Þora þær ekki að rökræða við manninn?

Hún er aum yfirlýsingin frá konunum sem velja að dvelja í drullupotti. Væri ekki kjörið að mæta manninum sem þær hafa lítið álit á og ræða ágreiningsmálið. Kannski fá þær aðra sýn á málið á eftir nú eða hann. Með svona fúkyrðum og viðbjóði eins og ég vel að kalla það gerist ekkert í málunum. Reiðar konur sem ausa yfir menn og málefni er engum til gagns. Telji þær að í þessu felist valdefling eru þær á rangri braut. Umgengnisfeður hafa mátt þola sömu útreið á sérstakri síðu þar sem konur sem höfðu orðið fyrir kynferðislegri áreitni rökkuðu feður niður á mismunandi hátt. Hvað hafa feður sem vilja umgangast börn sín með það að gera, maður spyr sig. Þær réttlættu baráttuna með að nokkrir feður væru sekir um ofbeldi í garð mæðra og eða barna. Þá skyldu allir feður fá sömu útreið. Rörsýni kvenna er með eindæmum, framkoma þeirra er kynsystrum til skammar. Löngu tímabært að svona framkoma verði stoppuð.

Hreyfingin sem átti að vekja okkur til umhugsunar um kynferðislegt ofbedli og áreiti var eyðilögð af konum sem í reiði sinni og hatri fóru á nornaveiðar. Hreyfingin var til þess stofnuð að konur gætu stigið fram og sagt frá kynferðisofbeldi og áreitni öðrum til upplýsinga. Almenningur átti að nota sögurnar sem víti til varnaðar og hvatning til að breyta hegðun sinni, bæta hegðunina. En því miður með slíku offorsi sem forsvarsmenn hreyfingarinnar hafa farið fram með hefur hreyfingin nánast misst marks. Síðastliðið vor tók hópur valdamikilla kvenkennara sig saman og ætluðu í nafni hreyfingarinnar að sverta/kúga lýðræðið innan Kennarasambandsins, allt í nafni ,,Einnig ég" sem er góð birtingarmynd af skrumskælingu hreyfingarinnar. Sem betur fer tókst það ekki, þökk sé skynsamari kennurum.

Jón Steinar prófi „sitt eigið meðal“