Skólastjóri Rimaskóla kemur á óvart

Sérúrræði fyrir trans fólk á að vera skylda, ekki val í sundlaugum og einkarýmum kynjanna. Við eigum ekki að bjóða fólki upp á að baða sig með ókunnugum af gagnstæða kyninu, þó það skilgreini sig trans. Það er ekki boðlegt. Hvað þá ungum börnum.

Hvet öll sveitarfélög til að finna úrræði þannig að börn, og reyndar allir, fái að vera í frið frá gagnstæða kyninu í klefum á leið í sund. Tilfellið í Rimaskóla ætti að vera víti til varnaðar.

Af hverju velur trans-kona með kynfæri karlmanns að baða sig með stúlkum á leið í skólasund?

Þóranna Rósa Ólafsdóttir skólastjóri virðist ekki líta á trans-konu með kynfæri karlmanns sem karlmann. Er fólki viðbjargandi, spyr bara. Er sá skólastjóri hæfur, spyr bara. Veit Þóranna Rósa hvað kona er, velti því fyrir mér. 

Auðvitað er karlmaður með kynfærin undir sér karlmaður, þó hann skilgreini sig sem trans konu. Þess vegna ber hann hugtakið trans-kona. 

Auðvitað átti skólastjórinn að benda á að þetta kæmi ekki fyrir aftur og vinna þannig í málinu að það komi börnunum vel. Líka með foreldrum. Ljóst að brotið var á blygðunarsemi barnanna.

Stjórinn brýtur regluna að bera hag nemenda fyrir brjósti. Hefðu stúlkurnar hitt karl á skólalóðinni sem beraði bossann yrði allt vitlaust. En í búningsklefa má sýna allt, ekki bara bossa. 

Sundlaugavörðurinn er skynsamari en stjórinn, í fréttinni segir segir að þeir megi ekki neita trans-fólki að baða þar sem þau vilja. Vonandi verður breyting á eftir þetta ömurlega tilfelli. Stúlkur höfðu þennan rétt, að baða án aðkomu gagnstæða kynsins. Lögin sem tóku það af þeim þarf að laga. Vörðurinn vísar til Mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar en þar á bæ segja menn  ,,...þar sem vísað er í lög um kynrænt sjálfræði og því ekkert sem að starfsfólk geti gert til að hindra karlmenn sem skilgreina sig sem konur að nota kvennaklefann, þrátt fyrir að vera með karlkyns kynfæri."

Hvar eru mannréttindi stúlknanna að baða í einkarými kvenna?

Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra var ein þeirra sem barðist fyrir lögunum sem fjarlægja réttindi kvenna.

Eva Hauksdóttir lögmaður kom með lausn, píku og typpaklefa. Ef þú ert með annað tveggja ferðu í þann klefa. Hugmynd.

Settu þig í spor níu ára stúlku sem hittir trans-konu með kynfæri undir sér. Hvað er verið að bjóða þeim?

Hvað með stúlkur sem hafa lent í kynferðislegu ofbeldi? Eiga þær að sætta sig við þetta? 

Hvort eftirmálar verði af þessu leiðindaatviki kemur væntanlega í ljós. Samkvæmt minni siðferðiskennd þarf borgin að endurskoða málið með stúlkur og konur í huga.

Gerðist hér á landi, barnungar stúlkur í baðklefa þegar trans-kona með kynfæri karlmanns mætti

Viðbrögð stúlknanna eru dæmigerð viðbrögð ungra stúlkna við að sjá kynfæri karlmanns, hlægja og skríkja, kalla það er kall í klefanum. Er við öðru að búast. Stelpur og konur áttu sem betur fer því láni að fagna að geta afklæðst án viðveru karlmanna, allt þangað til lög um kynrænt sjálfræði tóku gildi. Sama með karlmenn í karlaklefa, gátu afklæðst án viðveru kvenna.

Það sem gerðist næst var að skólastjóri skólans tók stelpurnar á teppið. Hugsið ykkur, ungar stúlkur teknar á teppið af því það var eins og þær sögu kall í klefanum. Stúlkurnar fengu skammir frá skólastjóra sem hafði fengið kvörtum vegna viðbragða þeirra. 

Umsjónarkennari stúlknanna lætur vonandi velferð þeirra á skólatíma sig skipta og gengur í málið með foreldrum. Svona uppákoma á ekki endurtaka sig.

