Flest ungmenni sem skipta um kyn líður illa eftir kynskiptin,

þetta kemur fram í rannsókn sem danskur líffræðingur vitnar til.

Berlingske tidende (stórt dagblað í Danaveldi) skrifaði langa grein um kynskipti á börnum og fær hún mikla umfjöllun; þrjár síður í blaðinu og fyrirferðamikil fyrirsögn á forsíðunni. Yfirskrift blaðaskrifanna er; ,,Dönsk börn standa í biðröð eftir að skipta um kyn. Heilbrigðisyfirvöld efast.”

Kåre Fog líffræðingur skrifar um greinina á snjáldursíðu sinni, lausleg þýðing er mín.

 ,,Greinin fjallar um læknisfræðilega þekkingu í nágrannalöndum okkar um málaflokkinn. Forsvarsmenn landanna hafa bakþanka um meðferðir barna sem þau hafa farið í eftir að þau óskuðu eftir kynskiptum. Sérstaklega eru uppi efasemdir um stopphormón sem setur kynþroskann á ís. Með því er gerður óafturkræfur skaði á beinvexti, þau hafa áhrif á þróun heilans, hæð barna og frjósemi.

 Í greininni er líka lögð áhersla á að stór hluti barnanna, sem skoðuð eru m.t.t. kynleiðréttingar líði illa andlega, t.d. hafa 30-40% barna einhverfu. Læknirinn og kynprófessorinn Christian Graugaard, segir að ómeðhöndlað barn með ónot fyrir eigin kyni geti endað með að glíma við vanlíðan, andlega sjúkdóma og í versta falli tekið eigið líf.

Hér er Graugaard illa upplýstur. Hann þekkir sennilega ekki nýlega rannsókn (sem ég talað um 10. apríl) sem sýnir að flest ungmenni sem skipta um kyn líður mun verr eftir kynskiptin.

 Graugaard virðist heldur ekki vera með á hreinu að engar áreiðanlegar vísbendingar eru um að kynskipti dragi út tíðni sjálfsvíga eða tilrauna, og að til eru tölur sem sýna aukna sjálfsvígshættu meðal fólks sem HEFUR gengist undir kynskiptiaðgerð.

 Hvað sem því líður er mikil framför að Berlingske skrifi um áhyggjur fólks af meðferðum við kynleiðréttingu án þess að fólk sé sakað um transfóbískum viðhorfum.”

Enn auglýsi ég eftir íslenskum fjölmiðlum sem fjalla um málaflokkinn frá mörgum hliðum og fræðafólki. Vísir fór á kostum í svörum sínum til Elds Deville um grein sem hann óskaði eftir að birtist í blaðinu undir Skoðun. Lítt hæfir ritstjórar og blaðamenn þegar kemur að transmálaflokknum og gagnrýnni hugsun. Þetta efni ættu þeir kannski að hlusta og horfa á ásamt öllu því sem ég hef sent. Ekki vantar heimildirnar.

Ég hef sent ógrynni af efni til ritstjórna blaðanna, Ruv og Kveiks með áskorun um að fjalla um málaflokkinn. Hér er enn eitt.

 

Afnema á kynrænt sjálfræði

segir Ulf, sem er stjórnmálamaður í Danaveldi. Hann skrifaði færslu um það á mæðradaginn.

,,Ulf  vill afnema að menn geti skráð sig það kyn sem hugurinn segir til um. Líffræðilegu kyni er ekki hægt að breyta. Meira þurfi að liggja að baki áður en skráning geti farið fram að hans mati.“ Ég er sammála honum.

,,Einhverra hluta vegna virðast karlmenn sækja meira í að skrá sig sem konu en öfugt. Maður heyri allavega meira um það. Karlmenn sem keppa í íþróttum kvenna. Karlmenn sem vilja afplána í kvennafangelsi. Karlmenn sem vilja aðgang að búningsherbergjum kvenna. Réttindin kvenna er fótum troðin í nafni kynræns sjálfræðis.

