Bólginn ferðamannasjóður

hefðu ráðamenn þjóðarinnar haft þor til að leggja konugjald á hvern farþega. Peningana ætti að nota til uppbyggingar á þeim svæðum sem ekki er rukkað inn á eða bílastæðagjald. Held að það sé á fáum stöðum. 

Sagt í fréttum að ferðamenn í ár væru um 1.7 milljón, langt umfram spár. Væri 2000 kr. gjald lagt á hvern hefði upphæðin verið töluverð.

Borgum USA við gjald. Perú rukkar brottfarargjald. Engum þykir neitt athugavert við að borga þetta. Við erum raggeitur, eða ferðamálaráðherrarnir. Ferðaþjónusta vælir við hvert gjald en löngu tímabært að hlusta ekki á það. Þeir væla ekki þegar hótelnóttin kostar 30-70.000 kr. og meir. Þá tala menn um framboð og eftirspurn. Hafi útlendingar ekki efni á að borga 2000 kr. til uppbyggingar ferðamannastaða þá geta þeir verið heima.

Erlendar gistinætur nærri fjórfaldast

Formaður Samtaka 78 fer með rangt mál

og í hvaða tilgangi, maður spyr sig. Formaður samtakanna hélt því fram að samkynhneigðir þyrftu að sanna mál sitt með kynlífsmyndböndum þegar þeir sækja um hæli. Kjarninn hefur nú bent á að það er ekki rétt.

Í fréttinni segir að það sé örþrifaráð hælisleitanda, ekki krafa Útlendingastofnunarinnar.

Til hvers fer formaðurinn vísvitandi með rangt mál? Er það ásetningur að kasta olíu á eldinn.

Margir hafa tjáð sig vegna fullyrðingar hans. Rakkað stofnunina niður vegna orða hans.  

Mikilvægt að formaður samtaka sem þessara fari með rétt mál þegar hann tjáir sig í fjölmiðlum.

Úr frétt Kjarnans.

,,Kærunefnd útlendingamála hefur óskað sérstaklega eftir því að gögn í formi mynda og/eða myndskeiða af kynlífsathöfnum verði ekki lögð fram sem gögn í málum hinsegin hælisleitenda. Þetta kemur fram í tölvupóstsamskiptum nefndarinnar við Rauða krossinn, sem Kjarninn hefur undir höndum."

Fjölgun útlendinga, fleiri trúarbrögð

Með fjölgun útlendinga í landinu eykst flóra trúarbragða og siðfélaga sem eru nú þegar um 50. Ekki eru allir á þeirri skoðun að samkynhneigð eða aðrar kynhneigðir sé möguleiki. Því miður. Menningarheimar skarast.

Öllum er frjálst að búa í landinu. Öllum er frjálst að hafa skoðun. Öllum er frjálst að tjá hana (upp að vissu marki reyndar, ríkið passar suma meira en aðra). Vandinn getur aukist þegar menningarheimar, sem eru eins og svart og hvítt, mætast. Það sjáum við með áletruninni á fánanum.

Á einn hópur frekar rétt á sér en annar? Umburðarlyndið virðist af skornum skammti hjá mögum minnihlutahópum gagnvart þeim sem eru ekki á sömu skoðun og þeir. Eða fylgja sömu trú. Eiga bara ein trúarbrögð rétt á sér? Á bara ein skoðun rétt á sér?

Þeir sem eru ekki fylgjandi samkynhneigð eða öðrum kynhneigðum ættu að koma skoðunum sínum eða trú á framfæri á annan hátt. Ljóst að ræða þarf við börn um að málefnið. Einn af möguleikum lífsins, trú sem fer ekki saman við lýðræði íslensku þjóðarinnar. Meira að segja margir kristnir samþykkja ekki það sem regnbogafáninn boðar. 

Á að taka tillit til allra? Í íslensku samfélagi segjum við já.