Bloggari vonar að foreldrar stúlknanna leiti réttar síns gagnvart skólastjóranum og borginni. Það hljóta að vera til lög, s.s. barnaverndarlög sem ná lengra en réttur trans-einstaklings til að mæta í einkarými gagnstæða kynsins. Reykjavíkurborg, þar sem þetta óhapp gerðist, tekur lögin um kynrænt sjálfræði fram yfir rétt stúlknanna óski trans konan að fara í kvennaklefann.

Bloggari hafði áhyggjur af að þessi staða kæmi upp í sveitarfélögum landsins. Sendi fyrirspurn til að kanna hvaða úrræði eru í boði svo hlífa megi stúlkum og drengjum við gagnstæða kyninu í einkarými s.s. sundklefa. Misjöfn svör frá ólíkum sveitarfélögum.

Sveitarfélög leysa málið á ólíkan hátt, en flestir þannig að allir beri höfðuðu hátt. Undantekningatilfelli er sveitarfélög eins og Reykjavík.

Margt trans-fólk vill ekki fara í búningsklefa gagnstæða kynsins, því líður betur í sérúrræði sem er vel. Það ætti að vera regla, en ekki undantekning, í kynjuðum einkarýmum á að aðgreina trans-einstaklinga frá körlum og konum. Þá líður öllum vel.

Á veitingastöðum og börum, í útlandinu hið minnsta, hafa sérklósett kynjanna horfið að mestu. Þessi veitingamaður er ekki á því og nýtur mikilla vinsælda.

Atli Þór Fanndal ræddi við Frosta Logason, hann fór rangt með,

eða hann veit ekki betur,þegar hann sagði Samtökin 22 ekki berjast fyrir samkynhneigða. Ég undraðist. Samtökin hafa barist fyrir lesbíur sem dæmi. Brotið má heyra hér.

Er ekki í áskrift á Brodkast en kannski hefur Atli Þór tíundað þau réttindi sem samkynhneigðir hafa ekki hér á landi en aðrir hafa sem Samtökin 22 eiga að berjast fyrir.

Þegar barist er fyrir réttindum er það til að ná sömu réttindum og aðrir þegnar, ekki forréttindum. Eftir því sem ég best veit hafa sam- og tvíkynhneigðir og trans-fólk aðgang að:

1. Allri heilbrigðisþjónustu.
2. Menntakerfinu eins og það leggur sig.
3. Vinnumarkaðnum.
4. Bjóða sig fram til félags- og trúnaðarstarfa.
5. Kirkjum landsins og trúarfélögum.
6. Veitingastöðum og börum.
7. Bjóða sig fram til Alþingis og bæjarstjórna.
8. Taka þátt í öllum kosningum í landinu.
9. Blóðgjöfum.
10. Húsnæðismarkaðnum.
11. Fjárfestingamarkaðnum.

Mér yfirsjást kannski einhver réttindi sem Atli Þór veit um og telur nauðsynlegt að Samtökin 22 ættu að taka fyrir.

Af hverju ættu samkynhneigðir ekki að falla undir sömu réttindi og skyldur og aðrir. Menn bera það ekki utan á sér að þeir séu sam- eða tvíkynhneigðir. Hins vegar finnst mér eigin tilkynningarskylda hjá þessu fólki á kynhneigð undraverð. Sama með fjölmiðla, þegar þeir draga kynhneigð fólks fram í dagsljósið eins og þetta sé eitthvað merkilegt. Alti kann kannski skýringar á þörf margra samkynhneigðra og trans-fólks að flagga kynhneigð sinni.

Þegar barátta trans-fólks er annars vegar er um allt annað að ræða. Sá hópur herjar á samkynhneigða, sérstaklega lesbíur, og þar hafa Samtökin 22 látið heyra frá sér. Trans-konur eru karlmenn sem skilgreina sig sem konur. Það virðist bera þó nokkuð á að karlarnir skilgreina sig svo sem lesbíur og vilji aðgang að stefnumótasíðum lesbía og komast í ból þeirra. Það vill engin lesbía konu með kynfæri karlmanns enda ekki kona. Virðist fara fyrir brjóstið á mörgum trans-konum.

Atli Þór ræddi þetta ekki meðan ég heyrði. Svo Atli Þór fer ekki rétt með, Samtökin 22 berjast fyrir að viðhalda réttindunum lesbía. Fá að vera í friði fyrir karlkynskynfærum.

