Fámennt landsþing ,,hinsegin" fólks

var haldið í gær laugardag. Þeir sem sátu fyrir utan og mótmæltu þeirri glórulausu stefnu sem trans hugmyndafræðin hefur tekið urðu vitni af því. Mótmælin fólust í að vera með skilti fyrir utan fundarstaðinn, hitta vegfarendur, spjalla við þá og bjóða upp á kaffi. Engin læti í þessum mótmælum.

Frásögn eins mómælandans:

,,Við vorum með heitt á könnunni og buðum upp á kanilsnúða og kleinur þeim sem gengu framhjá og vildu ræða við okkur. Þeir vegfarendur sem stöldruðu við hjá okkur voru ánægðir með framtakið og hrósuðu okkur hástert fyrir að þora að segja þessar augljósu siðferðislega réttar setningar sem voru á spjöldunum.

 

Hinsvegar voru þessir fáu sem voru inni á Iðnó ekki eins áhugasamir að ræða við okkur. Hins vegar kom Sveinn nokkur kokkur, og eiginmaður Viðars Eggertssonar, og skiptist á orðum við mig og lýsti vanþóknun sinni á uppátækinu. Ég útskýrði fyrir honum mína afstöðu en hann virtist ekki gefa mikið fyrir hana og kom með ranga samlíkingu (e. false equivalence) á réttindabaráttu samkynhneigðra og svo þessara krafna kynjasafnaðarins um að fólk taki þátt í ranghugmyndum annarra og meðvirkni þeirra sem stunda tilraunastarfsemi á viðkvæmum hóp barna - sem í nær 80% tilvikum eru að kljást við tauga-og þroskaskerðingar af ýmsu tagi.

Hann spurði mig hvort þetta væri köllun hjá mér og ég játti því. Þá fylgdi spurningin hvenær ég myndi hætta þessu. Ég svaraði honum um hæl að ég myndi hætta þegar þetta þessi barátta ynnist. Þá sagði hann að ég myndi aldrei sigra, því kærleikurinn sigrar alltaf. Það er rétt. Kærleikurinn og sannleikurinn sigrar alltaf. Það er hinsvegar enginn kærleikur fólginn í því að telja börnum trú um að þau geti fæðst rangt og dæla í þau lyf sem hamla bæði andlegum og líkamlegum þroska þeirra - og hvað þá þegar þau eru að glíma við undirliggjandi geð-tauga-og þroskaraskanir.

Ég bauð honum að setjast niður, fá sér kaffi og kleinu og fara yfir rannsóknir og gögn sem ég hafði meðferðis á borðinu. Það afþakkaði hann og sagði að það væru eflaust til aðrar rannsóknir sem stönguðust á við þær sem ég hafði meðferðis.

Þá spurði ég hann: Þannig að það er semsagt vafi hvað væri rétt í þessum efnum?

Hann jánkaði því. Þá bætti ég við: Og eiga þá börnin ekki að njóta þess vafa?

Þá gekk hann á brott."