Formaður Félags grunnskóla pantaði álit

eftir að lagabreyting Bandalags kennara á Norðurlandi eystra fór í gegn á ólöglegum fundi. Örðu vísi er ekki hægt að líta á það miðað við aðdraganda og afgreiðslu. Ljóst er að formaður Félags grunnskólakennara, Mjöll Matthíasdóttir, var með puttana í málinu. Fyrir utan að leggja línurnar að lagabreytingum, með frekar óheiðarlegum stjórnarmönnum BKNE, Vilborgu í Lundarskóla, Sigríði í grunnskólanum á Mývatni og þeim Pollý og Erlu í Brekkuskóla, skipti hún sér af málinu. Hún blandaði sér í málið sem formaður Fg  þegar athugasemd var gerð við framkvæmdina eftir aðalfundinn. Athugasemdin var gerð eftir að margir bentu á ólöglegan gjörning á fundinum.

Alveg sama hvernig menn reyna að snúa sér út úr þessu þá er ekki hægt að hafa tvenn lög í gildi á einum fundi. Villa, Pollý, Erla Rán og Sigríður beittu síðan valdboði og létu ólöglegan fund standa, með aðstoð formanns Félags grunnskólakennara.

Mjöll Matthíasdóttir formaður Fg pantaði lögfræðiálit um að fundurinn væri löglegur. Í álitinu er ekki farið efnislega í lögin og framkvæmdina. Vitnað er til fundargerðar sem gerð var á aðalfundinum sem formanni Fg lá mikið á að fá eftir fundinn og ljóst að athugasemd yrði gerð við framkvæmd hans. Eftir stendur óvissan er um málið. Þó ofbeldi, eða valdboði, sé beitt gefur það ekki lagalega niðurstöðu, það má öllum vera ljóst.

Eftir að Villa, Pollý, Erla Rán og Sigríður höfðu beitt ofbeldinu með aðstoð formannsins fór erindið til Félags grunnskólakennara. Sami formaður, og hafði aðstoðað við ofbeldið í reynd kúgun, sagði að málið ætti ekki heima á borði Félags grunnskólakennara. Bleik er brugðið. Kona sem hafði blandað sér í undirbúninginn og úrvinnsluna sagði allt í einu að málefnið ætti ekki heima hjá sér sem formanni félagsins. Hún sem formaður og stjórnin blandi sér ekki í það! Hana nú og heyrið það.

Traustvekjandi framkoma, nei langt í frá og þá er vægt til orða tekið.

Ef Félag grunnskólakennara hefur ekki afskipti af lögbrotum svæðisdeila hver á þá að hafa það?

Álit og virðing fyrir formanni Félags grunnskólakennara er rúið trausti. Hún hefur sýnt það í orði og verki að hún er ekki traustsins verð, langt í frá. Óheiðarleiki á ekki heima þar sem menn gegna trúnaðarstörfum. Formaður Fg hefur sýnt það í verki að lög eru eitthvað sem skiptir ekki máli helgi tilgangurinn meðalinu.

Kennarastéttin á kannski ekki von á góðu!

Aumingja unglingarnir. Styrkjum við hegðun átröskunarsjúklinga?

Merkilegt til þess að vita að fullorðnir einstaklingar ali á vanlíðan barna sem segjast ósátt í eigin skinni. Margir ýta undir þessa vanlíðan með því að segja ,,þú ert kannski fæddur í röngum líkama” ,, þú átt eftir að velja kynið“ og styrkir með þessu barnið í vanlíðun sinni í stað þess að spyrja ,,hvernig getum við ráðið bót á því?” ,,við þurfum að ígrunda málið.”

Börnum, sem eru ósátt við eigin líkama, er talin trú um að þau séu í vitlausum líkama (þó það hafi aldrei prófað annan líkama) og þannig heldur fullorðið fólk áfram að brjóta sjálfsmynd og hugsanir barns niður. Þetta á sérstaklega við unglinga sem allt í einu verða ringlaðir með líkamann á kynþroskaskeiðinu.

Myndir þú segja við barn sem glímir við átröskun ,,já þú ert svo feit/ur að þú þarft í megrun?” Skyldi nokkur fullorðin styrkja hegðun barns sem glímir við átröskun. Efa það. Sá hinn sami myndi vilja hjálp fyrir barnið. 

Marianna Brettgjerd undrast að opinber síða sem ungt fólk leitar til rugli börn í ríminu í stað þess að segja þeim sannleikann um kynin, sem eru tvö.

