Brandari Sóleyjar Tómasdóttur

í Kveiks þættinum í gær fékk mig til að hlægja. Hún sagði lýðnum að láta kynjafræðingum og aktívistum eftir umræðuna um kynferðislegt ofbeldi. Við værum á rangri braut ef enginn tjáði sig um málaflokkinn nema þeir. Hefur sýnst sig. 

Allir vilja þyngri refsingu við nauðgun.

Allir vilja bætt réttarkerfi fyrir þolendur ofbeldis.

Allir vilja hraða málsmeðferð í ofbeldismálum, hvaða nafni sem það nefnist.

Allir vilja að málin séu rannsökuð af kostgæfni svo kerfið nái í skottið á þeim seku.

Allir vilja að réttarkerfi dæmi ekki saklaust fólk.

 

Fæstir með réttu ráði vilja að fólk sé dæmt á samfélagsmiðlum. 

Að mínu mati á baráttan að beinast í átt að réttarkerfinu og stjórnmálamönnum. 

Fræðsla um kynferðislegt ofbeldi, nauðgun og falskar kærur eiga heima í skólakerfinu. Sú drottnun sem kynjafræðingar fara með inn í skólana og ræða um forréttindahópa í samfélaginu, sér í lagi stráka og karlmenn er af hinu slæma.

Þóra Arnþórsdóttir svarað gagnrýninni. Fínt að láta staðar numið nú.