Vil ekki Baldur og Felix á Bessastaði

Stuðningsmaður Baldurs sagði m.a. í morgunútvarpinu í gær að þjóðin ætti að sýna heiminum að við séu jafnréttissinnar og því væri kjörið að fá homma á Bessastaði. Mér þykir þetta einkennileg sýn. Kynhneigð eigi að stjórna til að sýna heiminum hve framarlega við erum í mannréttindabaráttunni. Æ, ó, óttalegt kjaftæði er þetta.

Á meðan þessir hommar, Baldur og Felix, eru í kjöri segi ég nei takk. Hefði þetta verið annað hommapar hefði bloggari verið jákvæðari.

Þessir hommar eiga ekkert erindi á Bessastaði. Felix Bergssyni finnst sjálfsagt að karlmenn sem skilgreini sig sem konur (með kynfæri karlmanns) hafi aðgang að rýmum kvenna og keppi í kvennaíþróttum. Hann hefur sjálfur sagt það og skrifað. Þarf ekki að leita lengi.

Vill fólk í alvöru menn á Bessastaði sem finnst sjálfsagt að auka mannréttindin eins hóps (karlmanna sem skilgreina sig sem konu) á kostnað annars hóps (stúlkna og kvenna). Það þykir mér undarleg mannréttindabarátta alveg sama hvernig á það er litið.

Mannréttindabarátta felst í að auka réttindi fólk án þess að aðrir þurfi að fórna sínum mannréttindum. Stúlkur og konur hafa borgað fórnarkostnaðinn sem Felix Bergsson styður. Hann berst fyrir sérstaka tegund af karlmönnum.

Víða um heim hafa íþróttakonur risið upp. Stjórnmálamenn og konur í íþróttahreyfingum mótmæla veru karlmanna í rýmum og íþróttum kvenna. Hefur Felix breytt um skoðun eða hefur Baldur tekið upp hanskann fyrir kvenþjóðina?

Stuðningsmaður Baldurs sagði líka að hann væri gott sameiningartákn fyrir þjóðina. Af og frá, menn sem bera ekki virðingu fyrir konum og réttindum þeirra verða aldrei neitt sameiningartákn.

Hér má lesa góða grein um forsetaembættið. Í greininni segir ,, Þar sem stór hluti almennings fólks virðist haldinn þessari trú – að forsetinn eigi fyrst og fremst að vera sameiningartákn þjóðarinnar – er ljóst að þessu takmarki hefur að vissu marki verið náð. Það helsta sem almenningur sér af forsetanum eru veisluhöld, punts-athafnir og verðlaunaafhendingar. Það gefur ekki endilega rétta mynd af mikilvægi embættisins, en ýtir öllu heldur undir þá ranghugmynd sem við erum haldin – um að forsetinn sé bara upp á punt.“

Í greininni segir líka ,, Í stjórnarskrá lýðveldisins Íslands má lesa um hlutverk og réttindi forsetans. Auk málskotsréttar hefur forseti Íslands m.a. vald til að rjúfa þing og stofna til nýrra kosninga, rétt til að láta leggja fyrir Alþingi frumvörp til laga, og gefa jafnvel út bráðabirgðalög við sérstakar aðstæður. Sjaldan eða aldrei hefur reynt á þessi ákvæði stjórnarskrárinnar. Við lestur ritsins er ljóst að forsetinn getur gripið til ýmissa úrræða þegar á reynir, hefur vald til að verja almenning frá ofríki stjórnvalda ef út í slíkt er farið, og er sannarlega ekki bara upp á punt.“

Við ætlum ekki að kjósa forseta til hafa hann upp á punt, höldum því til haga. Hvað þá að fara í þykjustuleik með mannréttindi og jafnrétti. Þjóðin stendur sig vel hvað jafnrétti varðar.

Stúlkur hafa nú farið í herferð til að verja rétt sinn.