,,Ringluð 17 ára stúlka hefur samband við ung.no (síða fyrir ungt fólk)  og spyr hvernig hún viti hvaða kyn hún er.

Og hvaða svar fær hún?

Jú með því að fara í gegnum samtöl og könnunarleiðangur um kynin getur maður fundið út hvort maður er kona eða karl eða jafnvel eitthvað ,,mitt á milli. 

Sem sagt hefur líffræðin ekkert um það að segja hvort kynið maður er!

Er nokkur furða að upprennandi kynslóð glími við andlega vanlíðan þegar hún lærir ekki lengur grundvallarsannindi um raunveruleikann?

Viðurkenni að slíkt gerir mig órólega segir Marianna.

Til ykkar þarna úti: Verið góð fyrirmynd. Talið um raunveruleikann, ekki hoppa á lygarnar sem fljúga um samfélagið. Unglingarnir okkar eiga það skilið.”

Í athugasemdum við færsluna segir Marianna það kýrskýrt að við skilgreinum kynin eftir karlkyni og kvenkyni. Það er ekkert sem heitir mitt á milli. Við eigum að vera skýr í fræðslu okkar til barna og unglinga, líffræðin stjórnar kyni.

Í annarri athugasemd segir hún; ,,Mikilvægt í þessu samhengi: Greining á sumu krabbameini á bara við um kynin, karlar fá krabba í blöðruhálskirtil en konur legkrabba.“  Alveg sama hvað fólk skilgreinir sig, kynin eru tvö og geta ekki verið færri eða fleiri.

Hér má sjá svarið til ungu stúlkunnar. Ljóst í mínum huga, kæra á opinbera stofnun sem lýgur blákalt að börnum.

Felix Bergsson barnastjarna hló

þegar hann reyndi að fullyrða að samfélagsmiðlar hafi ekki áhrif á unglinga sem segjast allt í einu vera trans, tvíkynja eða kynlaus á unglingsárunum. Hef áður skrifað um afstöðu hans. Barnastjarnan ætti að horfa á þessa mynd ,,The War On Children". Fræðandi og upplýsandi í alla staði. 

Þyngra en tárum taki að þungavigtarmenn í barnamenningu skuli láta svona út úr sér, eins og Felix gerði, í þeim tilgangi að verja trans Samtökin 78 og huglægt bakslag þeirra í baráttu fyrir réttindum trans fólks. Allir í þeim samtökum hafa sama rétt og aðrir þegnar, allt annað er fleipur.

Barnastjarnan Felix Bergsson hefur alla möguleika á að kynna sér áhrif samfélagsmiðla á börn en lætur vera að gera það og hvað þá ræða um áhrifin. Smitáhrifin eru til staðar. Þau eru í flestu tilfellum slæm.

Við þekkjum lokaða hópa á samfélagsmiðlum um átröskun þar sem veikir einstaklingar safnast saman til að ræða málin og ýta undir hegðun hvors annars.

Við þekkjum hópa sem hvetja aðra til að framkvæma vafasaman gjörning sem hefur haft slæmar afleiðingar.

Við þekkjum hópa sem skipuleggja ofbeldi og láta af því verða.

Við þekkjum trans-hópa sem mæra brjóstnám og leiðbeina um hvernig á að koma fram við foreldra séu þau ,,leiðinleg." Eflaust væri hægt að tína til fleiri hópa en læt staðar munið hér.

Nei það er ekki dásemdin ein sem fer fram á samfélagsmiðlunum og börn sækja í.

Enginn kennari hefur bent á meint hatursorð né fordóma

Bloggari hefur verið sakaður um hatursorð og fordóma í garð minnihlutahóps í samfélaginu. Hilda Jana sveitarstjórnarmaður glumdi eins og tóm tunna um málaflokkinn. Hanna Dóra Markúsdóttir formaður BKNE lét til sín taka um sama efni, líkar ekki skrif um ákveðna málaflokka.

Samverkmenn Hönnu, í þöggun og útilokin, voru stjórnarmenn í BKNE þær Pollý Rósa Brynjólfsdóttir og Erla Rán Kjartansdóttir báðar kennarar í Brekkuskóla eins og Hanna. Jónína Vilborg Karlsdóttir kennari í Lundarskóla og Sigríður Sigmundsdóttir kennari í grunnskólanum á Mývatni. Sumir í Síðuskóla fóru mikinn á snjáldursíðum sínum, m.a.a um að reka ætti bloggara, en enginn hefur rökstutt mál sitt eða bent á meint hatursorð né heldur hvar bloggari hefur farið með rangt mál.

