,,Pride“ er barátta fyrir frelsi sem yfirvöld stýra

Það að foreldrar vilji sjálfir meta í hverju börnin þeirra taka þátt er ekki þekkingarleysi. Það er tjáning sem er tekin með yfirvegun, meðvitund og getu til gagnrýninnar hugsunar. Þetta er virkt lýðræði þar sem foreldrar taka ábyrgð á því hvað er kynnt fyrir börnunum þeirra og þau látin gera.“

Í grundvallaratriðum eru líklega flestir sammála um að það geri meiri skaða en gagn að þrýsta á fólk til að taka þátt í athöfnum eða viðburðum sem það vill ekki taka þátt í.

Borgarstjórnin í Osló, kjörnir stjórnmálamenn og stjórnendur virðast hins vegar hafa mikla þörf fyrir að safna öllu samfélaginu saman undir fjölbreytileikann og ,,pride.“

Anette Trettebergstuen, fyrrverandi menningar- og jafnréttisráðherra, lýsti því yfir í fyrra í umræðu á Norska ríkissjónvarpinu, að foreldrar sem vilja ekki halda upp á ,,Hinsegin daga“ í skólanum væru fáfróðir og fordómafullir.

Í sömu umræðu hélt hún því fram að ,,Pride“ ætti að vera valfrjálst, að það væri fullkomlega í lagi að taka ekki þátt, en að það sendi alvarleg skilaboð.

Ef það á að vera valfrjálst fyrir börn en ekki skylda að taka þátt í ,,Hinsegin dögum“ þurfa ,,Hinsegin dagar“ að vera sjálfstæður viðburður sem fólk velur að mæta af eigin frumkvæði.

Sú staðreynd að stjórnmálamenn, borgarstjórn Óslóar og aðrir leiðtogar noti fjármagn og valdastöðu sína til að gera það erfitt – og helst skammarlegt – að vilja ekki hafa ,,Hinsegin daga“ í leikskóla eða í skólum, er af mörgum okkar álitin einræðishyggja og ólýðræðisleg.

Afbökun á stolti

,,Pride“ er upphaflega minning um Stonewall-uppreisnina 28. júní 1969. Samkynhneigðir viðskiptavinir á Stonewall Inn barnum í New York höfðu verið áreittir af lögreglunni í langan tíma og þetta kvöld gerðu þeir uppreisn gegn handtökum lögreglunnar.

Þannig hófst ,,Hinsegin dagar“ sem hátíð með, með og fyrir lesbíur og homma – og varð mikilvæg til að gera frelsisbaráttu þessara hópa sýnilega.

Þegar stjórnmálamenn, bankar, bakhjarlar, einkastofnanir og ríkisreknar stofnanir eins og Menntamálastofnun segja almenningi að leikskólar, skólar og allir eigi að fagna ,,Hinsegin dögum“ verður ljóst að stjórnmálamenn og leiðtogar valdaelítunnar líta á ,,Hinsegin daga“ sem tæki fyrir eigin dagskrá og stefnu.

Það sem varð til í skapandi og samkynhneigðri undirmenningu er í dag orðið að verkefni, án hófs. Svo virðist sem stjórnmálamenn líti á það sem markmið að ,,Pride“ eigi að vaxa inn í öll rými samfélagsins. Það ætti að hringja viðvörunarbjöllum hjá forystu ,,Pride“ til að endurhugsa málið.  

Pride-fáninn er tákn um baráttu formæðra og feðra samkynhneigðra einstaklinga fyrir því að lesbíur, tvíkynhneigðir og hommar njóti jafns á við gagnkynhneigða. Sú barátta náðist vegna þess að við viðurkenndum fjölbreytileika skoðana og vildum frekar samræður en möntrur eins og ,,ekki til umræðu."

Undirmenning kemur aldrei að ofan

Sú staðreynd að foreldrar vilji sjálfir ákveða hverju börnin þeirra taki þátt í er ekki fáfræði. Það er tjáning orku, meðvitundar og getu til að hugsa gagnrýnt. Það er virkt lýðræðisríki þar sem foreldrar og aðrir taka ábyrgð á því hverju börn þeirra kynnast.

Árið 2020 breytti Nikolai Astrup, ráðherra sveitarstjórnarmála og nútímavæðingar, fánalögunum. Tilgangurinn var að gera það mögulegt að flagga ,,pride“ fánanum – þ.e. einkafána – á byggingar sveitarfélaga. Sú staðreynd að stjórnmálamenn ganga svo langt til að koma ,,pride“ fánanum á fót í samfélaginu er kannski eitthvað sem fjölmiðlar ættu að skoða?

Undirmenning kemur aldrei að ofan. Pönk, uppreisn, list og grasrót kemur neðan frá. Frelsisbarátta kemur neðan frá en aldrei ofan frá og niður. Þegar það er innlimað af valdaelítunni og er stjórnað að ofan, snýst það um eitthvað allt annað.

Norsk lesbía skrifaði greinina