Lýðkjörinn og þá á ekkert að segja eða gera segir formaður KÍ

Greinin birtist á Vísi 31. júlí 2019.

 

Ég sem félagsmaður í Félagi grunnskólakennara er afar ósátt. Ástæðan hefur ekki farið framhjá þeim sem fylgist með. Dæmdur einstaklingur sem var lýðræðislega kosinn heldur embætti sínu og samviska hans ræður. Að auki þaggar stjórn FG málið, lætur ekkert frá sér heyra.

Veit vel að ekki er hægt að taka embætti af lýðkjörnum einstaklingi eða kjósa að nýju enda ekki farið fram á það. Ég vil að formaður KFR stígi til hliðar í þeim störfum sem hann sinnir fyrir grunnskólakennara þar til málið er til lykta leitt. Á ekki einu sinni að þurfa umræðu eins og einn félagsmaður sagði inn  á síðu grunnskólakennara. Sannist sakleysi er hann hjartanlega velkominn aftur til starfa.

Stjórn Félags grunnskólakennara getur sent yfirlýsingum um að hann stígi til hliðar á meðan málið er í áfrýjunarferli. Það er ekki bara að hann fari fyrir svæðafélagi heldur situr hann í samninganefnd og viðræðunefnd félagsins. Hafi stjórn FG fulla trú á honum efir dómsuppkvaðninguna vil ég fá að vita það sem félagsmaður og tel mig í fullum rétti til þess.

Stjórn Kennarafélags Reykjavík getur gert það sama. Stjórnin getur óskað eftir að formaðurinn stígi til hliðar þar til öll kurl eru komin til grafar. Það grefur undan trúverðugleika einstaklings sem ætlar að sitja eins og þrjóskur hrútur í embætti og veldur stéttinni skaða með því. Málið minnir á margt um mál dómsmálaráðherra þegar dómur MDE féll. Hún ætlaði að sitja sem fastast og allir gerðu vitleysu nema hún.

Svæðadeildir félags grunnskólakennara geta líkað skorað á formanninn að stíga til hliðar. Deildirnar eru hluti af félaginu og kljást við ímynd félagsins út á við. Svona uppákoma skaðar ímynd og trúverðugleika stéttarinnar.

Samninganefnd og viðræðunefnd ættu að gefa út yfirlýsingu um málið. Ef ekki stuðningsyfirlýsingu þá áskorun að formaðurinn stígi til hliðar þannig að stéttin viti hug þeirra í málinu. Ég skil ekki aðgerðaleysi viðkomandi nefndarmanna í þessu máli.

Stjórn sem tekur ekki af skarið, eins og stjórn FG, skaðar heildina en verndar einstaklinginn. Stundum þarf maður að gera meira en það sem gott þykir. Enn á ný skora ég á stjórn Félags grunnskólakennara að koma með yfirlýsingu, annað tveggja stuðningsyfirlýsingu eða ósk um að formaðurinn stígi tímabundið til hliðar. Afstöðuleysi er ekki í boði að mínu mati.

Þegar núverandi stjórn barðist fyrir kjöri sínu var félagsmönnum lofað, af hluta stjórnar, að starfshættir myndu breytast frá fyrri stjórn. Þeir töldu margt að á þeim bæ. Ég beit á agnið með suma stjórnarmennina og hef orðið fyrir vonbrigðum. Margir bíða enn eftir breytingunum sem boðaðar voru fyrir rúmu ári síðan.

Stjórn stéttarfélags sem sýnir félagsmönnum svona framkomu missir trúverðugleika. Nú þegar hefur stjórn FG beðið hnekki og trúverðugleiki stjórnarinnar minnkar svo lengi þaggar niður umrætt mál.

Höfundur er grunnskólakennari, trúnaðarmaður og varaformaður Bandalags kennara á Norðurlandi eystra.


Vænisýki

Vænisýkin á sér engin takmörk. Hefði kona í sömu stöðu fengið þessa meðferð hjá mömmunni? Get nánast fullyrt að svo er ekki. Henni hefði ekki dottið í hug að kalla konu í sömu stöðu ,,barnaperra." Er ekki tímabært að fólk noti skynsemina. Mamman ætti að stíga fram og biðjast afsökunar, þetta er engin smá ásökun á hendur manni sem sinnir vinnu sinni í merktum fötum frá fyrirtækinu. 


mbl.is Borinn röngum sökum við störf sín
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ef ætlarðu að svívirða saklausan mann- feður lenda oft í þessu!

