Hjúkkur fá starf

Þegar illa árar hjá einkafyrirtækjum geta þeir sem hafa menntun innan heilbrigðis- félags- og menntageirann fengið störf þar. Margir hjúkrunarfræðingar fóru á vit ævintýranna og gerðust flugþjónar. Nú er ævintýrið úti og opinberi geirinn tekur við þeim. Gott að einhver fái vinnu.

Aðgerðapakki stjórnvalda hafði áhrif

Á landinn að kaupa minjagripi um Ísland

Veit ekki hvað mér finnst um þetta. Reyndar hef ég misst allt álit á honum sem borgarstjóra.

Búðir á Laugaveginum eru minjagripabúðir. Á landinn að flykkjast á Laugaveginn og kaupa minjagripi um eigið land. Fyndið í mesta lagi.

Veitingastaðir selja vörur sína og þjónustu dýrt, meðalmaðurinn hefur ekki efni á að borða hjá þeim. Án efa gengur það betur með lokaða götu.

Götulokanir vegna veirunnar styrki rekstur

Leyfi til að elska

Þekkir þú barn sem hefur að mestu eða öllu leyti misst allt samband við annað foreldri sitt og þann hluta fjölskyldu sinnar sem tengist því foreldri? Samkvæmt könnun sem Gallup gerði fyrir Foreldrajafnrétti fyrir 3 árum þekkir rúmlega þriðji hver Íslendingur barn í þeirri stöðu. Barn sem ekki hefur leyfi til að elska báða foreldra sína.

Í hverjum mánuði leita til okkar foreldrar sem eru að missa samband við barnið sitt vegna erfiðra samskipta við hitt foreldrið. Til okkar leita jafn margar mæður og feður því þetta ofbeldi er ekki bundið við annað kynið. Því miður er fátt sem við getum gert til að hjálpa annað en að gefa góð ráð, því barnaverndaryfirvöld hafa takmarkaðan áhuga á tilfinningalegu ofbeldi og út á við getur litið út fyrir að allt sé í besta lagi.

Staðreyndin er þó önnur. Að innræta barni svo mikla skömm, ótta og hatur í garð foreldris að það hafnar sambandi við það er árás á tilfinningalíf barnsins sem það mun líða fyrir alla ævi ef ekki er gripið í taumana og reynt að bæta skaðann.

Hvað er það sem gerist?

Ofbeldi af þessu tagi byrjar oft í kjölfar sambúðarslita eða þegar annað foreldrið fer í samband eftir skilnað. Það foreldri sem beitir útilokuninni ber þá mjög þungan hug til hins foreldrisins og getur alls ekki þolað að barnið elski áfram þennan einstakling sem því finnst hafa komið svona illa fram. Meðvitað eða ómeðvitað fer þetta foreldri að grafa undan sambandi barnsins við hitt foreldrið t.d. með illu umtali, með því að leita huggunar hjá barninu, með fjandsamlegri framkomu að barninu viðstöddu og með því að sýna barninu vanþóknun ef það tjáir jákvæðar tilfinningar í garð hins foreldrisins. Börnum er eðlislægt að taka inn á sig þær tilfinningar sem foreldrar þeirra sýna og gera þær að sínum og ótti við höfnun foreldris er dýpsti ótti hvers barns. Barn sem er viðvarandi í hollustuklemmu af þessu tagi upplifir á endanum óbærilegan þrýsting á að taka afstöðu með öðru foreldri sínu gegn hinu og velur þá yfirleitt það foreldri sem það óttast meira að hafni því.

Fyrir þér sem vini eða ættingja getur litið út fyrir að eitthvað alvarlegt hafi komið upp á í samskiptum útilokaða foreldrisins við barnið sem veldur því að nú vill það ekki lengur hitta það foreldri. Foreldrið sem beitir útilokuninni nýtir sér þetta og gefur vinum sínum ýmsar skýringar á höfnun barnsins. Segir fátt beint út en lætur liggja að ýmsu og þessi loðnu svör geta jafnvel litið út eins og það vilji ekki vera að baktala fyrrverandi maka. Það mun trúlega segjast vera mjög miður sín yfir ástandinu og að það hafi gert allt sem það gat til að fá barnið til að skipta um skoðun.

Hvernig getur þú vitað hvað er satt?

Best er að kynna sér báðar hliðar málsins. Ef þú gerir það er líklegt að strax komi brestir í þá sögu sem þér hefur verið sögð. Einnig eru nokkur atriði sem ættu að kveikja „rauð ljós“.

