Sálfræðingar fá ekki starfsleyfi

sem taka framhaldsnámið í útlöndum, en minnka á kröfur þeirra sem læra hér á landi. Það er eitthvað stórvægilegt að kerfinu, má með sanni segja. Sálfræðingar sem koma hámenntaðir í sálfræði frá útlöndum mæta girðingum í kerfinu. Ráðneytið veit ekki hvað þá vantar og Háskóli Íslands getur ekki sagt hvað vantar.

Á meðan vanar sálfræðinga, alls staðar. 

Barna- og unglingasálfræðingur með starfsleyfi í Bandaríkjunum sem tók framhaldsnámið sitt þar fær ekki starfleyfi nema fara í óskilgreint ferli. Enginn getur sagt fyrirfram hvort hún fái leyfið, hvað vanti eða yfirhöfuð nokkurn skapaðan hlut. Svona missum við sálfræðinga úr landi.

Hér má sjá frétt um málið.