Kristinn Guðnson blaðamaður á Dv hefur engar fréttir að segja

Þegar blaðamenn vita ekki hvað skal skrifa um velta þeir sér upp úr gömlum fréttum og reyna að krydda þær með samsæriskenningu. Þetta má sjá hjá blaðamanni Dv, Kristni Guðnasyni. Hann telur sig færa þjóðinni fréttir þegar hann segir mig sakaða um hatursorðræðu. Það vill þannig til að enginn hefur getað bent á meinta hatursorðræðu né fordóma í skrifum mínum. Hins vegar er fullt af fólki sem hrópar án ástæðu og hann tekur undir.

Kristinn Guðnason blaðamaður á Dv leggur ekki á sig að lesa bloggið mitt til að finna hatursorðræðu og fordóma til að rökstyðja mál sitt heldur apar hann upp frétt eftir öðrum og reynir að skreyta hana. Þetta heitir að höggva í sama knérunn. Löngu orðið þreytt.

Ég segi nú bara ef blaðamenn hafa ekkert um merkilegra að skrifa þá er varla þörf fyrir þá.

Þröngsýni og leti hrjáir blaðamenn nútímans. Afrita og líma virðist vera aðalstarf þeirra og apa upp gaspur og ósannindi. En launin koma eflaust í launaumslagið þrátt fyrir gúrkutíð.

Það má segja að Kristinn Guðnason sé orðið aðhlátursefni í fréttaflutningi sínum um trans-málaflokkinn.

Til að spara Kristni leit á blogginu mínu þá vísa ég honum á eftirfarandi krækjur sem hann ætti að lesa og fræðast um á hverju skoðanir mínar á trans-hugmyndafræðinni eru byggðar. Öðrum sem saka mig um það sama er velkomið að lesa sér til.

Hér er blaðamaður sem hefur skoðað málið. Legg til að Kristinn taka hana sér til fyrirmyndar í einhverju letikastinu framan við tölvuna í leiknum sem margir blaðamenn leika, afrita/líma.

Hér er átakanlegur þáttur um hormónalyfjagjöf. Kristinn Guðnason ætti sérstaklega að horfa á hann. Þá gæti hann búið til alvöru frétt.

Hér, hér, hér hér og hér.

Kennaranema bregður í námi, talað um mörg kyn

Það vita allir heilbrigðir menn að kynin eru tvö. Karl- og kvenmaður. Samt er reynt að koma því víða inn í kennaramenntuninni að kynin séu fleiri. Las góða grein eftir norskan kennaranema. Dytti einhverjum hér á landi í hug að láta svona frá sér fara  yrði hann miskunarlaust beittur skoðanakúgun af hluta stéttarinnar sem hann menntar sig inn í og fleirum í samfélaginu.  

Hann talar um lygarnar þrjár í greininni.

Fyrsta lygin er að andlegt álag geti skaðað - það er, Það beri að forðast. Eitt dæmi er að allir ættu að vera með í leiknum. Að vera með í leik er auðvitað mikilvægt, en getur líka haft óheppilegar afleiðingar. Börn geta misst möguleika á viðeigandi þroska ef fullorðnir, sem ætla sér allt hið besta, trufli leik og stjórni. Hluti barna verða ekki lengur fyrir nægilegum óþægindum svo sem stríðni, ýta og móðga, sem, samkvæmt Haidt, er nauðsynleg til að virka vel ásamt öðru. Vera kann að það sé óþægilegt að heyra þetta, en ætti engu að síður að upplýsa.

Hægt er að rugla börn um það sem þau sjá og upplifa, hulið vegna þess að það má ekki tala um mál og málefni sem geta verið óþægileg.

Við ættum, á skiljanlegan hátt, að segja börnum sannleikann um kyn; að 98-99 prósent af öllu fólki passar inn í litninga sem byggjast á tveggja kynja líkaninu, XX (kvenkyns) eða XY (karlkyns), og að allir fari í gegnum mismunandi kynþroska og upplifa kannski Ekki að vera annað hvort stelpa eða strákur, jafnvel þótt þau séu það líffræðilega.