 

• Ef barnið átti áður gott og ástríkt samband við foreldri sitt er líklegast að það sé ekki vandamálið heldur að vinur/vinkona/ættingi þinn sé að beita foreldraútilokun.
• Ef barnið hefur ekkert gott að segja um útilokaða foreldrið og virðist ekki finna til minnstu sektar yfir því að hallmæla því og hafna ættu allar viðvörunarbjöllur að hringja. Jafnvel börn sem eiga mjög gallaða foreldra eru mjög treg til að tala illa um þá og hafna þeim næstum aldrei. Þetta er hins vegar mjög sterkt einkenni á börnum sem eru beitt foreldraútilokun.
• Ef barnið leggur ríka áherslu á að enginn hafi reynt að hafa áhrif á það og að það hafi alfarið verið þess eigin ákvörðun að hafna foreldri sínu er það enn ein vísbendingin.
• Ef barnið hafnar ekki aðeins foreldri sínu heldur allri fjölskyldu sinni þeim megin er mjög líklegt að barnið sé beitt foreldraútilokun.
• Ef barnið á eldra hálfsystkini sem einnig hefur misst samband við sitt foreldri af óljósum ástæðum eru yfirgnæfandi líkur á að bæði börnin séu þolendur foreldraútilokunar af hálfu þess foreldris sem þau búa hjá.

 

Hvað er hægt að gera? Því miður skortir barnaverndarkerfið okkar enn þekkingu til að greina þessi mál og verkferla til að grípa inn í þau. Vonandi breytist það með endurskoðun barnaverndarkerfisins sem nú er unnið að en víða erlendis eru stjórnvöld að vakna til vitundar um hve alvarlegt ofbeldi er hér á ferð. Þá hjálpar til að Mannréttindadómstóll Evrópu hefur dæmt nokkur þjóðríki fyrir að koma ekki í veg fyrir að barn missi samband við foreldri sitt á þennan hátt. Ljóst er að íslenska ríkið hefur brugðist ekki síður en þau. En þangað til barnaverndaryfirvöld á Íslandi fá í hendur þekkingu og aðferðir til að takast á við foreldraútilokun ert þú besta vörn barna sem eru sett í svona alvarlega hollustuklemmu.

Sem vinur eða ættingi foreldris sem virðist beita foreldraútilokun getur þú haft samband við útilokaða foreldrið til að heyra þess hlið. Þú getur spurt það foreldri út í atvik sem þér hefur verið sagt frá til að gefa skýringu á því að barnið hafi hafnað því. Það eru miklar líkur á að fátt sé satt af því sem þér var sagt. Þetta krefst ekki mikils af þér, það þarf enginn að vita af samtalinu.

Ef niðurstaða þín er sú að vinur þinn eða ættingi hafi beitt barn sitt og barnsforeldri útilokun þarftu að taka afstöðu. Segja hreint út að þetta ástand sé alls ekki eðlilegt, að þetta sé tilfinningaleg misnotkun á barni og ofbeldi gagnvart útilokaða foreldrinu og fjölskyldu þess. Þetta krefst hugrekkis af þér því það er mjög líklegt að þú verðir bannfærð(ur) á sama hátt og útilokaða foreldrið. Ef þú óttast það þá skaltu líka staldra við og hugsa um hvernig er að vera barn þessa foreldris.

Ofbeldi þrífst best í þögn og skömm. Við veigrum okkur við því að gera óþægilega hluti og því getur verið þægilegra að líta í hina áttina, að spyrja einskis og þegja frekar en að segja hug sinn.

Í dag er alþjóðlegur dagur vitundarvakningar um foreldraútilokun. Við skulum hætta að þegja yfir því tilfinningaofbeldi þegar barn er þvingað til að afmá foreldri sitt og fjölskyldu úr lífi sínu. Virðum rétt barna til að elska og njóta samveru við báða foreldra sína, ömmur og afa, frændur og frænkur.

Höfundur er formaður Félags um foreldrajafnrétti. Dofri Hermannsson. Greinin birtist á Visi.is í dag 25. apríl 2020.

Voru þvingaðir í þá leið

Eitthvað fer Ásdís Pétursdóttir frjálslega með sannleikann. Icelandair bauð viðskiptavinum ekki upp á annað, inneign eða færa til flugið. Stutt síðan að valmöguleikinn ,,aflýst"  kom á blaðið há þeim. Þann möguleika má ekki nota fyrr en félagið hefur aflýst ferðinni. Þeir hafa nú ekki staðið sig mjög vel gagnvart viðskiptavinum sínum. 

