Löggjafinn um tjáningarfrelsi

Allir eru frjálsir skoðana sinna og sannfæringar, sbr. 1. mgr. 73. gr. stjórnarskrárinnar. Hver maður á þannig rétt á að láta í ljós hugsanir sínar, en hann verður að geta ábyrgst þær fyrir dómi, sbr. 2. mgr. sömu greinar.

Tjáningarfrelsið nýtur einnig verndar samkvæmt 10. gr. mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994. Heimilt er að setja tjáningarfrelsinu skorður, m.a. vegna réttinda eða mannorðs annarra, en aðeins að því gefnu að (i) slíkar skorður séu nauðsynlegar og (ii) samrýmanlegar lýðræðishefðum, sbr. 3. mgr. 73. gr. stjórnarskrárinnar og 2. mgr. 10. gr. mannréttindasáttmálans.

Meginreglan samkvæmt 1. og 2. mgr. 73. gr. stjórnarskrárinnar og 1. mgr. 10. gr. mannréttindasáttmála Evrópu,  sbr.  lög  nr.  62/1994,  er  samkvæmt  þessu  tjáningarfrelsi.  Öll  frávik  frá  þeirri  meginreglu  ber samkvæmt  hefðbundnum  lögskýringarviðhorfum  að  skýra  þröngt,  auk  þess  sem  rökstyðja  skal  öll  slík frávik með viðeigandi og fullnægjandi hætti.