Má ég heldur biðja um Pál Vilhjámsson en Þorgerði

Fyrrverandi formaður Félags grunnskólakennara sendi bloggara þessa bloggs pillu á síðu Grunnskólakennara vegna greinarinnar um foreldrafélagið í Noregi. Þeir mætu foreldrar vilja staðreyndarkennslu fyrir börnin sína (frá kennurum) ekki kennslu um hugmyndafræði sem fáum hugnast og enn færri falla undir.

Á síðunni spyr Þorgerður Diðriksdóttir hvort grunnskólakennarar þurfi einn Pál Vilhjálmsson í grunnskólann. Nei segi ég, grunnskólinn þarf á mun fleirum að halda sem þora að tjá sig um málaflokkkinn, eins og Páll. Þegjandi meirihluti leggur ekki í umræðu vegna viðbragða eins og fyrrverandi formaðurinn sýnir.

En ég segi, ekki leiðum að líkjast. Páll er beinskeyttur, opinskár og kemur til dyranna eins og hann er klæddur. Fólk veit hvar það hefur hann. Hvort það sama sé sagt um formanninn fyrrverandi veit ég ekki, efast.

Eitt er víst ég fylgi ekki þeim kennurum að máli og þar af leiðandi ekki formanninum fyrrverandi sem skrökva að börnum. Skrökva að kynin séu fleiri en tvö. Að hægt sé að skipta um kyn. Að pabbi og mamma hafi getið sér til um kyn barns við fæðingu. Að læknirinn eða ljósmóðirin séu svo vitlaus að þau viti ekki hvaða kynfæri strákar eða stelpur hafa við fæðingu. Nei má þá bloggarinn biðja um sannleikann sem Páll segir.

Kennurum er boðið upp á kennsluleiðbeiningar við bókina Kyn, kynlíf og allt hitt. Hef aðeins gluggað í þær og segi, getur einhver kennari með smá sómatilfinning borið sumt af þessu á borð fyrir börn á aldrinum 7-10 ára. Hér er um upplýsingaóreiðu að ræða, t.d. flæðandi kynvitund. Að auki er málfarsvillur í textanum sem ætti að fara fyrir brjóstið á hverjum kennara. Hvenær tekur þessi vitleysa enda, spyr bara.

Vitundarvakning sem fyrrverandi formaður virðist ekki vita um er víðs vegar um heiminn og mótmæli gegn trans-fræðslu eins og henni er háttað í dag. Ekki við hæfi í skólakerfinu. Það að við Páll höfum skrifað um málaflokkinn virðist fara fyrir brjóstið á formanni KÍ, fyrrverandi formanni Fg og mörgum fleirum. 

Leikskólastarfsmenn segja börnum að þau geti verið það kyn sem þau vilja

Litla stúlkan var þriggja ára. Mamman sem vill ekki koma undir nafni segir frá tímabili þegar stelpan hennar vildi vera strákur og vildi ekki nota nafnið sitt- hún væri strákur.

Foreldrarnir reyndu að átta sig á hvaða orsakaði tilfinninguna og brugðust við. En stúlkan krafðist segir í norsku greininni sem ég þýddi lauslega að hluta. Barnalæknir talar um eitraðan málflutning. Feitletrun er mín.

Móðir segir frá stúlkunni sinni sem var þriggja ára og á leikskóla. Einn daginn hélt hún fram að hún vildi vera strákur. Á tímabili þótti hegðun hennar eðlileg viðbrögð á það sem hún upplifði segir mamman og segir að stúlkan hafi á þessu tímabili fengið nýtt systkin sem krafðist mikla athygli. Hún eyddi miklum tíma með föður sínum.

Þá hafði móðirin engar grunsemdir um áhrif frá leikskólanum- ekki fyrr en foreldrar fengu bréf um að leikskólinn legði sérstaka áherslu á regnbogann og m.a. leggðu áherslu á að ,,maður getur verið það kyn sem maður vill.“ Það kom fram að í leikskólanum er þeir sem fæddar eru stúlkur geta valið að vera strákur og að þau tali um þetta í leikskólanum. Orðsendingin olli óróleika og varnarleysi.

Systursamtök Samtaka 78 í Noregi kallast FRI og hafa séð um fræðslupakka til leikskólanna. Þeir gefa ekki upp hvert inntak fræðslupakkans er.

Fri gefur ekki út námsefnið en okkur tókst að fá þetta.