Færri vilja endurgreiðslu flugmiða

Fyrir þá ríku...halda opnu!

Fyrir nokkrum árum komu forsvarsmenn Blá lónsins í sjónvarpið til að lýsa fyrir landanum hvar lúxushótelið ætti að vera. Ekki nóg að þetta sé 5 stjörnu hótel heldur fylgir lítill ,,drullupottur“ með sumum herbergjunum. Verð fyrir nóttina var þá á annað hundrað þúsund. Tekið skýrt fram að það væri ekki á allra færi að gista hjá þeim. Skil það vel. Þeir ætluðu að höfða til ríkra, útlendinga og Íslendinga. Hótel byggt og ég veit ekkert hvernig hefur gengið með ríka fólkið. Kannski bara mjög vel, vonandi.

Allavega, í fréttum segir framkvæmdastjórinn að ríkið verði að grípa í taumana til að halda hótelinu á floti. Í alvöru. Eigum við að halda svona hóteli á floti til að ríkir geti gist þar þegar þeim dettur í hug. Skattar og gjöld sem við greiðum. Er ekki komið nóg af þessari ,,fínu“ vitleysu. Hótel og lúxushótel rísa upp hér á landi eins og gorkúlur, eitt við hliðina á Hörpu.

Það má vel vera að ég hafi ekki vit á þessum málum, þá verður bara að vera svo. Ég veit þó að hótelbyggingar er langt umfram þörf og ferðaþjónustan er skuldsett upp fyrir öll skynseminnar mörk. Hefði átt að stoppa þetta brjálæði fyrir löngu.

Ferðaþjónustan biðlar til lýðsins. Ferðist innanlands, stoppið við vegasjoppur, gistið á hótelum og kaupið ykkur afþreyingu. Ábyggilega allt á viðráðanlegu verði fyrir fólk sem hefur misst vinnuna eða eru á hlutabótalaunum.

Meira að segja ganga hótel svo langt að fara í samvinnu við endurmenntunarfyrirtæki sem sérhæfir sig í kennaranámskeiðum. Nú eru hótelin boðleg á skikkanlegu verði, hafa ekki verið það, ef kennurum þóknast að endurmennta sig. Gisting í eina nótt með morgunverði, námskeið og kvöldverður á 33.000 krónur. Menntunarsjóðir kennarasamtakanna eiga nú að hlaupa undir bagga. Dapurt í meira lagi.

Skólameistari Fjölbrautaskólans á Akranesi- lýsir fyrirlitningu!

Í athugasemdarkerfi Kvennablaðsins við grein mína ,,Hvað á ég sameiginlegt með sæðisgjafa?” skrifar skólameistari Fjölbrautaskólans á Akranesi.

 ,,Steinunn Inga Óttarsdóttir
Hefur hann ekkert heyrt um getnaðarvarnir?"

Greinin fjallar um föður sem er svikinn um föðurhlutverkið sem hann vill sinna. Hann á barn sem og borgar með en fær ekki að kynnast, hvað þá sjá og veita föðurlegt uppeldi. Valdið og ákvörðunina er móðurinnar.

Gildismat skólameistara er skrýtið. Segi bara, aumingja drengirnir sem stunda nám undir hennar stjórn. Fyrirlitning í garð karlmanna, þar með karlkyns nemendum skólans, skín í gegnum ummæli skólameistara.

Hvað á ég sameiginlegt með sæðisgjafa?

Greinin birtist í Kvennablaðinu í dag 19. apríl. https://kvennabladid.is/2020/04/19/hvad-a-eg-sameiginlegt-med-saedisgjafa/

 

Fyrir nokkru var ég spurð þessarar spurningar. Ég var spurð af ungum manni sem sagðist vera pabbi. Eftir hamingjusókir sagði hann það enga hamingju. Því átti ég erfitt með að trúa. Það er stórum hluta þjóðarinnar hamingjuefni að verða foreldri.

Þá kom spurningin; Hvað á ég sameiginlegt með sæðisgjafa?

Ég er eiginlega sæðisgjafi sagði ungi maðurinn. Við vorum saman í nokkra mánuði og hún varð ólétt, sparkaði mér og sagðist ætla að ala barnið upp ein, hún ætti það. Eftir mótmæli af minni hálfu sagði hún mig ekkert geta gert. Konur hefðu meiri völd þegar kæmi að börnum. Kerfið hugsaði kvenlægt þegar mæður væru annars vegar.