Allt þetta fæst þegar menn mega stjórna kynskráningu sinni. Þarf ekki einu sinni sönnun á að þeir upplifi sig sem konur. Skráning er nóg. Svo eru hinir sem hafa þessa tilfinningu frá hjartanu, þeir karlmenn valda ekki vandanum.“

Mér var sagt frá karlmanni sem skilgreinir sig sem konu. Öll herlegheitin undir honum. Hann mætir í sund, fer í kvennaklefann, og horfir á skólastelpur þegar þær mæta í skólasund. Aðspurðir sögðu sundlaugarverðir ekkert geta gert, hann er ,,kona.“ Þetta er á Íslandi. Ætli Orri Páll þingmaður verði viðkvæmur stúlknanna vegna, eða karlsins? Hann sagði á Sprengisandi sig vera sérstaklega viðkvæman þegar þessi umræða bæri á góma. Stúlkurnar eða karlinn! Ég veit hvar minn hugur er, hjá stúlkunum.

Stúlkubörn, unglingsstúlkur og konur mega sætta sig við að karlmaður, sem skilgreinir sig sem konu, hafi aðgang að einkarýmum kvenna. Þökk sé þingmönnum. Ætli þeir hafi sé þetta fyrir! Stúlkur brotnar niður með áhorfi karla í kvennaklefa. Varla. Ætla þeir að taka á því. Varla. Láta þeir þetta fara fyrir brjóstið á sér. Varla. Þingkonur, hvar eru þið?

Vona að sveitarfélögin hafi tekið á slíkum málum og bannað fólki með typpi að mæta í kvennaklefa burtséð frá kynskráningu.

Í útlöndum eru íþróttir kvenna undir, klósettin í skólum, kvennafangelsin. Hvað ætli líði langur tími þar til við hér á landi fáum þessi verkefni í fangið. Varla mjög langur. Byrgjum brunninn áður en barnið dettur ofan í hann og afnemum persónulega kynræna skráningu.

Á Írlandi setti veitingamaður upp skilti fyrir framan kvennaklósettið að sá sem væri með typpi mætti ekki nota klósettið. Hann segist bera virðingu fyrir konum, hann á móður, konu, systur og dætur. Hann vill ekki að þær upplifi að karlmaður noti sama klósett og þær. Viðskiptin jukust til muna. Skyldu málin þróast í þessa átt hér á landi, maður veltir því fyrir sér.

Haraldur Erlendsson geðlæknir segir að gríðarlegt upplýsingaflóð og upplýsingaáreiti sé ein helsta ógn við geðheilsuna og þar með ein helsta áskorun samtímans. Því verður ekki neitað að margir sem telja sig hinsegin ströggla með geðheilsuna. Getur ekki verið að áreiti miðla sé m.a. ástæða þess að fólk telji sig ekki þrífast í eigin kyni, í stað þess að leita að rót vandans. Leita sálfræðimeðferðar. Oftar en ekki er um önnur andleg veikindi að stríða eins og ég hef bent á í pistlum mínum og vísað í heimildir.

Hér má lesa um íþróttaafrek ,,konu“ sem er karlmaður.

Hér má lesa um fangelsismál.

Orri Páll og fleiri af hans sauðahúsi ættu að hlusta á þetta. Menn hrópa án þess að hlusta á þann sem hrópað er á.

Eins og Binary segir: ,,Being a woman is not something you decide. You either are or you aren't one. No amount of makeup, dress wearing, or high heel walking will ever change that."

Þorbjörg Þorvaldsdóttir hjá Samtökum 78 sat fyrir svörum

hjá Krossgötum, málfundafélagi um tjáningarfrelsi. Í upphafi gaf hún fundarmönnum innsýn í hvers konar fræðslu Samtökin 78 bjóða upp á í grunnskólum. Hún sagði jafnframt að erindrekar Samtakanna svöruðu spurningum nemenda. Gott og vel.

Mér kom verulega á óvart hvað Þorbjörg er illa að sér um nokkra þætti transmálaflokkinn. Hún hélt því fram sem dæmi að afleiðingar hormónablokkara fyrir börn væri afturkræfar. Fylgist Þorbjörg ekki með málaflokknum og því sem gerist í kringum okkur? Veit hún ekki af hverju löndin í kringum okkur hafa annað tveggja dregið verulega úr lyfjagjöfunum fyrir börn og sumir bannað. Afleiðingarnar eru svo skelfilegar.