En það er kannski auðveldara að segja að kynin séu fjölbreytileg heldur en að vera sá sem segir annað og vera sakaður um að vera uppfullur af hatri og fóbíu?

Önnur lygin er að við eigum að treysta tilfinningum okkar. Það þýðir að ef barni finnst einhver vera vondur, þá er hann vondur. Hefur þetta áhrif? Já því ósannindin gilda líka um tilfinningar sem tengjast kyni.

Kynjahugmyndafræðin skapar ýmis vandamál. Þriggja ára stúlku er sagt í leikskóla að hún megi vera hvaða kyn sem hún vill, og hún útskýrir síðan fyrir foreldrum sínum, þrjósk, að hún sé strákur. Stúlkan hefur nýlega orðið stóra systir, glímir við tengslin við móður en í staðinn eru tengslin við föður sterkari. Sjáum við mynstur hér?

Þriðja lygin er sú að lífið sé barátta góða og vonda fólksins. Ríkjandi kynjahugmyndafræði í dag, sem áður fékk ekki mikla athygli, stuðlar að pólun í samfélaginu. Blæbrigði hverfa, og nemendur segja mér að öruggasta leiðin er ekki að segja hvað þeir meina. Best að halda kjafti, annars eiga þeir á hættu að fá merkimiða á sig sem iðulega er gert við þá sem lúta ekki höfði og fylgja réttri hjörð.“

Lausleg þýðing á greininni er bloggara.

Dagur konunnar var í gær 10.10 (XX)

Svar við pistli Guðfinns Sigurvinssonar- alls engin upplýsingaóreiða

Það er mörgum mikið í mun að réttlæta þetta efni sem gengur í skólunum þessa dagana. Ef þú samþykkir ekki þá ertu vondur, heimskur og kannt ekki að afla þér upplýsinga. Hér er allavega hvernig ég sé þetta sem foreldri barna á viðkvæmum aldri.

1. Það er enginn á móti fræðslu. Þá er ég að meina almenna kynfræðslu, ss nota smokk, um kynsjúkdóma osfv. Á unglingastigi það er að segja. Ung börn eiga ekki að vita hvað þetta er.

2. Það að vilja ekki að ung börn séu frædd um bdsm eða að þau séu mögulega hán, í röngum líkama osfv hefur ekkert að gera með hatur á trans eða hinsegin fólki. Ekki neitt. Þó svo að samtökin 78 hafi tekið þetta fræðsluhlutverk að sér. Ef það væru t.d. samtök jeppaeigenda sem væru að sjá um þetta mundi ég samt ekki hata jeppaeigendur. Það hins vegar rýrir traust til þeirra þegar þau eru ný búin að vera með formann sem hefur margsinnis verið uppvísa af því að reyna að lokka til sín börn, oft þroskaskert börn. Svoleiðis aumingjar mega svo sannarlega uppskera allt það hatur sem hegðun þeirra kallar á. Ég vona að fólk skilji muninn.

3. Það eru ekki öll börn með óheftan aðgang að internetinu. Aðeins ef foreldrar/foreldrar vina eða skólar eru ekki að standa sig, annars er nokkuð auðvelt að stjórna því. Ég tala af reynslu(4 barna faðir).

4. Mínar skoðanir eru ekki byggjar á upplýsingaóreiðu, heldur minni lífssýn og tilfinningum gagnvart mínum sem og börnum almennt, þ.e. að þeim eigi að halda utan við allt svona þangað til í fyrsta lagi á unglingsárum og þá með efni sem getur verið sátt um í þjóðfélaginu að fari ekki yfir mörk þeirra.

Eitt að lokum. Að stelast til að horfa á eitthvað á internetinu er einn hlutur. Að því sé haldið að þér af fullorðnu fólki sem þú treystir er allt annar og ljótari hlutur.