Yngsta stig: Munið að það hafa ekki allir kynvitund sem strákur eða stelpa. Það er fínt að nefna það í kennslu um kyn.

Miðstig: Margir strákar hafa typpi og margar stelpur hafa sníp en ekki allir.

Elsta stig: Munið að allir ákveða kynvitund sína og að ekki hafa allir kynvitund sem samsvarar kyni sem var skráð við fæðingu.

Pål Surén, barnalæknir og rannsakandi vinnur á deildinni um þroska og vöxt barna hjá ,,Folkehelseinstituttet „(FHI), segir þetta eitraðan málflutning.

Barnalæknirinn telur, þar sem við eigum að hjálpa börnum með kynama, þá eigi þessi boðskapur að börnin passi ekki inn í ramma um kynið sem þeir tilheyra líffræðilega engan veginn við.

Algjörlega ný sýn á kynin smýgur inn í kerfið og festist í sessi án nokkurrar mótstöðu. Margir sérfræðingar kvíða fyrir að blanda sér í umræðuna, þeir vilja ekki láta óviðeigandi viðbrögð yfir sig ganga.

Þetta er vandasamt. Algengi kynjanna vegna kymama hefur aukist verulega á undanförnum árum án þess að vita nákvæmlega hver orsökin er. Það eru sérstaklega stúlkur sem sækja heilbrigðisþjónustu í þessum tilgangi. 

Áhugasamir geta lesið greinina hér.

Að vera kona er ekki tilfinning, sjálfsmynd eða kynhlutverk

Að vera kona er samfelld líkamlega reynsla. Við hefjum ævina á að vera stúlka fórum í gegnum kynþroskann og líkaminn breytist frá stúlku í konu. Það eru bara stúlkur sem þróast í að verða kona og hafa reynslu af hvað kvennalíkami fer í gegnum.

Frá því við fæðumst og þangað til við deyjum verðum við reynslunni ríkari í gegnum stúlkna/kvennalíkamann. Persónuleikinn, reynslan og tilfinningar fá pláss í líkamanum.

Við erum líkaminn okkar og kvenlíkama má ekki á nokkurn hátt afrita með að menn eða strákar breyta sínum líkama. Þeir menn sem halda að karlmenn geti verið konur hafa ekki innsýn í hvað kvennalíkami rúmar. Þeir hafa heldur ekki skilið takmörk drengja og karlmanna.

Að vera kona er ekki tilfinning, sjálfsmynd eða kynhlutverk. Enginn strákur eða karlmaður getur upplifað hvað er að vera stúlka eða kona. Engir strákar eða karlmenn geta orðið kona.

Hvað við gerum, hugsum eða skiljum er kyn segja kynjafræðingar. Alveg sama hvað þú reynir, þú getur ekki búið til kyn. Karlmaður getur leikið kvenhlutverkið á sama hátt og maður getur leikið trúð, fórnarlamb eða böðul. Lengra nær það ekki, þannig er það!

Tonje er lesbía sem hefur háð baráttu fyrir kvenréttindum enda ekki vanþörf á. Hún lætur sig málaflokkinn varða frá öllum mögulegum hliðum. Þessi færsla er hennar, ég þýddi. Mér finnst færslan góð. Held að menn verði að gera sér grein fyrir að líffræðinni verður ekki breytt alveg sama hvað margir reyna með alls kyns aðferðum, lygum, upphrópunum, skítkasti o.s.frv.

 

Er hluti leikskólakennarar óhæfir?

Hópurinn Barátta XX-kvenna fyrir öryggi skrifaði færslu á síðuna sína sem vakti áhuga minn. Þar er verið að benda á hve snemma krókurinn beygist í trans-fræðunum. Alltof snemmt því við erum að tala um börn 1-5 ára. Börn sem fullorðnum á sumum leikskólum liggur á að kyngera. Sumt af því sem kemur fram þarna er fínt s.s. nafnaval. Venjulega mæta börn með eigið nafni sem á að nota. Þegar leikskólastarfsmenn ætla sér að stjórna því hvernig foreldrar leikskólabarna bjóða í afmæli en mælirinn fullur. Má ekki segja strákur eða stelpa.

Þegar leiðbeiningar af þessu tagi eru skoðaðar er innrætin það fyrsta sem kemur upp í huga manns. Innræting á litlum börnum sem eiga að hafa frið frá fullorðnu fólki og hugmyndafræði þeirra fá frið til að vera barn.

