Nú er nóg komið. Það á ekki að yfirtaka kynið okkar.

,,Kvennalíkaminn er vígvöllur“

Þessi setning var einu sinni frasi og hægt að horfa á með kaldhæðnislegri fjarlægð. Við konur höfum öðlast það frelsi sem rauðsokkurnar börðust fyrir í kringum 1970.

Þannig held ég að margir hafi upplifað stöðu kvenna í samfélagið undanfarin 50 ár. En svo gerðist eitthvað sem gerði slagorðið ,,konulíkamann er vígvöllur“  að ógnvænlegri baráttu aftur.

Aðgerðasinnar trans hugmyndafræðinnar réðust inn í háskólana í kringum 2010. Nú átti að læra um hugtök eins og cis-konur og cis-maður. Hugtök byggð á latneska orðinu cis, sem táknar eitthvað sem er hérna megin, en trans þýðir á sama hátt hinu megin.

Við urðum að læra að kyn er litróf, tilfinning, sjálfsmynd og vísindin urðu að víkja fyrir hinu heilaga nafni, án aðgreiningar.

Fáar konur létu í sér heyra

Í upphafi vildu flestir hafa transfólk í flokkunum kona og karl. Þegar öllu er á botninn hvolft erum við umburðarlynt fólk. Ef maður var svolítið gagnrýninn, eða ef þú náðir ekki tökum á akademísku tungumáli trans aðgerðasinna á nýja forréttindaleiknum, varstu kallaður transfóbískur eða hataðir trans fólk.

Vissulega vill enginn láta telja sig afturhaldssama risaeðlu sem sýnir blygðunarlausa vanhæfni til að fylgjast með tímanum eða vera hatursfullur án þess að vita eða vilja það.

Margir lýstu yfir samúð vegna og með transfólki. Sérstaklega trans konurnar, sem voru sviðsettar sem viðkvæmasti minnihlutinn af þeim öllum. Aðrir völdu viturlega að þegja en nokkrar konur kusu að tjá sig.

Ég tilheyrði síðasta hópnum

Ég kafaði ofan í efnið með auknum óþægindum. Þegar öllu er á botninn hvolft, hvernig er hægt að leggja konur og trans konur að jöfnu þegar við höfum gjörólíka líkamlega upphafspunkta? Og getur maður talað um að vera lagður að jöfnu þegar hollasti jaðarhópur trans aðgerðasinna fer í krossferð sem mun leyfa trans konur í kvennaíþróttum, kvennaathvörfum, búningsklefum og öðrum öruggum rýmum sem konur hafa barist fyrir?

Síðan kom tungumálið sem á að þóknast trans fólki og öðrum kynjaminnihlutahópum. Bandaríska tilboðið fyrir hugtak á kynfærum kvenna er ,,fremra gatið“ og sumir aðgerðasinnar telja að við eigum að kalla trans konur konur og kalla konur cis-konur.

Að auki verður tungumálið að vera án aðgreiningar gagnvart transfólki og öðrum kynjaminnihlutahópum. Bandaríska tilboðið um innifalið hugtak fyrir kynfæri kvenna varð ,,fremra gat" og sumir aðgerðarsinnar telja að við ættum að kalla trans konur konur og konur cis konur.

Ég er ekki cis-kona sem þýðir einstaklingur sem fær úthlutað kyni við fæðingu og getur skilgreint sig sem konu.

Kyni er ekki deilt úr við fæðingu. Ljósmóðirin hefur ekki hatt með miðum við hlið skæranna sem á að klippa naflastrenginn með og dregur miða um leið og móðirin kemur fylgjunni út.

Ég skilgreini mig ekki sem konu. Ég ER kona. Það er líffræðileg staðreynd.

Sem lýðháskólakennari spyr ég stundum nemendur mína hvenær þeim líður eins og alvöru karli eða alvöru kona. Viðbrögð þeirra eru oft þau að þegar þau lyfta þungum lóðum eða klæða sig upp fyrir partý. Þetta eru fín svör, en þau snúast öll um kynhlutverk, ekki kyn.

Maður er hvorki meiri né minni kona að vera í kjól, eða meiri eða minni maður af því að þjálfa með þungum lóðum.

Kvennalíkaminn er tabú

Þess vegna var ég líka ánægð þegar rithópurinn á bak við bókina ,,Kona þekktu líkama þinn" tilkynnti að 2025 útgáfan verði skrifuð af og fyrir konur, kynlausa, AFAB fólk og trans femínistum.

Að vísu varð ég í fyrstu öskureið eins og róttækur femínisti getur verið.

Hins vegar hafa viðbrögð síðustu daga yljað mér um hjartarætur. Vegna þess að konur segja nei við því að láta útvatna kyn okkar og taka yfir. Konur segja nei við því að fella liminn inn sem eitthvað sem getur setið á konu. Nú er nóg komið.

Þegar fyrsta bókin ,,Kona þekktu líkama þinn" kom út árið 1975 var það bylting. Hér var bók sem sagði frá tabú kvenkyns líkama. Sögur um brjóstagjafir voru horfnar sem talað var um í felum. Horfin var Smánarblettur á kynhneigð kvenna var horfin og firring líkamans hvarf líka.

Bókin ,,Kona þekktu líkama þinn“ gaf konum tungumál um eigin líkama. Tungumál til frjálsra nota og jafnréttisgrundvelli.

Ég held að flestum konum sé eðlislægt að það er einmitt kvenlíkaminn sem hefur verið mikilvægasta verkfæri kúgunar í árþúsundir.

Við höfum heyrt skelfilegar sögur af konum sem fara í ólöglega fóstureyðingu á eldhúsborðum og af konum sem þurfa að þola misnotkun af hálfu karla með valdi. Við sjáum hvernig konur um allan heim þjást enn af þessari kúgun og við sjáum hvernig bakkað er með réttinn til fóstureyðinga í löndum þar sem við töldum það ekki mögulegt.

Við vitum að ef þeir taka tungumál okkar fyrir eigin líkama, þá getum við ekki viðhaldið frelsi okkar.

Þetta mál er allt of alvarlegt til að við látum undan af ótta við smán og stimpla eins og trans-fóbíu.

Trans hugmyndafræðin hefur breytt kvenlíkamanum í vígvöll á ný. Sem konur verðum við að vinna þá orrustu.

Greinina skrifaði femínistinn Trine Steen. Bloggari þýddi, breiðletrun er bloggara.

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 30.4.2024 kl. 18:02]

Helga, þú ert dásamleg, og einn daginn munt þú uppskera.

Án þess að ég sé að gera nokkuð lítið úr Trans, allir eiga sína tilveru, þá eru öfugmæli umræðunnar, það er Rétthugsunarinnar, þannig að eins og 50 til 100 ára réttindabarátta kvenna sé þurrkuð út.

Og femínistar, sem í gamla daga voru kenndar við rauða sokka, séu orðin ógn við ríkjandi viðhorf Rétthugsunarinnar.

En konan lætur ekki að sér hæða.

Enda forsenda lífsins, ekki bara vegna þess að hún fóstrar líf, og elur upp líf, heldur líka vegna þess að meðal karlmaður lifði ekki af mánuðinn án betra kynsins.

Eitthvað sem við karlar eigum að viðurkenna, ekki vanvirða.

Líkt og transfóbían gerir.

Þú lætur ekki að þér hæða Helga.

Kveðja að austan.