Pistillinn er á snjáldursíðu Þórðar Daníels Ólafssonar og bloggari fékk heimild til að birta hann hér.

Flottir og skynsamir kennarar

Ekki leiðum að líkjast. Sem betur fer hafa kennarar ekki þurft að ganga svona langt í að verja vísindi, staðreyndir og réttindi foreldra.

Tveir kennarar stefndu skólayfirvöldum því þau fóru á bak við foreldra. Óviðunandi.

Rætt er við annan kennarann. Í myndbandinu, sem er 18 mínútur, kemur hann inn á málið auk þess sem rætt er við lögfræðing þeirra um stöðuna.

Þessi ákvörðun var ekki án kostnaðar fyrir kennarann sem telur að skólayfirvöld eigi ekki að troða réttindum og skyldum foreldra ofan í poka og helst loka fyrir.

Aðrir kennarar fengu þörf fyrir að níða skóinn af þeim stöllum, má spyrja til hvers og hverjum til heilla.

Hér má sjá og hlusta.

,,Best að halda kjafti, annars gæti maður átt á hættu að merkimði sé hengdur á mann, en það er iðulega gert við þá sem lúta ekki höfði og fylgja réttri hjörð.“

Skoðanakúgun er hugtak sem hefur rutt sér til rúms á liðnum árum, í meira mæli en áður. Í orði og á borði. Ekki að ástæðulausu. Menn eru ófeimari við að segja skoðun sína, viðra viðhorf og segja frá. Á samt ekki við um alla málaflokka. Menn vilja að börnum sé sagður sannleikur. Kemur við kauninn á mörgum og skoðanakúgun er gott tæki til að ná yfirhöndinni á umræðu og víðar. Í leik og starfi.

Skoðankúgun er í fjölskyldu með orðunum þöggun, ritskoðun, ofríki, þrýstingur, innræting og mismunun svo fátt eitt sé nefnt.

Þeir sem beittir eru skoðanakúgun eru yfirleitt þeir sem koma með skoðanir og viðhorf sem fólk er ekki sammála um. Myndar oft pólun í samfélaginu. Skoðunum sem um ræðir eru gefin ljót orð og kviss, bang, búng, fjöldinn hoppar á vagninn. Samúðarvagninn. Takist skoðanakúgara að ná fjöldanum á sitt band skiptir engu hvað sagt er og gert. Í skjóli skoðanakúgunar eru aðrir þaggaðir. Þetta höfum við séð í samfélaginu. Við munum sjá það áfram.

Ein leið til að brjóta skoðanakúgara á bak aftur en halda sínu striki. Ekki leyfa þeim að beita þrýstingi, innrætingu eða þöggun. Fyrir fullorðna er það auðveldara en blessuð börnin. Þau eru ekki sá bógur sem þarf til að standa gegn skoðanakúgun fullorðinna. Á þann hátt þurfa börnin að sitja undir skoðunum annarra án þess að geta varið sig og skoðanir sínar. Þegja frekar.

Heimili barns er staður þar sem uppeldi fer fram. Staðblær heimila er ólíkur þegar kemur að ýmsum málefnum í samfélaginu, líka þeim umdeildu. Foreldrar ættu að hafa töluvert um það að segja hvernig utanaðkomandi aðilar hafi áhrif á barn og með hverju. Margir þora ekki að láta í sér heyra vegna skoðunarkúgunar sem virðist beitt, miskunnarlaust.

Eins og kennaranemi sagði ,,Best að halda kjafti, annars gæti maður átt á hættu að merkimiði sé hengdur á mann, en það er iðulega gert við þá sem lúta ekki höfði og fylgja réttri hjörð.“

Fylgi svona merkimiði kennaranema, sem skoðunarkúgarar hafa sett sig upp á móti, gæti verið erfitt fyrir viðkomandi að fá starf.

Segjum börnum satt í leik- og grunnskóla

,,Eigum við að styðja og hjálpa barni þarf það staðreyndarþekkingu. Sem dæmi að Suðurpóllinn er ekki Norðurpóllinn. Björk er ekki grenitré. Maður er ekki kona og stúlka er ekki strákur.