Hún þarf ekki annað en horfa á þennan þátt til að komast aðeins inn í málið. Hún yrði líka fróðari ef hún fylgdist með þessum þáttum, þeir eru þrír. Spyrji unglingur um hormónablokkara mun hann fá þetta svar sem Þorbjörg gaf á fundinum.

Fyrst og síðast er það kennari sem er ábyrgður fyrir því sem fram fer í kennslustofunni. Detti nemanda í hug að spyrja um hormónablokkara er þetta sennilega svarið sem nemandi fær frá erindreka samtakanna, afturkræfar afleiðingar. Sætti kennari sig við að slíkan þvætting (sem ég leyfi mér að kalla svo) mótmælir hann þessum fullyrðingum.

Fyrrverandi formaður Félags grunnskólakennari sagði á Kennaraspjallinu í tengslum við verkfall BSRB, ,,Kennarar bera ábyrgð á námi nemenda...“ og ,, Nemendur eru á ábyrgð kennara...“ Skiptir þá engu í mínum huga hver fræðsluaðilinn er, kennari ber ábyrgðina.

Margir kennarar hafa gagnrýnt í mín eyru að stjórnendur og sveitarstjórnir geti ákveðið hvaða fræðsla fer fram í kennslustundum þeirra án þess svo mikið sem ræða við þá. Kennslustundir eru teknar af kennurum ef við getum orðað það svo.

Þorbjörg er ekki hlynnt að börnum hennar sé kennd kristinfræði (og þá sennilega ekki önnur trúarbrögðum) sagði einn fundarmanna mér. Móðirin hafði spurt Þorbjörgu. Alls ekki sagði Þorbjörg. Sjálf er móðirin kristin og heldur þeim gildum að börnum sínum. En Þorbjörgu finnst sjálfsagt að transhugmyndafræðinni sé haldið að öllum börnum, líka þeim sem eru alin upp við ákveðna trú.

Erindrekinn varð eiginlega hissa að móðirin sagðist ekki vilja sjá transfræðslu Samtaka 78 fyrir sín börn frekar en Þorbjörg vill ekki sjá trúarfræðslu fyrir sín. Um það snýst málið. Gefa foreldrum val um hvort Samtökin 78 eigi greiða leið að barni með fagnaðarerindin sem þeir boða. Þorbjörg gekk svo langt að segja fræðslu þeirra jafnmikilvæga og stærðfræðikennslu, því ættu foreldrar ekki val sagði móðirin.

Og hana nú! Hugsi hver sitt, við erum að tala um í mesta lagi 0.5% þjóðarinnar sem aðhyllast transhugmyndafræðinni og lifa kannski eftir henni. Gott og blessað, allir hafa leyfi til þess og þá ákvörðun ber að virða.

Þorbjörg taldi mikilvægt að Samtökin 78 kæmu að fræðslu til kennara svo kennarar gætu haldið áfram að ræða málefnið í bekknum, transhugmyndafræðina. Að loknum þessum fundi myndi ég, sem hef ekki sótt fræðslu Samtaka 78, treysta mér betur í verkefnið en að fá Þorbjörgu inn í bekk. Ekkert í málflutningi Þorbjargar bar þess merki að kennari geti ekki séð um þá ,,mannréttindafræðslu“ sem hún vildi meina að Samtökin boðuðu.

Gestur í salnum spurði erindreki Samtakanna 78 um viðmiðanir WPATH sem notaðar eru af aðgerðarsinnum hér á landi í tengslum við heilbrigðiskerfið. Þorbjörg virtist ekki þekkja eigin hugmyndafræði í tengslum við spurninguna. Þorbjörg var spurð hvort hún hafi lesið allt skjalið. Nei hún hafði það ekki.

Þorbjörg talaði líka um ,,rangan líkama“ og ,,mörg kyn“ sem staðreynd. Hvílíkt og annað eins. Hér er um staðreyndavillur að ræða og á ekki að koma fyrir eyru grunnskólabarna. Hvað þá í skólabókum eins og er í dag. Það er hugurinn, andlega hliðin, sem hefur með þetta að gera, ekki líffræðilegar staðreyndir.

