Skortur á tákni er ekki sönnun fyrir illsku

Segja má að rothöggið á hneykslinu í kringum hinsegin hátíðina hafi vakið athygli. Á Jónsmessu urðu deilur um hinsegin hátíð því hafnaboltafélagið Kouvolan Pallonlyöjät (KPL) vildi ekki flagga fánanum sínum við hlið trans-fánans við ráðhúsið í Kouvola.

Þýðir þetta að meðlimir liðsins sem um ræðir séu rasistar, kvenhatarar og að þeir kúgi minnihlutahópa? Er hafnaboltasenan í Kouvola hrein illska?

Að sjálfsögðu ekki. Sérhver einstaklingur og hvaða félag sem er getur stutt jafnrétti og jafnræði en þarf ekki að gera það með sérstökum táknum.

Í viðtali gagnrýnir stjórnarformaður KPL, Harri Lehto, pólitíska væðingu trans-fánans. Samkvæmt Lehto er það ekki yfirlýsing með eða á móti hinsegin hátíð heldur yfirlýsing gegn pólitískri væðingu trans-hugmyndafræðinnar.

Ummæli á samfélagsmiðlum

Nokkrir sem tjáðu sig um málið voru mjög ósáttir yfir því að félagið flaggaði ekki fánanum. Einn sem skrifaði undir dulnefni hélt því fram að ,,KPL telur að minnihlutahópar eigi ekki heima í liðinu eða í áhorfendahópnum.“ Þetta er rangt.

Ef einhver vill ekki taka þátt í að flagga trans-fána er hann þá vondur og hatar minnihlutahópa? Hvað ef félag sem flaggar fánanum, segir rasíska brandara og mismunar konum? Er það gott og ábyrgt félag af því það flaggar trans-fána?

Tákn er bara tákn

Það er kominn tími til að fullorðnir átti sig á því að tákn er bara tákn. Að nota það ekki segir ekkert til um gildi og sannfæringu, hvað þá raunverulegar gjörðir. Að auki er notkunin oft bara sýndarmennska.

Skortur á tákni er ekki sönnun fyrir illsku. Einstaklingur getur verið mjög hlynntur jafnrétti en líkar ekki opinber mótmæli. Íþróttafélag getur talað fyrir jafnrétt þó það taki ekki þátt í að flagga trans-fánanum.  

Heimurinn er ekki svo einfaldur að við getum fundið út hver er góði kallinn og hver er vondi kallinn bara með því að lesa tákn.

Heimild