Sjálfsagt að kenna börnum um líkamann, heitin og hvernig líkaminn virkar. Ég leyfi mér að kalla þá leikskólakennara og starfsmenn leikskóla sem stunda þessa iðju sem að neðan kemur óhæfa í leikskóla. Leikskólastjórar sem aðhyllast trans-fræðin og þvinga þeim á börn og foreldra ættu að hugsa sinn gang.

Starfsmenn Jafnréttisskólans eru ekki vel að sér í líffræðinni og boða vanþekkingu sína í leikskólann ,,Lestu/notaðu bækur sem sýna fjölbreytileika kyns.“ Það eru bara tvö kyn, það vita allir. Strákur eða stelpa. Annað gerist í kollinum á fólki.

Færsla hópsins, aðeins lagfærð:

Gátlisti fyrir leikskóla til að verða trans-vænir (frá Reykjavíkurborg). Dæmi hver fyrir sig. Eins og við höfum komið inn á er byrjað strax í leikskóla að kenna börnum að þau geti breytt um kyn (þó það sé ekki hægt). Byrja verður innrætingu snemma svo þessi hugmyndafræði geti bent á og sagt að börn fæðist trans. Reynt að stýra stelpum frá því að leika sér bara við stelpur, af hverju? Jú af því að það hentar ekki transhugmyndafræðinni. Kennurum bent á að breyta um kyn í bókum sem þau lesa fyrir börnin til að sýna að það sé hægt, lagt til að fræða börnin reglulega um trans.

Skólinn:

-Regluleg fræðsla fyrir starfsfólk um trans börn og annað hinsegin fólk, á minnst 3ja ára fresti.

-Regluleg fræðsla fyrir nemendur um trans börn og annað hinsegin fólk eftir þörfum.

-Útbúðu eyðublöð og aðrar skráningar sem skólinn útbýr sjálfur þannig að forsjáraðilar og/eða börn geti valið kyn og fornafn við hæfi.

-Tryggðu aðgang að kynhlutlausum salernum.

-Nefndu þá hópa eða breytur sem þarf sérstaklega að huga að í eineltisstefnu skólans, t.d.

hinsegin, trans börn.

-Ef forsjáraðilar bjóða leikskólabörnum í afmæli skal ræða við þá um leiðir til þess að bjóða í afmæli án þess að styðjast við kynjaskiptingu, t.d. með afmælishópum.

Trans barnið:

-Gott er að fara í gegnum stuðningsáætlun fyrir trans nemendur með forsjáraðilum og aðilum

leikskólans.

-Mikilvægt er að styðja við kyntjáningu barna og veita þeim frelsi til þess að tjá kynvitund sína.

-Mikilvægt er að virða nafnaval nemenda og kynna það fyrir öðrum nemendum og starfsfólki

skólans.

-Mikilvægt er að temja sér notkun á þeim fornöfnum sem svara kynvitund nemenda (hann, hún,

hán, o.s.fr.).

-Mikilvægt er að vera vakandi fyrir því að trans börn eru viðkvæmur hópur í samfélaginu og eiga

meiri hættu á því að verða fyrir ofbeldi vegna kynvitundar og kyntjáningar sinnar en önnur börn, bæði á heimilum sínum og annars staðar. Ef grunur vaknar um að barnið sé að verða fyrir ofbeldi (t.d. tilfinningalegt, líkamlegt, vanræksla) skal skólinn tilkynna til Barnaverndar.

-Þegar trans barn skiptir um skóla er gott er að eiga upplýsingafund með því starfsfólki sem kemur til með að vinna með því. Þannig má tryggja að nýr skóli sé upplýstur og komi til móts við þarfir barnsins. 

Kennslustofan:

-Kynntu þér hvað tvíhyggjukynjakerfið er og áhrif þess á trans nemendur jafnt sem sís nemendur.

-Forðastu að kynja hópinn: Talaðu frekar um nemendur, börn eða krakka en um stelpur og stráka.

-Forðastu að skipta hópnum eftir kyni. Notaðu frekar t.d. borðaskipan, stafrófið, uppáhalds mat,sokkalit o.s.fr.

-Ef leikskólinn kemur að skipulagningu afmæla er gott að forðast kynjaskiptingu í þeim og frekar stofna afmælishópa út frá öðru en kyni (t.d. hópum inni á deild, stafrófi, afmælisdögum/aldri).