Mér varð hugsað til þessara kennara þegar ég hlustaði á þennan frábæra kennara rökræða við nemanda um ummæli sem viðhöfð hafa verið um J.K. Rowling. Þegar menn skoða málið og rökræða kemur hið sanna í ljós, engin hatursorð eða fordómar í gangi. Margir óttast að ræða við þá sem andmæla trans- hreyfingum og hugmyndafræði þeirra. Hefur sýnst sig, þeir beita þöggun og útilokun.

Bloggari telur líka að umræddir kennara hafi litla hugmynd um það það þýðir að hefta tjáningarfrelsi einstakling. Kennararnir telja kúgun helga meðalinu, því miður þannig er það ekki. Hér má lesa grein um tjáningarfrelsið.

Foreldrar sem viðurkenna ekki að barn sé fætt í öðrum líkama þurfa aðstoð

Foreldrar í Noregi hafa barist fyrir að foreldrar sem standa með barn sem segist hitt kynið fái áheyrn. Það hefur vantað og allt púður langt í barnið. Nú hefur Ríkisspítalinn í Noregi sagt að þeir muni huga að foreldrum sem eru oft í mikilli sálrænni kreppu og áfalli. Grein um málið hér.

Foreldrar gráta í símann, þau eru óttaslegin og spyrja hvert þau geta leitað. Þau eru hrædd um það sem hendir börnin þeirra og finnst þau útilokuð frá meðferðaraðilum.

skrifaði um málið, en hún segir:

Málið er tvíþætt fyrir okkur í foreldrafélaginu Genid. Við erum afskaplega ánægð með að sjónarhorn foreldra kemur fram í dagsljósið og að Ríkisspítalinn gefi loforð um að hugað verði að foreldrum barna sem upplifir sig sem annað kyn. Það er gott.

Á hinn bóginn er foreldrahópurinn áhyggjufullur af að hitta ráðgjafa sem einhliða viðurkennir tilfinningar barnsins. Þar liggur baráttan og mun liggja; tvenns konar upplifanir af veruleikanum sem rekast á.

Við Genid trúum því að enginn sé fæddur í röngum líkama á meðan meðferðaraðilar ganga út frá að það finnist einstaklingar sem fæðast í röngum líkama og það sé þeirra vinna að opna fyrir réttum einstaklingi.

Við erum því spennt að vita um sjónarhorn og skilningi á raunveruleikanum verði virt, en það á eftir að koma í ljós.

Við erum í það minnsta bjartsýn á að við séum komin skrefinu lengra í þessari hörðu umræðu. Sjónarmið aðstandenda er komið á dagskrá eitthvað sem við hjá Genid  höfum unnið að í mörg ár. Við munum gera það sem í okkar valdi stendur til að breyta menningunni og meðferðarnálguninni þannig að skilningur okkar á raunveruleikanum heyrist.

Við gefumst ekki upp.

Hér má lesa átakanlega grein um móður sem barðist við kerfið. Hún var meðhöndluð sem hvert annað úrhrak ef satt skal segja.

Arabískir drengir eru aldir upp sem litlir konungar, seinni hluti

Verkefni á móðurmálinu

Jalal El Derbas telur að móðurmálsnám skipti ekki máli fyrir nemendur af öðru þjóðerni. Hann viðurkennir að tungumál sé mikilvægt og hefur mikla þýðingu fyrir sjálfsmyndina og sálfræðilega séð er gott að hafa móðurmálið fyrir skólann og lífið, en nemendur notuðu ekki arabísku í skólastarfinu. Það tengdist ekki náminu þegar þeir töluð arabísku.

Kannski er rétt að nemendur með útlenskan bakgrunn séu látin skila verkefnum á dönsku og arabísku og ættu að lesa eigið móðurmál. Þá myndu þeir nota móðurmálið í eitthvað jákvætt og skynsamlegt.

Í doktorsritgerð sinni vísar Jalal til fyrri rannsókna sem hafa bent á lausnir í móðurmálskennslu. Hann segir rannsóknir sínar benda til að vandinn snúist ekki bara um tungumálið. Það er flóknara mál að bæta fagmennsku tvítyngdra en að banna eða efla móðurmálið í kennslu.

