Baráttudagur kvenna í dag

Í dag, 8. mars, er hátíðardagur femínista, en einnig dagur þar sem hugað er að bakslögum kvennabaráttunnar. Réttindi eru skrifuð í sand og femínistar vita að það eru alltaf hópar sem leita að tækifærum til að má skrifin burt.

Þessir hópar hafa meðvind. Ört vaxandi hópur ungra karla segist tilheyra hægriflokkum sem segja jafnrétti kynjanna ganga of langt. Það er hljómur í þessu, og ekki bara frá ungu fólki. Á sama tíma skjóta femínistar sig í fótinn í gegnum áralangan klofning sem eyðileggur vináttu og bandalög.

Ástæða klofningsins eru aðallega spurningar um hvort karlar geti verið konur og hvort femínistar eigi að forgangsraða baráttunni, fyrir trans-fólk og aðra minnihlutahópa, ofar baráttu kvenna. Konurnar sem segja já við báðum spurningum hafa haft sterka rödd í fjölmiðlum og stjórnmálum í áratugi í samfloti við trans ,,lobbýistana.“

Á baráttudegi kvenna mun Kvinderettigheder.dk bjóða upp á greinar, skrifaðar af konum í Danmörku sem eru út í kuldanum. Þessar konur trúa því að hluti trans hugmyndafræðinnar kosti konur, viðkvæma unglinga – og sérstaklega stúlkur – og fyrir tjáningarfrelsi. Það eru ekki aðeins trúarlegir myrkramenn sem krefjast þess, að málfrelsi sé takmarkað vegna eigin tilfinninga.

Greinar

Í greinunum segja átta nafngreindar konur hvers vegna þeim finnst barátta þeirra nauðsynleg. Meðal radda eru lesbíur sem eru smánaðar fyrir að vilja ekki karlmenn sem skilgreina sig sem lesbískar konur eða kynsegin lesbíur. Kaupsýslukona segir frá hvernig framgangan hafi kostað sitt,  en einnig að henni sé þakkað á bak við tjöldin fyrir að þora að stíga fram. Háskólastarfsmaður veltir því fyrir sér hvers vegna kynhneigð er útilokuð frá trans umræðunni og hvers vegna þess er krafist að augum okkar sé ekki treystandi. Það eru líka sögur af áreitni, útilokun og nýjan, en nauðsynlegan, félagsskap.

Að lokum má hlusta á viðvörun brautryðjanda umræðunnar um hvernig má vinna gegn því að detta niður í ,,kanínuholuna" og verða jafn heltekin og gróf og nokkrir áberandi trans aðgerðasinnar eru.

Fyrstu tveir þættirnir, af átta, birtast í dag, 8. mars. Síðustu tveir á þriðjudag. En femínistar hafa áður staðið frammi fyrir nánast svipuðu vandamáli, en það var á 8. áratugnum. Á þeim tíma var baráttan sem eingöngu var fyrir konur illa séð meðal efri millistéttar vinstrimanna. ,,Engin kvennabarátta án stéttabaráttu," hljómaði það þá. Í dag er slagorðið ,,Engin kvennabarátta án transbaráttu o.s.frv." – baráttan á að vera fyrir alla sem ekki tilheyra hópnum ,,forréttindahvítir karlmenn." Nema, ef þeir ,,skilgreini" sig sem konur.

Kvennabaráttan

Hin sterka kvennabarátta 8. áratugarins var ekki aðeins ávinningur, heldur skildi einnig eftir vængjaða hreyfingu. Þegar þeir lengst til vinstri missti móðinn töpuðu rauðsokkurnar tvöfalt. Margra ára óþol gagnvart fólki sem hugsar öðruvísi tók sinn toll og árum saman hafði fjölda karlmanna óbeit á rauðsokkum sem höfðu eyðilagt einkalíf þeirra.

Að þessu sinni hafa karlar engu að tapa. Það eru heldur ekki karlar í valdstöðum sem hygla körlunum sem ,,líður eins og konum." Femínistar sem telja sig vera framsækna sjá heldur enga tapara, þvert á móti. Málstaður kvenna er styrktur með því að karlar séu teknir inn í flokk kvenna, segir þar, og boðskapurinn hefur mætt velvilja hjá ,,Parnassus“, en er það sigurstefna? Eða mun það enda með annarri veikingu femínismans?

Heimild.