Eftir erindið má spyrja, af hverju þurfa börn í 3. bekk að vita hvaða kynhneigð/kyngervi foreldrar barna í bekknum hafa? Hún taldi það nauðsyn m.t.t. til fræðslunnar að önnur börn vissu ef barn ætti transforeldri. Af hverju? Börn hafa um allt annað að hugsa. Í skólabókum er talað um ólíka samsetning fjölskyldu svo það er ekki eins og börnin fái ekki að vita það. Kalla þessa ofuráherslu á mannréttindi yfirskin.

Þessi grein er áhugaverð og ætti að fanga athygli Þorbjargar og aðra erindreka Samtaka 78.

Hér er líka góð grein sem erindrekar Samtaka 78 ættu að lesa.

Vonbrigði með frammistöðu Þorbjargar. Við skulum ekki gleyma að framlag hennar er ríkisstyrkt.

Þannig er staðan.

Einelti stjórnenda í grunnskólunum

finnst eins og annað einelti. Allir starfsmenn geta orðið fyrir einelti af hálfu stjórnenda. Hins vegar virðast starfsmenn veigra sér við að tilkynna eineltið. Af hverju, þegar stórt er spurt er fátt um svör.

Starfsmenn sem lagðir eru í einelti af hálfu stjórnenda hverfa frekar af braut en taka á málinu. Ekki ólíkt nemendum sem hverfa frá skóla, færa sig um set.

Þeir sem leggja aðra í einelti gera það af ásettu ráði. Um er að ræða gróft andfélagslegt ofbeldi er birtist sem þrálát árátta knúin af einbeittum vilja. Markmið gerandans er fyrst og fremst að sýna völd sín með því að meiða, lítillækka og brjóta fórnarlömb sín miskunnarlaust á bak aftur.

Einelti í garð starfsmanna grunnskóla er margslungið. Birtingarmyndir ólíkar.

Hvað er einelti- hvernig birtist það?

Ógnun sem beinist gegn faglegri hæfni. Lítilsvirða og auðmýkja. Ásakanir um vanhæfni.

Ógnun við persónu einstaklings. Uppnefna, móðga, lítilsvirða, hæða (t.d. vegna útlits, klæðaburðar, tjáningar, hátternis o.s.frv.) Breiða út illgirnislegar lygar.

Einangra og útiloka- skilja útundan. Hamla tækifærum, einangra félagslega, espa aðra upp gegn viðkomandi, hamla upplýsingastreymi o.s.frv.

Óhóflegt vinnuálag- stuðla að streitu. Óraunhæfar og tilviljunarkenndar kröfur um frammistöðu. ,,Drekkja“ fólki í verkefnum.

Taka fólk á taugum- gerandinn auðsýnir einbeittan brotavilja t.d. með því að: Stara ógnandi á viðkomandi, kúga með þrúgandi þögn, klifa stöðugt á mistökum/yfirsjónum, öskra og æpa ásakanir í áheyrn annarra, stuðla að ásettu ráði að óförum og mistökum.

Hvað þarf starfsmaður skóla að gera?

Mikilvægt er að starfsmaður skrái niður hegðun og atferli geranda. Vera mjög nákvæmur. Skrá nöfn þeirra sem eru vitni að eineltinu. Biðja vitni að skrá niður (af nákvæmni) það sem bar fyrir augu og eyru. Skráning eineltishegðunar er mikilvæg því yfirleitt neita gerendur eineltinu.

Tilkynna þarf einelti. Yfirmaður stjórnenda, fræðslustjóri eða mannauðsstjóri bæjarfélags tekur á málinu.

Stjórnendur eru af ólíku sauðahúsi rétt eins og starfsmenn skóla. Sumir stjórnendur eru góðir og hafa menntað sig til starfans. Aðrir taka við stjórnendastöðu án þess að hafa menntun eða hæfileika til að vera stjórnendur. Oftast sjá stjórnendur það ekki sjálfir, telja sig góða og verðuga. Rétt eins og aðrir starfsmenn. Svona er mannflóran.

Hann skrifaði til allra kvenna í tilefni mæðradagsins í gær

og það vakti athygli mína. Lausleg þýðing er mín úr dönsku.