Fram til 2002 var móðurmálskennsla í dönskum grunnskólum. Ríkisstjórnin stoppaði fjárhagslegan stuðning sinn til verkefnisins og þá hættu mörg sveitarfélög að bjóða upp á móðurmálskennslu. Tvítyngdir nemendur hafa staðið sig illa í könnunum fyrir 2002 og eftir 2010. Það er engan mun að sjá þar. Þetta sýnst um félagsleg vandamál, uppeldi og t.d. að komið sé fram við kynin á ólíka hátt. Arabískir drengir eru aldir upp sem litlir konungar. Þetta skapar vandamál og er gróðrarstía fyrir slæma hegðun og agaleysi. Þannig hjálpar maður ekki börnum sínum.

Bjóðið foreldrunum

Jalal El Derbas leggur til að foreldrum sé boðið inn í grunnskólann.  

Það myndi enginn sætta sig við að nemendur tali um eða við kennara sína á þennan hátt, sómalska nemendur og stúlkur eins og þessir drengjum dettur í hug að gera. Foreldrarnir myndu bregðast við. Í arabískri menningu ber maður virðingu fyrir kennara sínum og það stendur hvergi að kennari eigi að líta út á ákveðinn hátt.

Spámaðurinn sagði kennara fróða manneskju sem getur kennt þér eitthvað og sem, að sjálfsögðu, á að bera virðingu fyrir. Nemendur ættu einnig að bera virðingu fyrir dönskum kennara eða kennara með shia bakgrunn."

Það voru einmitt danskir kennarar og kennarar með shia bakgrunn sem drengirnir meðhöndluðu illa í þessum tveimur skólum sem hann rannsakaði. Þeir töluðu um kvenkennara sem Satan og kölluðu hana hóru. Það myndi ekkert foreldri líða ef þeir upplifðu það.

Jalal El Derbas telur að margir foreldrar með útlenskan bakgrunn eigi í erfiðleikum með að skilja danska skólakerfið. Þeir hugsa um skólann sem námsstað en upplifa að börnin þeirra halda áfram á næsta stig þó þeim gangi illa í skólanum. Þau skilja ekki af hverju börnin þeirra eigi að fara í skólabúðir eða í sund.

Ég hef ekki tekið viðtöl við foreldrana en ég held að foreldrar líti ekki á skólann sem samverustað þar sem félagsleg mótun á sér stað. Foreldrarnir skilja ekki þýðinguna að standa að baki skólanum, spyrja um heimanám eða hvað gerist í skólanum.

Upplifun mín af stúlkunum með útlenskan bakgrunn var að þær eru stilltar, hlýddu og sögðu ekkert. Þær heyra fyrirmæli frá foreldrum og í skólanum og þær þreytast á að útskýra vandamálin. Í staðinn er hætta á að þær einangri sig. En þetta byrjar allt heim og þess vegna er gott að maður bjóði foreldrum inn í skólann.

Sýndu mér virðingu

Strákarnir tóku á móti mér með virðingu segir hann því hann hefur palestínskan bakgrunn eins og margir þeirra. Hann bjó í Líbanon og strákarnir kölluð hann frænda. Jalal El Derbas segir rangt að horfa á drengina og fjölskyldur þeirra sem fórnarlömb. Hann þekkir sama líf og þeir. Í dag er hann giftur danskri konu og á tvö börn sem ganga í grunnskóla.  

Sem foreldri berð þú ábyrgð á barninu og hegðun þess. Allir óska börnum sínum hið besta, svo hjálpaðu því. Ef þú getur ekki hjálpað með heimavinnuna er það kannski danski nágranninn þinn sem vill aðstoða bendir hann á.

Hér má lesa greinina.

Nota arabísku til að niðurlægja kennara og aðra nemendur

Þessi grein, sem ég skipti í tvo hluta, er skrifuð árið 2016 og er afrakstur doktorsnáms. Greinin birtist upphaflega á vef dönsku kennarasamtakana. Við getum sagt að í dag, árið 2023, hefur ástandið ekki batnað miðað við fréttir danskra fjölmiða. Hvenær íslenskt skólasamfélag fær smjörþefinn af þessu er spurning, ekki hvort heldur hvenær.

