Formaður Félags grunnskólakennara ver ekki íslenska tungu

Athyglisvert var að upplifa á 8. þingi Kennarasambands Íslands að formaður Félag grunnskólakennara varði ekki íslenska tungu. Mjöll Matthíasdóttir sat og þagði þegar umræða um kynjað tungumál var á dagskrá.

Mjöll Matthíasdóttir af öllum átti að standa i pontu og verja íslenskuna. Hún fer fyrir þúsundum grunnskólakennurum sem kenna börnum íslensku og eiga að gera það rétt. Mjöll stóð sig illa og kannski stendur hún sig illa í heild í embættinu.

Formenn aðildarfélaga Kennarasambandsins þurfa sennilega á íslenskukennslu að halda. Að mínu mati eru þetta sauðir sem láta teyma sig á asnaeyrum. Mjöll ásamt hinum sem mynda stjórn KÍ eru sennilega illa að sér um íslenska málahefð. Hvet þau til að sækja námskeið hjá t.d. Baldri Hafstað. Kennaraforystan getur í það minnsta lesið pistlana hans til að læra íslensku.

Orðskrípið ,,öll" í stað ,,allir" er að hverfa í almennum póstum frá forystusauðunum. Félagsmaður hefur horfið og nú skrifa Mjöll og Magnús að félagsmaður sé félagsfólk. Orðið margir breyttist í mörg eins kjánalegt og það hljómar. Allt er þetta gert til að þóknast fámennum háværum þrýstihóp innan KÍ sem er illa við orðið maður. Hópi sem virðist ekki þekkja tungumálið okkar.

Njörður skrifaði góða grein um þessa aðför að íslenskunni sem forsvarsmenn Kennarasambandsins eru þátttakendur í. Hann segir:

„Orðið maður er heiti á tegund spen­dýra og tekur til allra er henni til­heyra: karl­manna, kvenna, barna, trans­fólks og kyn­leysingja. Þegar við segjum: allir vel­komnir, tekur það til allra sem til­heyra þessari tegund án vísunar til sér­staks kyns. Þannig getur kona sem best verið maður með mönnum eins og Vig­dís benti á (og sannaði) í kosninga­bar­áttu sinni 1980,“ skrifar Njörður svo.

„Í tungu­máli er tvenns konar kyn. Það sem eðli­legt má heita, eins og að karl er karl­kyns og kona kven­kyns, faðir og móðir, sonur og dóttir, drengur og stúlka. Þegar Berg­þóra var sögð drengur góður fær orðið hins vegar aðra merkingu, um eðlis­þátt, enda erum við vön af­leiddum orðum eins og dreng­skapur og dreng­lyndi. Á sama hátt höfum við af­leidd orð af maður: mann­kyn, mann­legur, mennska, menning, mann­helgi, góð­menni og ill­menni o.s.frv.“

Afskræming tungumálsins á ekki að sjást meðal kennara og ALLS EKKI hjá forystusauðum kennarasamtakanna. Þekking á íslenskunni á að vera meiri en svo að kennarar hlaupi eftir svona duttlungum.