Aftur krotað á regnbogafánann

Er hægt að kæra leikskólakennara fyrir að planta

hugmyndafræðinni um rangt kyn í líkama barns? Velti þessu fyrir mér eftir umræðuþátt sem sýndur var í Noregi í janúar. Þar efast einn viðmælandinn um gagnsemi og tilgang þess að ræða málin við leikskólabörn. Hann bendir á að leikskólakennarar í Noregi sæki námskeið hjá trans samtökum þar í landi til að læra nálgun á efninu við leikskólabörn. Hann telur það skapa rugling og vera dramatískt þegar leikskólakennari bendir barni á að það sé kannski í röngum líkama. Þarf það endilega við ung börn? Velta má upp þeirri spurningu, hvaða leyfi hefur leikskólakennari til þess?

Umræðuþátturinn tekur á mun fleiri, s.s. til eru tvö líffræðileg kyn, kona og karl. Um það deilir enginn. Einn viðmælandinn benti á að upplifi einstaklingur sig í röngu kyni er það í höfðinu, ekki líffræðilegt.

Ég hef líka velt fyrir mér, í kjölfar áhorfsins, af hverju þarf ekki samþykki foreldra til að ræða kynfræðslu við leikskólabörn? Rétt eins og í kynlífinu, þarf samþykki beggja. Að mínu mati er það skylda og verkefni foreldra leikskólabarna að leiðsegja um kynfræðslu svo ungra barna og þeirra að taka á hvort barn telji sig í röngum líkama, ekki leikskólakennara. Við tölum um börn 2-6 ára gömul. Leyfum þeim að vera börn. 

Norska ríkið gerir lítið úr konum með breyttu orðalagi í stjórnarskrá, talar um ,,þann sem fæðir barn“ en ekki konu sem fæðir barn. Kemur fram í þættinum. Femínistinn Christina Elligsen, sem fékk á sig kæru, og er í þættinum, segir að enginn geti fætt barn nema kona. Annar viðmælandi tekur undir það.

Mér þykir þetta lítilsvirðing við konur að taka kyn þeirra og stöðu út þegar kemur að t.d. fæðingum. Sama með brjóstamjólkina. Nú má ekki segja  móðurmjólk, eða þeir ætla sér að breyta þvi. Engin getur gefið brjóst nema sá sem hefur fætt barn, sem sagt móðir. Norska ríkið niðurlægir konur og framkoman er ámælisverð að mínu mati. Sérstaða og einkenni kvenna er að engu haft. Konur hafa barist fyrir því í áarhundruð að vera metnar að verðleikum, meðganga, fæðing og brjóstagjöf er séreinkenni konu og nú á að má það út eins og ljótan texta úr handriti. Skömm að þessu.

Ég er verulega hugsi. Af hverju mótmæla konur ekki? Af hverju láta þær kúga kyn sitt á þennan hátt? Femínistinn Christina Elligsen gaf sig ekki og sagði það opinberlega. 

Hér á landi getur vitræn umræða ekki farið fram um málaflokkinn. Ofstækissinnar, hef komist í tæri við einn, sem vilja ekki heyra minnst á aðra skoðun en þeirra yfirtaka umræðuna um málaflokkinn. Nota til þess orð eins og fordóma, hatursumræðu o.fl. í þeim dúr. Því miður hoppa of margir á vagninn með þeim eða þegja, þeir kæra sig ekki um klær ofstækissinnana.

Til að fá betri skilning á málefnum transbarna/fólks hef ég þurft að leita til Skandinavíu eftir fræðsluefni. Blaðagreinar, fræðsluþætti og umræðuþætti.  Meðal annars er þessi umræðuþáttur frá Noregi. áhugaverður í alla staði.

Það er aldrei oft sagt, komdu fram við aðra eins og þú vilt að aðrir komi fram við þig.

Viðtal við Arnar Sverrisson sálfræðing,

hann mætti í yfirheyrslu vegna kæru trans- aktívista. Hin hliðin bauð Arnari í viðtal.

Hér er brot úr viðtalinu.

Hef ekki hlustað en mun klárlega gera það. Hvet áhugasama að gera slíkt hið sama.

Ekki sama íslenskt barn og úkraínskt,

þegar kemur að þeirri hörmung að hafa ekki hitt pabba sinn. RUV hefur ekki fyrir því að ræða um stöðu íslenskra barna en þau úkranísku fá umfjöllun. Geri ekki lítið úr því.