Las ljóðið eftir Pál J. Árdal og datt strax í hug feður sem berjast fyrir rétti barna  sinni. Algengt að upp á þá sé logið í forsjárdeilum.

 

Ef ætlarðu að svívirða saklausan mann,

þá segðu aldrei ákveðnar skammir um hann,

en láttu það svona í veðrinu vaka,

þú vitir, að hann hafi unnið til saka.

 

En biðji þig einhver að sanna þá sök,

þá segðu að til séu nægileg rök,

en náungans bresti þú helst viljir hylja,

það hljóti hver sannkristinn maður að skilja,

 

Og gakktu nú svona frá manni til manns,

uns mannorð er drepið og virðingin hans,

og hann er í lyginnar helgreipar seldur,

og hrakinn og vinlaus í ógæfu felldur,

 

En þegar svo allir hann elta og smá,

með ánægju getur þú dregið þig frá,

og láttu þá helst eins og verja hann viljir,

þótt vitir hans bresti og sökina skiljir.

 

Og segðu hann brotlegur sannlega er

en syndugir aumingja menn erum vér,

því umburðarlyndið við seka oss sæmir,

en sekt þessa vesalings faðirinn dæmir.

 

Svo leggðu með andakt að hjartanu hönd,

með hangandi munnvikjum varpaðu önd,

og skotraðu augum að upphimins ranni,

sem æskir þú vægðar þeim brotlega manni.

 

Já, hafir þú öll þessi happsælu ráð,

ég held þínum vilja þú fáir náð,

og maðurinn sýkn verði meiddur og smáður,

en máske að þú hafir kunnað þau áður.


Meiðyrði- markvisst

Þegar sama manneskja ítrekað og yfir langan tíma ræðst að æru fólks með ósannindum á að stoppa viðkomandi. Markmið ærumeiðinganna er að skapa óvild í garð fólks, varpa öðru ljósi á það og meiða á annan hátt. Með meiðyrðunum getur atvinna fólks verið í húfi og trúverðugleiki. Sá einstaklingur sem velur markvisst að fara eftir öðrum á öllum samfélagsmiðlum, athugasemdakerfum og hópum á snjáldursíðu sem hefur það markmið að sverta annan þá eru það meiðyrði. Eini möguleikinn til að stoppa svona fólk er að stefna því og fá úr því skorið hvort það hafi með lygum og þvælum farið yfir mörkin. Sá sem verður fyrir ærumeiðingunum á engan annan kost í stöðunni. Það verður að stoppa svona umfjallannir á samfélagsmiðlum og í hópnum. Vona að við séum komin að þeim  tímapunkti að þeir sem verða fyrir ærumeiðingum stefni geranda, öðruvísi næst ekki að stoppa þetta.

Sóley Tómasdóttir, ásamt öðrum kjánalegum konum, finnst í lagi að svívirða fólk á netinu. Þær stofnuðu sjóð til að greiða miskabæturnar sem konunum er gert að greiða. Eftir því sem ég kemst næst eru það eingöngu konur sem fá úr sjóðnum hafi þær verið dæmdar fyrir meiðyrði gagnvart karlmönnum. Hvað ef þær ráðast á kynsystur...hver er staða þolanda við slíka uppákomu?

Ekki það karlmenn geta svo sannarlega verið ærumeiðandi í sínum ummælum. 


Fiskidagurinn mikli- breyttar reglur

Oft er þörf nú er nauðsyn. Segið frá. Ungmennum yngri er 20 ára er bannað að tjalda á Dalvík þessa helgi. ,,Á Fiskideginum mikla er ekki pláss fyrir fíkniefni, fíkniefnasölumenn, né þá sem að koma með annarlegar hugsanir. Í ár verður gæsla aukin, fíkniefnahundar verða á staðnum, harðar verður tekið á slæmri umgengni. Við segjum einfaldlega við þann litla hóp sem kemur undir öðrum formerkjum… ekki vera FÁVITAR og skemma veisluna fyrir þeim sem hafa lagt mikla vinnu á sig og öllum gestunum sem hingað koma til að njóta alls þess sem í boði er."

