Hvað segja landsliðskonurnar okkar?

Það færist í vöxt að karlmenn sem skilgreina sig sem konur sæki í kvennaíþróttir. Hefur gerst hér á landi. Sú grein er einstaklingsgrein sem reynir á styrk handleggja og því skiptir máli hvort þú keppir við konu eða karl. Enginn hefur gert athugasemd og alls ekki stúlkurnar sem voru nauðbeygðar til að keppa á móti trans-konu.

Búum til dæmi.

Nú má spyrja, af því danska fótboltasambandið (DBU) vill blanda kynjum ef trans-einstaklingi sýnist svo, hvað ef tveir landsliðsmenn í fótbolta myndu skilgreina sig sem konur og keppa með kvennalandsliði Dana.

Þessir tveir hafa spilað með karlalandsliðinu. Hvernig litist íslenskum landsliðskonum á að fá þá gegn sér í leik við Danmörku? Hvað myndi þjóðin segja? Er keppnin réttlát milli kvennalandsliðanna þegar tveir karlmenn spila í öðru liðinu?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessir tveir eru þekktir handboltamenn. Hvað ef þeir ákveða að skilgreina sig sem konur og spila með landsliði kvenna í handbolta, hvernig myndu íslenskar landsliðskonur bregðast við eða þjóðin? Er þetta réttlátt gagnvart íslenskum konum að Danir tefli fram tveimur trans-konum í liði sínu?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Konur víða um heim hafa mátt þola að karlmenn komi sér inn í kvennaliðin af því þeir ná ekki árangri í karlaliðunum eða einstaklingskeppni. Þá er um að gera að níðast á konum og hafa af þeim sigur. Sundsamband Bandaríkjanna tók á málinu eftir mikla baráttu kvennanna. Trans-konur, fæddir karlmenn, mega ekki keppa í kvennaflokkum og alls ekki í landsliðinu. Vonandi rís upp öflug mótmælabylgja eftir sigur karlanna í hnefaleikum á OL.

Menn sem tala fyrir trans fólki inn í íþróttir segja engan getumun vera á kynjunum þegar þau eru börn/unglingar og því sé í lagi að blanda kynjunum í nafni trans-virðingu. Það er líkamlegur munur á kynjunum sem eru tvö og getu þeirra.

Því miður hefur Þjóðverjum ekki tekist að halda karlpeningnum utan við kvennalið. En kannski einn góðan veðurdag tekst þeim, og öllum heiminum, að úthýsa karlmönnum úr kvennaíþróttum.

 

Undarlegt félag og lélegir blaðamenn

Það er ekki ofsögum sagt að Blaðamannafélag Íslands sé undarlegt félag. Virðist í eigu fámenns hóps sem öllu vill ráða. Hópurinn virðist hafa sniðið Blaðamannafélagið að sínum þörfum ef marka má fréttaflutning félagsmanna af félaginu.

Sigríður Dögg er einstakt eintak. Skattsvikari og fer fyrir verkalýðsfélagi. Fer þetta saman? 

Blaðamenn eiga undir högg að sækja. Þeir flytja ekki hlutlausar fréttir, eru ,,vók" sinnaðir og margir nauðga tungumálinu í nafni hugmyndafræði, rétt eins og forystusauðir Kennarasambands Íslands og fleiri verkalýðsfélaga. Gæði blaðamann hefur rýrnað ef svo má segja. Aðalmálið er að segja frá eigin skoðunum og áhugamálum.

Til að fá fréttir af því sem gerist í heiminum þarf inn á erlenda fréttamiðla því íslenskir blaðamenn sinna ekki starfi sínu eða sinna því illa.

Verkalýðsfélög á Íslandi virðast eiga það sammerkt að til valda komast menn sem vilja öll ráða og stjórna. Misvitrir að sjálfsögu. Félagsmenn virðast oft á tíðum verða aukahlutur í félaginu nema fyrir peningana.

Kennarasamband Íslands er eitt dæmi. Regnhlífasamtök kennarastétta. Félag grunnskólakennara ber það uppi með mjög háum félagsgreiðslum. Á síðast þingi KÍ var samþykkt að ráðast í félagsgjaldalækkun en stjórnin dregur lappirnar. Í könnun meðal félagsmanna kom í ljós að margir líta á KÍ sem stofnun sem hefur fjarlægst félagsmanninn. Mesta skömm forystusauða sambandsins er NAUÐGUN íslenskrar tungu.