Í fréttinni segir ,,Geðlæknir og sálfræðingur sem vinna með mannúðarsamtökunum Flottafolk hafa áhyggjur af sálarheill þeirra." Hafa íslenskir fræðingar engar áhyggjur af íslenskum börnum, eins og þeir fræðingar sem vinna fyrir Flottafolk" sem hafa ekki séð föður sinni í mánuði, ár og áratugi. Geri ekki lítið úr reynslu barnanna sem sakna feðra sinni sem nú sinna stríðsrekstri.

Margir hafa bent á íslensk börn, vanlíðan þeirra þegar þau búa við tálmun. Ruv hefur ekki sýnt málefninu áhuga. Hverju það sætir væri fróðlegt að vita?

Frétt um málið má lesa hér.

Sorglegt að heyra

og í reynd varð ég hissa. Talað um framkomu kennara fyrir nokkrum árum. Ekki átatugum. Maður hélt að svona framkoma væri liðin tíð. Kennari sem gefur öðrum nemendum tilefni til stríðni, einelti, í garð annars. Stjórnendur bera mikla ábyrgð í svona máli.  

Samkennd annarra nemenda virðist ekki til staðar.

Hugrakkur að segja frá.

Niðurlægður af kennaranum fyrir framan bekkinn

Sæðisgjafi í fangelsi- skilgreinir sig sem konu

segir í frétt sem ég las. Fanginn sem er transkona, með typpi, skilgreinir sig sem konu, ekki karlmann eins og hann er fæddur, og fór í kvennafangelsi. Kynhvötin sagði til sín og hann barnaði tvo fanga, konur. Enn skilgreinir hann sig sem konu, Ekki gott að hafa sæðisgjafa í kvennafangelsi. Tvö fangelsisbörn á leiðinni. Eru fóstureyðingar ekki bannaðar þar í landi, minnir það.

Setja þarf menn í fangelsi eftir því hvort þeir hafa píku eða typpi, ekki hvað þeir skilgreina sig. Þessi atburður sannar það. 

Hef stundum velt fyrir mér ef svona einstaklingur óskar eftir starfi í sundlaug eða grunnskóla við gæslu í búningsklefa myndi hann fá vinnuna. Karlmaður sem skilgreinir sig sem konu!

,,Transkona hefur verið flutt í karlafangelsi þar sem henni er haldið í einingu fyrir viðkvæma hópa. Transkonan heitir Demi Minor en hún hefur gerst sek um að barna tvo samfanga sína í kvennafangelsinu Edna Mahan í New Jersey.

Minor, sem afplánar 30 ára dóm fyrir að hafa stungið fyrrverandi fósturföður sinn til bana, var flutt frá Edna Mahan fangelsinu yfir í Garden State Youth-fangelsið í júní síðastliðnum."

Fréttina má lesa hér.

Vilborg Arna og Eyrún, segja þær

sannleikann? Eða falla þær í gryfju margra kvenna að ásaka án sannleika í hópi 11000 kvenna sem virkar eins og trúarofstæki. Las áhugaverða grein á Visi.is í gær. Þær saka karlmann um alls konar ofbeldi. Markmiðið, eyðileggja mannorð og lífsviðurværi.

,,Fyrir rúmum fimm mánuðum síðan stígu tvær konur fram og lýstu ofbeldi sem þær sögðust hafa orðið fyrir í nánu sambandi við mig. Önnur þeirra, Eyrún, setti fram ítarlegar lýsingar á okkar stutta sambandi og hvernig það hafi þróast, í langri og átakanlegri Facebook færslu. Ýmsar tegundir ofbeldis komu þar fram andlegt, líkamlegt og kynferðislegt. Hin konan, Vilborg Arna, kom svo í kjölfarið og notaði orðið “heimilisofbeldi” í stuttum og óljósum pistli þar sem hún lýsti okkar þriggja ára sambandi. Þessari færslu var svo fylgt eftir nokkrum dögum síðar með sjónvarpsviðtali þar sem orðið “heimilisofbeldi” kom aftur fyrir ásamt þökkum til mín fyrir stuðning sem ég hafði sýnt í gegnum krefjandi tíma í fjallamennsku."