Bloggari þýddi eftirfarandi grein: 

Hópur drengja með útlenskan bakgrunn notar eigið tungumál til að leggja aðra í einelti

Móðurmálið mitt, arabíska, var notað til að til eineltis og ofbeldisfulla tjáningu segir doktor frá dönskum háskóla eftir heimsóknir í tvo grunnskóla. Það voru aðallegaa sómalskar stúlkur, danskir kennarar og þeir sem shia bakgrunn. Hann heimsótti tvo skóla til að rannsaka tvítyngi og tungumálanotkun nemenda með útlenskan bakgrunn. Hann upplifði að arabíska er eingöngu notuð til eineltis, til að baktala og til að útiloka aðra. Hegðunin beinist að sómalískum nemendum, stúlkum, dönskum kennurum og kennurum með shia bakrunn. 

Arabísku nemendurnir töluðu bara dönsku ef þeir áttu að gera það. ,,Þeir sögðu ,,fáviti” við kennarann á arabísku, með bros á vör, en kennarinn skildi ekki orð. Þeir tóku ekki þátt í vinnu í skólanum á meðan hópavinna stóð yfir segir Jalal El Derbas en hann heimsótti skólana mörgum sinnum. Hann á upptökur sem svarar til 60 klst. og annað eins af hljóðupptökum.

Hann varði doktorsritgerð sína í háskólanum þar sem hann kennir fjölmenningarleg samskipti við Miðstöð rannsókna í Miðausturlöndum.

Allar rannsóknir frá Pisa sýnir að tvítyngdum drengjum gengur illa. Mig langaði að finna út af hverju. Ég upplifaði að þessir drengir tæku ekki þátt í vinnunni sem fram fór í skólanum. Þegar hópavinna var í gangi gerðu þeir allt annað segir Jalal. Rannsóknir sýna að tvítyngdir nemendur hafa meiri möguleika á að vera betri í öðrum fögum, dönsku og stærðfræði sem dæmi, af því það er gott að vera tvítyngdur. En þessir nemendur notuðu alls ekki tungumálið á skynsaman og jákvæðan hátt.

Jalal El Derbas segist iðulega hafa verið eins og fluga á vegg við rannsóknirnar. Þegar hann kom inn í bekkinn og kennarinn kynnti hann upplifði hann virðingu frá drengjum með útlenskan bakgrunn. Sennilega af því hann hefur sjálfur palestínskan bakgrunn eins og flestir drengjanna.

Fleiri stúlkur fara í framhaldsnám

Tungumálið er mjög viðeigandi og mikilvægt í sjálfsmynd manns en því miður upplifði ég að tungumál þessara drengja var notað fyrir eitthvað neikvætt. Þeir töluðu bara dönsku þegar þeir þurftu þess, en þeir vaxa úr grasi og halda að þeir hafi tækifæri til að nota arabísku fyrir eitthvað illt og neikvætt. Það er vandamál. Þeir skipta á milli kóða - skipta yfir á arabísku þegar þeir vilja segja eitthvað við hvorn annan sem fær þá til að standa saman gegn öðrum, segir Jalal El Derbas.

Hann upplifði að stúlkurnar með útlenskan bakgrunn höfðu fleiri hlutverk í skólanum. Oft voru þær hljóðar, litu undan og létu undan. Þær hylmdu yfir með arabísku stráknum í hópavinnu, fengu kennarann til að halda að hópurinn hafi unnið verkefnið. Hann upplifði líka að stúlkurnar litu á skólann sem gríðarstað.  

Hluti stúlknanna hafa ekki sömu möguleika og strákarnir. Þær hafa ekki sömu stöðu og strákarnir heima fyrir og eru agaðri. Fyrir þær er skólinn gríðarstaður. Staður þar sem foreldrarnir leyfa þeim að vera og það þýðir að menntun getur þýtt betri framtíð. Þess vegna sjáum við fleiri stúlkur með útlenskan bakgrunn í framhaldsnámi.

Uppeldið bregst

Jalal El Derbas telur ekki að tungumálið sé vandamálið. Það er heimilið.

Einhver þarf að segja foreldrunum að þetta hjálpi ekki börnum þeirra, drengjunum þeirra. Uppeldisaðferðir þeirra virka ekki. Þetta er skelfilegt. Ég gat ekki í einum tíma verið jákvæður gagnvart þessum nemendum.

Hann segir að áður en hann fór í skólanum hefðu margir sagt honum að hann myndi upplifa rasískt viðmót kennara gagnvart nemendum.

Ég sá það ekki í eitt skipti. Ég sá kennara sem prófuðu allt mögulegt til að hjálpa nemendum. Þeir reyndu að virkja, hlusta og setja vinnuna í gang. En hópur af drengjum var nákvæmlega saman, þeir óskuðu ekki eftir að taka þátt og þeir meðhöndluðu sómalskar stúlkur, stúlkur og danska kennara illa.