Ulf Baldrian skrifar:

,,Það er mæðradagurinn og af því tilefni vil ég ítreka að allar mæður eru konur, kona er fullorðið kvenkyn.

Við vorum öll sammála um hver líffræðilega staðreyndin var þar til fyrir stuttu síðan. Allir litu til hliðar og pössuðum sig sjálfir á meðan það komst á í Danaveldi 2014 að þeir sem upplifa sig sem konu getur verið kona.

Síðan þá er hættulegt- allavega á vinstri væng stjórnmálanna- að segja að kona sé manneskja af kvenkyni af því sú skoðun þykir kristin og hægrisinnuð, innflutt frá USA. Þeir sem skilja ekki að transkona sé í alvöru kona eru hatursfullir transfóbískir einstaklingar. Ég hef lært margt síðan ég ákveð að berjast fyrir réttindum kvenna.

En snúum okkur aftur að þeim sem dagurinn snýst um, mæður og konur sem sögulega séð hafa aldrei verið eins kúgaðar og í dag, sem segir ekki mikið í sjálfu sér því konur hafa búið við kúgun.

Nú hefur þetta farið út af beinu brautinni með jafnréttið því hugtakið kona var eyðilagt. Allir menn geta skráð sig sem konu upplifi þeir sig sem slíka, þurfa að borga meira fyrir klippingu eins og t.d. Ibi-pippi Orup Hedegaard og afplána í kvennafangelsi, þó svo Ibi hafi bæði eignast barn sem líffræðilegur faðir, líkist karlmanni 100% og er maður.

Fjarlægum lögin um kynrænt sjálfræði út frá persónulegum skoðunum og höldum fast í hugtökin konur, karlmenn, transkonur og transmaður og aðskiljum þau. Transkonur eru karlmenn og transmenn eru konur en ekki öfugt því ekki er hægt að skipta um líffræðilegt kyn. Það er bara hægt að skipta um kyn á yfirborðinu, félagslega og löglega.”

Hér getur þú lesið færsluna hans.

 

 

Verkfall BSRB- hefur áhrif á skólastarf

Ég skrifaði þessa grein fyrir nokkrum dögum, á enn við. BSRB félagar okkar á Norðurlandi kjósa um verkfall.

Allt stefnir í að verkfall nokkurra félaga innan BSRB verði að veruleika í kringum höfuðborgarsvæðið. Hefst um miðjan mánuðinn. Í vikunni kemur í ljós hvort víðar á landsbyggðunum verði verkfall. Meðal annars hér norðan heiða. Slæm staða en raunveruleg.

Til hvers verkfall

Talið er að verkfall sé neyðarúrræði hvers vinnandi manns til að ná fram bættum kjörum. Opinberir starfsmenn hafa farið sparlega með þennan rétt. Mikið hefur gengið á í samningaviðræðum þegar verkalýðsfélag ákveður að kanna hug félagsmanna til verkfalls. Enginn segir já nema að vel athuguðu máli. Hér er ekki anað út í neitt.

Verkfallsbrot

Þegar verkfall stendur yfir falla aðrir starfsmenn oft í freistingu og ganga í störf þess sem er í verkfalli. Ákveðnar reglur eru um hver má ganga í störfin. Samstarfsmenn mega það ekki sem dæmi. Æðsti yfirmaður má oft sinna störfunum eða hluta þeirra. Hvet starfsmenn þeirra stofnanna sem verkfallið hefur áhrif á að ganga ekki í störf samstarfsmanna. Í skólum á Norðurlandi eru þetta sem dæmi ritarar og húsverðir, gæti verið í einstaka sveitarfélögum þeir sem þrífa.

Látið vita af brotum

Hvet alla launþega til að segja frá verkfallsbrotum á vinnustað, komi til þessa verkfalls. Allir eru ábyrgir. Gleymum ekki að við gætum staðið í sömu sporum og þá viljum við ekki að aðrir gangi í störf okkar. Félag grunnskólakennara á í viðræðum við sveitarfélögin og enginn veit með vissu hvað gerist þar næstu vikurnar. Berum virðingu fyrir störfum hvors annars.