Umdeild tillaga stjórnarinnar

Talibanar og Ástralar þagga niður í konum

Þegar konur tala opinberlega reyna ofbeldisfullir karlar að þagga niður í þeim.  Fyrir tveimur vikum Í Melbourne þurftu 100 lögreglumenn til að vernda 20 konur gegn árásum karla og í Brisbane þurftu 60 lögreglumenn til að vernda konur svo þær gætu talað opinberlega. 

Ríkisstjórnir vilja koma í veg fyrir að konur tali og setja lög í Ástralíu til að loka á þær.  Það er sameiginlegt milli Talíbana og áströlsku ríkisstjórnarinnar, og allra annarra ríkisstjórna í Ástralíu, til að sýna hatur sitt á konum.

Vissulega eru ástæður þöggunar ólíkar en engu að síður, þagga á niður í konum. Tjáningarfrelsið er í hættu víða um heim. Ekki bara hjá Talibönum. Ef vestrænu þjóðirnar hætta ekki árásum á tjáningarfrelsið, staðreyndir og sannleikann endum við eins og Talibanarnir.

Trans-aðgerðasinnar og ákveðinn hópur trans-kvenna vilja líka þagga niður í konum. Það er gert með ofbeldishegðun á kvennafundum, dómsmálum og kærum um hatursorðræðu þegar sannleikurinn er sagður. Sumir ganga svo langt að óska eftir atvinnumissi kvenna sem segja sannleikann.

Enn ein lögsóknin vegna sannleiksorða

Það er ekki að trans-konum eða aðgerðasinnum að spyrja. Með valdi ætlar þeir að hafa réttindi af konum. Kosta það sem kosta vill. Bloggari veltir fyrir sér hvenær konur og karlmenn opni augun fyrir því sem gerist víða um heim. Konur lögsóttar fyrir að segja sannleikann um líffræðina, konur og réttindi þeirra.

Í nóvember 2023 sagði Louise Elliot bæjarfulltrúi, í einu versta ,,vók“ bæjarfélagi sem finnst í Ástralíu, frá kæru á hendur sér. Hún segir; fyrst voru það rýmin okkar, síðan íþróttirnar okkar, tungumálið okkar, tækifærin okkar og börnin okkar. Nú koma þeir í veg fyrir hugsanir okkar og raddir.

Mér er fullkunnugt um trú- og tjáningarfrelsi. Ég veit hvað umburðarlyndi er og hvað felst í þátttöku í lýðræðissamfélagi. Grundvallarréttindi sem liggja til grundvallar lýðræðislegum lífsháttum okkar í Ástralíu eru undir árás af því tagi að slíkt hefði verið óhugsandi fyrir fáeinum árum.

Af hverju kærð

Brátt um ég mæta fyrir borgar- og stjórnsýsludómdómstóll Tasmaníu vegna áskana um að hafa hvatt til haturs á grundvelli kynvitundar. Meintur glæpur minn? Ég sagði sannleikann. Ég talaði á viðburði á kvenréttindasamkomunni ,,Let Women Speak“ fyrir utan þinghúsið í Hobart í mars 2023.

Í ræðu minni kom fram að trans-konur eru trans-konur og eru áfram líffræðilegir karlmenn og að ekki er hægt að nauðga einhverjum með getnaðarlim ef það er ekkert typpi til staðar, með vísan til að konur þurfi örugg rými. Skýrt hugsandi fólk veit að þetta er sannleikur og fáránlegt að draga mig fyrir dómstóla fyrir sannleikann.

Það sem við sjáum segir Louise er hápunktur brjálæðisins í kynjahugmyndafræðinni. Brjálæðið er að konur missa rými sín, eins og búningsklefa. Nauðgarar eru vistaðir í kvennafangelsi. Konur hafa glatað tungumálinu sínu þar sem ,,hún“ og ,,kona“ eru í eigu karlmanna. Ekki kom á óvart að það var karlmaður sem var aðalræðumaður á alþjóðlegum baráttudegi kvenna. Að lokum, stjórna skoðunum, hugsunum og tali annarra.

Til að kóróna þetta eru hugmyndadrifin samtök vel fjármögnuð og þeirra vopn eru dómsmál til að þagga niður í fólki sem aðhyllist ekki kynjahugmyndafræðina.

Lög sem uppræta á raunverulegt hatur og ofbeldi eru án efa nauðsyn, en að setja þröskuldinn svo lágt er á árás á trú- og tjáningarfrelsi auk pólitískra samskipta.

Biðjast afsökunar

Ég hefði getað beðið afsökunar og hrökklast í burtu þegar kæran kom. En sannleikur, raunveruleiki, vísindi, öryggi og sanngirni fyrir konur og stúlkur eru mikilvægari en tilfinningar sumra karla. Við getum öll móðgast yfir einhverju en að vera móðguð er hluti af því að vera í samfélagi. Til eru staðreyndir sem við vildum að væru ekki sannar, en þær eru það og engin hneykslan getur breytt því. Að móðgast er hluti af fjölbreytileika, umræðu og lýðræði.