Það leit út eins og þeir væru að vinna en það gerðu þeir ekki. Það komu afsakanir, tölvan væri biluð, foreldrar eða systkini komu í veg fyrir vinnuna og annað í þeim dúr. Kennararnir voru almennilegir en gátu ekkert gert. Það leit út eins og þeir hefðu gefist upp. Það gekk sérstaklega illa í hópavinnu. Þá töluðu strákarnir um Messi, Real Madrid, slógust og lögðu aðra í einelti. Þeir gerðu ekkert sem tengdist náminu.

Seinni hluti birtist á morgun og krækja að heimild.

Stopp ofbeldi- fræðsluefni á yngsta stigi grunnskólans

Faglegir leiðtogar grunnskóla, skólastjórnendur, geta tekið inn alls konar stefnur og hugmyndafræði inn í skólakerfið án þess að kennarar hafi nokkuð um það að segja. Vilji kennari ekki vinna undir því sem honum er sagt að gera getur hann farið annað. Gagnrýn hugsun og ólíkar skoðanir virðast ekki eiga upp á pallborðið, því miður. Með ólíkum skoðunum, rökræðum og faglegum samræðum myndast heilsteypt samfélag.

Námsefnið frá Menntamálastofnun ,,Stopp ofbeldi” á að nota í grunnskólum á Akureyri eftir því sem ég best veit. Ætlað yngsta stigi grunnskólans og fjallar um kynferðislegt ofbeldi. Halda á námskeið svo kennarar geti komið þessu skammlaust frá sér.

Bloggari kynnti sér efnið fyrir nokkru síðan. Myndböndin eru þýdd af norsku og þykja norskum foreldrum þau verulega umdeild. Þeir spyrja ,,Hvenær verða myndir af ofbeldi að ofbeldi? Mörgum foreldrum ofbýður og segjast ekki hafa fengið að upplýsingar frá skóla barnsins hvenær myndböndin verða sýnd. Margir norskir foreldrar upplifa myndböndin sem ofbeldi gagnvart barni sínu. Þeim finnst fræðsluefnið óviðeigandi með öllu, ekki að ósekju.

Foreldrar ekki spurðir

Bloggari sendi fræðsluefnið á nokkrar foreldra sem eiga börn í grunnskóla. Til að gera langa sögu stutta ofbauð þeim grafíkin í myndböndunum og margt af því sem sagt var. Foreldrar vilja sjálfir sjá um þessa fræðslu sem fjallar um kynferðislegt ofbeldi. Ber skólayfirvöldum ekki að virða það?

Myndböndin of löng segir eitt foreldrið. Grípum í orð foreldra en þetta er bara brot af því sem þau sögu:

,,Hvort ég myndi sýna ungum börnum þetta myndband er mjög tvísýnt. Þess vegna þurfa foreldrar að skoða og ræða.”

,,...hún er veitir upplýsingar sem eru varhugaverðar fyrir áhrifagjörn börn og getur haft í för með sér mögulega kveikju að áhuga ungra barna til að snerta sig eða hvert annað.”

,,... skilaboðin góð en myndefnið heldur óhugnanlegt.”

,, Margt ágætt en fleira slæmt. Fyrir unga brotaþola  gæti þetta verið gott efni að horfa á undir leiðsögn fagmanna.”

,, Sé ekki ástæðu til þess að sýna minni 7 ára þetta, ætti mögulega betur við í 8. bekk í minna barnalegri útgáfu.

,,Ég myndi ekki sýna barninu mínu í 6. bekk þetta, efast að hann hafi þroska í það. Vil sjálfur fræða hann og hin börnin um þetta með mun mildari myndum.”

,, Mér finnst pínu eins og myndbandið sé að fara misnota barnið mitt. Erum við ekki að reyna leyfa börnum að vera börn?”

,,Ok. What the hell. Er ég að horfa á ????????. Hólí sitt.”

,,Myndirnar eru óviðeigandi fyrir svona lítil börn. Ætlar grunnskólinn virkilega að sýna þetta án samráðs við foreldra?”

,,Við þurfum að skilgreina hlutverk foreldra og skóla. Skólinn á ekki að sjá um þetta.”

,, Ég sá reyndar bara tvær af þessum teiknimyndum. Það var of mikið fyrir mig, ég fann fyrir viðbjóði og ég horfði ekki á meira.”