 

Verður 20 ára aldurstakmark á tjaldstæði Dalvíkurbyggðar þessa helgi.              http://dal.is/breytt-aldurstakmark-a-tjaldsvaedunum-a-dalvik-i-fiskidagsvikunni/?fbclid=IwAR3VtFFY9ycdX9gP81p8X6WsAjBxcZlnVyDxEkFgPe52UEOzVLtM4AWd9tg

 

Sorglegt, dómur taki mið af aðstæðum

Mikið er sorglegt að lesa um raunarsögu stúlknanna. Fái þær dóm má vona að hann verið í samræmi við sögu þeirra. Verður fróðlegt þegar niðurstaða liggur fyrir.


mbl.is Styðja systur sem drápu föður sinn
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Sorpritið Stundin

Stundin hefur oft lagst lágt en steininn tók úr nú á dögunum. Blaðið virðist þrífast á mannlegnum harmleikjum og ekki síður harmleik barna. Blaðamenn Stundarinnar víla ekki fyrir sér að fjalla einhliða um mál sem kallar á viðbjóðsleg ummæli, sem er á þeirra ábyrgð. Þeir nota mál einstaklinga í hefndarhug án gagnrýnnar hugsunar.

Blaðamenn Stundarinnar virða ekki friðhelgi einkalífsins, allt í ljósi blaðamennsku. Sé þetta blaðamennska þá segi ég nú, lokum viðkomandi fjölmiðlunum. Svona fréttamennska þar sem ranglega er farið með, oftar einhliða eftir einhverjum öðrum, án þess að kanna bakgrunn upplýsinga, aðdraganda og ástæðu er lélega fréttamennska. Blaðamenn Stundarinnar eru ekki marktækir enda leita þeir ekki réttra upplýsinga og þar af leiðandi geta þeir ekki gefið rétta mynd af þeim málum sem sagt er frá. Aumkunarverðir blaðamenn svo ég taki ekki dýpra í árina

Vera kann að einhverjar mannvistbrekkur telja sig hafa á réttu að standa, þó einn segi frá í einhverju máli, og básúna það út með ummælum og sum þeirra varða við lög.

Er ekki tímabært að fólk láti sverfa til stáls og stoppi þetta, blaðamenn Stundarinnar virðast ýta undir ógeðfelld ummæli sem eiga hvergi nokkurs staðar heima hjá siðmenntuðu fólki.


Niðurlæging karla

Greinina skrifar Arnar Sverrisson og birtist hún á Vísi 8.júlí 2019.

 

Niðrandi óhróður um karla hefur verið nær daglegt brauð í opinberri umræðu síðustu áratugi. Óhróðurinn þykir sjálfsagður. Hnjóðið hefur aukist með fjölgun herskárra öfgakvenfrelsara, sjálfskipaðra fulltrúa kvenna. Áróðurinn gegn körlum er beinskeyttur og bítur samviskuna mest, þar sem þeir eru veikastir fyrir, þ.e. sjálfan aflvaka hefðbundinnar karlmennsku, frumhvötina til að hlúa að konum sínum og börnum; elska, veita öryggi, sjá farborða. Grunnþættir karlmennskunnar eru innrættir við móðurbrjóstið. Þar skaut einnig samviskan rótum, óttinn við að bregðast móðurinni, konunni, bókstaflega eða táknrænt, ekki síst í öllu því, er að kynlífi og kynferði lýtur. Því stafar karli ákveðin (samvisku)ógn af móðurinni/konunni. Camille Anna Paglia lítur svo á, að: „... karlmenn [lifi] í stöðugri kynlífsskelfingu vegna móðurógnarinnar. Flóttaleiðirnar eru skynsemishyggja og sókn í árangur.“

Bylgjur ósvífinna ásakana í garð karlmanna ríða yfir hver á fætur annarri og snúast einkum um ofbeldi á heimilum og kynferðislegt ofbeldi gegn konum og börnum hvarvetna. Karlmenn í heilbrigðisþjónustu verða jafnvel fyrir dylgjum þess efnis, að þeir styðji kynferðisofbeldi gegn stúlkubörnum: „Hvernig stendur á því að karlar, sem lengstum hafa ráðið ríkjum í stéttum lækna og sálfræðinga hafa ekki [fyrir] löngu kannað rækilega þessa hegðun [kynferðislegt ofbeldi gegn stúlkubörnum] meðbræðra sinna. Hefur verið í gildi einhver þegjandi samtrygging karla um að tala ekki um þessi mál og taka mildilega á þeim, jafnt á dómstólum sem annars staðar?“ (Kristín Ástgeirsdóttir)

