Dóttir þeirra lét sig hverfa

Ein ósýnileg áhrif trans-hreyfingarinnar er aðskilnaður fjölskyldunnar. Í Ástralíu hitti ég konu sem hefur aldrei hitt barnabarnið sitt, einfaldlega vegna þess að hún trúir ekki að karlar geti verið konur.

Þriðja sagan

Barnið mitt útskrifaðist úr mjög ströngum skóla sem undirbjó hana fyrir háskólanám. Hún var sú eina í útskriftarbekknum sínum sem fór ekki í háskólanám. Hún er reyndar sú eina sem hefur ekki farið í háskólanám úr þessum skóla frá því að þeir fóru að skrá heimildir um það. Flestir ef ekki eru allir bekkjarfélagar hennar fóru í virt fjögurra ára háskólanám.

Núna, rúmlega tveimur árum síðar, er hún að berjast við að komast í samfélagsháskóla nálægt heimili sínu, þúsundir kílómetra í burtu frá okkur.

Við hefðum stutt hana og sent hana í háskóla ef hún hefði ekki farið að heiman og slitið samskiptum. Það var planið, að hún færi í háskóla eftir menntaskóla. Við fengum enga viðvörun um að hún væri trans eða glímdi við ónot í eigin líkama. Hún skildi eftir miða þar sem hún sagðist trúa því að við myndum ekki styðja okkur og að við ættum ekki að reyna að hafa samband við hana. Við höfum uppi á henni og hún hótaði síðan nálgunarbanni.

Hún hefur rétt fyrir sér að því leyti að við erum ekki sammála um að hún hafi fæðst í röngum líkama. Við hefðum samt aldrei vísað henni á dyr og á leið í háskóla, sama hvað. Hún gat breytt nafni sínu og fornöfnum. Ég myndi jafnvel kalla hana öðru nafni ef hún krefðist þess en hún gaf mér aldrei tækifæri.