Samtímis er samhygð og skilningur mikilvægur t.d. þegar strákur heldur að hann sé stelpa og stelpa heldur að hún sé strákur.

En hvað gerist í huga ungra barna sem fá að vita að ,,þú ert sennilega fæddur í röngur kyni”?

Að ljúga að börnum og sérstaklega á því þroskaskeiði sem barnið er að finna sig sjálft og skilgreina er óskynsamt, samkvæmt lækninum og prófessornum Dr. Riittakerttu Kaltiala sem er leiðandi á þessu sviði sérfræðinga.

Ég vona að menn viðurkenni tilfinningar barna án þess að samþykkja þær sem staðreyndir. Annars sviptum við þau tækifærinu til að þróa kraftmikla, yfirvegað og sterkt sálarlík sem þau þurfa á að halda gagnvart raunheimum.”

Við eigum að segja börnum sannleikann- líka um kyn. 

Hér á síðunni má lesa færslu Gunnhild Gjevjon. Lausleg þýðing er mín.

Grein sem Gunnild nær í efnið sitt.

 

Þurfti að æla á fundi í Naustaskóla sem Hilda Jana dásamar

Kæra Tótla, fræðslustjóri Samtakana 78.

 

Í gær fór ég á fund þinn og Akureyrarbæjar um komandi hinseginfræðslu ykkar í skólum Akureyrar. Það var fræðandi. En ekki á þann hátt sem ég hafði vonað. Það var fræðandi að sjá að áróðursherferð ykkar um hatur og bakslag virkaði á mig. Ég þorði ekki að segja mína skoðun.

Margir mættu á fundinn. Mun fleiri en áður og miðað við hausahristing fólks voru færri en þú vildir meina, komin þangað til að dásama ykkur.

Fundurinn byrjaði á smá kynningu á "námsefninu" og fyrirkomulaginu. Þar var lesin upp kennsluáætlunin sem er aðgengileg á netinu. Þú vandaðir þig að tala ekkert um "úthlutað kyn við fæðingu" "sís" "börn með typpi" og allt það orðalag og hugmyndafræði sem hefur angrað fólk. Eftir að hafa dásamað starfið þitt og eigin gæði komu nokkrir fulltrúar bæjarins upp í pontu og gerðu slíkt hið sama. Allt væri svo glimmerandi dásamlegt.

 

Þá var komið að spurningakafla kvöldsins. Þar var að sjálfsögðu byrjað á spurningum og yfirlýsingum sem snérust að öllu leiti um að dásama ykkur og ykkar starf. Svona til að setja tóninn. Í hinsegin fræðslunni ykkar fá krakkarnir að spyrja ykkur spurninga með því að skrifa þær á blað og svo lesið upp. Svo börnin geti spurt um hvað sem þau vilja. Í fullum trúnaði. Í gær voru engir miðar. Ekkert til að auðvelda fólki að spyrja. Ekki einu sinni mikrafónn svo fólk hefði þurft að kalla fram úr sal spurningar sem þið voruð pottþétt klár í startholunum að kalla hatur ef þær hentuðu ekki ykkar málstað. Það virkaði. Á mig sem aðra. Við þorðum ekki að spyrja. Margir pirraðir á svip.

 

Tilefnislausar ásakanir ykkar undanfarið um trans hatur og áróður um að spurningar og skoðanir séu hatur, virkuðu. Á leiðinni heim fékk ég velgju í magan. Ég hafði leyft ykkur að kúga mig til hlýðni. Að þvinga mig til að þegja.