Ég, kona

,,Hvernig veistu eiginlega að þú er kona- eða maður? Því geta flestir svarað án þess að kíkja á síðustu tölustafina í kennitölunni: Þú veist það bara. Þú finnur það. Fyrir flesta er kyn eðlisbundið og innbyggt, grunnforsenda sem ekki er hægt að útskýra með mörgum orðum, er jafn sjálfsagt og þyngdarkrafturinn.

Fóstur verður fyrir áhrifum í maganum löngu áður en það kemur í heiminn og það gildir líka fyrir trans-fólk. Menn, sem finnst þeir vera konur og öfugt eru ekki í vafa um kynvitundina. Þau eru bara fædd í röngum líkama. Þess vegna undrast maður að heilbrigðisyfirvöld setji kynvitund fram eins og tilviljanakennt happadrætti.

Á heimasíðu danska Landlæknisembættisins segir:

,,Flestir upplifa að kynvitund þeirra- þ.v.s. að innri tilfinning og upplifun við kyn sitt- svari til þess kyns sem þeir fengu úthlutað við fæðingu. Fyrir einhverja mun kynvitund vera frábrugðin því kyni sem úthlutuðu kyni. Í því tilfelli er talað um að viðkomandi sé trans.”

Samkvæmt Landlæknisembættinu er kyn eitthvað sem einhver úthlutar manni, eftir að maður fæðist, án þess að maður hafi möguleika á að segja af eða á. Rétt eins og hægt sé að líkja því saman við skírn. Eða einhver á fæðingarganginum úthluti kyni eftir slembiúrtaki og bendir á annað hvert barn sé stúlka og hitt drengur. Svona er þetta að sjálfsögðu ekki.”

Fjölmiðlar í Danmörku vakna hver af öðrum...hvað með þá íslensku?

Lotte Ingerslev fjallaði um málið en Lemy Malacinski skrifaði í Helgarblaðið.

Innihald námsbóka um kyn og kynvitund gerir mig órólega og áhyggjufulla

Tek undir áhyggjur hennar ekki bara í Noregi heldur líka á Íslandi. Við erum í sömu súpunni. Ósannindum hefur verið laumað í námsbækur íslenskra barna.

Hér á landi er vinsælt að nota hatursumræða og trans-fóbía um fólk sem er ekki sammála transhugmyndafræðinni sem Samtökin 78 boða.

Miriam H. Jørgensen kennari skrifar eftirfarandi í Aftenposten í Noregi (lausleg þýðing er mín):

,,Umræðuna þarf að taka án þess að stimpla fólk sem óþolandi segir Miriam.

Lýsing á kyni og kynvitund í nýjum kennslubókum er vandmeðfarin. Mikil þörf er á að vega og meta efnið gaumgæfilega og frá mörgum sjónarhornum. Bent Høie (H) heldur fram i Stavanger Aftenblad þann 15. júní að það séu engin hætta á að hægt sé að rugla 8 ára gömul börn. Það er of barnalegt. Þegar fram líða stundir getum við séð afleiðingar af kennslu skólanna á námsefninu.

Hverjar verða afleiðingarnar?

Ég vil að nemendur mínir sjáist, séu viðurkenndir og falli inn í öruggan félagsskap í skólanum. Skólinn á að berjast gegn fordómum, mismunum og vera opinn. Innihald kennslubóka um kyn og kynvitund gerir mig órólega og áhyggjufulla.

Hvað gerist þegar skólinn kennir að kyn byggist á tilfinningu og er valkvætt, í staðinn fyrir að kyn eigi rætur sína í líffræðina?

Viljum við sjá afleiðingarnar af hugmyndinni ,,fæddur í röngum líkama” kynntan fyrir börnum?

Í skólabókunum flæða hugtökin kyn og kynvitund yfir hvort annað. Afraksturinn er ruglingsleg framsetning gervivísinda sem koma í stað vísindalegrar hugsunar.

Nýtt námsumhverfi

Við þurfum að meta afleiðingar af kynjaruglingnum en að sama skapi passa upp á þau börn sem eru í vanda með kynvitund sína.