Síðasta bylgjan er hin alræmda „ég-einnig-bylgja“ frá Hollývúdd, þar sem leikræn tilþrif eru ær manna og kýr. Íslenska kvenfrelsunarríkisstjórnin ríður bylgjunni gagnrýnislaust með mæður sínar, Katrínu Jakobsdóttur og Svandísi Svavarsdóttur, í broddi fylkingar. Ráðherrar – hvítu riddararnir meðtaldir - hafa sent nær samhljóða erindi til starfsmanna ráðuneyta og undirstofnana. Meginboðskapur þess er, að karlar skuli ekki beita konur kynferðislegu ofbeldi. Svandís segir frásagnir bylgjukvenna „draga fram í dagsljósið ójafna stöðu karla og kvenna að því er virðist á öllum sviðum samfélagsins.“ Gagnrýnisleysið á heimildir er áberandi, ályktunargáfunni er viðbrugðið. Einsleitnin, kynjaójafnvægið, menningarfordómarnir og gagnrýnisleysið birtist grímulaust í von Svandísar: „Það er von mín að birting þessara sagna verði til þess að takist að breyta menningu samfélaga á þann hátt að kynbundið ofbeldi og áreitni verði ekki lengur liðin.“ (Á kvenfrelsunarstofnanaíslensku er átt við kynferðislegt ofbeldi karla gegn konum.) Það er athyglisvert, að ráðherrann skuli sækja vit sitt til „me-too,“ fremur en að nota gagnrýna hugsun, réttsýni, þekkingu, skynsamleg fræði og vísindi að leiðarljósi.

Skýringin kann að fólgin í því, að Svandís, rétt eins og Katrín, hefur játast kvenfrelsunarhugmyndafræðinni eða - trúnni: „Allar staðhæfingar um þjáningar eru heilagar og undanbragðalaust taldar góðar og gildar. Það er þáttur í frumtrú ýmissa kvenfrelsara, að konur fari aldrei með staðlausa stafi um nauðgun; þær beri [einfaldlega] ekki erfðavísa óheiðarleikans.“ (Wendy Kaminer) Kvenfrelsarar, sem hafa heilagan fórnarlambssannleikann og rétttrúnaðinn að vopni, heyja heilagt stríð gegn körlum án tillits til staðreynda, án rökhugsunar. Tilgangurinn helgar meðalið.

En karlmenn eru seinþreyttir til vandræða, þegar mæður/konur eiga í hlut. Þeim er kennt og bent að vernda þær. Sjálfsfórn í þeirra þágu er ennþá talin góð karlmennska – meira að segja af kvenfrelsurum. Karlmenn hafa til skamms tíma látið sér lynda – í þágu jafnréttis kynjanna - að ganga frá húsi, heimili og börnum við skilnað; séð á eftir forsjá barna sinna og samvistum við þau; látið misrétti yfir sig ganga við stöðuveitingar; látið óátalda kvenmiðaða fyrirgreiðslu af alls konar tagi (oft og tíðum í sambandi við atvinnu); látið bola sér úr starfi og þolað jafnvel mannorðsmorð í fjölmiðlum. Þeir kippa sér sjaldan upp við það, að faðerni sé logið upp á þá, sæði þeirra stolið, eðli þeirra líkt við eðli hunda, sem megi temja að vild, eða þeir séu lagðir að jöfnu við gólfflísar. Og allir sem einn eru karlar úthrópaðir sem nauðgarar og misyndismenn – undirmenni.