-Gott er að hvetja nemendur til þess að tengjast í gegnum aðra þætti en kyn, t.d. eftir áhugamálum.

-Forðastu að gera ráð fyrir ákveðinni hegðun frá nemendum sem byggjast á kyni þeirra, t.d. að

stelpurnar vilji dansa eða að strákarnir séu harkalegir.

-Vertu tilbúin/n/ð að taka á stöðluðum hugmyndum um kyn þegar þær birtast hjá nemendum (og

öðrum), t.d. ‚þetta er svo stelpulegt‘, ‚af hverju er hún með stutt hár?‘.

-Settu stefnu um núllþol gagnvart neikvæðri og niðurlægjandi notkun á hugtökum sem tengjast

trans (og öðru hinsegin) fólki, bæði hjá nemendum og starfsfólki.

-Ræddu sérstaklega um fjölbreytileika við nemendur og útbúðu jafnvel plagg sem tekur á stríðni og einelti og hafðu það sýnilegt á deildinni. T.d. Við uppnefnum ekki, Lestu/notaðu bækur sem sýna fjölbreytileika kyns. Jafnvel er hægt að breyta kyni sögupersóna og

þannig stokka upp kynhlutverkum.

Verkefni: 

-Útbúðu verkefni eða skilaboð fyrir nemendahópinn sem undirstrika fjölbreytileika, t.d. „Öll börn geta… (dansað, eldað, verið með sítt hár, farið í fótbolta, verið í dúkkó…)“, „Sum börn eiga tvær mömmur, sum eiga einn pabba, sum borða ekki kjöt“ o.s.fr.

-Bjóddu nemendum upp á fjölbreyttar fyrirmyndir sem brjóta upp staðlaðar hugmyndir um kynin,

afrek þeirra, útlit, hegðun og tilfinningar.

-Hugaðu að fjölbreytileika og því að fara út fyrir kynjanorm þegar þú notar/sýnir myndir af fólki og vertu sjálf/ur/t fyrirmynd og farðu út fyrir kynjanormin þegar þú getur.

 

Felix Bergsson glottir og segir af og frá að netið hafi áhrif

Auðvitað hefur netið áhrif á trans-væðingu barna eins og klámáhorf.

Skil ekki af hverju fólk áttar sig ekki á því, þarf ekki að leita lengi til að sjá það og heyra. Víða á netinu má horfa á kolruglaða einstaklinga fagna fjölbreytileikanum og hvetja börn og unglinga til að vera annar en hann er sjálfur.

Sum myndbönd og netsíður ganga svo langt að segja börnunum að foreldrar þurfi ekkert að vita. Sum myndbönd og netsíður koma með ráð til að þrýsta á foreldra til að samþykkja að þau séu hitt kynið. Jafnvel hóta með sjálfsmorði. Sagt að foreldrar séu risaeðlur og skilji ekki börnin sín sem vilja vera hitt kynið. Mannvonska af hálfu foreldra. Svona má lengi telja. En vissulega má gera eins og Felix Bergsson, loka augunum fyrir þessu, glotta í kynningarmyndbandi og hafna áhrifum samfélagsmiðlum.

Unglingsstúlkur deila myndum af sér þar sem ljót ör eru í stað brjósta. Látið fjarlægja þau. Kannski þarf einhver að taka ábyrgð næstu áratugina.

Því fyrr sem fullorðið fólk viðurkennir vandan, því þetta er vandi, því fleiri börnum verður hægt að bjarga frá að taka afdrifaríkar ákvarðanir.

Felix Bergsson er einn þeirra sem telur óhugsandi að netið og vefsíðu hafir áhrif á börn. Glottandi á myndskeiði talar hann um að fólk haldi þessu fram, eins og þetta sé smitandi. Já það er nefnilega þannig. Samfélagsmiðlar smita frá sér og börnum sem líður illa halda allt í einu að þetta sé rétta hillan.

Breytingar á námskrá er það sem koma skal eða!

Í Noregi eru miklar umræður um fjölbreytileikann og hvernig þeir sem aðhyllast hinsegin fræðin vilja kyn út og setja fjölbreytileika inn í staðinn. Sjálf sé ég ekki ástæðu til þess, ekki hægt að snuða líffræðina. Hvað þá breyta henni í þágu örfrárra einstaklinga sem glíma við kynama.

