Tveir Norðmenn undir refsivönd

Samkvæmt orðum Örnu Magneu Danks er uppistaðan í kynjafræðinni að menn séu góðir hvor við annan. Mannréttindi höfð í hávegum og allir góður. Sá hópur sem Arna Magnea Danks tilheyrir, örlítill minnihlutahópur karlmanna sem skilgreinir sig sem konur, hefur þetta ekki að leiðarljósi. Hluti Þessara karlmanna, sem skilgreina sig sem konur, velja refsivöndinn fyrir konur.

Tvær konur voru dregnar fyrir dómstóla því þær sögðu eins og satt er, trans-kona er karlmaður, ekki kona. Þeir sem móðgast vegna sannleikans hafa fengið vopn í hendur til að ráðast á konur sem segja sannleikann. Það sýnir listinn með þeim 20 konum sem mega sæta ákæru umræddra karlmanna.

Tonje Gjevjon og Christina Ellingsen eru hetjur í augum margra. Ekki bara að þær hafi sagt eins og satt er heldur berjast þær fyrir réttindum kvenna í kolrugluðu samfélagi sem Noregur er orðið þegar trans-hugmyndafræðin er annars vegar. Rétt eins og Ísland og Danmörk. Þingmönnum um að kenna þeir láta teyma sig á asnaeyrum kynjafræðinnar.

Þær halda báðar fram sannleikanum, ekkert barn fæðist í röngum líkama, þvert á kynjafræðina. Þær benda líka á staðreyndina að kynin séu tvö, þvert á kynjafræðina. Þær benda á að karlmaður geti ekki verið kona, þvert á kynjafræðina.

Báðar unnu þær mál sitt, en áttu á hættu að sitja þrjú ár í fangelsi fyrir sannleikann og staðreyndir um líffræðilegt kyn.

Manngæska þessa örhóps á sér engin takmörk.