Hin hlið málsins: Lesið greinina hér.

ÉG NENNI EKKI MEIRU- pistill Jespers!

Las góðan pistil eftir dana, Jesper Grønkjær. Hann skrifar reglulga pistla. Í þetta sinn talar hann móðgunargirnin sem hefur náð tökum á löndum sínum. Ég tek undir með honum. Við getum heimfært þetta á Íslendinga. Sjáum sömu takta hjá fólki hér á landi. Hér er lausleg þýðing á þessum góðu skrifum. 

 

,,ÉG NENNI EKKI MEIRU

Ég verð svo þreyttur. Ekki af því það er sumarfrí, heldur vegna allra Dana sem eitra allar forsíður, greinar í lesandabréfum og á samfélagsmiðlum með óstöðvandi nöldri.

Í síðasta pistli nefndi ég m.a. konu sem var brjáluð af því hún kom of seint á tónleika, þar sem hún hafði ekki tekið tillit til að það voru 30 þúsund aðrir áheyrendur. Í þessari viku fékk lögreglan skítkastið frá þeim sem telja þá hafa farið yfir mörkin. Ástæða er lýsinga af týndum dreng af asískum uppruna en lögreglan hafði meðal annars skrifað ,,gulur á húð”, sem fékk marga Danir til að ausa skít á lyklaborðinu.

Stoppið aðeins. Það er ekkert að því að vera gulur á húð. Eða rauður, hvítur eða svartur. Þó svo drengurinn hefur verið röndóttur hefði það verið í lagi. Það getur ekki verið húðliturinn sem er vandamálið, heldur sá háttur sem við ásökum hvort annað. Þó svo lögreglan hafi lýst einstaklingi sem rangeygðum, undir venjulegri hæð, með klumbufót eða annað hefði það verið, í mínu huga, í lagi. Þeir hefðu farið yfir mörkin við að nota niðrandi orð eins og feitur, ógeðfelldur eða ljótur. Í þessu tilfelli passa þeir upp á að vera með staðreyndir.

Hver ákveður að það sé að fara yfir mörk að vera ,,gulur á húð?” Ég held að þær 5 milljónir manna í heiminum sem eru þannig á litinn telji sig ekki með rangan húðlit. Samt hljómar það þannig.

Svo þið kæru móðgunargjörnu einstaklingar- hvort sem þið eruð karlmaður, kvenmaður eða einhver af hinum fjölmörgu kynjum sem nú hafa verið búin til svo enginn sé móðgaður, hvort þið borðið kökukarl eða kökukonu, hvort þið njótið Risaeskimóa sem nú hefur fengið nýtt nafn til að móðga ekki inúítana, eða hver þið eru eða lítið út: Viljið þið ekki henda nöldrinu á næstu endurvinnslustöð.

Ég veit þið getið ekki sett kerruna á gyðingakrókinn því það gætið stuðað fólk í Middelfart. Við hin nennum ekki að hlusta meira á þetta.

Það er synd að börn mega ekki, á öskudag, klæða sig í indjánabúning, ekki má brenna norn á Sanktihanshátíð án þess að fá skammir. Við erum að búa til samfélag þar sem allir móðgast persónulega. Ekki bara sjálfs síns vegna heldur allra hinna. Þegar hjólreiðamaður fer yfir göngustíg eru skammir settar á snjáldursíðu, hótað barsmíðum og horfi maður vitlaust á vinnufélaga er uppsagnarbréfið handan við hornið.

Einbeitum okkur ekki að hver hefur rétt fyrir sér, heldur tökum skynsamlegt tillit til allra. Í heiminum höfum við upplifað margt neikvætt, umhverfismálin, kórónufaraldur, Úkraínu stríðið og nú skotárásir sem því miður hafa náð til Danmerkur. Minnum hvort annað á að það er svo margt fallegt sem við getum einbeitt okkur að. Látum ekki litlu hlutina sem skipta engu máli gera okkur að nöldurseggjum sem þjóð.”