Athyglissýki í Gleðigöngum

Í upphafi var LGBTQ+ hreyfingin borin uppi af raunverulegri ósk um jafnrétti og vernd gegn mismunun.

En það hefur breyst, í dag sjáum við að hluti hreyfingarinnar hefur verið yfirtekin af róttæku menningarstríði þar sem þetta snýst ekki lengur um frelsi til að vera þú sjálfur, heldur að þvinga restina af samfélaginu til að samþykkja og fagna öllu. Óháð því hversu fáránlegt eða kynferðislegt það kann að vera.  

Og hvers vegna á að vera hálfnakinn til að ,,vernda réttindi"? segir Krisztina Maria

Vegna þessa, hefur orðin ákveðin birtingarmynd á valdi, ,,f*ck you" að vera venjulegur, virða hefðbundin gildi og skynsemina. Þetta er sviðsetning á einkennum kynverundar.

Þetta er ekki lengur barátta fyrir réttindum, heldur kynferðisleg átök við raunveruleikann, og það snertir börn, fjölskyldur og samfélög.

Margir venjulegir samkynhneigðir finna sig eiginlega útskúfaða af þessari ,,woke-show-parade", því þeir vilja bara lifa í friði.

Frelsi er ekki það sama og takmarkaleysi. Og, samþykki þýðir ekki að maður eigi að klappa fyrir öllu. Það er munur á því að vera virtur eða krefjast þess að aðrir fagni kynferðislegri tilvist þinni í g-streng á vörubíl.

Hafa öll réttindi

Flestir hafa öll réttindi, og allir í hinum vestræna heimi. Þeir mega elska, lifa og sofna hjá hverjum sem er og hafa mátt í áraraðir.

Það eru engin lög sem bannar þeim að vera þeir sjálfir. Þvert á móti, þeir eru studdir af ríkinu, fjölmiðlum, fyrirtækjum, skólum og stjórnmálamönnum. Af hverju þessi endalausar gleðigöngur og hvers vegna að fagna í mánuð (eins og er gert í Noregi)?

Af því þetta snýst ekki lengur um réttindi. Þetta snýst um sýnileika, bara til að vera sýnilegur, um valdaskiptingu og um að neyða allt samfélagið til að ekki bara að samþykkja, heldur að dá og fagna ákveðinni sjálfsímynd.

Okkur hiumn er í reynd nákvæmlega sama hver sefur hjá hverjum. Við viljum bara gjarnan að það fari fram, eins og allt annað, meira prívat og með meiri virðingu fyrir almennum rýmum og sérstaklega börnum.

Þannig að þegar einstaklingar þramma hálfnaktir um göturnar og kalla það baráttu, þá virðist það ekki lengur vera barátta um frelsi, það virðist frekar eins og fullorðinn einstaklingur sem krefst athygli, löngu eftir að allir aðrir hafa haldið áfram.

Heimild

Athugasemdir

[Guðjón E. Hreinberg, 26.7.2025 kl. 08:43]

Og þegar Gylfi Ægis var ofsóttur fyrir að benda á að þetta hafði allt verið gert að ódýru klámi, hvarf siður samtímans og breyttist í ósið.