,,Teiknimyndir af barnaníði eru ekkert skárri heldur en leikið efni af barnaníði.”

,, Ég skil forvarnar hugsunina en ég vill fá að kenna mínum börnum þetta bara sjálfur í takt við þeirra þroska og hugsun.”

Er skólakerfið komið út fyrir hlutverk sitt

Í leiðbeiningum frá Menntamálastofnun segir ,, Góður undirbúningur er lykilatriði þegar halda á samverustund með fræðslu um kynferðisofbeldi, til að tryggja að bæði fullorðnir og börn upplifi að þau séu örugg. Við mælum því með að starfsfólk lesi allar leiðbeiningarnar vandlega áður en myndirnar eru sýndar.”

Hvernig ætlar kennari að tryggja andlegt öryggi barna sem sjá þessi myndbönd? Hvernig ætlar kennara að tryggja að nemendur prófi ekki eitthvað af því sem kemur fyrir í myndbandinu, á hvort öðru?  Getur kennari verið ábyrgur fyrir því? Eins og eitt foreldri segir ,, Það tekur nefnilega skýrt fram að fullorðnir mega ekki snerta börn en talar ekkert um hvort þau mega snerta hvert annað...”Ætlar kennari að bera ábyrgð á tilfinningaröskun nemenda sem kann að koma undir fræðslunni? Forvitni þeirra á hvort öðru í samræmi við myndböndin? Þegar stórt er spurt er fátt um svör!

Vissulega spyrja margir að því hvort skólinn sé ekki kominn út fyrir það sem honum ber. Þegar um viðkvæm málefni skiptir máli hvernig maður nálgast það með barni. Er heppilegt að ræða málið í stórum hópi nemenda sem hafa mismikinn skilning á því sem fjallað er um í myndböndunum? Er ekki betra að foreldrar sjái um þessa forvarnar fræðslu með barni sínu, kannski á mildari hátt. Ætli 7 ára barn skilji lagasetningu um kynferðislegt ofbeldi, sem komið er aðeins inn á, eða skilja þau betur þegar pabbi og mamma segja að enginn megi snerta kynfærin þeirra. Veltum þessu fyrir okkur.

Bloggari tekur undir með norsku foreldrasamtökunum og spyr þig lesandi, hvenær verða myndir af ofbeldi að ofbeldi?

Umdeilt fræðsluefni frá Menntamálastofnun

Hugmyndafræði og tískustraumar virðast há stofnuninni í útgáfu námsefnis. Önnur mjög umdeild bók, Kyn, kynlíf og allt hitt, fékk ágætis umfjöllun víða, nema í fjölmiðlum. Í þeirri bók er rekinn áróður fyrir ákveðinn hugmyndafræði og orð sem vísa til kynja, strákur og stelpa, finnst varla í bókinni. Höfundurinn, sem er kanadískur, leitar hófanna í kynleysisstefnu sem virðist ríkja í mörgum löndum og koma á í öðrum, m.a. hér á landi.

Nokkrir foreldrar kærðu bókina, að efni hennar sé kennt hér á landi en bókin er umdeild. Menn velta vöngum yfir hvort fræðsluefnið og myndræn framsetning eigi við á miðstigi grunnskólans. Eins og í öllum bókum má finna góða fræðslu inn á milli þess slæma sem virðist meira af en minna af í umræddri bók.

Palestínumaður búsettur í Danaveldi er ákærður fyrir að mæra hryðjuverk. Fleiri Evrópu þjóðir hætt stuðningi við Hamas.

Tuttugu og sex ára gamall maður er ákærður fyrir hryðjuverk á samfélagsmiðlunum en réttað er yfir honum í dag, 15. febrúar, í Kaupmannahöfn segir í frétt Kristelige dagblade. Aðrar þjóðir í Evrópu reyna að draga úr stuðningi sínum við hryðjuverkamenn með lögsóknum og ýmsum bönnum.

Palestínumaðurinn er kærður fyrir myndskeið sem hann birti á Snapchat þar sem hann samkvæmt saksóknara styður hryðjuverk Hamas þann 7. október í fyrra. Í Danmörku er hægt að refsa manni með sekt eða fangelsi allt að þremur árum fyrir að mæra opinberlega hryðjuverkaárás.

Hann er sakaður um fleiri slíkar færslur í tengslum við stríð Hamas og Ísrael sagði dómsmálaráðherra Peter Hummelgaard í síðustu viku.