 

Ekkert var rætt um þá staðreynd að kynin eru bara tvö, þótt þið kennið annað. Vísindalega sannað og vitað. Ekkert rætt um að þið kennið að þeir sem "trúa" að kynin séu bara tvö, séu fulltrúar feðraveldissins og kvennhatarar. Að kynjatvíhyggjan (sem er nýyrðið yfir það) sé "tengd hvíta kynstofninum og nýlendustefnunni". Ekkert um að þið kennið að börnum sé "úthlutað kyni" við fæðingu. Ekkert um að þið haldið því fram að Bdsm sé kynhneigð. Ekkert um það að krakkar með kynama jafna sig á honum í 75 til 90% tilvika fái þau frið til að ganga í gegnum kynþroska. Og séu oftast bara samkynhneigð.

 

Að 65% barna með kynama séu með aðrar taugaraskanir. Þunglyndi, kvíða, einhverfu adhd, sjálfsskaðahegðun og fl. Ekkert rætt um að kannski þurfa þau ekki áróður frá öfgafullum kynjafræðingum og samstundis staðfestingu á hugsanlegum kynama heldur bara aðstoð sérfræðinga. Alvöru sérfræðinga. Ekkert rætt um að í nútíma samfélagi eru heilu vinahóparnir trans. Ekkert rætt að heilu bekkirnir sé hinsegin og að það getur hugsanlega ef til vill kannski bara verið tískubylgja. Kannski vegna þess að þá fá sum þeirra fyrstu upplifun sína af athygli, viðurkenningu og vernd. Ekkert rætt um að börn með kynama séu 13 sinnum líklegri til sjálfsvígshugsana en 10 árum eftir kynskiptiaðgerðir eru fullorðnir trans 19 sinnum líklegri til sjálfsvígshugsana. Ekkert rætt um að Bretland og allar hinar Norðurlandaþjóðirnar eru að hætta "gender affirming care" af því það virðist vera að gera meiri skaða en hitt. Ekkert rætt um að hormónameðferðir og blokkerar valdi varanlegum skaða og líkamstjóni þótt þið talið um það eins og að fá sér smartís. Ekkert rætt um að það að staðfest kynama ungra barna, sem í sumum tilvikum trúa enn á jólasveininn, geti hugsanlega ekki verið það sem þau þurfa. Og margt fleira sem liggur á foreldrum.

 

Kæru samtök kynlífs og kynferðis öfgatrúar. Þið unnuð þessa lotu með hvítþvætti og áróðursherferð ykkar. En við munum ekki gefast upp. Í gær þurfti ég á kúlunum mínum að halda til að þora að segja mínar skoðanir en þær voru hreinlega ekki til staðar. En þær skiluðu sér niður aftur þegar ég var kominn heim.

 

Kæru foreldrar. Ég hef sent skólanum okkar þá algjöru kröfu að mín börn mín taki ekki þátt í þessari "fræðslu". Ég mæli með að þið gerið slíkt hið sama. Fjöldinn er með okkur í liði. Samkvæmt mannréttindasáttmála sameinuðu þjóðanna ber þeim skylda til að gera það af virðingu við okkar lífssýn.

 

Kv Brjálaður pabbi sem upplifði sig sem hryggleysinga í gær.

 

Bloggari fékk leyfi föður til að birta pistil hans hér á blogginu. Pistillinn er óritskoðaður.

Verkalýðsfélög og ýmis samtök fara gegn foreldrum og fjölskyldum

Varð verulega hissa að hlusta á fund þessa fólks sem lekið var á netið. Fundarmenn finna leiðir til að fara gegn foreldrum og fjölskyldum skólabarna sem kæra sig ekki um trans-hugmyndafræðina og klámfræðslu í skólum barna sinna.

Verkalýðsfélög gegn eigin fólki og ýmis samtök. Er ekki of langt gengið af þeirra hálfu!

Sem betur fer ofbauð einhverjum á fundinum og deildi til að sýna hve rotið þetta fólk er. Vissi að Kanada væri á barmi sturlunar, en að svona væri komið fyrir þeim átti ég ekki von á. Hvers eiga foreldrar og börn að gjalda sem kæra sig ekki um trans-hugmyndafræðina. Ekki bara ytra heldur hér á landi líka.

