Fleiri vilja losna við systursamtök transsamtakanna 78

úr kennslu í grunnskólum Kaupmannahafnar. Bæjarstjórinn sem fer með málefni unga fólksins (børne- og ungdomsborgmester i København) vonar að samningur verði ekki endurnýjaður við Nonstormerne (sbr.transsamtökin 78). Fleiri stjórnmálamenn hallast að sömu skoðun. Umræðan um samtökin fór aftur af stað eftir að þau réðu einstakling til að hanna fræðsluefni fyrir börn í 1.-4. bekk (í Danmörku er það 0.-3. klasse). Fréttin kom í Berliske tidende (því miður opnast ekki öll fréttin).

Jakob telur kennslu samtakanna ekki eiga heima hjá 6-7 ára gömlum börnum og þar er ég sammála honum. Börnin eiga ekki að hugsa um þessi mál segir hann. Leikskólar hér á landi flagga veggspjöldum með staðreyndarvillum og segjast vilja upplýsa börn, 2-6 ára, og foreldra að kynin geti verið fleiri en tvö. Það er staðreyndarvilla rétt eins og við giskum á kyn við fæðingu barns eins og stendur á veggspjaldinu. Hvað gefur leikskólakennurum leyfi til að innræta börnum slíkar staðreyndarvillur. Foreldrar verða að vakna af þessum Þyrnirósarsvefni gagnvart svona málflutningi, eða innrætingu eins og margir myndu kalla það, inni á stofnunum. Svo ég tali nú ekki um yfirvöld sem virðast meðvirk með translestinni.

Andreas Rasch-Christensen prófessor (sjá neðar) segir:  ,,Yngstu börnin eru mjög móttækileg fyrir því sem borið er á borð fyrir þau. Þau verða fyrir miklum áhrifum þar. Að spyrja gagnvirkra spurninga kemur fyrst síðar.“ Velti fyrir mér hvort að þá verði ekki búið að heilaþvo blessuð börnin t.d. hér á landi með staðreyndarvillum um líffræðina á veggspjaldi, að kynin séu fleiri en tvö. Þá kemur að hlutverki grunnskólakennara að vefja ofan af vitleysunni.

Andreas Rasch-Christensen, der er forskningschef ved Forskningscenter for Pædasgogik og Dannelse ved professionshøjskoeln VIA University College, udtaler at

”De ynglste vil være meget modtagelige over for den opfattelse, de får serveret. Der vil man i høj grad præge dem. Det her med at stille modspørgsmål, det kommer først senere.”

Unglingsstúlkur, átröskun og kynátturnarvandi

Eliza Mondegree hefur skoðað hugmyndafræðina um kynáttunarvanda og skrifaði bók um hve einkenni anorexía og kynáttunarvandi hjá unglingsstúlkum eru lík - og muninn á meðferðarúrræðum sem notuð er. Hún glímdi sjálf við átröskun.

Hef víða lesið að stór hluti stúlkna sem glíma við kynáttunarvandann eiga við andlega vanlíðan að stríða og telja svo að kynskipti sé lausnina á öllu án þess að fá bót á meinum sem fyrir voru. Margir telja okkur komin á hættulega braut í þessum efnum og unglingsstúlkur fái ekki þá meðferð sem þær í reynd þurfa.

Eliza Mondegree skrifar m.a.:

,,Þegar sjúklingur er í meðhöndlun fyrir átröskun, segir sig trans gleyma meðferðaraðilar allt um sjálfsskaðahegðuninni og kynáttunarvandinn smitar. Allt í einu er það allt í lagi, að sjúklingurinn tali neikvætt um sig í hópmeðferð…svo lengi sem hún segist hata brjóstin og mjaðmirnar, af því í reynd er hún ekki stúlka/kona. Henni eru boðin ,,bindi” fyrir brjóstin og er jafnvel forgangur til að nýja auðkenni hennar verði viðurkennt.

 

Hér má lesa grein eftir Eliza um bókina. Tilvitnunin er úr greininni.

 

Hér skrifar Eliza um eigin átrsökunarvanda.