þetta hatursfull nálgun. Mér finnst Líf án ofbeldis vera meira upptekin af hatri og ótta sínum á feðrum en ást á börnum."

Dofri vísar í nokkrar rannsóknir máli sínu til stuðnings. Ameríska rannsókn sem gerð var á ofbeldi í nánum samböndum, nýlega danska rannsókn um ofbeldi á börnum og íslenska BA-ritgerð um sama efni.

Öll gögn frá Kvennaathvarfinu, Neyðarmóttöku, lögreglu sem hefur afskipti af heimilisofbeldi og svo framvegis sýna aftur á móti skýrt að karlmenn eru í langflestum tilfellum gerendur í nánum samböndum á Íslandi.

„Já, þessi gögn sýna það. Ef ég myndi gera könnun á fylgi Sjálfstæðisflokksins í Melabúð fengi flokkurinn ekki hátt fylgi og VG ekki í Garðabæ. Þú getur ekki alhæft um ofbeldi í nánum samböndum út frá þeim sem koma í Kvennaathvarfið, hvar er Karlaathvarfið?“

Í þessu sambandi útskýrir Dofri að karlmenn kalli síður á hjálp ef þeir verða fyrir ofbeldi, þeir segi varla nánum vinum sínum frá, hvað þá lögreglu.

Þingmenn mega skammast sín

Þingmenn sem amast úr í starfsmenn stofnunarinnar ættu að skammast sín. þingmenn semja þau lög sem starfsmenn fara eftir. Afgreiða á svona umsókn á viku og veitið fjármagn í það. Ræðið ykkar á milli hvernig breyta á lögunum ef þið viljið sjá breytingu. Látið starfsmenn vera.

Ekki áfellisdómur yfir Útlendingastofnun

Opið bréf til dómsmálaráðherra

Ágæti ráðherra.

Þú ert í vanda stödd, sem og aðrir þingmenn. Félagsskapur kvenna sem kallar sig ,,Líf án ofbeldis“ ákváðu að skora á þig, og aðra þingmenn, vegna Tálmunarfrumvarpsins sem nú er til meðferðar í þinginu. Þú átt að horfa framhjá lögum og réttindum barna. Konurnar telja í lagi að brjóta lög í eigin þágu. Konurnar berjast gegn ofbeldi ef faðir beitir því en samþykkja ofbeldi ef móðir beitir því. Hvers á barn að gjalda? Hvers á þjóðin að gjalda með svona mismunun? Sömu lög eiga að gilda um alla sem er frumskilyrði í lagasetningu.

Bent hefur verið á lögleysuna sem konurnar fara fram á við þingmenn. Einn flutningsmaður frumvarpsins sagði í tengslum við bréf sem þingmenn fengu sent:

„Miðað við innihald bréfsins er félagsskapurinn samansettur af mæðrum eingöngu sem gera þær kröfur að þingmenn bregðist við því sem þeir sem fara með úrskurðarvald í forsjár- og umgengnis­málum, þ.e. sýslumenn og dómstólar, gera. Félagsskapurinn vill að við skiptum okkur af því og breytum einhvern veginn umhverfinu vegna þess að niðurstaðan hentar ekki.“

Önnur lögleysa liggur í að ofbeldismanni sé ekki refsað ef hann tálmar og beitir foreldraútilokun. Það er sannað að slíkt ofbeldi hefur áhrif á andlega líðan barns. Afleiðingar þess ofbeldis er jafn slæmt og annað ofbeldi. Eins og kveður á um í Barnalögum skal refsa þeim sem beitir barni ofbeldi, líkamlegu, andlegu og kynferðislegu.

Í ritinu ,,Ofbeldi gegn börnum“ á bls.22 segir: ,, Einstaklingar sem hafa verið beittir andlegu ofbeldi virðast oft glíma við afleiðingarnar einnig á unglings- og fullorðinsárum. Samanborið við aðra illa meðferð á börnum er talið að andlegt ofbeldi spái sterkast fyrir um sálræna erfiðleika síðar í lífinu, t.d. þunglyndi, lítið sjálfstraust o.fl. Erfitt getur reynst að greina andlegt ofbeldi og er eitt merki um það að oft skipta barnaverndaryfirvöld sér ekki af ofbeldi af þessu tagi (Crittenden, Claussen og Sugarman, 1994). Þetta er alvarlegt því að andlegt ofbeldi hindrar að barn vaxi og dafni. Tekist er á um það hvort skilgreina skuli andlegt eða tilfinningalegt ofbeldi út frá afleiðingum á barnið eða hvort miða eigi við hegðun þess sem því beitir. Skilgreining út frá afleiðingum kemur í veg fyrir að gripið sé inn í áður en áhrifin koma fram. Nokkur samstaða er um að skilgreina andlegt/tilfinningalegt ofbeldi fyrst og fremst út frá hegðun þess sem því beitir, þó að alltaf þurfi að hafa afleiðingar í huga líka (Miller-Perrin og Perrin, 2007).”

Að hamla umgengni við annað foreldrið eða koma í veg fyrir hana er vanræksla, andlegt og tilfinningalegt ofbeldi gegn barni og á að vera refsivert. Tálmunarfrumvarpið er liður í leiðréttingu stjórnvalda gagnvart því ofbeldi gegn börnum, burtséð frá hver beitir ofbeldinu.

Ágæti ráðherra, mörgum er það þyrnir í augum að refsingin geti verið fangelsisvistun að undangegnum grófum og síendurteknum brotum, þegar úrskurður þar til bæra yfirvalda liggur fyrir, en það vita allir sem til þekkja að mikið hefur gengið á áður en til þess kemur og gefur foreldri möguleika á að snúa af rangri braut.

Undirrituð skorar á dómsmálaráðherra og þingmenn alla að hafa þor og kjark til að samþykkja Tálmunarfrumvarpið sem menn hafa skorast undan alltof lengi, barnanna vegna.

Virðingarfyllst

Helga Dögg Sverrisdóttir