Áhugaverð grein eftir Atla Harðarson á Vísi.is í gær

Atli fjallar um bók sem gefin var út á þessu ári. Höfundur bókarinnar talar um breytingar á lífskjörum barna og  ungmenna. Atli segir að meginefni bókarinnar séu sálfræðilegar útskýringar og hvernig breytingarnar spilli heilsu barna.

Atli segir; ,, Óheftur aðgangur að klámi veldur minni félagsfærni, einkum hjá piltum; Sífellt streymi mikið unninna glansmynda af grönnum líkömum ýtir undir átröskun og fleiri kvilla, einkum hjá stúlkum; Orsakir versnandi geðheilsu valda jafnframt versnandi námsárangri.“ Því miður nefnir Atli ekki kvillann ónot í eigin skinni, kynama, Því sprenging hefur orðið meðal stúlkna sem líður illa í eigin líkama.

Hér má hlusta á greinargóðan fyrirlestur um áhrifin og glansmyndina sem búin er til um málaflokkinn. Þeir vita sem vilja að áhrif samfélagsmiðlanna eru gífurleg þegar kemur að sálarkvillanum kynami.

Vitað er að átröskunarhópar eru víða til á miðlunum og ekki ýkja langt síðan einum slíkum hópi var eytt í Danaveldi. Þar þótti sannað að stúlkurnar lofsungu hvor aðra í sjúkdómsástandi. Sama gera stúlkur sem glíma við ónot í eigin líkama. Þær horfa á glansmyndir sem birtast á samfélagsmiðlunum um brjóstnám, trans-ferli og ,,kynskipti.“ Skammgóður vermir, því eftirköstin koma rétt eins og timburmenn eftir mikla áfengisdrykkju. Og það sem þekkt er sálræni kvillinn hverfur ekki.

Aukið þunglyndi og kvíði

Í greininni stendur; ,,Tölurnar sem reifaðar eru í fyrsta kafla bókarinnar sýna að á milli 2010 og 2015 jókst tíðni þunglyndis og kvíða meira hjá stúlkum en piltum.“ Hér má geta þess að vanlíðan stúlkna með ónot í eigin líkama jókst líka á þessum árum og hefur þúsund faldast í sumum löndum frá því sem var. Skyldi þetta ekki haldast í hendur? Margir sérfræðingar hafa bent á að það sé ekkert eðlilegt við fjölgun barna sem glíma við ónot í eigin líkama. Í kjölfarið samþykktu mörg lönd ólögin um kynrænt sjálfræði. Hlusta má góða fyrirlestur hér.

Áfram heldur Atli; ,, Könnun á tengslum netnotkunar og geðsjúkdóma bendir til að töluvert meira sé um að stúlkur verði fyrir miklum skaða þegar á aldrinum 11 til 13 ára en hjá strákum byrji þetta oftast að bíta nokkru seinna eða á aldrinum 14 til 15 ára.“ Þegar börn horfa á myndband eins og þetta án þess að foreldrar grípi inn í, og kannski fleiri af þessum toga, er voðinn vís. Eins og Atli segir, stelpur eru viðkvæmari fyrir þessu en drengir og kannski ekki tilviljun að maðurinn í myndbandinu klæðir sig eins og lítil stúlka. Hvern á að veiða?  

Hér getur þú lesið þessa áhugaverðu grein.