Nokkur dæmi um ummæli kvenfrelsara í þessa veru: „Í reynd þjást allir karlar af sjúkri karlmennsku.“ (Institute for the prevention and treatment of mascupathy.) „Frelsun kvenna er annað og meira en „jafnrétti“ til að lifa eins og „fjötraðir“ karlmenn.“ (Germaine Greer) „Ég trúi því, að konur búi yfir skilningi og samkennd, sem karlinn er ófær um eðli sínu samkvæmt. Getunni er ekki til að dreifa.“ (Barbara Jordan)

„Yfirburðir kynferðis okkar, kvenna, eru óendanlegir.“ (Cady Stanton) „[Karlinn] lifir og hrærist í anda yfirburða sinna, sem hann rekur til tilvistar reðursins.“ (Andrea Dworkin) „Það er skjall að kalla karlmann skepnu; hann er vél, reðurgervi.“ (Valerie Solana)

„[Nauðgun er] ásetningur allra karla og leið til að halda öllum konum í stöðugri skelfingu – nauðgun er í sjálfu sér ofbeldi, valdbeiting, ekki nautn.“ (Susan Brownmiller) „Kynferðisleg áreitni merkir í sjálfu sér ekki að karla fýsi alla að serða okkur bókstaflega, þeir vilja einungis meiða okkur, kúga okkur, og hafa á okkur taumhald, en það er í eðli sínu serðing.“ (Catharine McKinnon) „Hvað nauðgurum viðkemur er erfitt að greina hafrana frá sauðunum. [Þ]ar af leiðandi gerum við ráð fyrir því, að allir karlar séu nauðgarar. Þetta er hinn hryllilegi sannleikur. Hér er um samfélagsvanda að ræða og þess vegna ber körlum að gangast við sameiginlegri ábyrgð sinni – öllum sem einum.“ (Linda Westerlund Snecker)

„Eltingaleikur er körlum í blóð borinn. Leyfðu því karli að eltast við þig. Liggðu aldrei karl, fyrr en hann tjáir ást sína. Allt, sem mér hefur opinberast um karla, lærði ég af hundi mínum, Margréti. Láttu þá hlaupa á eftir þér í ýmsar áttir, viljir þú eltingaleik. Standi hugur þinn [hins vegar] til að losna við þá, skaltu snúa leiknum við. Strákarnir eru [nefnilega] býsna einfaldir að allri gerð.“ (Carole Ann Radziwill)

„Það er hollt bæði hundum og körlum, að þeim séu sett mörk – og að þú setjir þau ... þannig að hvorir tveggju sýni þér virðingu. Vertu ævinlega sjálfsörugg. Það er leynivopnið. Bæði körlum og hundum þykir það aðlaðandi, æsilegt og ómótstæðilegt. Skorti þig sjálfsöryggi, skaltu þykjast hafa það.“ (Clare Staples)

„Karlar, sem ranglega eru ákærðir fyrir nauðgun, kunna stundum að hafa gagn af reynslunni.“ (Catherine Comins) (Þetta er reyndar talið gilda fyrir drengi einnig).

„Konur hafa betri smekk, gera meiri kröfur til lista og fræða.“ (Elisabeth McGovern) „Kvenlistamenn eiga sameiginlegan þann skilning, að í félagslegu og sögulegu tilliti hafi konur verið kúgaðar, sem og vitundina um, hvernig listir hafi í framkvæmdinni kynnt undir slíka kúgun með því að virða að vettugi listir kvenna; með hlutgervingu kvenlíkamans í málverki og kvikmyndum; með því að sveipa misnotkun kvenna í frásögnum hulu ástaróra; með því að vanmeta sköpunargleði konunnar eða viðhalda þeim viðhorfum, sem telja hið kvenlega vera hinn myrka keppinaut hins karllega.“ (Carolyn Korsmeyer)

Óhróður um karlmenn er snar þáttur dægurmenningarinnar, umfjöllunar fjölmiðla og efnistaka margra listamanna. Það þykir ekki tiltökumál að úthúða karlmönnum og draga þá ofan í svaðið. Orðfæri og viðhorf öfgakvenfrelsara hafa skotið rótum. Kona, sem ákærir karl um kynferðislega áreitni, er kölluð „brotaþoli,“ áður en meint brot sannast. Í vitund almennings merkir „ofbeldismaður“ karlmann. Löggæsla og stjórnsýsla horfa venjulega kynskjálgum augum á karla í öllu því, sem lýtur að samskiptum kynjanna, tengslum barna og feðra. Hið opinbera felur kvenfrelsunaröfgasamtökum fræðslu um samskipti kynjanna og meðferð kynferðislega laskaðra kvenna (yfirleitt að eigin sögn). Sú fræðsla er veitt í anda þeirra viðhorfa, sem að ofan koma fram. Skattfé almennings er sem sé veitt í þágu slíks misréttis undir yfirskini jafnréttis.