Í námsbókinni Solaris Naturfag fyrir 3.-4. bekk frá Aschehoug kemur fram ruglingsleg skýring á kynvitund:

,,Kynvitund er eigin hugsun um hver þú ert og hvernig þú lítur á sjálfan þig. Þú getur hugsað um sjálfan þig sem strák eða stelpu, eða vera í vafa. Þú getur valið að vera kallaður hann, hún eða hvað annað sem þú vilt.

Ungbörn geta ekki sagt hvort þau upplifi sig sem stelpu eða strák. Læknarnir ákveða hvaða kyn barn hefur eftir því hvernig þau pissa, stelpu- eða strákapiss.

En föt, hárgreiðsla, hvað þú leikur þér með og hvað þú gerir getur sýnt kynvitund þína. Það sýnir hvort þér líður eins og strák eða stelpu eða hvorugt. Það sem þú sýnir getur verið sama og þitt kyn eða frábrugðið (bls. 143).”

Í Samfélagsfræðibókinni ,,Arena” fyrir 5. bekk frá Aschehug hittum við þrjá einstaklinga með ólíka kynvitund, allir tengdir við Félagið Fri (Samtökin 78). Þeirra boðskapur er ,,Kyn ákvarðast út frá tilfinningunni inni í þér.”

Á heimasíðu A segir kynjafræðingurinn Tuva Fellmann að stelpur geti haft typpi og strákar leggöng. Hún notar kynlaust tungumál og forðast orð strákur og stelpa.

Í Samfélagsfræðibókinni ,,Refleks” fyrir 7. bekk frá heyrum við um Emmu Ellingsen sem fékk nafnið Tobias þegar hún fæddist. Hún er youtuber og sjónvarpsþáttastjórnandi.

Í sögunni kemur fram að einstaklingar sem hafa farið í gegnum kynskiptimeðferð láti vel af meðferðinni. Námsbækur kynna ,,sólskinssögur”, en sögur um eftirsjá er hvergi að finna.

Ég held að afleiðingarnar af að senda börnum í ferðalag í þessu nýja námsumhverfi sé ónauðsynleg og skapi meiri óvissu hjá fleirum sem eru sáttir í líffræðilegu kyni.

Ábyrgð skólanna

Samkvæmt námskrá skólanna eiga þeir að stuðla að fjölbreyttu námi og án aðgreiningar. Sú skylda er sett á herðar okkar að standa vörðu um þroska nemenda, sjálfsmynd, auka hæfni þeirra sem stuðlar að bættara geðheilbrigði og möguleikann á ábyrgum ákvörðunum í lífi sínu.

Persónulega held ég að við séum í mikilli hættu með að brjóta námskrá skólanna. Hæfnimarkmiðið eru framkvæmanleg en eigum á hættu að missa sjónar á grundvallaratriðum með tillit til hagsmuna nemenda í kennslu um kyn og kynvitund.”

Hér á landi er sama upp á teningnum, foreldrar geta sér til um kyn barns að mati transhugmyndafræðinnar. Þú getur verið strákur og stelpa eins og þér sýnist, þú finnur það inni í þér.

Fyrir áhugasama er í greininni vísað á nokkrar heimasíður.

Lítilsvirðing Willums Þórs er með eindæmum

Á þingi var frumvarp um þungunarrof til umræðu. Í ræðu og riti talar ráðherrann um ,,leghafa“, sem á víst um konur. Hann talar um konur eins dýr í mínum augum. Kannski enn verra. Við tölum enn um merar, gyltur, læður og tíkur. EKKI KONUR!

Er virðing ráðherrans ekki meira en svo fyrir kvenþjóðinni í þessu landi.

Ég átti von á að aðrir þingmenn, kvenfólkið á þinginu, myndu standa upp og mótmæla vanvirðingunni sem felst í orðinu. Hvað er að ykkur? Þið verðskuldið ekki að sitja á hinu háa Alþingi og móðga konur með þessum hætti.

Réttindi kvenna hefur verið barátta í áratugi. Enn á ný þarf baráttu kvenna. Nú fyrir að halda orðum sem tengjast konu í tungumálinu, skrifuðum og töluðum. Virðingu fyrir konum. Að lítillækka konur með þessum hætti er hverjum þingmanni til skammar. Orðskrípið ,,leghafi“ sem á að merkja konu í augum þingmanna getur ekki átt við nokkurn annan en konu.

