Börn eiga ekki að efast um að kynin séu tvö

segir sálfræðingur. Hjartanlega sammála honum.

Í Berlinske, í Kronik, segir sálfræðingurinn John Halse frá hættunni við að meðhöndla börn eins og fullorðna. Hann telur okkur gera það á sumum sviðum sem getur haft meðvirkandi áhrif m.a. kynáttun barna.

Dansk Regnbueråd setti inn á snjáldursíðu sína punkta úr greininni. Þýðingin er mín og breiðletrun.

Punktar frá kronikken:

Ég sit með Louise níu ára. Hún segir mér að hún sé sennilega til stelpna, ekki stráka. Og svo slær hún á munninn og segir ,,Nei, eiginlega vil ég helst vera strákur.”

Foreldranir útskýrðu fyrir mér að þeir vita ekki sitt rjúkandi ráð, m.t.t. hvernig þeir eiga að taka á riglureið dótturinnar. Hún er ekki viss eða veit ekki hver kynhneigð hennar er (munið hún er 9 ára) og þeir telja að hún hafi fengið hugmyndina frá skólanum þar sem kennt er um kynhneigð.

Upp að vissu marki eru þetta merkilegar tímar sem við lifum á. Á einn hátt sýnum við mikinn vingjarnleika þegar börn eru annars vegar. Við verndum börnin, þau eru viðurkennd og ekki síst við hlutstum á skoðanir barnanna. Sem afleiðing af ljúfmennsku okkar við börn drögum við þau inn í samfélagið: Veðurfar, umhverfi, stríð.

Undir það síðasta hafa flóknar spurningar um kynáttun og kynhneigð ratað í heim barnanna. Til að kasta hefðbundinni skýringu á kyni og kynhneigð fyrir róða hefur hugmyndin ekki bara náð inní skóla og leikskóla heldur líka inn í kennaramenntunina.

Sem dæmi hafa skólar og menntunarstaðir hleypt svokölluðum Normstormere (svipar til transsamtakanna Samtökin 78) og Félaginu Stuðningur fyrir Transbörn inn í hitann. Sum staðar hafa menn séð eftir því - skiljanlega- og eru að skoða hvort eigi að taka þátt í transatkívistanum. Meðal margra kennara, leikskólakennar og ekki síst hjá þeim sem taka ákvörðunina er maður sammála um mikilvægi þess að börn, eins snemma og hægt er, að læra að ekkert er eðlilegt þegar kemur að kyni og kynhneigð.

Börn eiga ekki að efast um að kynin sé tvö. Þau eiga að fá vitneskju um að það er í lagi ef þeim líður öðruvísi en stelpa eða strákur, en það á að gera þeim ljóst að þetta eru tilfinningar, ekki eitthvað sem þau eru! Auk þess eiga þau að vita að þessar tilfinningar eru í lagi. 

Nei, þetta er allt saman heilaspuni sem maður vill gjarnan að sé fræðimennska og kenning, en þegar allt kemur til alls er þetta aðgangsharður aktívismi sem gerir börnin ruglaðri og óöruggar en þau eru fyrir.

Greiða þarf fyrir aðgang að greininni, hún er hér.

Ég var bara barn og stelpa eftir mínu eigin höfði

segir Anita Zophia Art, ung dönsk kona. Hér á eftir fer þýðing af innleggi á snjáldursíðu hennar sem Lotte deildi. Breiðletur er mitt.

Mitt innlegg í kynjaumræðuna 

LÁTIÐ BÖRNIN VERA

Ég var ,,strákastelpa“ sem barn. Allt sem drengirnir gerðu heilluðu mig meira. Ég vissi einfaldlega ekki hvernig maður leikur með dúkkur sem dæmi. Ég hataði það þegar ég fékk dúkkur sem gjafir. Klifraði í trjám, spilaði fótbolta, var líkamlega virk, með marbletti og skrámur af því ég gaf ekkert eftir og ég fékk líka hugmyndina um að ég vildi vera strákur, fékk drengjakoll og mér var oft ruglað saman við dreng.

Mér var sýnd mynd af konu í fæðingu, varð óttaslegin og hugsaði að ég myndi aldrei nokkurn tímann vilja gera þetta, það styrkti skoðun mína að ég vildi óska að ég hefði fæðst strákur. Það varði í nokkur ár. Og guð hvað ég er þakklát fyrir að ég er ekki fædd á tíma bergmáls hreyfingarinnar sem mögulega hefði ýtt undir hugmyndina að kynskipti væri möguleiki. Er viss um að ég hefði verið góður kandídat, ég var bara barn og stelpa eftir mínu eigin höfði.

Ég óx upp úr þessu og er kona í dag með stóru K-i. Hef ekki síðan í barnæsku hugsað um kyn (þetta hafði meira að segja um stöðu mína og samlíkingu við aðra stúlkur/drengi).

Sem betur fer !!!! 

Mér er veruleg brugðið að börnum í dag séu gefin hormónablokkandi lyf (og þau gerð ófrjó) og því sé stillt upp fyrir þau að maður geti bara skipt um kyn. Frásagnir fólks sem hafa séð eftir því eru ófáar en fá ekki að heyrast. Trans-samfélagið lítur niður á þetta fólk sem er óhamingjusamt með skemmdan líkama. Leitið t.d. á Youtube ,,detransition”. Fólk situr uppi með skemmdir það sem eftir lifir og hafði ekki möguleika á að sjá afleiðingarnar fyrir.(íslenska máltækið í upphafi skyldi endinn skoða á vel við hér)

Fullorðnir geta hvað þeir vilja en við skuldum börnunum að leiðseigja þeim í gegnum lífið en ekki fegra veröldina. Maður getur bara ekki skipt um kyn, þannig virkar það ekki.

Hafi maður áhuga á að sjá þá geðveiki sem ríkir í samfélaginu sem virðist eðlileg í dag þá get ég mælt með að lesa greinar Lotte Ingersleves og  Dansk regbueråd sem vekja athygli á þessu viðkvæma umræðuefni.