Það er ekki bara í Danmörku sem gegnið er hreint til verks fyrir svona verknaði sem hægt er að túlka sem lofsöng fyrir hryðjuverkum Hamas sem hafa verið á hryðjuverkalista Evrópusambandsins síðan 2003.

Blaðið hefur safnað saman nýjustu dæmum frá öðrum löndum.

Bretland

Í Englandi hafa þrír verið dæmir fyrir að hafa tekið þátt í mómælunum Sjálfstæði Palestínu í London þann 14. otkóber. Guardian skrifar um málið. Það eru einstaklingar á aldrinum 26-29 ára og allir dæmdir í 12 mánaða fangelsi.

Mótmælendurnir voru kærðir samkvæmt bresku hryðjuverkalögunum sem fyrir að sýna hlut eða hegðun sem vekur rökstuddan grun um að þeir séu stuðningsmenn hryðjuverkasamtakanna Hamas. Allir höfðu komið með myndir af svifvængjaflugum á mótmælafundinn viku eftir að fjölmiðlar greindu frá hvernig meðlimir Hamas notuðu svifvængjaflugvélar til að fara yfir landamærin frá Gasa til Ísrael í árásinni 7. október.

Allir segjast saklausir.

Í Bretlandi varðar aðild að og stuðningur við bönnuð samtök eins og Hamas refsingu allt að 14 ára fangelsi. Í janúar var einnig sett bann á samtökin Hizb ut-Tahrir á þeim forsendum að þau hefðu fagnað árásum Hamas 7. október og þannig stutt hryðjuverk.

Þýskaland

Annan nóvember auglýsti Þýskaland bann við starfsemi Hamas og hópum sem eru hliðhollir Palestínumönnum og grunaðir eru um að dreifa hugmyndum gegn Gyðingum og Ísrael. Þetta þýddi meðal annars að Samidoun netið var bannað. Landið hefur einnig bannað nokkrar mótmælagöngur hliðhollar Palestínu síðan í október, jafnvel þótt þær séu ekki skipulagðar af fólki með tengsl við Hamas.

Í október var skólum í Berlín gefinn kostur á að banna nemendum að bera palestínsk tákn eins og hefðbundinn palestínskan ,,keffiyeh” höfuðklút. Ekki er vitað hvort skólar hafi nýtt sér bannið.

Samkvæmt CNN er það einnig glæpsamlegt í Þýskalandi að nota slagorðið ,,frá ánni til hafsins." Kristelige Dagblade hefur áður lýst því hvernig sumir líta á slagorðið sem gyðingahatur en það má óbeint túlka sem útrýma eigi gyðingum af svæðinu og að notkun orðanna hafni tilverurétt Ísrael.

Frakkland

Franski innanryksráðherrann Gérald Darmanin, reyndi í október s.l. að banna mótmæli til stuðning Palestínu þar á meðal mótmæli sem skipulögð eru af aðgerðasinnum sem kalla eftir vopnahléi. Hins vegar greip æðsti dómstóll landsins inn í málið og úrskurðaði að dæma þyrfti í hverju máli fyrir sig. Dómstóllinn segir að ekki sé hægt að leggja almennt bann við mótmælunum á grunvelli tjáningar- og fundarfrelsis.

Austurríki

Annars staðar hefur hins vegar verið ákveðið að banna mótmæli hliðholl Palestínumönnum. Þetta á við um Ungverjaland, Sviss og Austurríki. Í síðastnefnda landinu bannaði lögreglan mótmælendum að fara út á götur vegna hættu á ofbeldisfullum átökum.

Árið 2018 settu þáverandi stjórnvöld í Austurríki bann við því að sýna fána Hamas sem sýnir trúarjátningu íslams á grænum bakgrunni. Sama er að segja um fána sjítahreyfingarinnar Hezbollah sem er hreyfing studd af írönsku klerkastjórninni sem Ísrael og Bandaríkin hafa stimplað sem hryðjuverkasamtök.

Hér má sjá blogg um svipað málefni.

Hér má lesa meira um málið.

 

Landlæknir svarar ekki, af hverju?

Áhugavert að lesa opið bréf til Landlæknis, Ölmu Möller. Hún virðist á einhvern hátt veigra sér við að svara umdeildum spurningum um það sem ég kalla skemmdir á líkama barna. Að gera barn ófrjótt vegna hormónalyfjagjafa eru skemmdarverk. 

Að neðan má sjá bréfið sem Eldur Deville sendir Landlækni. Hægt að lesa það á síðunni hans, kemur frekar óskýrt hér.