Málþing um málefnið

í sal Þjóðminjasafnsins laugardaginn 12. ágúst. Áhugaverðir fyrirlesarar. Hefst kl. 10:30.

Upplifði að ég væri í röngum líkama

Við vorum þrælarnir

og hlýddum í einu og öllu. Virkilega sárt til þess að hugsa að ættingjar hafi ekki mátt kveðja sína nánustu. Um sig greip ákveðin klikkun í samfélaginu. Margir bíða þess aldrei bætur að hafa tekið sprauturnar sem fagfólkið mælti með við okkur. Fáir virtust hafa val, hópþrýstingurinn var mikill og áróðurinn.

Hvað um það. Við erum vonandi skynsamari eftir þessa faraldra, kóvíð og innilokunarfaraldurinn sem beitt var á okkur.

Mörg börn fóru illa út úr þessum ákvörðunum fagmanna sem stilltu sér upp fyrir framan sjónvarpsvélarnar á degi hverjum til að brýna þjóðina til bólusetninga og einveru. Vonandi hafa menn aðstoðað öll kvíða-og óróleikabörnin sem urðu til á tímum kóvíd. Efast samt um það!

Auðvitað er gott að vera vitur eftir á. Vonandi á að það um fleiri málaflokka áður en fleirum börnum er kastað í gin samtaka.

„Auðvelt að vera klár eftir á“