Kanadísku fræðimennirnir, Katherine K. Young og Paul Nathanson, hafa rannsakað dægurmenninguna undir kynjasjónarhorni um áratuga skeið. Þau segja m.a.: „[K]arlfæðin (misandry) er svo samofin menningunni orðin, að fjöldi fólks – karlar meðtaldir - kemur ekki auga á hana.“ Karlfæðin er þjóðsögu líkust. Kynslóðir drengja og stúlkna hafa alist upp við karlfyrirlitningu, karlfæð og hnjóð í garð karlkynsins. Það er rík ástæða til að ætla, að það hafi alvarlegar afleiðingar fyrir bæði kynin. Fyrrgreindir fræðimenn segja t.d.: „Á því méli, þegar [jákvæðar] uppsprettur kynsamsömunar karla hafa þornað, er nánast einboðið, að sumir drengja og karla muni svelgja í sig þær neikvæðu, sem enn bjóðast. Þar, sem grafið hefur verið undan hefðbundnum leiðum til kynsamsömunar eða þeim rústað af samfélagi í algleymi yfir þörfum kvenna og úrlausnarefnum þeirra, reiða þeir sig á það, sem dægurmenningin býður upp á í þessu efni.“

Það skal vitaskuld gera þá kröfu til karla, að þeir sýni kvenkyninu (og kynbræðrum sömuleiðis) fyllstu háttvísi. Hvað með konur? Gilda sömu kröfur til þeirra? En karlfyrirlitning og karlfæð kann ekki góðri lukku að stýra, allra síst fyrir unga drengi og stúlkur. Er ekki mál að linni?


Tálmunarfrumvarpið

Landsréttur dæmdi í forsjármáli sonar míns og við héldum að það væri lokapunkturinn. Nei það skyldi ekki vera svo. Nú hefði tálmunarfrumvarp Brynjars gagnast þar sem börnin voru flutt út á land og ekki hægt að sinna umgengni eins og kveður á í dómnum. Timi barnanna með föður skertur, gengið á rétt barnanna. 

Byrja þarf á byrjunarreit, senda sýslumanni beiðni um nýja umgengni og síðan hefja nýtt dómsmál fyrir héraðsdómi.

Forsjármál er endalausa vitleysan því foreldri getur leikið alla klækjaleiki án afleiðinga. Þingmenn eru sáttir við slíka meðferð á börnum og þá gildir engum hvort við höfum samþykkt Barnasáttmála.

Mál Víkings sem ég setti hér að neðan er líka dæmi um hvernig frumvarp Brynjars Níelssonar  hefði hjálpað börnunum í þessari stöðu.


Þingmenn slá sér á brjóst

Það vantar ekki loftið í þingmennina sem nú slá sér á brjóst vegna flóttabarnanna. Virða á Barnasáttmálann og engar refjar. Fyrir stuttu sátu þessir þingmenn og fjölluðu um tálmunarfrumvarp Brynjars Níelssonar, þá vantaði allt loft í þá. Enginn hrópaði upp eða skrifaði greinar um að virða ætti Barnsáttmálann og láta börnin njóta réttar. Foreldraútilokun er nefnilega andlegt ofbeldi á börnum. Rannsóknir hafa sýnt að foreldraútilokun hefur sömu áhrif á börn og þau sem blessuð flóttabörnin sýna sem allir tala um. 

Samfélagið þarf að vakna upp gegn þessum fjanda. Lýðurinn þarf að hlusta á foreldra sem berjast gegn tálmunum og ekki síður þingheimur. Gef lítið fyrir þessi apalæti þingmanna að slá sér á brjóst nú. Atkvæðin skipta máli og fjölmiðlar sýna flóttabörnum athygli, ekki börnum sem búa við foreldraútilokun og kúgun af foreldrinu sem stjórnar barni.

Hér má sem dæmi lesa um hvernig foreldraútilokun virkar:

https://www.dv.is/frettir/2019/7/5/vikingur-hefur-ekki-sed-son-sinn-tvo-og-halft-ar-mer-lidur-eins-og-eg-hafi-misst-barn-thad-er-eins-og-sonur-minn-se-dainn/


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband