Snúa dæminu við

Auðfengir peningar svo ekki sé meira sagt. Maður veltir því fyrir sér hvort sakborningar hafi ekki vitað að um kerfisvillu væri að ræða og hefði góður viðskiptamaður ekki látið vita af þessu í stað þess að notfæra sér aðstæður. Hér var ekki um eina færslu heldur fjölmargar og viljinn til að hagnast var einbeittur. Annað er ekki að heyra.

Snúum dæminu við, hver hefði sætt sig við að bankinn hefði haft af viðskiptavinum fleiri miljónir vegna kerfisvillu hefði ekki verið hrópað á leiðréttingu og réttlæti.

Aðferðir við handtölu geta verið misjafnar og vissulega ber vörðum laganna að gæta fyllstu varkárni þegar þeir vinna þau verk.

Skilorðsbundið fangelsi fyrir að nýta sér kerfisvillu banka

Athugasemdir

[money for nothing (IP-tala skráð) 20.12.2007 kl. 15:04]

Auðfengnir peningar? Spurning hver raunverulega sitji að auðfengnum peningum?

"..Auðvelt er að geta sér til um framþróun efnahagsmála í heimi þar sem bankarnir hafa komið sér í þá aðstöðu að vera eina uppspretta peninga án þess að láta nokkuð í staðinn. Peningar eru blóðið sem streymir í þjóðarlíkamanum. Allar framkvæmdir krefjast peninga sem bankarnir búa til úr engu. Á meðan almenningur vinnur myrkranna á milli við að skapa raunveruleg verðmæti færir bankinn tölur í bækur sínar og verður ríkari.

Ein hörmulegasta afleiðing þessa kerfis er vaxandi skuldabaggi sem hvílir á herðum almennings. Segja má með nokkurri sanngirni, að því meiri raunveruleg verðmætasköpun sem á sér stað (vegagerð, brýr og önnur mannvirki), þeim mun fátækara verður fólkið og bankarnir ríkari. Þegar þetta er skrifað skuldar hvert einasta mannsbarn á íslandi, eftir mestu framkvæmdaár í sögu landsins, eina milljón í erlendar skuldir. Árið 1975 skulduðu Bandaríkjamenn litla 100.000.000.000 (100 milljarða) dollara.

Hvernig endar þetta?

Það er auðvelt dæmi ef við gleymum peningum um stund og hugsum okkur að eini löglegi gjaldmiðillinn á íslandi (eða heiminum) sé t.d. Coca-Cola, og að ein verksmiðja hafi einkarétt á að framleiða það og lána með vöxtum. Það liggur í augum uppi að við getum ekki framkvæmt neitt án þess að fá lánað hjá Coca-Cola til að borga fyrir hráefni og vinnu. Þegar lánið er endurgreitt, segjum lán upp á 1000 flöskur, þá þarf að greiða 300 í vexti. Hvaðan komu þessar 300 flöskur? Auðvitað frá einu uppsprettu Coca-Cola verksmiðjunni. Hvernig komust þær í umferð? Þær voru búnar til og settar í umferð í formi láns sem bar vexti. Já, en með þessu móti hlýtur Coca-Cola verksmiðjan að eignast alla hluti þegar fram líða stundir? Tja …"

tekið af http://www.vald.org/falid_vald/kafli08.htm

[Gísli Sigurðsson, 20.12.2007 kl. 15:36]

Helga, heldur þú að einhver bankastarfsmaður hefði verið handtekinn og dæmdur ef kerfisvillan hefði haft fé af viðskiptavini sem hefði lent í að tapa peningum sem hefði svo verið skilað eins og þeir dæmdu gerðu? Varla.

[Sigurður Geirsson (IP-tala skráð) 20.12.2007 kl. 15:52]

Við skulum aðeins líta á þetta dæmi nánar. Eitt af því sem bankarnir stunda mikið af og er viðurkennt í öllum fjármálafræðum er svokölluð "arbitage" viðskipti. Því miður er ekki til íslenskt orð yrfir þetta. En þessi viðskipti eru þannig að bankarnir leita kerfisbundið eftir einhverri fjármálalegri kerfisvillu og nýta sér hana til að græða peninga á. tökum einfalt dæmi: ef þú getur keypt eitthvað hér á landi t.d. fyrir 100 kall, selt það í öðru landi og fengið greitt fyrir það með einhverju sem þú getur síðan selt hér á landi fyrir 120, þá borgar sig fyrir þig að stunda þetta fram og aftur og græða þannig. Þú kaupir vöru A fyrir 100 kall, selur fyrir aðra vöru (B) sem þú selur síðan aftur fyrir 120 og kaupir þá aftur vöru A fyrir 120 kall og selur fyrir vöru B sem þú síðan selur aftur fyrir 144 kall. Útgjöldin þín eru einungis 100 kall, sem þú ert búin að fá aftur en hefur með þessu móti grætt 44 kall. Svona getur þú haldið áfram og grætt enn meira. Þetta eru viðskipti sem bankarnir stunda þar sem þeir finna kerfisvillu í því að ein vara er verðlögð með mismunandi hætti á tveimur stöðum sem getur skapað þeim hagnað og þetta er vísvitandi gert. Nema hvað bankarnir gera þetta án þess að leggja nokkurn skapaðann hlut út, þeir kaupa vöru A framvirkt (þ.e. þeir fá vöruna strax í hendur eða aðgang að henni á ákveðnum degi) og selja síðan framvirkt líka gegn því að fá þá vöru B í hendur og selja síðan vöru B framvirkt þannig að þeir afhendi hana á sama degi og þeir fá vöru A í hendur og hafhenda hana áfram. Með þessu leggja þeir ekkert út en stinga þessum 20% hagnaðí í vasan, sér algerlega að kostnaðarlausu.

Er þetta kerfisvilla sem ætti að lúta öðrum lögmálum en sú kerfisvilla sem fjársterkur banki lendir í þrátt fyrir að vera með hámenntaða starfsmenn á himinháum launum til að tryggja að svona villa verði ekki til hjá þeim? Ég bara spyr þar sem "arbitage" viðskipti eru fullkomlega lögleg.