Í þætti á Ruv talaði þáttastjórnandi um einstakling sem fæðir barn. Hvers konar bull og móðgun er þetta. Enginn getur fætt barn nema kona. Mannréttindadómstóllinn komst að þeirri niðurstöðu ekki alls fyrir löngu. Ruv, stöðvið þetta níð á konum.

Konur látið í ykkur heyra. Konur vilja halda orðum eins og kona, ólétt kona, móðir, fæðandi kona, kona með barn á brjósti, stúlka, stelpa o.s.frv. í tungumálinu. Sýnið konum virðingu og ráðið bót á þessu.

Börn og kynhormón: Í ákefð okkar við að hjálpa fáum bregðumst við mörgum

Það er nauðsynlegt að við stígum á bremsuna og stoppum aðgerðaráætlunina um að kyn sé eitthvað sem þú tengist og getur valið skrifar Mikael Wandt Laursen.

Við höfum brugðist viðkvæmustu börnunum, þeim sem eru á einhverfurófinu, með að gefa of auðveldlega eftir að börn og unglingar fái hormón ef þau upplifa sig sem andstætt kyn. Þess vegna er það ánægjulegt að í Evrópu fara menn varlega að meðhöndla börn og unglinga með kynhormónum.

 

Af hverju bregðumst við við fyrst núna?

Við höfum þekkt það í mörg ár að fjöldinn allur af börnum með einhverfu eru meðal þeirra sem upplifa óþægindi við kyn sitt. Samt sem áður hefur engin rannsakað samhengið. Það hefur undrað leikmann eins og mig sem hefur einhverfu sem stóran hluta af fjölskyldulífinu.

Menn hafa aðeins talað um fyrirbærið á ráðstefnum og námskeiðum án þess að grípa rót vandans, en réttur einstaklingsins virðist yfirtaka öryggi sjúklinga. Ég óttast að tíðarandinn sem blæs með kynjaréttindahreyfingunni hafi leitt til þeirrar þöggunar sem er um málaflokkinn- og það gjald borga einhverf börn og unglingar.

Formaður einhverfufélagsins, Brian Andersen, sagði við blaðið þann 28. apríl að félagið myndi vinna ötullega að rannsóknum á málflokknum þannig að öðlast mætti betri skilning af samhenginu á milli einhverfu og kynáttunarvanda. En það er nokkuð seint í rass gripið!

Þrátt fyrir að samhengi milli einhverfu og kynáttunarvanda hafi ekki verið rannsakað þá er eitt samhengi nokkuð ljóst: Einkenni einhverfu að maður hafi ekki sterka tilfinningu hver ,,ég” er og þar af leiðandi ,,hver ég er.” Það á líka við um svið kynjanna. Sú óvissa er í dag oft ruglað við að maður sé kannski ekki líffræðilegt kyn. Þar með er það einfalt, ekki auðvelt, einfalt að það sé skýringarlíkan einstaklings með flóknar og andstæðar áskoranir. Við eigum á hættu að gefa þeim steina í stað brauðs.

Ég er viss um að mitt og önnur einhverf börn eigi erfitt með að feta stíginn í þessum taugafræðilega heimi. Ég er viss um að hluti þeirra munu finna sig sem transfólk. Gott og blessað. En margbreytileiki einhverfu gerir að svo snemmbært inngrip sem stopp- og krosshormónar eru er úr takti við ábyrgð okkar á viðkvæmum einstaklingum sem þurfa að finna sinn stíg.

Hvað með aðrar geðraskanir? Margar rannsóknir sýna að kynáttunarvandi eykst með OCD  (Áráttu-þráhyggjuröskun), getur í reynd verið kjarninn í OCD- og flækt greiningu á einhverfu.

Að það hafi ekki verið nógu sterkur grunvöllur fyrir fagfólk og stjórnvöld að standast þrýstinginn á að gefa hormón er áhyggjuefni. Er hægt að þrýsta okkur til að samþykkja aðgerðaráætlunina þó hún kunni að stofna viðkæmum hópi í hættu?