Louise segir að langflestir Ástralar séu á sömu blaðsíðu og hún. Við óskum trans-konum einskis ills og við viljum ,,vera góðar“ en við munum ekki ljúga og við munum ekki fórna þörfum og gildum kvenna.

Það er ekkert ,,framsækið" við að forgangsraða kröfum og tilfinningum sumra karla fram yfir öryggi, sanngirni, reisn og réttindi kvenna.  Það er ekkert réttlátt við það að lýsa því yfir að staðreyndir sé hatur og aðeins ein skoðun sé leyfð. Það er of mikið í húfi til að berjast ekki á móti þessu ruddalega stigi ritskoðunar.

Hér má lesa um málið.

Árásagjarnir trans-aðgerðasinnar

Í Melbourne héldu konur útisamkomu til að tala um kvennamál. Samkomurnar eru alltaf friðsamlegar af þeirra hálfu. Það er ekkert launungarmál að þessar konur segja trans-konur ekki konur, heldur karlmenn því það er þeirra líffræðilega kyn.

Trans-aðgerðasinnum er mjög illa við að konur komi saman og ræði málefni er varðar konur. Á annað hundrað aðgerðasinnar mættu til að skemma fund kvennanna. Þeir köstuðu eggjum og vatnsblöðrum að konunum.

Lögreglan sýndi þeim enga miskunn, enda á ekki að gera það. Löggan bjó til varnarvegg fyrir konurnar og sumir lögreglumannanna notuðu hesta. Það  hefur ekki alltaf verið svo, löggan hefur stundum látið hjá líða að aðstoða konurnar þó aðgerðasinnarnir hafi sýnt ofbeldishegðun. Kannski er það af því sumir í lögregluliðinu eru vókismar.

Konurnar eru kallaðar TERF. Hér má sjá stutt fræðslumyndband um hvað TERF þýðir.

Aðgerðasinnar sýndu puttann. Þeir voru með skilti máli sínu til stuðnings. Þeir vilja kalla karlmenn, sem skilgreina sig sem konur, kvenmenn. Það breytir ekki staðreyndum, líffræðilegur karlmaður getur ekki verið kona.

Eftir situr, af hverju eru aðgerðasinnar svona árásargjarnir, dónalegir og vilja ekki leyfa konum að ræða sín mál. AF HVERJU? Kann einhver skýringu á því?

Hér má sjá upptöku af fundi kvennanna og hér myndir.

Nei, gervipíka og plastleggöng gera þig ekki að konu

Dómurinn í ,,Tickle vs. Giggle“ er ótrúlegur og móðgandi fyrir konur, en hann var ekki óvæntur. Bardaganum um réttindi kvenna lýkur ekki hér. Úrskurður dómarans um að kyn sé jafn breytilegt - rétt eins og fötin okkar, veðrið eða árstíðirnar - er byggt á misvísandi löggjöf í Ástralíu um sjálfsauðkenningu og samruna kynferðis og kyns.

Hugrekki Sall Grover hefur opnað augu margra fyrir hættunni af lögunum um kynrænt sjálfræði og mikilvægi þess að vernda réttindi kvenna.  Maya Fostater tapaði líka sínu máli í fyrstu umferð en vann á æðri dómstigum, það er von fyrir konur í Ástralíu og heim allan á næsta dómstigi.

Bloggari hallast að dómarinn sé smitaður af vókisma. Hann óttast kannski um líf sitt því trans aðgerðasinnar hafa sýnt ofbeldisfulla hegðun þegar þeim mislíkar eitthvað. Hér má hlusta á hvað vók er.

Sall Grover var spurð ýmissa spurninga í réttarsalnum. Málið varðar ekki bara réttindi kvenna. Það fjallar um rétt okkar til að halda í raunveruleikann og trúa sannleikanum.

Tveir plús tveir verða aldrei fimm. Heldur ekki þó menn skrifi það í lögin. Það verða heldur ekki fimm þó menn reyni að halda því fram. Staðreyndum breytir maður ekki. Að karlmaður kaupi sér föt í kvennadeild gerir hann ekki að konu. Að karlmaður noti kvenmannsnafn gerir hann ekki að konu. Að karlmaður fái hormón til að stækka brjóst sín gerir hann ekki að konu. Að karlmaður láti setja upp gervipíku og plastleggöng gerir hann ekki að konu. Svo einfalt var svar Sall Grover, sjá skjáskot.