Stúlkan hefur rétt fyrir sér. Réttarstaða föðurs er í engum takti við nútíma samfélag.

Konur sem vilja eiga börn einar kaupa sæði frá útlöndum og láta setja það upp. Engin krafa er á sæðisgjafann eða frá honum og eftir því sem ég best veit greiðir ríkissjóður meðlag með þessum börnum. Konur velja þessa leið í auknu mæli í hinum vestræna heimi. Í Danmörku kallast þær sólómæður.

Ungi maðurinn sagðist vera afar óánægður. Það þýddi ekkert að neita fyrir að hann væri pabbinn því með DNA-prufu væri hægt að sanna að hann ætti barnið. Hann væri skyldugur að borga meðlag með barninu sem hann fær hvorki að hitta né tala við. Hann fær ekki einu sinni fréttir af barninu. Til að  gera kröfu um þáttöku í lífi barnsins þarf hann að leita til sýslumanns. Biðin þar er hátt í ár. Þegar málið kemst á dagskrá er hægt að draga málið um annað eins. Móðirin gæti flutt með barnið landshluta á milli og þá þyrfti að hefja nýtt mál hjá nýjum sýslumannsembættum. Það er ekkert landskerfi sem nær yfir öll mál af þesum toga á landinu. Færi ég í dómsmál, sagði ungi maðurinn, myndi dómari segja, það er barninu fyrir bestu að vera hjá móðurinni þar sem þú hefur ekki verið þátttakandi í lífi barnsins. Af hverju skyldi það vera? Er það sjálfviljugur kostur?

Við eigum langt í land þegar horft er til Barnasáttmálans. Við viðurkenndum hann en uppfyllum hann ekki. Brotið er á börnum sem lenda í klóm mæðra sinni með þessum hætti. Barnsfaðir þarf, vilji hann ná fram rétti barnsins að umgangast báða foreldra, að fara í dómsmál með gífurlegum kostnaði. Ungi maðurinn hefur ekki þær tekjur að hann geti farið í dómsmál en þó ekki það lágar að fá gjafsókn. Hann er milli steins og sleggju. Sennilega ekki sá eini. 

Ungi maðurinn kvaddi mig með þeim orðum að hann búi til myndir af barni sínu í huganum. Hann ímyndar sér hvernig barnið lítur út. Ætlið hárið sé dökkt eða ljóst, lítið eða mikið. Hvenær ætli fyrstu tennurnar hafi komið. Fyrstu skrefin og þar fram eftir götunum. Allt í huganum því í raunveruleikanum fær hann ekki að hitta eigið barn. Hann er minntur á barnið hvern mánuð, á hverjum launaseðli. Meðlag.

Ungi maðurinn er gjaldskyldur sæðisgjafi í 18 ár.

Icelandair í sama flokki

Sama afgreiðsla hjá Icelandair. ,,Ea­syJet hef­ur fengið á sig þá gagn­rýni á síðustu vik­um að farþegar eigi erfitt með að fá end­ur­greitt fyr­ir flug­ferðir sem þeir geta ekki nýtt vegna ástands­ins í heim­in­um. Ein­hverj­ir vildu held­ur end­ur­greiðslu en að end­ur­bóka seinna á ár­inu og hef­ur fyr­ir­tækið ekki orðið við ósk­um margra."

Hætta að selja í miðjusætið

Sætta sig síður við fjarveruna

Eina sem manni dettur í hug er að unga fólkið sætti sig síður við fjarveru frá vinum. Alvarlegt ef satt er því þau bera smitið áfram, jafnvel í þá sem mega ekki við smiti. Segi eins og Víðir, hugsið ykkur um áður en þið brjótið reglurnar. Skólaganga stoppuð fyrir löngu  svo ekki því um að kenna. 

Ungt fólk stór hluti smitaðra

Fjölskyldulögfræðingar: Jú, kvennaathvörf eru misnotuð í baráttunni um börnin.

Framkvæmdastjóri Sambands danskra kvennaathvarfa (Dansk KvindesamfundsKrisecentre) neitar því að bornar séu fram ósannar fullyrðingar um ofbeldi og að konur skrái sig inn á kvennathvörf til að vinna lögheimilismál. En við höfum orðið vitni að fjölda mála þar sem nákvæmlega það gerist, skrifa dönsku fjölskyldulögfræðingarnir Tanja Graabæk og Hanna Bolund.

 

Það er staðreynd að dönsk kvennaathvörf eru notuð sem tæki í lögheimilismálum -
þó svo að það falli ekki að ímynd kvennaathvarfanna. Þegar óréttmæt dvöl í athvarfi
á sér stað, er það skaðlegt fyrir börnin sem eiga í hlut.
Við höfum sérhæft okkur í fjölskylduréttarmálum og setið beggja vegna borðs. Áður
sem lögfræðingar hjá opinberri réttargæslustofnun (Statsforvaltningen, í dag
Fjölskylduhúsið) og nú við málflutning.
Það er varla til sú tegund mála sem við höfum ekki komið að, þar með talin mál þar
sem dvöl í kvennaathvarfi kemur við sögu.
Það er rétt að taka fram í upphafi að ofbeldi er raunin í mörgum málum þar sem
inngrip og stuðningur við þolendur ofbeldis skiptir miklu máli. Á því sviði hafa
kvennaathvörf mikilvægu samfélagslegu hlutverki að gegna sem alls ekki má
vanmeta.

En þegar framkvæmdastjóri Sambands danskra kvennaathvarfa, Lisa Holmfjord,
neitar því alfarið í blaðinu Information þann 3. desember að kvennaathvarf sé staður
þar sem konur „geti bara tékkað sig inn vegna lögheimilsmála“ verðum við
sérfræðingarnir að hrópa hátt. Því sú mynd sem Lisa Holmfjord dregur upp í greininni
er svart/hvít mynd af fjölbreyttum raunveruleika utan veggja kvennaathvarfa.
Einhliða mat
Burtséð frá ímynd kvennaathvarfa þá er hinn dapri raunveruleiki sá að í fjölda
fjölskyldudeilumála þar sem dvöl í kvennaathvarfi kemur við sögu, komast fagaðilar
sem koma að málsmeðferð í kerfinu og tengjast ekki kvennaathvarfi að þveröfugri
niðurstöðu varðandi ofbeldi.

Til eru raunveruleg dæmi um dvöl í kvennaathvarfi sem augljóslega hafa þann
tilgang að fá forsjá yfir barni. Dvöl í kvennaathvarfi er ekki sönnun þess að ofbeldi
gagnvart viðkomandi aðila hafi átt sér stað.
Kjarninn í þessari mismunandi sýn liggur að okkar mati í þekkingu. Kvennaathvörf
byggja mat sitt á einhliða frásögn annars aðila eins og um heildstæða mynd sé að
ræða.
Það er ástæða fyrir því að meginreglur réttaröryggis feli í sér nauðsyn þess að koma
sjónarhorni allra hlutaðeigandi aðila á framfæri til að geta fengið heildstæða mynd af
raunveruleikanum.
Þess vegna metur Fjölskylduhúsið og Fjölskyldurétturinn málin ávallt út frá öllum
hliðum þar sem allir þættir málsins eru metnir.
Sú tilhneiging kvennaathvarfa að trúa og styðja einstakling sem sakar annan um
andlegt eða líkamlegt ofbeldi gagnrýnislaust, hefur þær afleiðingar að yfirlýsing

þeirra (þar sem dvölin staðfestir réttmæti upplýsinga um ofbeldi) er - af eðlilegum
ástæðum - oft tekin með með fyrirvara í skilnaðarmálum, því hana skortir yfirsýn og
hefur það lagalega eðli að vera einhliða yfirlýsing.
Slík yfirlýsing hefur ekkert raunverulegt gildi, því hún er ekki hlutlæg. Það veldur
kvennaathvörfunum skiljanlega vonbrigðum. Því eins og skrif Lisu Holmford sýna
ágætlega telja kvennaathvörfin sig vita sannleikann í tilteknum málum.
Það skýrir líka af hverju Lisa Holmfjord fullyrðir óbeint í greininni að Fjölskylduhúsið
taki ekki nægt tillit til ofbeldis í úrskurðum sínum. Hún skrifar um Fjölskylduhúsið „að
það hafi gengið mjög langt til að tryggja sem mesta mögulega samveru foreldris og
barns.“

Sem sérfræðingar sem setið hafa beggja vegna borðs erum við nauðbeygðir til að
andmæla þeirri einhæfu afstöðu. Fjölskylduhúsið og Fjölskyldrétturinn taka
ásökunum um ofbeldi mjög alvarlega. Þar er málið rannsakað gaumgæfilega, ekki
bara út frá einu sjónarhorni, heldur frá öllum hliðum og komist að niðurstöðu í
samræmi við það.