Skólinn tekur stöðugt ný skref í átt að nýjum skilningi á kyni. Á sama tíma vilja aðgerðasinnar ekki spyrja hvers vegna sumir sjái eftir kynskiptum, skrifar Øyvind Børven. Þýðing er mín en stiklað er á stóru um innihald greinarinnar. Þeir sem vilja lesa hana geta gert það hér.

Í greininni segir hann kjarnann í umræðunni snúast um hvort breytingar á námskrárlýsingum sé rétt eða röng. Hann segir að viðurkenna eigi líffræðilegt kyn sem veruleika og það sé nauðsynlegt fyrir æxlun mannsins en jafngildi ekki mismunun eða útilokun.

Hann bendir jafnframt á að starfrænt ofbeldi hefur aukist gífurlega, það sýnir nemendakönnum frá því í fyrra. Margir benda á að skýr viðmið þurfi til að vinna bug á einelti auk góðra tengsla við fjölskyldu og vini.

Fredwall, sem er í systursamtökum Samtaka 78 í Noregi, talar fyrir breytingum úr kyni í fjölbreytileika en rökræðir ekki málið í umræðudálki í blaðinu en skilur eftir sig gjá í umræðunni. Forvitnilegt að vita hvaða skoðun þeir hafa sem stjórna skólum og reglum skóla.

Hápunkturinn var þegar Fredwall reyndi að hrekja rannsókn Lisu Littman sem fjallar um kynama sem gerist skyndilega vegna utanaðkomandi áhrifa. Mikil umræða hefur átt sér stað í vísindasamfélaginu um aðferðafræðina og niðurstöðurnar, m.a. vegna þess að foreldrar voru efist um breytingu á kynskilningi barna sinna.

Sænska heimildaþáttaröðin ,,Transkriget“ kom út á dögunum. Þekkt trans-kona, Aleksa Lundberg, stígur fram í þáttunum og segir það ómögulegt fyrir unglinga að skilja afleiðingar af læknisfræðilegum inngripum. Hún veltir upp eigin þögn en segist hafa upplifa hana eins og að vera í sértúrasöfnuði.

Samtök aðgerðasinna sem hafa óbein áhrif á börn verða að umbera gagnrýni og vera opin fyrir gagnrýnni umfjöllun. Við stöndum fyrir miklum breytingum í menntakerfinu og samfélaginu og þá er lágmark að mánefnanleg og gagnrýnin umræða fari fram.

Sé það gert getum við tryggt að ákvarðanir séu teknar af umhyggju sem börn okkar og ungmenni eiga skilið. Hver tekur raunverulega ábyrgð ef eitthvað fer úrskeiðis? Á þessum orðum lýkur Øyvind Børven grein sinni.

Hæstiréttur staðfesti lög í Texas sem banna aðgerðir

sem kallast kynstaðfestingaraðgerðir. Lesa má um það hér. Held að öllum sem er umhuga um börn fagni þessu. Veitum börnum sem glíma við kynama góða sálfræðimeðferð og undirbúum þau undir breytingar á líkamanum ef þau eru ákveðin í að fara í læknisfræðilegar aðgerðir á fullorðinsaldri. 

Barn sem geri sér ekki grein fyrir skemmdunum sem verða á líkamanum eftir læknisfræðileg inngrip eiga ekkert með að taka ákvörðun um slíkt. Foreldrar eiga að vera fullorðni einstaklingurinn og taka réttar ákvarðanir, vernda börnin fyrir inngripum á tilraunastigi.

Á undaförnum árum hefur komið í ljós hvað fullorðnir hafa gengið langt í tilraunastarfsemi á börnum. Hormónalyfjagjafir hafa skelfilegar afleiðingar á líkamann. Börn sem glíma við kynama eiga oftar en ekki við andleg veikindi að stríða, einhverfu, átröskun, þunglyndi o.fl. Að skella andlega veikum börnum á hinsegin hilluna er ekki rétt, það á ekki að ýta undir þá hugsun heldur leyfa þeim að vera eins og þau án þess að skilgreinina þau. Þreytist ekki á að deila þessum pistli sem segir allt sem segja þarf.

Góð vísa er aldrei of oft kveðin. Leyfum börnum að vera börn, hvernig sem þau klæða sig, klippa og lita hárið eða hegða sér í leik. Hættum að skilgreina þau og ýta þeim út í eitthvað sem fullorðnum finnst sjálfsagt.