 

Trans-konur eiga ekki að hafa sömu réttindi og konur

Marie Bjerre Jafnréttisráðherra Dana er í áfalli yfir skilaboðum og athugasemdum sem hún hefur fengið sem eru miður falleg. Henni finnst þau hatursfull á köflum. Á Íslandi þekkjum við þetta. Hún er kölluð allt mögulegt, tranfóbísk, hatursfull og þaðan af verra.

Ég get alveg kallað þig ,,hún” og ég mun virða þitt val. En ég verð svo sannarlega fúl ef ég sé þig í búningsklefanum með mér.” Þannig hljóma skilaboðin til trans- kvenna frá Jafnréttisráðherranum Marie Bjerre.

Marie hefur verið í kvörninni hjá fólki eftir að hún skrifaði grein þar sem hún kom inn á afleiðingarnar, sérstaklega fyrir konur, eftir að lögin um kynrænt sjálfræði voru samþykkt. Vókisminn gengur of langt. Glymur í bergmálshellinum!

Grein ráðherrans hefur m.a. fengið ritara LGBT+ í Danmörku upp í rjáfur. En það hefur ekki hrætt Marie Bjerre sem hefur haldið sig við málflutninginn og segir að það eigi ekki að meðhöndla trans-fólk það kyn sem það hefur skráð sig sem í gegnum kynrænt sjálfræði.

,,Það er ekki það að ég vilji draga lögin um kynrænt sjálfræði til baka, ég er að reyna að koma því á framfæri að þau valda alvarlegum vandamálum og að það geti bara ekki verið sjálfkrafa breyting á kynrænu sjálfræði að réttindin fylgi með.

Verðum að hafa mörk

Hún heldur áfram, ,,það er nauðsynlegt að hafa mörk.” Trans konur eigi að halda sig frá búningsklefum kvenna, sem eru t.d. réttindi sem trans fólk á ekki að hafa eftir kynrænt sjálfræði.

Henni datt ekki í hug að umræðan um málaflokkinn væri svona mikið vandmál. Að maður megi ekki segja maður og kona. Að maður megi ekki segja að kona fæði barn, heldur manneskja. Þetta er rangt. Segja má að málaflokkurinn sé tifandi tímasprengja.

Þulurinn hælir henni fyrir að þora. Það er ekki á allra færi að taka þátt í baráttunni. Kynin eru tvö og því verður ekki breytt segir ráðherrann.

Mjög auðvelt er fyrir stjórnmálamenn að segja já við kynrænu sjálfræði en það hefur sýnt sig að mörg vandamál hafa komið upp. Eitthvað sem menn sáu ekki fyrir.

Hér má hlusta á viðtal við Marie Bjerre.

Á Íslandi eru menn kærðir ef þeir segja sannleikann um málaflokkinn. Í sumum tilfellum er kraftist brottrekstrar. Kærðir af fólki sem hugnast ekki umræða um trans málaflokkinn. Segja má að þetta fólk sé úlfur í sauðagæru. Þa nær hylli almennings í nafni umburðarlyndis og fjölbreytileika en bítur svo frá sér þegar reynt er að ræða af skynsemi um trans málaflokkinn. Svo ekki sé talað um að fyrirtæki og opinberar stofnanir sem gerðar eru að féþúfum.

Hvað þá þegar sannleikurinn er sagður. Þá fyrst verður allt vitlaust.

Viðbrögðin létu ekki á sér standa

Eftir dómsuppkvaðninguna í gær, þar sem fyrirtæki Sall Grover er sekt um óbeina mismunum, létu viðbrögð ekki á sér standa. Karlmaður, sem skilgreinir sig sem konu, fór í mál af því honum var fleygt út af appi sem einungis konur máttu vera á.

Það fer ekkert á milli mála að réttindi kvenna voru sett í uppnám við þennan dóm. Víða um heim hafa menn undrast dóminn og að konur sé svo lítils metnar í Ástralíu. Dómnum verður áfrýjað og konur vonast að sjálfsögðu eftir að sá dómstóll snúi dómnum við, með réttindi kvenna að leiðarljósi.

Hér má hlusta á viðtal við báða aðila máls.

Með því að smella á myndirnar má lesa hvað á þeim stendur.

Vona að menn sé ekki í vafa um þeirra sé Roxy, trans-kona, og hins vegar Sall Grover.

Barátta kvenna heldur áfram, áfall fyrir konur og réttindi þeirra

Dómur féll konum í óhag í Ástralíu. Alþjóðasáttmálar sem gerðir hafa verið til að vernda konur eru í uppnámi. Um er að ræða alþjóðasáttmála sem kallast CEDAW frá 1979. Ísland skrifaði undir sáttmálann og því er réttur kvenna hér á landi í jafnmikill hættu og annars staðar. Kvenréttindi eru skilgreind út frá CEDAW sáttmála Sameinuðu þjóðanna. Konur það er ástæða til að óttast!