Heyra má á fundinum hvernig menn skipuleggja skemmdarverk á réttindagöngu sem foreldrar hafa skipulagt til að vekja athygli á málstað sínum. Barátta sem á fullan rétt á sér. Svona göngur hafa verið og fjöldinn gífurlegur sem mætir. Næsta ganga er í október.

Hér má sjá nokkur ummæli fyrir neðan myndbandið;

 ,, They think it is a fight,  it is a protest to show how many people are against your ideology.  They sound like they are inciting violence and escalation“

,, When you need to identify those who are actively organizing a hate group against families and parental rights .. Now you have pictures, names and admissions all documented. Save this video and share it far and wide folks !!!”

,, Shameful! Anthony Marco (Hamilton, Ontario School Board Employee) at 51:55 of video, sending out activists to take pictures of license plates of protesters.”

,, So parents fighting for their rights with their kids is very scary, no what’s scary is we have these union people and others fighting so they don’t have to inform parents if these schools tell their kids to keep secrets from them. This is not about hating anyone it’s about getting them to back of from our children. Let’s get going on countering these liars.”

Framkoma verkalýðsfélaga og samtaka sem ráðast gegn foreldrum, börnum og fjölskyldum þeirra eru óviðunandi með öllu. Foreldrar vernda eigin börn eftir bestu getu og staðblæ hvers heimilis. Hér má hlusta á fundinn.

Minnir á sameiginlega yfirlýsingu sem birtist frá stjórnvöldum og samtökum hér á dögunum vegna kynfræðsluefnis í grunnskóla sem búið er að kæra. Skyldi fundurinn hafa verið á sömu leið og í myndbandinu.

 

 

Nú er í tísku að ekki megi kyngreina börn í bókum

Það er líka í tísku að ef slíkt er gert eiga kynin að vera jafnvíg á allt. Þannig er það ekki í raunveruleikanum. Við sem eigum börn vitum að það er munur á leik stúlkna og drengja, þó enginn stýri því. Eru það áhrif frá barnabókunum spyr ábyggilega einhver segir Jakob.

Jakob Martin Strid er bókahöfundur, skrifar m.a. barnabækur. Hann fékk skilaboð frá móður því hún telur bækur hans of karllægar. Hann svaraði móðurinni þann 26. júlí snilldarvel. Þýðing er mín.

Kæra xxx.

Takk fyrir skilaboðin.

Ástæða þess að bækurnar mínar eru að mestu um karlkyns persónur er vegna þess að ég er sjálfur karlmaður. Flestar persónurnar er hliðar af sjálfum mér sem er nauðsyn til þess til að vera ekta. Að sjálfsögðu hef ég femínískar hliðar, en þær eru frekar sýndar sem túlkun af karlmanni en kvenmanni.

Ég get ekki breytt kyni persónu, sem dæmi, tekið höfuð af dúkku og sett annað á.

Bækurnar mínar eru ekki skema sem heimurinn á að lifa eftir. Þetta er persónuleg túlkun, sem notandi velur af eða á. Barnæska mín var full af feitum frænkum og ömmum sem hekluðu, prjónuðu, bjuggu til pönnukökur o.s.frv. Þegar þær koma fram í bókunum mínum er það vegna þess að þetta er MÍN saga, MÍN barnæska, MÍN sjálfsmynd. Þetta er ekki ÞINN raunveruleiki eða sjálfsmynd dóttur þinnar. Þetta er mynd af því sem var. Það þýðir ekki að allar konur í heiminum skuli framvegis og um alla eilífð prjóna eða búa til pönnukökur.

Að mínu mati er upplifun af sjálfsmynd einfölduð og misskilið. Ég er ekki sammála foreldrum sem segja ,,Litla dóttir mín fær bara eitthvað út úr bókinni ef hún fjallar líka um litla stúlku.”

Lítil stelpa getur samsamað sig við gamlan mann og öfugt.

Ég held að kjarninn í sjálfsmyndinni sé hluttekning -það er að segja samúð. Hún minnkar í hvert sinn sem við segjum og teljum að börn eigi að  ,,spegla sig” í einhverju sem líkist þeim sjálfum. Það er narsissísk hugmynd um sjálfsmynd sem að lokum gerir það erfiðara að skilja aðra.

Ég var mjög upptekin af Ronju Ræningjadóttur sem barn. Hún er stelpa og ég strákur- það var líf hennar og athafnasemi sem var afgerandi í þeim efnum. Mér fannst ég líkjast henni meira en karlmanninum og aðalpersónunni Birk.

Næsta bókin mín mun fjalla um 35-40 mismunandi persónur. Tvær eða þrjár konur, en afgangurinn mun fjalla um samskipti bræðra, frænda, sona og ólíkra karlvinnufélaga sem vinna saman o.s.frv. Það er bók sem er mér mikilvæg og sannarlega ekkert sem ég þarf að biðjast afsökunar á.

Ef það er einhver huggun þá er barnabókabransinn stútfullur af konum. Langstærsti hluti bókabloggara, ritstjóra, forstjórar forlaga, höfunda, teiknara og bókasafnsfræðingar eru konur. Ég er í miklum minnihluta. Prófaðu að kíkja eftir hve margar konur eru í bransanum- og gettu hve mikil völd ég hef. Hjá Gyldendal Børn&Unge sem dæmi er enginn karlmaður í starfi.

Ég held að það mikilvægast sé að muna að valdið er hjá notendum (sem, þegar um er að ræða barnabækur er líka flestar konur). Ef bækurnar mínar uppfylla ekki kröfur neytenda þá er fullt af öðrum bókum sem hægt er að kaupa.

Þó ég hafi sagt:, ,,frá nú af mun kynskiptíning vera 50/50, og bækurnar mínar verða fullar af ninja-stelpum (sem er álíka íþyngjandi og hugmyndin um húsmóður), mun það samt sem áður vera gervilegt því bókin er skrifuð af karlmanni.

Lausnin á vandamálinu - ef það er vandamál- væri að konur skrifuðu sjálfar barnabækur eins og þær halda að bækurnar eigi að vera í stað þess að krefjast þess af karlrithöfundum eins og ég sé skrifstofublók.

Það síðasta sem ég vil nefna.

Það er ofmetið því sem haldið er fram að barnabækur hafi áhrif á börn.

Það sem hefur áhrif á börn eru atferli foreldra og vina og líka hvað gerist á samfélagsmiðlum. Ég tel að hlutfall áhrifanna sé einn á móti 100. Svo ef þú vilt VIRKILEGA – og í ALVÖRU gefa barni þínu möguleika á að vera sjóræningi- skaltu ekki skrifa til mín og panta kvenkyns sjóræningja. NEI, þú ættir sjálf að vera það, allavega einn dag í viku- og þú átt að sjá til þess að dóttir þín hitti kvenkyns sjóræningja. En það er erfitt er það ekki?

Kannski uppgötvar þú einn daginn að þessar karlkynspersónur séu ekki eftirsóknarverðar í raunveruleikanum. Það er AUÐVELT  og vinsælt, og í tísku, að skrifa og benda á villu hjá listamanninum –en það er ERFITT að breyta sér. Reyndar líka að gefa börnum sínum mikilvægustu fyrirmyndina og sjálfsmyndina: Foreldrarnir.

Ég hef ekki fengið ófáa tölvupósta frá frístunda femínistum sem auglýsa eftir kvenkyns bifvélavirkjum, slökkviliðsmönnum, iðnaðarmönnum o.s.frv. í myndabóka (störf sem þær myndu ALDREI nenna að vinna sjálfar) á meðan Instagramið er fullt af naglalakki, bakkelsi og íbúðarinnréttingum. Af hverjum haldið þið að dæturnar læri?

Góðar kveðjur,

Jakob

Innleggið frá því í sumar má finna á snjáldusíðu Jakobs.