Grafa undan raunverulegum þolendum ofbeldis
Þótt við horfum framhjá vandkvæðum við einhliða upplýsingar frá kvennaathvörfum,
þá er samt fullkomlega eðlilegt að kerfið sem fjallar um skilnaði leggi ekki mat
kvennaathvarfisins gagnrýnislaust til grundvallar.
Því gerist það hefur kvennaathvarf dómsvald í málum. Það vald hefur þeim ekki verið
fært og eiga ekki að hafa vegna einhliða sýnar á málin. Það vald hefur
Fjölskylduhúsinu og Fjölskylduréttinum verið veitt því þau hafa jú sérhæft sig á þessu
sviði.

Okkur hefur alltaf gramist að sjá að kvennaathvörfin skuli ekki skoða mál nýrra
skjólstæðinga betur. En við höfum líka fullan skilning á því að athvörfin vilji ekki að
skjólstæðingar sem raunverulega hafa orðið fyrir ofbeldi leiti ekki til þeirra af ótta við
að þeim verði ekki trúað.
Að þessu sögðu er mikilvægt að hafa í huga að núverandi nálgun kvennaathvarfa er
með nokkrum kostnaði sem ekki er hægt að líta framhjá.
Einhliða framsetning í yfirlýsingum kvennaathvarfa dregur úr gildi þeirra þegar
skjólstæðingur á í hlut sem sannarlega hefur orðið fyrir ofbeldi, því hann hefur
raunverulega þörf fyrir að yfirvöld taki yfirlýsingu kvennaathvarfanna alvarlega.
Sett á oddinn: Þegar kona hrópar ranglega „nauðgun“ þá grefur það undan stöðu
kvenna sem í raun verða fyrir nauðgun. Það sama gildir um ofbeldi.

Ekki börnum fyrir bestu
Þar að auki hjálpar fagfólk oft ekki börnunum sem því er ætlað að styðja í athvarfi, né
kemst að réttri niðurstöðu í málum þar sem falskar ásakanir um ofbeldi eiga sér stað.
Fagfólk getur verið einhliða í sérfræðimati á börnum ef það túlkar hegðun barnanna
út frá þeirri mynd sem dregin hefur verið upp af hinu meinta ofbeldisforeldri.
Ef barn bregst neikvætt við er það túlkað á þann veg að það sé vegna þess að það
hafi upplifað ofbeldi. Litið er framhjá því að viðbrögðin geti stafað af því að barnið var
fjarlægt úr öruggu og kunnuglegu umhverfi sínu, sem og frá hinu foreldrinu, og
bregst illa við því að vera flutt í athvarf innan um fólk í vanda.
Það er mikið áhyggjuefni að slíkt gerist þegar litið er til þess að velferð barnsins á
alltaf að vera í fyrirrúmi. Flutningur í athvarf getur skaðað börn, því út frá sálfræðilegu
sjónarmiði barna eiga þau á hættu að raunveruleikamynd þeirra mótist og skekkist.
Jafnframt má ekki líta fram hjá skaðsemi þess fyrir barn að fjarlægja það úr öruggu
umhverfi sínu, frá öðru tryggu foreldri, fyrir utan hversu óheppilegt það er að láta
barn búa lengi meðal fólks í vanda.

Raunveruleikinn er sá að fjölmörg dæmi eru um að athvörfin séu misnotuð sem hótel
þar sem annað foreldrið skráir sig inn í þeim tilgangi að vinna mál um lögheimili, fá
forráð yfir barni eða vegna umgengni. Því miður. Því skilnaðarbörn sem hafa
raunverulega orðið fyrir ofbeldi, sem og fullorðnir, eiga betra skilið.
Ef kvennaathvörf vilja í raun vera metin gild, fagleg og hlutlaus, eru þau tilneydd til að
vera gagnrýnni við athugun á þeim einstaklingum sem til þeirra leita.
Eða að minnsta kosti viðurkenna að raunveruleiki og sannleikur um að ofbeldi hafi átt
sér stað geti verið margslungnari en sú mynd sem annar aðilinn dregur upp. Það geti
verið falin ásetningur í upplýsingunum.
Tanja Graabæk og Nanna Bolund starfa báðar hjá lögfræðistofunni Strauss & Garlik
í Danmörku.

Krækja að greininni bæði á ísl. og dönsku https://drive.google.com/file/d/1YZuvG_-gjWDG4JHFlgOyz1UR2ycy_4uX/view?fbclid=IwAR0EXjAj-GphqMbkmyuFn1CKgpJ8qTJKrRylN_9s_orZqtvG_75FjaHdq2Y