Jafnréttisstofa skrifar: ,,Samningur um afnám allrar mismununar gagnvart konum (Convention on the Elimination of All Discrimination Against Women, CEDAW) var samþykktur af Allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna 18. desember 1979. Aðildarríki samningsins eru nú 185. Öll ríkin hafa fullgilt samninginn að undanskildum Bandaríkjunum. Samningurinn er grundvallarskjal um réttindi kvenna og hefur oft verið vísað til hans sem „Women¢s Bill of Rights“.“

Dómnum verður áfrýjað. Karlmaður sem skilgreinir sig sem kona taldi að á sér hefði verið brotið þegar hann fékk ekki að vera inn á kvennaappi sem heitir Giggle. Sall Gover er stofnandi og eigandi appsins. Vegna mikils kostnaðar við málaferlin hafa stuðningmenn hennar staðið fyrir söfnun sem gekk vel.

Sall segir réttilega, ef hann væri kona hefði hann ekki þurft að höfða mál, þá væri hann sjálfkrafa á appinu. En hann er líffræðilegur karlmaður og því þurfti hann að höfða mál gegn konum. Það eitt segir það sem segja þarf.

Dómsuppkvaðningin skilur eftir margar spurningar um rétt og vernd kvenna, ekki bara í Ástralíu heldur um heim allan. Reyndar er Ástralía það land sem hefur gengið hvað harðast að konum og réttindum þeirra. Konur virðast skipta litum máli þar í landi þegar litið er til stjórnmálamanna.

Umhugsunarefni eftir dóminn

Það verður spennandi að fylgjast með. Opnar nýfallin dómur í Ástralíu á að konur missi einkarými sín og kvennaíþróttir hverfi alveg, líka í Danmörku? Samkvæmt BBC er það ekki ómögulegt en sjáum til. Spurning hvort danskir fjölmiðlar rannsaki málið frekar segir Dorte Toft.

Ástralska dómsmálið fjallar um mann, sem skilgreinir sig sem konu. Maðurinn er þekktur aðgerðasinni og fór í mál við netmiðilinn Giggle sem er bara fyrir konur (líka sem stefnumótarapp). Honum fannst sér mismunað eftir að hann var útilokaður út frá myndgreiningu og valdi síðan að fara í mál.

Dómarinn dæmdi manninum, sem notar nafnið Roxanna Tickles, skaðabætur upp á 45.000 d.krónur og Sall Grover sem á appið þurfti að borga málskostnað. Dómarinn telur kyn breytanlegt , ,,sex is “changeable and not necessarily binary”.

Sall Grover mun áfrýja dómnum en hún safnaði fé fyrir málskostnaðnum. Tickle vs Giggle er bara eitt dómsmálið af mörgum sem karlmenn höfða gegn konum segir Dorte Toft að lokum.

Dómsuppkvaðningu má hlusta á hér.

Frétt frá BBC.

Áhugaverður fréttaflutningur frá Sky News Australia.

Löggjafinn um tjáningarfrelsi

Allir eru frjálsir skoðana sinna og sannfæringar, sbr. 1. mgr. 73. gr. stjórnarskrárinnar. Hver maður á þannig rétt á að láta í ljós hugsanir sínar, en hann verður að geta ábyrgst þær fyrir dómi, sbr. 2. mgr. sömu greinar.

Tjáningarfrelsið nýtur einnig verndar samkvæmt 10. gr. mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994. Heimilt er að setja tjáningarfrelsinu skorður, m.a. vegna réttinda eða mannorðs annarra, en aðeins að því gefnu að (i) slíkar skorður séu nauðsynlegar og (ii) samrýmanlegar lýðræðishefðum, sbr. 3. mgr. 73. gr. stjórnarskrárinnar og 2. mgr. 10. gr. mannréttindasáttmálans.

Meginreglan samkvæmt 1. og 2. mgr. 73. gr. stjórnarskrárinnar og 1. mgr. 10. gr. mannréttindasáttmála Evrópu,  sbr.  lög  nr.  62/1994,  er  samkvæmt  þessu  tjáningarfrelsi.  Öll  frávik  frá  þeirri  meginreglu  ber samkvæmt  hefðbundnum  lögskýringarviðhorfum  að  skýra  þröngt,  auk  þess  sem  rökstyðja  skal  öll  slík frávik með viðeigandi og fullnægjandi hætti.